Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Nabywaniec, Stanisław" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Habemus primum doctorem honoris causa – Joannem Paulum II papam
Autorzy:
Nabywaniec, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668549.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2019, 9, 1
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Międzynarodowa konferencja naukowa „Wieś polska między pierwszym rozbiorem a kongresem wiedeńskim” Kraków, 28 maja 2015 r.
Autorzy:
Nabywaniec, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441882.pdf
Data publikacji:
2016-09-01
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Źródło:
Galicja. Studia i materiały; 2016, 2; 371-372
2450-5854
Pojawia się w:
Galicja. Studia i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Domy korekcyjne dla duchowieństwa diecezjalnego na ziemiach polskich w XIX wieku z uwzględnieniem Galicji i klasztoru karmelitów bosych w Zagórzu
Correctional homes for diocesan clergy in the Polish lands in the 19th century with regard to Galicia and the Discalced Carmelite monastery in Zagórze
Autorzy:
Nabywaniec, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31803922.pdf
Data publikacji:
2023-12-27
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
duchowieństwo
nadużycia duchownych
domy emerytów
clergy
clerical misconduct
retirement homes
correctional houses
Zagórz
Opis:
W niniejszym artykule przedstawiono kwestię przywrócenia karności duchowieństwa diecezjalnego w Galicji na przykładzie domu korekcyjnego w Zagórzu, w kontekście pozostałych ziem polskich w zaborze pruskim i rosyjskim oraz na terenach monarchii habsburskiej, jak też podległych im korekcyjnym instytucjom kościelnym. Zagadnienie to ukazano na tle obowiązującego józefińskiego i postjózefińskiego systemu utrzymania i przywracania karności osób duchownych nie tylko w zakresie postaw moralnych, ale także jako formy przywoływania niepokornych politycznie duchownych do obowiązującej wówczas poprawności politycznej.
In this article, the issue of restoring discipline among the diocesan clergy in Galicia is presented, by means of the example of the correctional house in Zagórz. The issue is examined in the context of other Polish territories under Prussian and Russian partition, as well as within the Habsburg monarchy and its subordinate ecclesiastical correctional institutions. This matter is depicted against the backdrop of the prevailing Josephinian and post-Josephinian system of maintaining and restoring discipline among clergy members, not only in terms of moral conduct but also as a means of bringing politically defiant clergy in line with the prevailing political correctness at the time.
Źródło:
Galicja. Studia i materiały; 2023, 9; 154-168
2450-5854
Pojawia się w:
Galicja. Studia i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misyjna posługa sióstr służebniczek dębickich w Boliwii
The missionary service of the Servant Sisters of Dębica in Bolivia
Autorzy:
Nabywaniec, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1962990.pdf
Data publikacji:
2019-07-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
The Congregation of Servant Sisters of the Immaculate Virgin Mary started their missionary service in Bolivia in 1982. The sisters began their work at the parish managed by Polish Redemptorists who replaced French Redemptorists in 1979. Their first institution was established in Tupiza, where the first five sisters began work. Owing to their work in Tupiza vocations for the ministry appeared among the natives and hence the congregation established their second institution in Cachabamba in 1985. Superior General Celina Czechowska, counting on development of the missions of the congregation in Bolivia, with the consent of the General Council, by the decree of 1 October 1994 established the Missionary Vicariate in Bolivia under the patronage of Saint Theresa of the Child Jesus. The Vicariate is managed by the legally appointed Mother Superior. Owing to an increase in the number of local vocations Bolivian nuns go to other countries. In Germany there is one purely Bolivian congregation.
Źródło:
Studia Polonijne; 2009, 30; 249-260
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marta Trojanowska, Dama z Medyki i Londynu Lela Pawlikowska 1901-1980. Informator wystawy Przemyśl − Kraków − Warszawa, czerwiec 2005 − styczeń 2006
Autorzy:
Nabywaniec, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963016.pdf
Data publikacji:
2019-07-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Studia Polonijne; 2008, 29; 413-416
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posługa duszpasterska na frontach I wojny światowej
PASTORAL CARE ON THE FRONT LINES OF WORLD WAR I
Autorzy:
Nabywaniec, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/490008.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
I wojna światowa
wielka wojna
opieka duszpasterska
kapelani katoliccy
World War I
Great War
pastoral care
Catholic chaplains
Opis:
The premise of this article is to remind and raise awareness of the great role that chaplains played on the fronts of the „Great War“. They served their pastoral ministry in difficult times, not only because of the threat of warfare, but also because of ideological obstacles. In C. K. Austro-Hungarian ministry, religious chaplains had a very high value. Religious elements were included in the text of the soldier’s oath. Chaplains in their sermons encouraged the soldiers to remain faithful to the Austro-Hungarian Empire. Each regiment of the Habsburg army had its own chaplain. Overall, there were more than 4,000 military chaplains of all religions and faiths - among them 3500 Catholic chaplains.With the outbreak of war in imperial Germany, the German army invoked not only the young clergy, but also many elderly. In the Prussian army, which represented by far the largest part of the German army, it had 125 protestant chaplains. Their number increased in April 1915, to 372 people and by 1916 it reached 744 chaplains. They were supported by the voluntary parish ministers.In the anticlerical Third Republic of France chaplains were nominally assigned to each squadron, but in August 1914, there were only a hundred. In this situation, at the beginning of August 1914, the Ministry of War approved the nominations for chaplains "volunteers" who were employed in pastoral work on the front. In June of 1918, there was one chaplain for an average of 4000-5000 soldiers, which was insufficient to provide spiritual help. In addition to the Catholic chaplains on the front there were 19,000 priest soldiers, 4,000 seminarians and 7,000 religious novices. An unknown number of nuns, served in the hospitals. The effects of the French chaplains were excellent. Soldiers not close to the Church and religion started to approach God. In 1915 the number of soldiers taking communion and attending Masses increased.At the commencement of hostilities, there were 89 Anglican, 17 Catholic and 11 Presbyterian chaplains in the British Army. Only 12 of them were sent to France. The others were only able to serve in the country or overseas garrisons. Chief Chaplain of all the main Christian denominations was Dr. John Simms, an Irish Presbyterian. In 1915, about 45 000 Irish Catholics joined the British Army. They needed Catholic priests. They were finding such a service in the garrison towns, but they did not have it on the front. Irish hierarchy had no influence, as the military ministry was controlled by the Archbishop of Westminster. Irish soldiers used the ministry of Irish or non-Irish chaplains whoever were serving in a particular place. Austro-Hungary was during the war, the enemy of the British. This proved to be a problem for the Irish Catholics, because the Habsburg Empire was seen as an important European Catholic power. The presence of chaplains clearly affected the morale of the Irish soldiers. Unfortunately, the bishops did not always send their military service volunteers who were eligible for this task. Irish Chaplains were overworked. Some of the Irish chaplains were captured. They undertook activities in exchange for the release of their compatriots from POW camps. The Irish Catholic Church did not support the war effort in Britain, in the same way as the Church of Ireland, the Presbyterian Church in Ireland and even the Catholic Church in the rest of the UK. For various reasons, some Irish priests actively worked against the efforts of the war, which had a negative impact on the number of priests who volunteered as a chaplain in the British Army. Although Catholicism was the religion of the minority in the British Isles, War I reinforced their belief. In historiography, a lot of myths and misconceptions were accumulated relating to the British during World War I.The most damaging of these messages were that military chaplains lurked at the rear, while the soldiers fought and died in the trenches on the front.Many historians of the Great War emphasized the religiosity of the Italian soldiers. The army of the Kingdom of Sardinia functioned military chaplains, called "elemosinieri", but after 1866, due to the antagonism between the Church and the State, they were expelled from the army. In the face of Italy joining the Great War, the catholic Chief of Staff, General Luigi Cadorna restored religious service in the army. High Command facilitated the activities of chaplains in the belief that they would raise the soldiers’ spirts and discipline. Followers of the Waldensian Evangelical Church, Baptist Church and the Jewish had their own chaplains. Many chaplains served by the motives of sincere love were guided by the desire to proclaim the Gospel. Some of them remained in contact with the soldiers who fought, not wanting to remain in the comfort of hospitals. They often switched between the soldiers and their families. Chaplains were men of the Church, but they were also soldiers, who in moments of extreme danger during the fight went to the trenches to comfort the dying, and even in the event of the death of an officer to replace him in command. Many chaplains earned great respect and admiration from the ranks of combatants.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2016, 23; 213-228
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powstanie placówek duszpasterskich u schyłku okresu galicyjskiego na przykładzie parafii Budziwój koło Rzeszowa
Establishment of pastoral centers at the end of the Galician period as illustrated by the parish of Budziwój near Rzeszów
Autorzy:
Nabywaniec, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077241.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
rozwój sieci parafialnej
diecezja przemyska
Budziwój
Tyczyn
Galicja
development of the parish network
the diocese of Przemyśl
Galicia
Opis:
Artykuł na przykładzie wsi Budziwój ilustruje proces tworzenia nowych placówek duszpasterskich w diecezji przemyskiej. Po zastoju cechującym Galicję na przełomie XIX i XX w. przy sprzyjającej polityce państwowej i gorliwości pastoralnej części episkopatu galicyjskiego nastąpił w niektórych diecezjach szybki rozwój. Największym zaangażowaniem wykazywał się metropolita lwowski abp Józef Bilczewski i ordynariusz przemyski bp Józef Sebastian Pelczar. Stworzyli oni odpowiednie zaplecze materialne i kanoniczno-prawne oraz dokonali zmiany mentalności podległego im duchowieństwa, które zaczęło dostrzegać potrzebę zagęszczenia sieci parafialnej. Tekst ukazuje entuzjazm wiernych i młodszego duchowieństwa i opór zakorzenionych w józefińskim systemie schematów myślenia i działania części duchowieństwa starszej generacji.
The article illustrates the process of creating new pastoral centers in the Przemyśl diocese, based on the village of Budziwój. After the stagnation in Galicia at the turn of the 19th and 20th centuries, with the favorable state policy and the pastoral zeal of the Galician episcopate, some dioceses developed rapidly. The greatest commitment was shown by the Archbishop of Lviv, Józef Bilczewski and the Bishop of Przemyśl, Józef Sebastian Pelczar. They created appropriate materials as well as canonical and legal background, and changed the mentality of their clergy, who began to see the need to tighten the parish network. The study shows the enthusiasm of the believers and the younger clergy, as well as the resistance of some older generation clergy rooted in the Josephine system of thought and action.
Źródło:
Galicja. Studia i materiały; 2021, 7; 343-366
2450-5854
Pojawia się w:
Galicja. Studia i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sursum corda. Historia Krzyża Jubileuszowego na Giewoncie
SURSUM CORDA. HISTORY OF THE JUBILEE CROSS ON GIEWONT
Autorzy:
Nabywaniec, Stanisław
Rut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/490096.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
cross
Giewont
Podhale
Kazimierz Kaszelewski
John Paul II
Stanisław Dziwisz
Władysław Bandurski
jubilee year
Zakopane
krzyż
Jan Paweł II
rok jubileuszowy
Opis:
The tradition of placing crosses in the region of Podhale is long and dates back to the late eighteenth century. Choosing Mount Giewont as the place of the Jubilee Cross was an obvious decision, given that its summit was very popular and well-known. This cross was placed at the top of Giewont on 8th of July 1901, and was consecrated on 19 August 1901 by Fr. Władysław Bandurski, the chancellor of the curia of Kraków. He also delivered a fie- ry sermon. The initiator and coordinator of elevating the Jubilee Cross on Giewont was the parish priest of Zakopane Fr. Kazimierz Kaszelewski. John Paul II, during his visit to Zakopane in 1997, made a reference to the cross on Giewont. Since 1997 the image of the cross on Giewont appears on the coat of arms of Zakopane. The then secretary of Pope John Paul II, Stanislaw Dziwisz, currently Cardinal and Archbishop of Krakow, has also inserted the image of the cross on his coat of arms.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2014, 21; 307-322
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Księża patrioci” w działalności Zrzeszenia Katolików „Caritas”. Przypadek ks. Stanisława Owczarka.
Patriot priests in Association of Catholics Caritas. The case of priest Stanisław Owczarek.
Autorzy:
Kępa, Filip
Nabywaniec, Stanisław
Bober, Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2232927.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Archiwum Państwowe w Rzeszowie
Tematy:
„księża patrioci”
Zrzeszenie Katolików „Caritas”
ZBoWiD
Koła Księży „Caritas”
222 Filip Kępa
Patriot priests
Association of Catholics Caritas
Society of Fighters for Freedom and
Democracy
Association of Priests Caritas
Opis:
Celem artykułu jest prześledzenie, na przykładzie osoby ks. Stanisława Owczarka (1905-1981), roli, jaką „księża patrioci” pełnili w działalności Zrzeszenia Katolików „Caritas”. Ksiądz Owczarek był kapłanem archidiecezji warszawskiej, aktywnym działaczem ugrupowania „księży postępowych”, jednym z nielicznych, którzy angażowali się w obu odsłonach ruchu: w Komisji Księży przy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację oraz w Zrzeszeniu Katolików „Caritas”. W swoich wspomnieniach pt. Być zaangażowanym - być księdzem, które wydano drukiem już po jego śmierci, opisał meandry powstania oraz funkcjonowania Caritas pod auspicjami komunistów. Krytyczna analiza autobiografii ks. Owczarka jako źródła do badań nad historią ruchu tzw. księży patriotów może przynieść odpowiedź na pytanie, dlaczego duchowni rzymskokatoliccy, wbrew swoim zwierzchnikom, decydowali się na współpracę z komunistami. Chociaż praca ze wspomnieniami jako źródłem historycznym niesie za sobą wiele niebezpieczeństw, to konfrontacja z innymi źródłami archiwalnymi oraz obecnym stanem wiedzy o historii Zrzeszenia Katolików „Caritas” może pozwolić na nowe spojrzenie na ten temat oraz stanowić zachętę do dalszych badań.
The goal of this article is to ascertain the role of patriot priests in the Association of Catholics Caritas on the basis of priest Stanisław Owczarek (1905–1981). Priest Stanisław served in the Warsaw archdiocese and was an active member of both sides of the patriot priests movement, in the Committee of Priests (pol. KK) attached to Society of Fighters for Freedom and Democracy (pol. ZBoWiD) and in the Association of Catholics Caritas (pol. ZKC). In his memories called Być zaangażowanym – być księdzem, which were printed after his death, he described the meandering process of the founding of Caritas with the communist blessing. A critical analysis of priest Owczarek’s autobiography as a historical source on patriot priests may bring the answers as to why the Roman Catholic clergy decided to work with the communists, despite the disapproval of their superiors. Even though using someone’s memories as a historical source is dangerous, when compared to other archival sources and the current information on Association of Catholics Caritas, it may bring a new outlook on this subject and may encourage a further study
Źródło:
Prace Historyczno-Archiwalne; 2022, Tom XXXIV; 221-244
1231-3335
Pojawia się w:
Prace Historyczno-Archiwalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Funkcjonowanie diecezji przemyskiej obrządku łacińskiego w warunkach okupacji niemieckiej i sowieckiej. Promotor: ks. prof. dr hab. Zygmunt Zieliński. Recenzenci: ks. prof. dr hab. Stanisław Nabywaniec (Uniwersytet Rzeszowski) i o. dr hab. Roland Prejs, prof. KUL
Autorzy:
Zych, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339884.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Historii Kościoła; 2010, 2; 254-260
2080-8526
Pojawia się w:
Roczniki Historii Kościoła
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies