Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Second World" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Turcja w polityce brytyjskiej wobec Syrii i Libanu w latach 1940–1941
    Turkey in British policy towards Syria and Lebanon in 1940 – 1941
    Autorzy:
    Zdulski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953238.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    the United Kingdom
    Turkey
    Second World War
    the Levant
    Opis:
    After collapse of metropolitan France in June 1940, the French in the Syria and Lebanon swore allegiance to the Vichy Government. This situation was hard to accept by the British. According to the Chiefs of Staff Committee, the occupation of these territories by enemy forces could have had most serious strategic consequences since it would cut of land communications with Turkey and would immediately threaten the whole of British interests in the Middle East. Due to that threat, London was forced to rethink its policy towards French Levant. One of the discussed measures was a proposition to involve Turkey in solving this problem. Turkey was bound with Britain with reciprocal security pact since October 1939. Moreover, the situation in Syria and Lebanon was also a threat for Turkish security. It was thought that these arguments would act in favor of Turkish involvement. Although in London everyone counted on active attitude of Turkey, there was no agreement as to its nature. While Churchill, Eden and the Chiefs of Staff were willing to agree on Turkish occupation of Syria and Lebanon, the Foreign Office was definitely against this solution. The first option eventually won. The first serious talks about Turkish involvement in Levant question took place in Ankara in January 1941, during the Anglo-Turkish military conversations. It was agreed then that if Turkey had entered the war, Turkish and British armies would have occupied Syria and Lebanon. The deteriorating military situation on the Eastern Mediterranean forced the United Kingdom to intervene in the French Levant in June 1941. Th e British government encouraged Turks to take part in that operation (“Exporter”). However, Turkish government rejected that offer. Turkey was still out of war and did not want to worsen her relations with the Third Reich.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2015, 46; 35-49
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przymierze w kryzysie – polityka Wielkiej Brytanii wobec Turcji po ataku niemieckim na Związek Sowiecki
    The Alliance in crisis: the policy of Great Britain towards Turkey after the German attack on the Soviet Union
    Autorzy:
    Zdulski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1943161.pdf
    Data publikacji:
    2017-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Wielka Brytania
    Turcja
    Związek Sowiecki
    Trzecia Rzesza
    chromit
    druga wojna światowa
    Great Britain
    Turkey
    Soviet Union
    chrome
    the Second World War
    Third Reich
    Opis:
    18 czerwca 1941 roku Turcja podpisała z III Rzeszą układ o nieagresji. Wydarzenie to spotkało się z krytycznym przyjęciem ze strony Wielkiej Brytanii. W Londynie pojawiły się obawy o zmianę polityki tureckiej, której kurs do tej pory nastawiony był na bliską współpracę z aliantami. Cztery dni później III Rzesza zaatakowała Związek Radziecki. Reakcja rządu brytyjskiego była błyskawiczna. Winston Churchill podjął decyzję o udzieleniu pomocy napadniętemu, puszczając w niepamięć prawie dwa lata ścisłej współpracy niemiecko-radzieckiej. Ten krok z kolei wywołał niepokój w Ankarze, która uważała, że polityka jej północnego sąsiada zagraża suwerenności i integralności terytorialnej Turcji. Obawiano się, że rodząca się współpraca brytyjsko-radziecka może odbyć się kosztem państwa tureckiego. Z końcem czerwca 1941 r. brytyjska polityka zagraniczna stanęła zatem przed dwoma ważnymi wyzwaniami. Dążąc do utrzymania przyjaznych relacji z Turcją, Brytyjczycy z jednej strony musieli przeciwdziałać zbliżeniu niemiecko- tureckiemu, a z drugiej przekonać władze tureckie, że brytyjska współpraca ze Związkiem Sowieckim nie będzie stanowić zagrożenia dla interesów tureckich. Powyższe cele wyznaczyły główne kierunki działań dyplomacji brytyjskiej wobec Turcji na następne półtora roku. W pierwszym przypadku odniesiono połowiczny sukces. Co prawda Turcja nie została objęta niemiecką strefą wpływów, ale dyplomatom brytyjskim nie udało się storpedować turecko-niemieckiej umowy gospodarczej, a zwłaszcza jej najważniejszego punktu, czyli przywrócenia eksportu chromu do III Rzeszy. Brytyjczycy jedynie opóźnili dostawy dzięki wyegzekwowaniu od rządu tureckiego przestrzegania zawartego na początku 1940 roku porozumienia, którego postanowienia obowiązywały do końca 1942 roku. W drugim przypadku Brytyjczycy uczynili wszystko co było w ich mocy, aby rozwiać obawy tureckie. Najpierw w sierpniu 1941 roku przekonali władze Związku Sowieckiego do wydania oświadczenia, w którym deklarowano przestrzeganie integralności terytorialnej Turcji. Następnie wiosną 1942 roku, kiedy negocjowany był układ brytyjsko-radziecki, Moskwa i Londyn potwierdziły wcześniejsze zobowiązania. Należy jednak zauważyć, że dyplomacja brytyjska nie ustrzegła się przed popełnieniem kilku błędów, które mogły zwiększyć podejrzenia ze strony rządu tureckiego. Najpoważniejszym z nich było niepoinformowanie Turków o przygotowaniach do brytyjsko-radzieckiej interwencji w Iranie, do której doszło pod koniec sierpnia 1941 roku.
    On June 18th, 1941, Turkey signed a nonaggression pact with the Third Reich. This event was critically received by Great Britain. Fears were awoken in London of changes in the Turkish politics which had so far been oriented at close cooperation with the Allies. Four days later the Third Reich attacked the Soviet Union. The British government reacted immediately. Winston Churchill decided to offer aid to the attacked party, forgetting instantly about nearly two years of close German-Soviet cooperation. This move left Ankara anxious due to the conviction that the policy of its Northern neighbor threatened the sovereignty and territorial integrity of Turkey. It was feared that the uprising alliance might occur at the expense of Turkey. At the end of June 1941, the British foreign policy faced two critical challenges. Aiming at maintaining amicable relations with Turkey, the British had to, on one hand, prevent Germany and Turkey from entering close cooperation, and on the other, convince the Turkish authorities that the British cooperation with the Soviet Union would not pose a threat to the Turkish interest. The above aims determined the main direction of policy of the British diplomacy towards Turkey over the next year and a half. In the first case the success was achieved partially. Turkey was not included in the German scope of influence but the British diplomats failed to undermine the Turkish-German economic contract, especially its most important point, i.e., reinstating the export of chrome to the Third Reich. The British only managed to delay the delivery by having the Turkish government observe the agreement concluded at the beginning of 1940, whose provisions were valid until the end of 1942. In the second case the British did whatever they could to put the Turkish concerns at ease. First, in August 1941, they convinced the Soviet Union authorities to issue a statement in which they declared that they would respect Turkey’s territorial integrity. Next, in the spring of 1942, when the British-Soviet alliance was subject to negotiation, Moscow and London confirmed their previous commitments. It must be, however, observed that the British diplomacy did not manage to avoid a few mistakes that may have strengthened the suspicions of the Turkish government. The most important one was not having informed the Turkish of the preparations for the British-Soviet intervention in Iran which was led in late August 1941.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2017, 55; 181-205
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kwestia tureckiego przystąpienia do II wojny światowej w polityce brytyjskiej między grudniem 1943 a styczniem 1944 r.
    The Issue of Turkish Accession to the Second World War in British Foreign Policy (December 1943–January 1944)
    Autorzy:
    Zdulski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2154721.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    II wojna światowa
    Turcja
    brytyjska polityka zagraniczna
    historia stosunków
    międzynarodowych
    polityka a strategia
    Turkey
    Second World War
    history
    of international relations
    British foreign policy
    politics and strategy
    Opis:
    Podczas negocjacji kairskich trwających od 4 do 7 grudnia 1943 r. Brytyjczycy wspierani przez Amerykanów próbowali przekonać stronę turecką, aby ta 14 lutego 1944 r. udostępniła bazy lotnicze aliantom. Data ta była skorelowana z brytyjskimi przygotowaniami do zajęcia wyspy Rodos w ramach operacji „Hercules”. Przez resztę grudnia i połowę stycznia 1944 r. Brytyjczycy podejmowali próby przekonania rządu w Ankarze o zaakceptowaniu warunków współpracy. Przeprowadzone na początku stycznia konsultacje sztabowe uwidoczniły różnice w postrzeganiu sytuacji wojennej przez obie strony, co ostatecznie doprowadziło do zerwania negocjacji i wstrzymania brytyjskiej pomocy wojskowej dla Turcji. Mimo to rząd brytyjski nie zdecydował się zerwać układu o wzajemnej pomocy z państwem tureckim, a na decyzji tej zaważyły czynniki polityczne i wojskowe niezwiązane bezpośrednio z planami opanowania archipelagu Dodekanezu.
    During the Cairo negotiations (December 4–7, 1942), the British, supported by the Americans, tried to persuade the Turks to make the air bases on their territory available to the Allies on February 14, 1944. This date was correlated with British preparations for attacking Rhodes as part of Operation Hercules. Throughout the rest of December and mid-January 1944, the British tried to convince the Ankara government to accept the terms of cooperation. The staff consultations which proceeded in early January highlighted the differences in the perception of the war situation by both sides, which eventually led to the breakdown of negotiations and the suspension of British military aid to Turkey. Nevertheless, the British government did not decide to break the treaty of mutual aid with the Turkey and this decision was influenced by political and military factors that was not directly related to the plans of capturing the Dodecanese.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2022, 74; 133-147
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies