Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Odpowiedzialność karna" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Odpowiedzialność karna zleceniodawców
Autorzy:
Banasik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/476816.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Źródło:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2005, 3; 169-173
1689-8052
2451-0807
Pojawia się w:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność karna Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
Autorzy:
Milczarek, Malwina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524275.pdf
Data publikacji:
2010-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
odpowiedzialność karna
Polska
prezydent
Opis:
W artykule została przedstawiona kwestia odpowiedzialności karnej Prezydenta RP przed Trybunałem Stanu oraz problemy z nią związane. Opisany został zakres przedmiotowy tej odpowiedzialności, na tle innych republikańskich państw europejskich. Poruszona została sprawa zakresu temporalnego karnej odpowiedzialności prezydenta jak i sprawy związane z procedurą i trybem stawiania Prezydenta w stan oskarżenia przez Zgromadzenie Narodowe. W dalszej części artykułu przedstawiono kwestie związane z prawem do sądu oraz scharakteryzowano pozycję Trybunału Stanu jako organu orzekającego w postępowaniu karnym. Podjęto także temat orzekania przez Międzynarodowy Trybunał Karny
In this paper, we presented the criminal responsibility of the Republic of Poland President before the Tribunal of State and related issues. Objective scope of this responsibility against other republican European countries was described. Time scope of the criminal responsibility of the president as well as matters related to the procedure and modes of impeachment by the National Assembly have also been mentioned. In the second part of the paper, we presented the right to fair trial issues and characterized the role of the Tribunal of State as the adjudicating body in the criminal proceeding. International Criminal Court judicature was also mentioned.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2010, 1 (1); 137-153
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność karna głowy państwa na przykładzie Prezydenta Rumunii
Autorzy:
Grabowska, Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524241.pdf
Data publikacji:
2010-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Rumunia
Odpowiedzialność karna
Prezydent
Opis:
Konstytucja Rumunii z 1991 r. stanowi, że prezydent posiada immunitet. Brak odpowiedzialności prezydenta nie oznacza wyłącznie tego, że nie ponosi on odpowiedzialności za wypowiedzi lub za opinie polityczne wyrażone w trakcie pełnienia funkcji. Prezydent jest chroniony przed odpowiedzialnością, podczas sprawowania urzędu oraz po wygaśnięciu mandatu. Dotyczy to czynów, których dopuści się lub szkód jakie spowodował w związku z przysługującymi mu na tym stanowisku uprawnieniami. Analizując odpowiedzialność prezydenta należy wyróżnić odpowiedzialność konstytucyjną oraz karną. Odpowiedzialność konstytucyjna zakłada odpowiedzialność prezydenta wobec wyborców oraz zawieszenie w pełnieniu funkcji, którego skutkiem może być odwołanie prezydenta z urzędu Natomiast odpowiedzialność karną prezydenta, zwaną również sądową, należy rozumieć jako brak odpowiedzialności karnej i cywilnej za popełnione czyny i opinie wyrażone w związku ze sprawowanym przez prezydenta urzędem. Jednak, zgodnie z art. 96 ust. 1 konstytucji, parlament może postawić prezydenta w stan oskarżenia za zdradę główną, tzw. zdradę stanu.W konstytucji ustawodawca ograniczył karną odpowiedzialność prezydenta wyłącznie do odpowiedzialności karnej i to tylko za dopuszczenie się zdrady stanu. Natomiast konstytucja nie reguluje kwestii nietykalność prezydenta w innych sprawach karnych, w sprawach o wykroczenia oraz za czyny pozostające w związku z pełnionym stanowiskiem.
The Constitution of Romania of 1991 provides the President with an immunity. Exclusion from prosecution granted by the immunity is not only connected with the lack of legal liability for statements or political opinions stated by the President in the course of his office and after. The President is protected from the liability during the course of office and after his mandate expires also as far as actions and damages inflicted in connection with his powers are concerned. Analysis of the President’s liability requires distinction of constitutional and criminal liability. Constitutional liability includes liability towards the electorate as well as suspension from the office which can result in the recall of the President. Criminal liability, on the other hand, should be associated with the lack of civil and penal liability for actions and opinions stated by the President in the course of his office and after. However, according to the Article 96 (1) of the Constitution the Parliament is entitled to indict the President for the high treason. The constitution limits the President’s criminal liability only to penal liability for the high treason. It does not regulate the President’s immunity in other penal issues.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2010, 1 (1); 127-136
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność karna skarbowa za naruszenie warunków odprawy czasowej
Autorzy:
Skowronek, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933022.pdf
Data publikacji:
2020-01-20
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
odprawa czasowa
przestępstwo skarbowe
kodeks karny skarbowy
Opis:
Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe mają co do zasady charakter blankietowy, a ich znamiona w części szczególnej powiązane są z treścią wielu przepisów ustaw fi nansowych, które dopełniają ustawowe znamiona czynów zabronionych z kodeksu karnego skarbowego. Sytuacja taka ma miejsce także w przypadku czynów zabronionych z art. 88 k.k.s. polegających na naruszeniu unormowań proceduralnych odprawy czasowej. Dokonanie prawnokarnej oceny deliktów karnoskarbowych z tego przepisu wymaga uwzględnienia regulacji prawnofi nansowych znajdujących się w aktach prawnych z zakresu prawa celnego. W niniejszym artykule dokonano gruntownej analizy zagadnień dotyczących procedury odprawy czasowej z jednoczesną oceną zachowania sprawcy, które może stanowić przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe polegające na naruszeniu warunków odprawy czasowej.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2019, 135(3); 5-23
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Motywy zabójstw homoseksualnych. Część IV — motywacja sprawców zabójstw a odpowiedzialność karna
Autorzy:
Lisiecki, Mirosław Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1921969.pdf
Data publikacji:
2019-12-02
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
zabójstwa
motywy
kryminogeneza
wiktymogeneza
modus operandii
homoseksualizm
kryminologia
polityka karna
odpowiedzialność karna
Opis:
W niniejszym opracowaniu przedstawiono wpływ procesu motywacyjnego sprawców zabójstw na ich odpowiedzialność karną. Na podstawie badanych spraw można stwierdzić, iż zabójstwa homoseksualne dokonywane są przede wszystkim na skutek określonej sytuacji faktycznej, w której niepoślednią rolę odgrywa ofiara, dążąc do zaspokojenia popędu seksualnego wbrew woli sprawcy lub posiada dobra materialne pożądane przez sprawcę. Z reguły są to zabójstwa nieplanowane popełnione pod wpływem nagle powstałego zamiaru, w wyniku pewnej zaskakującej sytuacji kryzysowej, wyzwalającej gwałtowane reakcje emocjonalne. Najczęściej swoje wyjaśnienia zmieniali sprawcy zabójstw na tle ekonomicznym. Natomiast większość sprawców zabójstw z motywów emocjonalnych podtrzymywała swoje wyjaśnienia do końca. W wielu wypadkach pojawiło się u nich głębokie poczucie winy i żal z powodu zaistniałej zbrodni, co niewątpliwie mogło ułatwić i ukierunkować proces przyszłych oddziaływań resocjalizacyjnych. Niejednokrotnie podawane w wyjaśnieniach elementy procesu motywacyjnego były brane pod uwagę jako okoliczności łagodzące przy wymiarze kary. Przykładowo: ustalenie faktu znęcania się nad przyszłym sprawcą (partnerem homoseksualnym), szantażu lub jego zgwałcenia przez ofiarę, z reguły wpływało na złagodzenie wymiaru kary. Dowodem tego może być różnica średniej wysokości wymiaru kary pozbawienia wolności dla sprawców zabójstw z motywów emocjonalnych (10,3 lata) w stosunku do sprawców zabójstw z motywów racjonalnych, w większości ekonomicznych (17,1 lat). Na podstawie prowadzonych badań można uznać, iż polimotywacyjność jest w zasadzie cechą dystynktywną zabójstw homoseksualnych. Oprócz motywów wiodących (pierwotnych i wtórnych), które spowodowały u sprawcy powstanie i realizację zamiaru dokonania zabójstwa, można było wyróżnić również motywy uboczne, tj. zachowania następcze związane integralnie z motywem wiodącym bądź mające charakter dodatkowego bodźca, któremu sprawca uległ w chwili popełnienia lub bezpośrednio po popełnieniu czynu, np. sprawca korzystając z okazji dokonuje kradzieży mienia. Sprawcy zabójstw popełnionych z motywów emocjonalnych tłumaczyli swoje zachowanie przede wszystkim zawinioną postawą ofiary i związanym z tym własnym zdenerwowaniem, szokiem, wściekłością, furią, wzburzeniem, które wywołały agresję o podłożu fizjologicznym. Następowało więc znane wiktymologii typowe „odrzucenie ofiary”, gdyż, mimo że przyznali się do popełnienia czynu, a nawet żałowali swego postępku, to jednak przeważało zapatrywanie, iż ofiara zasłużyła sobie na takie potraktowanie, z uwagi na swoje karygodne zachowanie. Było to typowe usprawiedliwianie swego czynu opierające się na deprecjacji i dewaloryzacji ofiary oraz poczuciu krzywdy jako aktu sprawiedliwości pozwalającego uniknąć winy w aspekcie moralnym. W literaturze zagranicznej podkreśla się, iż w obronie sprawców zabójstw homoseksualnych wykorzystuje się argumenty tzw. paniki homoseksualnej. Jest to forma obrony opierająca się na przesłance obrony koniecznej, polegająca na przerzuceniu winy na ofiarę. Jeżeli się powiedzie, wówczas ogranicza odpowiedzialność karną oskarżonego do zarzutu nieumyślnego spowodowania śmierci. Wydaje się, że nie ma powodów, aby przyjmować, iż w Polskim systemie prawnym w nadmierny sposób jest wykorzystywana obrona oparta na tzw. panice homoseksualnej, a jej uwzględnienie jest związane z homofobią występującą w wymiarze sprawiedliwości. Dowodem tego mogą być zabójstwa, gdzie sąd nie uznał wyjaśnień oskarżonego i przyjął ekonomiczny motyw popełnienia czynu, względnie uznał polimotywacyjność, przyjmując motywy racjonalne za wiodące lub równorzędne. Orzeczone w tych sprawach wysokie kary pozbawienia wolności dowodzą, iż sąd nie wziął pod uwagę powoływania się sprawcy na motywy emocjonalne oraz m.in. na tzw. panikę homoseksualną.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2017, 2(126); 123-137
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies