Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "imposition" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 35
Tytuł:
Preparation and imposition of punishment for the Commission of Criminal Offenses Prescribed by Articles 371–376 of the CC of Ukraine
Autorzy:
Kostrytskyi, Vitalii
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933773.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
maintenance of adequate activity of bodies of inquiry
pre-trial investigation
prosecutor’s office and court
judgment
imposition of punishment
Opis:
The article deals with criminal law characteristics and imposition of punishment for offenses in the field of implementation and maintenance of ordinary activity of bodies of inquiry, pre-trial investigation, prosecutor’s office, and court. The research analyzes the fundamentals of establishing criminal liability for particular socially-dangerous acts. The tasks of the present publication encompass methodologically correct preparation of a judgment in cases of offenses against justice which would contain a response to asserted claims, satisfy parties to the case, and be skillfully drafted meeting relevant requirements.
Źródło:
Reality of Politics; 2021, 18; 65-91
2082-3959
Pojawia się w:
Reality of Politics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nałożenie rąk w liturgii święceń w pierwszym tysiącleciu (Część i: Starożytność chrześcijańska)
Imposition of Hands in the Liturgy of Holy Orders in the First Millennium (Part One: Christian Antiquity)
Autorzy:
Bartocha, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035181.pdf
Data publikacji:
2020-02-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nałożenie rąk
święcenia
Duch Święty
biskup
prezbiter
diakon
imposition (laying on) of hands
ordination
Holy Spirit
bishop
presbyter
deacon
Opis:
Nałożenie rąk należy, obok modlitwy święceń, do istoty obrzędów święceń biskupa, prezbiterów i diakonów. Gest ten występuje w ścisłej korelacji z następującą po nim modlitwą święceń. Modlitwa błogosławieństwa i prośby określa jego znaczenie. Posoborowa reforma liturgiczna obrzędów święceń na nowo wyakcentowała obrzęd nałożenia rąk, przywracając mu w ten sposób pierwotne znaczenie. Celem artykułu jest ukazanie genezy i sensu teologicznego gestu nałożenia rąk, jak również jego miejsca w strukturze celebracji święceń w pierwszym tysiącleciu. Gest nałożenia rąk ma korzenie biblijne. W Nowym Testamencie nałożenie rąk na kandydata oznaczało przekazanie mu charyzmatu właściwego dla danego urzędu. W schemacie obrzędowym zawartym w Tradycji apostolskiej gestu nałożenia rąk używa się do powierzenia urzędu biskupa, prezbitera i diakona. Odgrywa on centralną rolę w dynamice celebracji święceń.
Imposition of hands belongs to the essence of the ordination rites of bishops, presbyters and deacons, beside the ordination prayer itself. This gesture occurs in close correlation with the ordination prayer which follows it. The prayer of blessing and petition determines its meaning. The post-conciliar liturgical reform of the rites of ordination emphasized the rite of imposition of hands, thus restoring its original meaning. The aim of this article is to show the origin and theological meaning of the gesture of imposition of hands, as well as its place in the structure of ordination celebrations in the first millennium. The gesture of imposition of hands has biblical roots. In the New Testament, placing hands on a candidate meant imparting to him the charism appropriate to the office. In the ritual schema contained in the apostolic Tradition, the gesture of laying on of hands is used to entrust the office of bishop, presbyter and deacon.  It plays a central role in the dynamics of the celebration of Holy Orders.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 5-22
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawa stosowania mechanizmów związanych z redukcją wielości ocen w kontekście zagadnienia wymiaru kary w świetle ostatnich nowelizacji Kodeksu karnego
The basis for the application of mechanisms related to the reduction of the multiplicity of assessments in the context of the imposition of penalty in the light of the recent amendments to the Penal Code
Autorzy:
Krawczyk, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519219.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
zbieg przepisów
zbieg przestępstw
dyrektywy wymiaru kary
sądowy wymiar kary
ustawowy wymiar kary
mechanizmy redukcyjne
znamiona czynu
concurrence of regulations
concurrence of crimes
principles of imposition a penalty
judicial imposition of a penalty
statutory imposition of a penalty
reduction mechanisms
features of an act
Opis:
W artykule omawiana jest problematyka mechanizmów związanych z redukcją wielości ocen w zestawieniu z zagadnieniami dotyczącymi wymiaru kary. Autor przedstawia problemy, które powstały wskutek ostatnich nowelizacji Kodeksu karnego, i próbuje odpowiedzieć na pytanie, jaki wpływ na wymiar kary ma zastosowanie mechanizmów redukcji wielości ocen. Co istotne, okoliczności obciążające i łagodzące, które dodano do ustawy karnej, dodatkowo komplikują sytuację, gdyż zależnie od oceny mogą stanowić znamiona modyfikujące czyny zabronione, co dodatkowo wpłynie na zaostrzenie odpowiedzialności karnej.
This article discusses the issues of mechanisms related to the reduction of the multiplicity of assessments in comparison with issues related to the imposition of a penalty. The author outlines the problems that have arisen – on the basis of recent amendments – in order to answer the question: how the application of mechanisms for reducing the number of assessments affects on the punishment? At the same time, the author points out that aggravating and mitigating circumstances that have been added to the criminal act may additionally complicate the matter, after all – depending on the assessment – they will be features that modify prohibited acts, which will additionally aggravate criminal liability in each case.
Źródło:
Problemy Prawa Karnego; 2023, 7, 1; 1-27
0208-5577
2353-9712
Pojawia się w:
Problemy Prawa Karnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nałożenie rąk w sakramencie święceń od X wieku do Vaticanum II
The Imposition of Hands in the Sacrament of Order from the 10th Century to the Vaticanum II
Autorzy:
Litawa, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035177.pdf
Data publikacji:
2020-02-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nałożenie rąk (impositio manuum)
modlitwa konsekracyjna
sakrament święceń
Pontyfikał
imposition (laying on) of hands (impositio manuum)
consecration prayer
sacrament of Holy Orders
Pontifical
Opis:
Z rytualnego i teologicznego punktu widzenia fundamentalny w sakramencie święceń gest nałożenia rąk ma bogatą i interesującą historię. Sobór Watykański II do teologicznej myśli starożytności chrześcijańskiej, traktując impositio manuum jako istotny gest wspomnianego sakramentu. Wraz z modlitwą konsekracyjną gest ten stanowi „formę” i „materię” sakramentu. W epoce feudalno-średniowiecznej, szczególnie od X wieku, rytuał był zaniedbywany i pozostawiany w cieniu w rytuale święceń. Pierwsze miejsce zajęła traditio instrumentorum, co trwało do XX wieku. Poza tymi historycznymi zmianami gest nałożenia rąk był zawsze obecny w sakramencie święceń i z tego powodu stanowi stabilny znak obecności Ducha Świętego.
From a ritual and theological point of view, the imposition (laying on) of hands, the fundamental and essential gesture in the Sacrament of Order, has a rich and interesting history. The Second Vatican Council returned to the theological thought of Christian antiquity, treating the impositio manuum as the substantial gesture of the aforementioned sacrament. Together with the consecratory prayer this gesture constitutes the “form” and the “matter” of the sacrament. In the feudal-medieval era, especially from the 10th century, the ritual is neglected and placed in the shadow of the ordination rite. The first place took traditio instrumentorum, which lasted until the 20th century. Beyond these historical changes, the gesture of the imposition (laying on) of hands was always present within the rite of the priestly order, and for this reason, in the ordinate it is always stable sign of the presence of the Holy Spirit.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 49-64
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legislative changes regarding directives on sentencing
Autorzy:
Konarska-Wrzosek, Violetta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392543.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
amendment to the Criminal Code of 20 February 2015
penalty imposition
misdemeanours
special directives on penalty imposition
interpretational doubts regarding Article
37a and 37b CC
proposals de lege ferenda
nowelizacja k.k. z 20 lutego 2015 r.
wymiar kary
występki
dyrektywy szczególne wymiaru kary
wątpliwości wykładnicze przepisów art. 37a i 37b k.k.
postulaty de lege
ferenda
Opis:
Artykuł zawiera analizę dogmatycznoprawną nowych uregulowań, wprowadzonych przez nowelę z dnia 20 lutego 2015 r., zawartych w art. 58 § 1, 37a i 37b k.k. Autorka stoi na stanowisku, że przepisy te artykułują dyrektywy szczególne na użytek sądowego wymiaru kary za występki o lekkim, średnim lub poważnym ciężarze gatunkowym, określające ustawowe preferencje w zakresie wyboru rodzaju kary, gdy taki wybór jest przewidziany w sankcji albo możliwości zastosowania wolnościowej kary zamiennej, gdy przestępstwo jest zagrożone sankcją prostą przewidującą tylko karę pozbawienia wolności lub też możliwości orzeczenia kary mieszanej składającej się z krótkiej kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności. Autorka w szczególności neguje trafność wykładni przepisu art. 37a k.k., w myśl której przekształca on wszystkie sankcje proste grożące za występki przewidujące karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat w sankcje alternatywne zawierające oprócz tej kary także karę grzywny lub karę ograniczenia wolności. Autorka wskazuje na szereg negatywnych skutków takiej wykładni i przedstawia określone propozycje de lege ferenda zarówno co do modyfikacji treści analizowanych unormowań, jak i zmiany ich usytuowania w Części ogólnej k.k..
The article is a dogmatic and legal analysis of new regulations introduced by the amendment of 20 February 2015 to Articles 58 § 1, 37a and 37b CC. The author presents the opinion that the regulations articulate special directives on judicial imposition of penalties for petty, medium and high impact misdemeanours stipulating statutory preferences with respect to the choice of a penalty provided that such choice is envisaged in the sanction or it is possible to apply a noncustodial alternative penalty when a crime carries a simple sanction of just imprisonment or a possibility of imposing a mixed penalty composed of short imprisonment and a non-custodial penalty. The author is especially against the interpretation of the provision of Article 37a CC according to which it transforms all simple sanctions for misdemeanours carrying imprisonment not exceeding eight years into alternative sanctions composed of imprisonment and a fine or a non-custodial penalty. The author points out a series of negative results of such interpretation and presents proposals de lege ferenda with regard to modification of the analysed norms as well as a change of their placement in the General Issues chapter of the Criminal Code
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 2; 34-43
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyskurs podręcznikowy a dyskurs dziecięcy – odmienne postrzeganie rzeczywistości
Textbook discourse and children’s discourse – a different perception of reality
Autorzy:
Szyller, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1387980.pdf
Data publikacji:
2017-05-24
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
textbook
children’s discourse
textbook discourse
convergence of tasks
noncreative thinking
imposition
Opis:
Textbooks have become a source of assistance that settled for good into Polish education landscape, a measure without which many adults cannot imagine the school reality. At the same time, the lack of the comprehensive studies on education packs is noticeable. What is more, the voice of children in Poland is marginalized or completely ignored, as opposed to the Western countries. The perspective of the youngest participants of the education process, who are the direct recipients of the textbook offer and are critical and thoughtful, is very rarely taken into account. Whereas their opinions may be a source of very powerful changes in education. This article presents my own research results. The topic of undertaken study was the analysis of the most popular education packs for classes 1–3. The gathered data was enriched with third-grade students’ opinions about the tasks from the education packs and a description of their experiences related to the usage of those textbooks in school. The study was conducted with a qualitative approach. As the study techniques, a documentary analysis and focus interviews (enriched with textbook tasks designed by children) were used. As resulting from the study, the textbook discourse is not a children’s discourse. Authors of these textbooks tend to forget about the real needs and capabilities of children. Students appeal for taking into account their high potential and putting into the textbooks subjects and tasks fitted to their development level, allowing them to take creative and divergent actions.
Źródło:
Problemy Wczesnej Edukacji; 2017, 38, 3; 124-136
1734-1582
2451-2230
Pojawia się w:
Problemy Wczesnej Edukacji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Impositio manuum w liturgii sakramentu bierzmowania. Zarys historycznoliturgiczny
Impositio Manuum in the Liturgy of the Sacrament of Confirmation: Historical-Liturgical Outline
Autorzy:
Megger, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035176.pdf
Data publikacji:
2020-02-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liturgia
bierzmowanie
nałożenie rąk (impositio manuum)
liturgy
Confirmation
imposition (laying on) of hands (impositio manuum)
Opis:
Już od czasów apostolskich do istotnych obrzędów pochrzcielnych należy przede wszystkim włożenie rąk. Potwierdzają to świadectwa liturgii pierwszych wieków, łączące ten gest z przekazaniem daru Ducha Świętego. We wczesnym średniowieczu, kiedy bierzmowanie stało się niezależnym od chrztu obrzędem, impositio manuum ma coraz mniejsze znaczenie, a jego istotną rolę przejmuje namaszczenie olejem wraz z odpowiednią formułą. Po Soborze Trydenckim zostaje w pewnej mierze przypomniana i przywrócona praktyka apostolska w tym zakresie, lecz sam właściwy gest jest nadal antycypowany przez namaszczenie, któremu towarzyszy formuła. Odnowa liturgii bierzmowania po Vaticanum II dokonała rewaloryzacji włożenia rąk (w sensie extensio manuum), które jest związane z modlitwą o dar Ducha Świętego.
Already from the Apostolic times, the important postbaptismal rituals include, above all, the imposition of hands (impositio manuum). This is confirmed by the liturgical testimonies of the first centuries, combining this gesture with the tradition of the gift of the Holy Spirit. In the early Middle Ages, when Confirmation became a rite independent of baptism, the impositio manuum was less and less important, and oil anointing, which was accompanied by the appropriate formula, took over its important role. After the Council of Trent, Apostolic practice in this regard is recalled and restored to some extent, but the actual gesture itself is still anticipated by anointing with formula. The renewal of the Confirmation liturgy after Vatican II revaluated the laying on of hands (in the sense of extensio manuum), which is associated with prayer for the gift of the Holy Spirit.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 65-77
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Celebracja nałożenia kar osobom duchownym i ich zniesienia według potrydenckiego Pontificale Romanum
Celebration of the Imposition and Removal of a Penalty according the Tridentine Pontificale Romanum
Autorzy:
Pałęcki, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037238.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
suspensa
degradacja
depozycja
duchowni
suspension
degradation
deposition
the clergy
clerics
Opis:
W Pontyfikale Rzymskim odnowionym po Soborze Trydenckim zamieszczono obrzęd nakładania suspensy, depozycji i degradacji wobec duchownych, który miał również charakter celebracji liturgicznej. Obrzęd suspensy i depozycji występował już w Pontyfikale Duranda, natomiast obrzęd degradacji, określony przez papieża Bonifacego VIII (1294-1303), został zamieszczony tylko w dodatku do pontyfikału Duranda, w kodeksie z Tuluzy z XIV w. (Cod. Lat. 118). Obrzęd ten został zamieszczony również w Pontificalis liber z 1485 r. Agostino Patrizi Piccolominiego (zm. 1495/1496). Pośród tych obrzędów występuje także celebracja degradacji psalmisty (Degradatio psalmistatus), której nie ma w Pontyfikale potrydenckim. Obrzędy te zostały pominięte w ostatnim wydaniu Pontyfikału Rzymskiego, opublikowanym w latach 1961-1962. W sytuacji zaciągnięcia poważnej winy ze strony duchownego istniała konieczność poniesienia surowych konsekwencji, aby naprawić wyrządzone zło względem wspólnoty. Podczas orzekania niektórych kar wymagano kolegialnego działania. W przypadku suspensy karę mógł nałożyć sam biskup. Jeżeli był taki zwyczaj to również depozycji od beneficjum mógł udzielić sam biskup. Mógł też to uczynić przy wsparciu swej kapituły. Kolegialnego działania biskupów wymagano podczas orzeczenia depozycji, gdy po niej następowała degradacja: w przypadku subdiakona trzech biskupów, prezbitera – sześciu, biskupa – dwunastu i metropolity. Podczas degradacji odbierano poszczególne szaty i insygnia zwracając uwagę na ich znaczenie i nie wypełnienie swej posługi otrzymanej przy święceniach. Wprawdzie kary suspensy, depozycji i degradacji należały do surowych środków zaradczych w Kościele, ale nie wykluczano możliwości udzielenia dyspensy w zakresie prywatnym, czy też restytucji w przypadku wydania niesprawiedliwego i krzywdzącego orzeczenia. Wskazuje to na wielki zmysł miłosierdzia i okazania łaski oraz zawsze dania szansy naprawy popełnionych win.
The Roman Pontifical, reformed after the Council of Trent, contained the rite of suspension, deposition or degradation with regard to clerical persons, which had also the character of a liturgical celebration. The rite of suspension and deposition appeared already in Durand’s Pontifical, while the rite of degradation, specified by Pope Boniface VIII (1294–1303), was included only in the addendum to Durand’s Pontifical, Toulouse Codex of the 14th century (Cod. Lat. 118). This rite was also included in Pontificalis liber of 1485, authored by Agostino Patrizi Piccolomini (d. 1495/1496). Among these rites we see also the celebration of degradation of a psalmist (Degradatio psalmistatus), which is not featured in the post-Tridentine pontifical. These rites were omitted in the current edition of the Roman Pontifical, published in 1961–1962. In a situation of a serious offence there was a possibility of bearing serious consequences in order to redress a wrong done to the community. The award of some penalties required a collegial action. In the case of suspension, the penalty could be imposed by a bishop himself. He could also have the support of his chapter. Also, a collegial action was required of bishops when awarding deposition, followed by degradation: three bishops for a subdeacon, six for a presbyter, twelve for a bishop and metropolitan. During a degradation particular vestments and insignia were taken away, emphasising their significance and the cleric’s non-performance of his ministry bestowed during the ordination. Although the penalties of suspension, deposition and degradation were severe remedies in the Church, no possibility was excluded to grant dispensation privately or restitution in the case of an unjust and undeserved ruling. This demonstrates a great sense of charity and grace as well as an opportunity to redress one’s wrondoing.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 8; 111-128
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świadczenia na rzecz podnoszenia potencjału obronnego państwa
Benefits for raising the states defense potential
Autorzy:
Sitek, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/121520.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Towarzystwo Wiedzy Obronnej
Tematy:
bezpieczeństwo
obronność
świadczenia
nakładanie obowiązku świadczeń
obywatele
wojsko
pokój
mobilizacja
wojna
security
defense
benefits
imposition of duty
citizens
military
peace
mobilization
war
Opis:
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej nakłada na obywateli szereg ciężarów publicznych. Jednym z nich są świadczenia, które obywatele mogą ponosić na rzecz obronności państwa. Nie ma obowiązku wykonywania świadczeń, jeżeli nie zostaną one nałożone w sposób określony właściwymi aktami prawnym. W tym sensie mają one charakter fakultatywny, nie obligatoryjny. Dopiero z chwilą nałożenia tego ciężaru na obywateli przybierają charakter obligatoryjny. Ich użycie zależy od tego jakimi siłami i środkami dysponuje dana jednostka organizacyjna, jakie są jej potrzeby uzupełnieniowe. Świadczeniami jakie mogą być wykorzystane w ramach powszechnego obowiązku obrony będą świadczenia osobiste, rzeczowe oraz szczególne. Mogą być nakładane w czasie pokoju do wykonywania zadań w tym stanie państwa jak i w czasie pokoju z przeznaczeniem na czas mobilizacji i wojny oraz w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny. Celem nałożenia tego ciężaru publicznego jest zwiększenie potencjału jednostek organizacyjnych, na rzecz których mają być one wykonywane. Główną rolę w procesie nakładania obowiązku świadczeń odgrywają terenowe organy administracji wojskowej – wojskowi komendanci uzupełnień i samorząd terytorialny szczebla gminy – wójt, burmistrz (prezydent miasta). Wykorzystanie świadczeń w ramach powszechnego obowiązku obrony powinno się cechować przede wszystkim racjonalnością ich wykorzystania.
The Constitution of the Republic of Poland imposes a number of public burdens on the citizens. One of them is the benefits that citizens can bear for the defense of the state. There is no obligation to provide benefits if they are not imposed in the manner specified by the relevant legislation. In this sense, they are optional, not obligatory. It is only obligatory when the burden is imposed on citizens. The organizational unit that has its complementary needs has its resources. Benefits that may be used under the general duty of defense will be personal, material and special. They can be applied to perform tasks in this state as well as in time of peace for mobilization and war, and if mobilization is announced and during the war. The purpose of imposing this burden on the public is to increase the capacity of the organizational units for which they are to be exercised. The local authorities of the military administration – the military commanders of the supplements and the local government of the commune – play the role of mayor, the mayor (city president). The use of benefits under the universal duty of defense should be characterized primarily by the rationality of their use. In cases where the tasks will require the launch of benefits, then their potential should be reached. This should be done in such a way that the amount of benefits, such as those necessary for carrying out the tasks, is activated. The image of benefits should be disseminated in the education of citizens. The essence is that the benefits are not perceived by the citizen as a “necessary evil” but as an effective means to counteract any threat that may arise, while recognizing that benefits are a great potential for state defense. In society, it should be understood as an institution that aims to preserve and maintain longterm national security.
Źródło:
Wiedza Obronna; 2018, 1-2; 198-222
0209-0031
2658-0829
Pojawia się w:
Wiedza Obronna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka stosowania kary konfiskaty mienia w PRL
Forfeiture of property. The policy of its imposition in Polish Peoples Republic
Autorzy:
Rzeplińska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698520.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
kara konfiskaty mienia
Polska Rzeczpospolita Ludowa (PRL)
statystyki sądowe
forfeiture of property
the Polish People's Republic 1944-1989
court statistics
Opis:
Fofeiture of property is the most severe of all penalties affecting property that have ever been  imposed in hisiory. It consists in the convicted offender’s property being taken over – wholly or in part – by the treasury. The paper deals with the history of this particular penalty in the criminal policy of Polish People’s Republic in the years 1944–1990. The penalty of forfeiture of property was not provided for in the 1932 penal code (which remained in force till December 31, 1969). It appeared in the legislation shortly before World War II, in the act of June 23, 1939 on special criminal responsibility for desertion to the enemy or abroad. Before the passing of the 1932 penal code, the codes of the partitioning powers had been in force in the Polish territories (as until the regaining of independence in 1918, Poland was partitioned by Russia, Austria and Germany). Also those codes did not provide for forfeiture of property. It was only the legislator of People’s Poland who introduced forfeiture of property as an additionar penalty and provided for its broad adjudication. The history of forfeiture of property in postwar Poland is analyzed divided into four stages which differ from one another due to significant changes in the  legislation. The changes reflected re-orientation of criminal policy in connection with a succession of political crises. The first such stage in the history of forfeiture of property were the years 1944–1958. The data discussed in the paper that concern this period are statistics of civilians convicted by military courts from the spring of l944 till April 30, 1955 (till which date in special cases provided for in statutes, civilians fell under the jurisdiction of military courts), and statistics of convictions by common courts till 1949. The second stage began with the passing of the act of June 18, 1959 on protection of social property. Stage three was initiated by the entering into force, on January 1, 1970, of the new penal code of April 19, 1969. The fourth and last stage began with the passing of the act of May 10, 1985 on special criminal  responsability and ended with the act of February 23, 1990 which derogated the penalty of forfeiture of property. The introduction of forfeiture of property as an additional penalty is characteristic of the earliest legislative acts of the new authorities of People’s Poland, imposed from without. Its broad application and obligatory character demonstrate the importance attached by those authorities to forfeiture as an element of political game against society. The first legal acts of the Polish Committee for National Liberaltion provided for that penalty: the decree of August 31, 1944 on statutory penalties for the Nazi was criminals, the decree of September 23, 1944 – Penal Code of the Polish Army, and the decree of October 30, 1944 on protection of State. One year later, the decree of November 11,1945 was passed on offences of particular danger in the period of reconstruction of State (which quashed the former wartime decree on protection of State). It was in turn replaced with a new one under the same title, passed on June 13, 1946. The Council of Ministers justified the new decree with the need for aggravation of penalties for all activities that disturbed internal peace, order, and safety, and impaired Poland’s international position. The decree piovided for particularly severe penalties for perpetration of, incitement to, and approval of fratricide; for membership of illegal organizations and terrorist groups; for distribution of illegal literature; for illegal possession of firearms; for helping the members of terrorist groups; and in some cases of failure to inform on an offence. (The decree was generally known as the small penal code – s.p.c.). As provided for in the decree, the additional penalty of forfeiture of property was obfigatory in two cases: sentence to death or to life imprisonment, and conviction for attempt with violence or membership of an armed union. It was optional in the case of sentence to a prison term (Art. 49 para 1 and 2 of the decree). The provisions of s.p.c. extended the application of forfeiture: the court could at ail times adjudicate forfeiture of the property not only of the convicted person himself but also of his spouse or familly members (this did not concern, though, the property such persons attained themselves, inherited, or acquired gift not donated by the convicted persons). Thus forfeiture could affect a very large group of actually innocent persons. Here the decree introduced group responsability for crime. In 1953, four decrees were passed; according to the people’s legislator, they aimed at protecting social property and the interests of buyers in commercial trade. Two of them, the decree of March 4, 1953 on protection of buyers in commercial trade and another one passed on that same date on increased protection of social property, provided for the possibility of forfeiture of the offender’s property wholly or in part. In that case, forfeiture was optional. Statistical data concerning the adjudication of forfeiture were gathered since 1949. Beginning from August 15, 1944, though, forfeiture of property was also adjudicated in cases of civilians convicted by military courts which had civilians in their jurisdiction by force of the decree of October 30, 1944 on protection of State. Military courts were competent to decide in cases of persons accused of offences specified in Art. Art. 85–88 and 101 – 103 of penal code of the Polish Army, in the decree on protection of State, and – the latter quashed – in s.p.c. The jurisdiction of military courts in cases of civilians was abolished in the act of April 5, 1955 on transfer to common courts of the former competence of military courts in cases of civilians, functionaries of public security agencies, the Civic Militaria and Prison Staff. Military courts retained their competence in cases of the specified categories of civilians accused of espionage (Art. 7 s.p.c.). The passing of that act was the first manifestation of a gradual abolition of the legal and judiciary terror. Convictions of civilians tried by military courts were two or three times more frequent than convictions of military service men. Starting from as early as the latter half of 1944, civilians were convicted for membership of illegal or delegalized organizations (mainly the former Home Army) and for illegal possession of firearms (70 per cent of all convictions). Aftcr 1952, the number of persons convicted for the latter went down; instead, more persons were convicted for banditry and failure to inform on an offence. Forfeiture of property was adjudicated in about 40 to 50 per cent of cases of civilians; it  accompanied sentences to long prison terms or to death, as well as another additional penalty: deprivation of public rights. It was imposed first of all on those who opposed the newly introduced political system, but also on chance perpetrators of what was called anti-State propagande. Common courts adjudicated forfeiture of property mainly for offences specified in two decrees: the one of August 31, 1944 on statutory penalties for Nazi war criminals, and the decree of June 28,1946 on criminal responsability for repudiation of Polish nationality during the 1939-1945 war. Over 90 per cent of all forfeiture were adjudicated in such cases. During the 1959–1969 decade, the additional penalty of forfeiture of property was imposed basing on special statutes. Two statutes were passed as a novelty which provided for forfeiture while aiming at special protection of the social property. They were: the act of January 21, 1958 on increased protection of social property, and the act of June 18, 1959 on criminal responsability for offences against social property. Nearly all forfeitures in that period were adjudicated for offences specified in the act of June 18, 1959, and the actual offence concerned was appropriation of social property in practically all cases. Convictions for the offences specified in the discussed statut constituted one-fifth of all convictions; most cases, however, concerned petty or not too serious offences where forfeiture was optional only. This is why that penalty was imposed rather seldom; there were realatively few acts for which it was obligatory. Forfeiture was also most seldom adjudicated by force of ther statutes. It amounted to 1,5–2,2 per cent of all additional penalties imposed. The new penal code passed on April 19, 1969 introduced forfeiture of property to its catalogue of additional penalties. Forfeiture of the whole or part of property was obligatory on the case of conviction for the following crimes: 1) against the basic political or economic interests of Polish People’s Republic: betrayal  of the fatherland, conspiracy against Polish People’s Republic, espionage, terrorism, sabotage, abuse of confidence in foreign relations, misinformation, participation in organized crime against the economy or foreign currency regulations; and 2) appropriation of social property of considerable value. Besides, the court could adjudicate forfeiture of property wholly or in part in the case of conviction of another crime committed for material profit. The code’s regulation of application of forfeiture was clearly copied from the earlier legislation: the s.p.c. and the acts that increased the protection of social property. During the fifteen years 1970–1984, forfeiture of property was among the least frequently imposed penalties and constituted from 1,2 to 3,3 per cent of all additional penalties. It accompagnied nearly exlusively the convictions for two types of offences: appropriation of social property of considerable value, and that same offence committed by a person who availed himself of the activity of a unit of socialized economy, and acted in conspiracy with others to the detriment of that unit, its customers or contractors. Convictions for these offences constituted about 1 per cent of all convictions for offences against property. The fourth and last period discussed are the years 1985–1990 when forfeiture was again adjudicated very often, as in the 1940’s – 1950’s, to be abolished completely in the end. The entire five-year period was characterized by changes in penal law, one completely opposing another: from extension of penalization and increase of repressiveness introduced by the acts of 1985 to liberalization in 1990. Two acts were passed bearing the same date – may 10, 1985: on changing some provisions of penal law and the law on transgressions, and on special criminal responsability (the so-called provisional act in force till June 30, 1988). They introduced significant changes in the range of application of forfeiture of property, making its adjudication possible, and for some time even obligatory, for common offences. In the discussed period, that penalty was imposed mainly for offences against property. Nearly a half of them were burglaries, and the victims were usually – in two-thirds of cases – natural persons. In the period of particular intensity of convictions – 1986–1987 – forfeiture accompanied 11–12 per cent of ail convictions, the proportion going down to a mere 0,1 per cent in 1989. The imposition of that penalty was extremely broad: consequently, forfeiture  was adjudicated in cases of quite petty offences where it was inappropriate and out of all proportion to the seriousness of the act and the guilt of the offender. This made the execution of forfeiture actually ineffective as it usually proved objectless in the case of petty common offenders. Forfeiture of property evolved in a way from was practically non-existence to emergence in special statutes and then in the penal code, to its special use in the criminal policy of the eighties when grounds well known from the past were given for its broader imposition: the need for severe penal repression towards offenders against property, to a complete abolition of that penalty in 1990. Forfeiture was extensively applied in the years 1949–1958 (when common courts adjudicated 1044, and military courts – 1538 forfeitures a year on the average). The next two periods were similar as to the number of forfeitures (503 and 513 respectively). The use of forfeiture was the broadest under the provisional statute (10,345 cases a year on the average). Forfeiture is no doubt one of the most severe penalties affecting property, or penalties in general, which is why it should have been adjudicated in exceptional cases only. Its use under the provisional statute in cases of ,,ordinary” offenders violated the principle of just punishment. On the other hand, forfeiture can hardly be called a just penalty anyway as it always affects not only the offender himself but also his family. The political changes in Poland made it possible to liberalize penal law and to remove the most unjust solutions it contained, the penalty of forfeiture of property included.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1992, XVIII; 147-167
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L'imposition de l'activité lucrative exercée par des étrangers en Pologne
Autorzy:
Weralski, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43869436.pdf
Data publikacji:
1976-12-31
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
taxation
activity
gainful activity
earnings
foreigners
Polska
Źródło:
Droit Polonais Contemporain; 1976, 1 (29); 37-47
0070-7325
Pojawia się w:
Droit Polonais Contemporain
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Warunkowe przedterminowe zwolnienie z odbycia reszty kary pozbawienia wolności a ogólne dyrektywy wymiaru kary
Autorzy:
Kmąk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083124.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
prawo karne
środki probacyjne
dyrektywy wymiaru kary
warunkowe przed-terminowe zwolnienie
penal law
probation measures
directives of imposition of penalty
conditional release from deprivation of liberty
Opis:
Artykuł dotyczy możliwości stosowania ogólnych dyrektyw wymiaru kary (w tym dyrektywy ogólnoprewencyjnej) w przypadku udzielania skazanemu warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia kary pozbawienia wolności. Według jednego z poglądów art. 77 § 1 Kodeksu karnego określa przesłanki warunkowego zwolnienia w sposób enumeratywny, co uniemożliwia stosowanie art. 53–55 k.k. Zgodnie ze stanowiskiem opozycyjnym, art. 56 k.k. nakazuje uwzględnić również ogólne dyrektywy wymiaru kary. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 26 kwietnia 2017 r., I KZP 2/17, opowiedział się za pierwszą koncepcją. Autor tekstu podaje wiele argumentów przemawiających za przyjęciem przeciwnego poglądu. O ile sam art. 77 § 1 k.k. kładzie nacisk jedynie na osiągnięcie celu resocjalizacyjnego, to w art. 56 k.k. nakazuje się stosować również ogólne przepisy dotyczące wymiaru kary. Pomimo że udziele-nie warunkowego zwolnienia nie stanowi wymiaru kary, to jednak modyfikuje skutki orzecze-nia o karze, więc powinno respektować cele, zasady i dyrektywy wymiaru kary. Ustawodawca w art. 77 § 2 k.k. zezwolił sądowi w postępowaniu jurysdykcyjnym na zaostrzenie warunków co do korzystania ze zwolnienia. Sąd podejmuje decyzję w tym przedmiocie jedynie na pod-stawie art. 53–55 k.k. Nie może tego uczynić na podstawie art. 77 § 1 k.k., ponieważ sprawca nawet nie rozpoczął wykonywania kary.
The article concerns the possibility of applying general directives of imposition of penalty (including general crime prevention) in the case of granting a sentenced person conditional release from deprivation of liberty. According to one of the views, Article 77 § 1 of the Penal Code sets out the grounds for conditional release an enumerative manner, which prevents the application of Articles 53–55 of the Penal Code. According to the opposition’s view, Article 56 of the Penal Code orders also to take into account the general directives of imposition of penalty. The Supreme Court in its resolution of 26 April 2017, I KZP 2/17, supported the first concept. The author of the text gives a number of arguments for adopting the opposite view. As far as Article 77 § 1 puts emphasis only on achieving the resocialization goal, Article 56 also orders the use of general directives of imposition of penalty. Although the granting of conditional release does not constitute a imposition of penalty, it modifies the effects of a penalty decision, so it should respect the objectives, principles and directives of the penalty. The legislator in Article 77 § 2 allowed the court in jurisdiction proceedings to tighten the conditions for using the releasing. The court makes a decision in this case only on the basis of Articles 53–55. He cannot do it pursuant to the Article 77 § 1, because the perpetrator did not even start the penalty.
Źródło:
Ius Novum; 2021, 15, 3; 47-66
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legislacyjna (nie)doskonałość regulacji dotyczących kar dyscyplinarnych wymierzanych studentom
Legislative (im)perfection of regulations on student disciplinary penalties
Autorzy:
Kania-Chramęga, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2200518.pdf
Data publikacji:
2022-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
odpowiedzialność dyscyplinarna studentów
kary dyscyplinarne
przewinienie dyscyplinarne
wymiar kary dyscyplinarnej
disciplinary liability of students
disciplinary penalties
disciplinary offences
disciplinary penalty imposition
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest zarówno analiza kar dyscyplinarnych, które mogą zostać wymierzone studentowi za przewinienie dyscyplinarne, jak i zwrócenie uwagi na problematyczną kwestię wskazania determinantów, kształtujących ich wymiar. Przedstawione w opracowaniu wątpliwości co do „dyscyplinującego” charakteru niektórych kar dyscyplinarnych (a nawet zbędności jednej z nich) uzasadniają de lege ferenda potrzebę przemodelowania ich aktualnego katalogu. Dostrzegając jednocześnie, że ustawodawca nie zdecydował się na bezpośrednie określeniew przepisach Ustawy z dnia 1 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce wskazań, które kształtowałyby wymiar kary dyscyplinarnej w sprawach dyscyplinarnych studentów, wyrażono pogląd, że uniknięcie zarzutu przejawiania nieuniknionej arbitralności w tej materii (przez członków składu orzekającego komisji dyscyplinarnej a niekiedy także przez rektora) wymagałoby wprowadzenia stosownego odesłania do właściwych przepisów Kodeksu karnego.
The article aims to analyse disciplinary penalties that can be imposed on a student fordisciplinary offences, as well as to draw attention to a controversial issue of indicating determinants of their imposition. The doubts presented in the article that concern the ‘disciplining’ nature of some disciplinary penalties (and even uselessness of one of them) justify de lege ferenda the need to remodel the present catalogue of them. Having noticed thatthe legislator did not decide to directly determine recommendations for shaping disciplinary penalties for students in the provisions of Act of 1 July 2018: Law on higher education andscience, the author presents the opinion that in order to make it possible (for members ofthe adjudicating panel of a disciplinary commission and sometimes also a rector) to avoid accusations of inevitable arbitrariness in the matter, it would be necessary to make reference to relevant provisions of Criminal Code.
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 4; 151-167
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Pragmatic Theory of Everyday Imposition of Words in an Anonymous Thirteenth-Century Commentary on De anima (MS Prague, Metropolitan Chapter, M. 80, ff. 54vA–55rB)
Autorzy:
Appolloni, Claudia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621439.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Anonymous of Prague
Commentaries on De anima
Medieval Pragmatics
Medieval Semantics
Roger Bacon
Opis:
The aim of this paper is to offer an edition of three anonymous questions on De anima II.8, contained in MS Prague, Metropolitan Chapter, M. 80, ff. 54vA–55vB and dated 1250–1260. The text offers an original theory of the everyday imposi tion of words. To present it, I (i) analyze the contemporary question-commentaries on De anima II.8; (ii) I present the theory of everyday imposition by discussing the analogies with, and differences from, Bacon’s contemporary pragmatic theory; and (iii) I discuss the hypothesis of the attribution of the text to Roger Bacon.
Źródło:
Analiza i Egzystencja; 2021, 54; 9-56
1734-9923
2300-7621
Pojawia się w:
Analiza i Egzystencja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
When will the imposition of the requirement to co-finance the construction of necessary facilities constitute an abuse of a dominant position? Case comment to the judgment of the Supreme Court of 5 January 2007 – Kolej Gondolowa (Ref. No. III SK 17/06)
Autorzy:
Kohutek, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/530300.pdf
Data publikacji:
2008-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Źródło:
Yearbook of Antitrust and Regulatory Studies; 2008, 1(1); 224-229
1689-9024
2545-0115
Pojawia się w:
Yearbook of Antitrust and Regulatory Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 35

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies