Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Architekci"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 51
Tytuł:
City-forming solutions for quarter development in the designs of the Grupa 5 Architekci studio
Rozwiązania miastotwórcze dla zabudowy kwartałowej w projektach pracowni Grupa 5 Architekci
Autorzy:
Mycielski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27312727.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
Grupa 5 Architekci
quarter development
design philosophy
Polish architecture
architectural identity
zabudowa kwartałowa
filozofia projektowania
architektura polska
tożsamość architektoniczna
Opis:
The Warsaw-based Grupa 5 Architekci studio is a team of several dozen designers operating on the Polish construction market, shaped by the experience of the Polish transformation. After two decades of activity, the architects who created it undertook a joint attempt at ideological self-definition. The aim of the article is to show how personal conclusions drawn from education, subsequent practice, the evolution of the theory of architecture as well as personal beliefs and experiencing space translate into specific design solutions. Since one of the architectural threads connecting people co-creating the studio are achievements in the field of designing quarter development, the method adopted in the article is a detailed analysis of this part of the work of Grupa 5, from the implementation of individual buildings to the urban planning assumptions of large housing complexes. The article ends with the author’s theses on the philosophy of design, which result from design practice.
Warszawska pracownia Grupa 5 Architekci to działający na polskim rynku budowlanym kilkudziesięcioosobowy zespół projektantów ukształtowany przez doświadczenia polskiej transformacji. Po dwóch dekadach działalności tworzący go architekci podjęli wspólną próbę ideowego samookreślenia. Celem artykułu jest pokazanie, jak osobiste wnioski płynące z edukacji, późniejszej praktyki, ewolucji teorii architektury oraz z osobistych przekonań i doświadczania przestrzeni przekładają się na konkretne rozwiązania projektowe. Ponieważ jednym z architektonicznych wątków łączących ludzi współtworzących pracownię są dokonania w zakresie projektowania zabudowy kwartałowej, metodą przyjętą w artykule jest szczegółowa analiza tego wycinka twórczości Grupy 5 od realizacji pojedynczych budynków do urbanistycznych założeń dużych zespołów mieszkaniowych. Artykuł zamykają płynące z praktyki projektowej – autorskie tezy dotyczące filozofii projektowania.
Źródło:
Architectus; 2023, 2 (74); 115--127
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architekci międzywojennego Lublina. Przyczynek do charakterystyki środowiska w pierwszym pięcioleciu niepodległości (1918-1923)
Autorzy:
Żywicki, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/634249.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
architekci Lublina, okres międzywojenny, pierwsze pięciolecie niepodległej Polski (1918-1923), wystawa architektury w Lublinie
Opis:
„Kalendarz Lubelski Na Rok Zwyczajny 1918” wymienił tylko trzech architektów zamieszkałych w Lublinie: Ksawerego Drozdowskiego, Henryka Paprockiego i Władysława Sienickiego. Każdy z nich legitymował się wieloletnim doświadczeniem zawodowym oraz bogatym dorobkiem architektonicznym. Sienicki miał jednak wówczas aż 81 lat i nie zajmował się już działalnością budowlaną. Podobnie było z Drozdowskim. Chociaż w niepodległej Polsce otworzył on własne biuro architektoniczne, to nic nie wiadomo o jego działalności. Paprocki - najmłodszy z wymienionych - od odzyskania niepodległości pracował w różnych urzędach państwowych, prowadząc jednocześnie własną praktykę architektoniczną. Wymienieni architekci nie byli jedynymi, którzy działali w Lublinie w pierwszych latach niepodległości. Pojawienie się innych związane było z powoływaniem do życia państwowych urzędów (wojewódzkich oraz miejskich) zajmujących się architekturą i budownictwem. Ważna była zwłaszcza istniejąca od 1919 roku Okręgowa Dyrekcja Robót Publicznych (ODRP). Jej organizatorem i pierwszym dyrektorem był inżynier budownictwa Zygmunt Słomiński. Architekci znaleźli się w składach dwóch wydziałów ODRP: odbudowy oraz architektoniczno-budowlanym. Pierwszym z nich kierował inż. arch. Jerzy Siennicki. Kierownictwo wydziału architektoniczno-budowlanego objął inż. arch. Witold Minkiewicz. Spośród nich zwłaszcza Siennicki zaznaczył się w niepodległej Polsce ważnymi funkcjami (był między innymi pierwszym konserwatorem zabytków województwa lubelskiego), znaczącym dorobkiem architektonicznym, a także aktywnością na płaszczyźnie społeczno-kulturalnej. W 1923 roku współorganizował wystawę architektoniczną, pierwsze tego typu wydarzenie w dziejach Lublina. Uczestnicy tej wystawy stanowili trzon ówczesnego lubelskiego środowiska architektonicznego. Sześciu z nich (Karol Iwanicki, Ignacy Kędzierski, Bohdan Kelles-Krauze, Henryk Paprocki, Jerzy Siennicki i Zygmunt Słomiński) mieszkało i pracowało w Lublinie, pozostała piątka (Edward Kranz, Witold Minkiewicz, Kazimierz Prokulski, Jan Koszczyc-Witkiewicz i Kazimierz Zaremba) związana była swą działalnością z innymi miejscowościami województwa lubelskiego. W artykule wskazani są również inni architekci – ci, którzy choć nigdy w Lublinie na stałe nie mieszkali, to byli projektantami wzniesionych w nim budowli w okresie od 1918 do 1923 r. Pierwsze pięcioleciu niepodległości było czasem wyjątkowo trudnym. Kraj dopiero stwarzał zręby swej państwowości i się odbudowywał, zaś procesowi temu towarzyszyły zmagania ze skomplikowanymi problemami ekonomicznymi i społecznymi, a ponadto wojna z Rosją sowiecką. To, że w tym okresie architekci lubelscy zaznaczyli się jako autorzy budowli wyróżniających się dużą kubaturą i ciekawą formą architektoniczną należy uznać za fenomen. Do najważniejszych z tych realizacji można zaliczyć kościoły w Dzwoli i Puszczy Solskiej, puławskie gimnazjum im. Czartoryskich, szkołę w Bychawie, a w Lublinie „Bobolanum”, szkołę powszechną na Czwartku, łaźnię miejską na Bronowicach, domy mieszkalne dla urzędników państwowych przy ul. Spokojnej, a także Pocztę Główną.  The Architects of the Interwar Lublin. A Contribution to the Description of Their Milieu in the First Five Years of Independence (1918-1923)SUMMARY„Kalendarz Lubelski Na Rok Zwyczajny 1918” [Lublin Calendar for a Normal Year 1918] enumerates three architects who resided in Lublin: Ksawery Drozdowski, Henryk Paprocki, and Władysław Sienicki. These architects were not the only ones who were active in Lublin during the first years of independence. The advent of other architects was connected with the establishment state offices (provincial and urban) which dealt with architecture and construction works. The Okręgowa Dyrekcja Robót Publicznych [Regional Directorate of Public Works], established in 1919, is especially important. Its organizer and first director was Zygmunt Słomiński, civil engineer. Architects were employed in the reconstruction and architectural/construction departments of ODRP. The first one was managed by Jerzy Siennicki, MSc, Eng. Arch., and the second one by Witold Minkiewicz, MSc, Eng. Arch. Siennicki carried out important functions in independent Poland, he had vast architectural achievements and was active in the social-cultural sphere. In 1923 he co-organized an architectural exhibition – the first event of this type in Lublin’s history. The participants in the exhibition constituted the core of the then Lublin architectural milieu. Six of them (Karol Iwanicki, Ignacy Kędzierski, Bohdan Kelles-Krauze, Henryk Paprocki, Jerzy Siennicki, Zygmunt Słomiński) lived and worked in Lublin, the remaining five (Edward Kranz, Witold Minkiewicz, Kazimierz Prokulski, Jan Koszczyc-Witkiewicz, Kazimierz Zaremba) were connected with other towns in the Lublin province. The article also points to other architects who, although not permanently residing in Lublin, were designers of buildings in Lublin in 1918-1923. The first five-year period of independence was an extremely difficult time. The country was building the foundations of its statehood, and was rebuilding itself. This process was accompanied by struggles with complicated economic and social problems; moreover, the war with the Soviet Russia was fought in the meantime. The fact that in this period Lublin architects distinguished themselves as the authors of buildings of large capacity and interesting architectural form should be regarded as a phenomenon. Their most important constructions are: churches in Dzwola and the Solska Forest, the Czartoryski Gimnazjum (Junior High School) in Puławy, a school in Bychawa; and in Lublin – the “Bobolanum” primary school at Lublin’s Czwartek district, the urban bathhouse in Bronowice, dwelling houses for state clerks at Spokojna Street, and Poczta Główna [Main Post Office].
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes; 2018, 16, 1/2
2083-3636
1732-1352
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architekci i nie-architekci oceniają architekturę
Architects and non-architects assess architecture
Autorzy:
Dębek, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293477.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
ewaluacja budynków
spostrzeganie architektury
preferowana architektura
doświadczanie architektury
psychologia środowiskowa
assessment of buildings
perception of architecture
preferred architecture
experiencing architecture
environmental psychology
Opis:
Wyniki podejmowanych w minionych latach badań prowadzonych m.in. przez psychologów środowiskowych wskazują, że architekci i nie-architekci często różnią się w ocenach architektury. To, co podoba się architektom, niekoniecznie podoba się tysiącom odbiorców kształtowanej przez tychże architektów codziennej rzeczywistości. Architekci i nie-architekci inaczej myślą o architekturze, tworzą swoje spostrzeżenia obiektów architektonicznych na bazie różnych wskazówek, w końcu różnią się m.in. w ocenie estetyki spostrzeganych obiektów. W artykule przedstawiono autorskie, ilościowe i jakościowe, badania postaw wobec obiektu architektonicznego przeprowadzone wśród 40 studentów wydziału architektury i praktykujących architektów oraz 36 studentów i osób niezwiązanych w żaden sposób z projektowaniem. Wyniki omówionych tu badań potwierdzają wcześniejsze doniesienia publikowane w literaturze przedmiotu, wskazują bowiem, że różnica w spostrzeganiu i ocenach architektury między osobami wykształconymi w projektowaniu architektonicznym i osobami niezwiązanymi profesjonalnie z architekturą może być znacząca.
The results of the research that has been carried out recently by, e.g. environmental psychologists, indicate that architects and non-architects frequently differ in their assessments of architecture. Things which are liked by architects are not necessarily liked by thousands of recipients of the everyday reality that is shaped by these architects. Architects and non-architects think about architecture in a different way, they make their perceptions of architectural structures on the basis of different indications, fi nally they also differ, e.g. in assessing aesthetics of the observed buildings. The article constitutes original quantitative and qualitative studies on attitudes towards architectural structures carried out among 40 students of the faculty of architecture and practicing architects as well as 36 students and persons who were not connected with designing in any way. The results of the discussed research confi rm earlier reports published in the literature of the subject on this issue, namely that differences in perceiving and assessing architecture between persons who are educated in architectural design and persons who are not professionally connected with architecture may be signifi cant.
Źródło:
Architectus; 2013, 4(36); 67-81
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Debata: Architekci niepodległości
Autorzy:
Gmurczyk-Wrońska, Małgorzata
Libera, Paweł
Kawalec, Krzysztof
Kornat, Marek
Nowak, Andrzej
Suleja, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/608963.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2018, 50, 3
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architekci brukselscy Stanislas Jasinski i Jacques Obozinski
The Brussels Architects Stanislas Jasinski and Jacques Obozinski
Autorzy:
Olszewski, Andrzej K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955787.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Stanislas Jasinski (1901-1978) and Jacques Obozinski (1890-1981) were ancestors of Polish emigrants of the nineteenth century. They both played a role in architecture, especially that of Brussels, which found an expression in numerous mentions in the studies and guidebooks devoted to the Belgian architecture of the twentieth century. In the beginning of the 1920s Jasinski contacted with Dutch neoplasticism and, during his stay in Paris, with le Corbusier, becoming an advocate of the latter. As an architect and painter, he belonged to the group of artists grouping the avant garde of the paper “7 Arts”, propagating on its pages the ideas of avant garde architecture. In the years of 1929-1930 he completed the Airport in Antverpe-Deurne of simple forms in the spirit of the “international style”. At that time, being under the influence of Le Corbusier, he proposed a revolutionary conception of the Administrative Centre in the old part of Brussels, in the form of skyscrapers in the shape of crosses. In the years 1934-1939, together with Gaston Brunfaut, he realized the oncological department of the Institute Jules Bordet et Paul Heger, introducing among other things a platform instead of stairs in the place where two wings of the building join. Most of Jasinski's conceptions is flat architecture. Starting from the 1935s onwards he realized in the representatives districts of Brussels several elegant houses such as Belle Vue at Avenue de Gaulle no 50, at 127 Montjoie Street, 4 Avenue des Scarabées, 23 Avenue l'Orée. Their simple forms, a result of the avant garde form, are characterized by an interesting plastic of details. The residences of Belvedere at 453 Avenue Louise (1939) and Chambord at 341 Avenue Louise (1947) were abold and conscious introduction of the skyscraper into a street with lower buildings. His further houses were built in the 1950s and 60s: Green Dale at 499 Avenue Brugmann, Grande Large and Grande Clarte at 48-60 Avenue Churchill, and agroup of blocks Chenee, Hetraie, Chataignerie, Eden Green at Avenue Ptolomee. Within the confines of the structure of ablock of flats Jasinski arrived at individual plastic solutions through the system of balconies, Corbusier-like placing on poles, introduction of sculptor decorations. As regards the architecture of public utility, we have the Office Building of the Society Commerce et Industrie at 30 Boulevard du Regent, with the elevation covered with aglass shelter. He designed also small houses outside Brussels. Among Jasinski's project which did not see the light of day, let us name the architectonic and town planning complex Cité du Mundaneum in Antverpe (1941) in which he participated. Jacques Obozinski designed on the forms closer to avant garde architecture and more traditional or compromising. His Own House at 366 Avenue Brugmann of 1921 is closer to the tradition of the English house. The Houses at 56 Avenue Franklin Roosevelt (1928), 92and 72 Avenue Plissart (1933). The latter project was designed together with J.de Ligne. 84 Avenue Deschanel (1935) and, finally, Maison minimum at 124 Basse belong rather to the avant garde trend. Their form stressed by the system of the perpendiculars and the levels is aresult of the quest after the most satisfactory solutions of the function. The monaster at 25 Saint Bernard (1937) remade into aHouse is characterized by an accurate historicizing detail. Obozinski designed also architecture for exhibitions. Together with F.Petit he designed the Pavillon Manufacture Royale de Copenhagen in Paris in 1925, and at the Common Exhibition in Brussels in 1935 the Pavillon de Cuir. And, eventually, at the Brussels EXPO in 1958 the Pavillon de la Police and Pavillon du Marbre. He designed several projects together with his brother Yvan, and author of ship interior designs. After 1945 they completed the Office National de Securité Sociale (O.N.S.S.) at 102 Prince Royal, Office de Securité d'OUtre Mer at 194 Avenue Louise, Office National du Ducroire at 40 Square de Meeus. Obozinski was also adesigner of other buildings in and outside Brussels.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1999, 47, 4; 199-239
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architekci bezpieczeństwa
Autorzy:
Wysocki, Konrad
Powiązania:
Gazeta Polska 2022, nr 3, s. 30-31
Data publikacji:
2022
Tematy:
Wojska Obrony Terytorialnej (WOT)
Bezpieczeństwo militarne państwa
Polityka obronna
Wojska obrony terytorialnej
Wojsko
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Artykuł dotyczy Wojsk Obrony Terytorialnej utworzonych w 2017 roku. Obecnie liczą ponad 32 tys. żołnierzy, 15 brygad, 2 centra szkoleniowe i batalion dowodzenia. W planach resortu obrony jest formowanie kolejnych trzech brygad na wschodniej granicy oraz Jednostki Wojskowej GRYF.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Wpływy zachodnie a orientalizm: włoscy architekci i restauratorzy w Stambule na przełomie XIX i XX wieku
Between Westernization and Orientalism: Italian architects and restorers in Istanbul from the 19th century to the beginning of the 20th
Autorzy:
Boriani, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366572.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Turcja
Stambuł
architekci włoscy
architektura XIX-XX w.
Turkey
Istanbul
Italian architects
19th and early 20th century architecture
Opis:
Kiedy w 1453 roku Osmanowie podbili Konstantynopol, wydawało się, że stosunki między Europą zachodnią a stolicą nowego imperium zostaną drastycznie ukrócone. W rzeczywistości jednak dyplomatyczne, kulturalne i handlowe kontakty wznowiono już niedługo potem. Sułtani, choć często toczyli wojny z Zachodem, umożliwili i przyczynili się do rozwoju relacji z krajami europejskimi. Nierzadko korzystali z usług tamtejszych artystów i architektów, zwłaszcza Włochów, wiedzieli bowiem, jakim ci ostatni cieszyli się uznaniem, i szanowali ich umiejętności. Pierwsze dekady XIX wieku przyniosły Europejczykom i Lewantyńczykom wiele możliwości zawodowych. Sułtani, świadomi potrzeby zmian administracyjnych i politycznych w swoim imperium, wyraźnie podupadającym na tle militarnych, technologicznych i gospodarczych sukcesów mocarstw europejskich, rozpoczęli szeroko zakrojony program reform. Program reform objął wszystkie sektory administracji państwowej i gospodarki: drogi i kolej, infrastrukturę miejską, wojsko, budownictwo i przestrzeń publiczną, banki i towarzystwa ubezpieczeniowe, a także działalność handlową. Aby urzeczywistnić tak szeroko zakrojone plany modernizacji, niezbędna okazała się pomoc europejskich inżynierów, architektów, lekarzy, techników i robotników z doświadczeniem w tych nowych dziedzinach, a także rzemieślników i artystów. Poniższy artykuł stanowi prezentację dokonań włoskich architektów i konserwatorów architektury w Stambule w XIX i na początku XX wieku.
When Constantinople was conquered by the Ottomans in 1453 it seemed for a while that everything had been lost and that relations between Western Europe and the capital of the new empire would be dramatically curtailed. In reality diplomatic, cultural and commercial exchanges soon resumed. So while they were often at war with the West, the sultans permitted and facilitated the development not only of trade but also of cultural relations. It was not uncommon for them to request the services of artists and architects from Europe and in particular Italy, aware of their reputation and appreciative of their worth and skill. In fact it was in the early decades of the 19th century that job opportunities for Europeans and Levantines grew even more substantial: conscious of the need to reform the administration and political conduct of the empire, clearly in decline when compared with the military, technological and economic successes of the European powers, the sultans embarked on a crash course of reforms. Every sector of the administration of the state and the economy had to be involved in the programme of modernization: roads and railways, urban infrastructures, the army, public buildings and spaces, banks and insurance companies, commercial activities; to achieve this the contribution of Europeans would be indispensable: engineers, architects, physicians, technicians and workers with expertise in these new sectors, as well as craftsmen and artists, were offered great opportunities for employment. The article is a presentation of the achievements of Italian architects and architectural conservators in Istanbul in the 19th and early 20th century.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2012, 57, 3; 5-35
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 51

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies