Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "falsehood" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Fałsz ujawniony. O aprobatywnych czasownikach fałszu
    Falsehood revealed. On approving verbs of falsehood
    Autorzy:
    Zaucha, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2151256.pdf
    Data publikacji:
    2021-11
    Wydawca:
    Towarzystwo Kultury Języka
    Tematy:
    verbs
    falsehood
    approval
    Opis:
    This paper is dedicated to verbs expressing approval for actions intended to reveal falshood. It considers four units: [ktoś] zadał kłam [czemuś] ([sb] proved [sth] false]), [ktoś] odkłamał [coś] ([sb] put [sth] straight]), [ktoś] zdementował [coś] ([sb] denied [sth]), and [ktoś] sprostował [coś] ([sb] corrected [sth]). Predicates one and two presuppose the falsehood of the content specifi ed in the sentence. In the case of predicates three and four, the untruthfulness of a certain propositional content is ascertained by the rhematic part of the meaning. It is only the verb odkłamać (to put straight) that indicates that the content in question is a lie (kłamstwo). In the case of other units, falsehood can be an effect of a mistake or oversight. A characteristic feature of units two–four is also that they imply that the agent revealing the falsehood has said something. Despite the fact that the examined group of expressions is small, it sheds light on the essential mechanism of speaking. Namely, it shows the signifi cance of the inclination of discourse as such towards truth. Eradicating falsehood from communicative interaction involves an approval for the agent’s actions that is fused into the structure of meanings of lexemes.
    Źródło:
    Poradnik Językowy; 2021, 788, 9; 74-84
    0551-5343
    Pojawia się w:
    Poradnik Językowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fikcja a fałsz, O właściwościach semantyczno-składniowych przymiotników fikcyjny i fałszywy
    Fiction and Falsehood. Semantic and Syntactic Features of Polish Predicates fikcyjny and fałszywy
    Autorzy:
    Zaucha, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/568100.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
    Tematy:
    fiction
    falsehood
    semantics
    Opis:
    The aim of the paper is to pinpoint semantic and syntactic features of two Polish predicates, namely fikcyjny and fałszywy. The author shows what they have in common, as well as how they differ. Particularly, she concentrates on the differences in the scope of reference for the two predicates. She also presents two short representations of their semantic content. The analysis of the Polish expression fikcyjny sheds new light on certain theoretical problems of fiction, known from philosophy and literary theory.
    Źródło:
    Linguistica Copernicana; 2014, 11; 35-52
    2080-1068
    2391-7768
    Pojawia się w:
    Linguistica Copernicana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zróżnicowanie składniowe i semantyczne czasownikowych wykładników fałszu
    Syntactic and Semantic Differences between Polish Falsehood Verbs
    Autorzy:
    Zaucha, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/568219.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
    Tematy:
    falsehood verbs
    semantics
    syntax
    Opis:
    The aim of the paper is to indicate the most general types of Polish falsehood verbs. The presented typology is based on their syntactic and semantic features. Depending on what kind of an argument a verb takes, the propositional or the nominal one, and if it co-occurs with the phrease w milczeniu or milcząc (keeping silence) or not, we obtain four types of falsehood verbs. We can distinguish VFL+sent. verbs, which take a proposition as an argument and refer to the activity which cannot be performed in agent's silence, like bajać, że, bajdurzyć, że, bredzić, że, bujać, że, chrzanić, że, kręcić, że. Some of them assert the speaker's knowledge of what is said, while others implicate the speaker's ignorance of the propositional content. There is also a group of VFS+sent. verbs, which take a proposition as an argument and can be left without an actual utterance, like blefować, żę, fantazjować, że, nabrać kogoś, że, symulować, że, upozorować, że. They include verbs which tell us about bad intentions of the agent. Verbs of the next type, i.e. VFL-sent., do not take a propositional argument and do not allow silent performance, these include: koloryzować coś, minąć się z prawdą, ołgać kogoś, pleść trzy po trzy, przeinaczyć coś, wyssać z palca. They differ depending on what kind of object the agent is dealing with. In the last type, we classify VFS-sent. verbs, which do not take a propositional argument and the activities they denote can be done without an actual utterance, for example: kantować kogoś, manipulować kimś, podrobić coś, przywłaszczyć sobie, sfabrykować coś, sfałszować coś. Some of them presuppose negative evaluation of the agent while others do not.
    Źródło:
    Linguistica Copernicana; 2015, 12; 107-122
    2080-1068
    2391-7768
    Pojawia się w:
    Linguistica Copernicana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Negatywna nieprzeźroczystość. O predykatach przesądzających fałsz implikowanego zdania
    Autorzy:
    Zaucha, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/567912.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
    Tematy:
    contrafactives
    implicative verbs
    falsehood
    kontrafaktywy
    czasowniki implikatywne
    fałsz
    Opis:
    The paper discusses the distinction between factive and non-factive predicates as well as between implicative and non-implicative verbs. The author reconsiders the well-known concepts in respect to falsehood verbs. In the process of the analysis she discovers certain gaps in both frameworks. In her conclusion the author proposes a more complex account of the non-factive predicates which are based on the place of thematic ascription in the semantic content of a particular predicate.
    Artykuł poświęcony jest analizie czasowników przesądzających fałsz zdań wymaganych składniowo bądź implikowanych semantycznie ze względu na pojęcia niefaktywności (Kiparscy 1970) oraz implikatywności (Karttunen 1971). Kategorie te są obecne w literaturze przedmiotu od bez mała półwiecza. Tymczasem konfrontacja dobrze znanych (wydawałoby się) idei z materiałem językowym przynosi niespodziewane rezultaty. Okazuje się, że aparat pojęciowy służący do opisu faktywności zawiera luki domagające się uzupełnienia. W artykule stawia się tezę, że zasadnicza dychotomia między wyrażeniami niefaktywnymi opiera się na opozycji ze względu na umiejscowienie i funkcję (temat nadrzędny vs. temat cząstkowy) tematyzowanej askrypcji w strukturze treści predykatu. Przypadek czasownikowych wykładników fałszu unaocznia, że wśród niefaktywów można wyróżnić następujące podklasy: i) niefaktywy nieprzesądzające ani fałszu, ani prawdziwości implikowanego zdania; ii) niefaktywy przesądzające fałsz implikowanego zdania w remacie swojej struktury semantycznej, iii) niefaktywy przesądzające fałsz implikowanego zdania w części tematycznej struktury znaczeniowej; iv) niefaktywy, w których fałszywa askrypcja stanowi temat cząstkowy.
    Źródło:
    Linguistica Copernicana; 2019, 16
    2080-1068
    2391-7768
    Pojawia się w:
    Linguistica Copernicana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przyczynek do teorii cytowania Jadwigi Wajszczuk
    Towards Jadwiga Wajszczuk’s theory of citation
    Autorzy:
    Zaucha, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29431844.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
    Tematy:
    citation
    distortion
    falsehood
    semantics of Polish verbs
    cytowanie
    przeinaczanie
    fałsz
    semantyka czasowników
    Opis:
    The article consists of two parts. In the first part, the citation theory outlined by J. Wajszczuk (2005) is recalled. The second part contains an analysis of three Polish verbs referring to abusive quoting: przekręcić [coś] ‘misrepresent [something]’, przeinaczyć [coś] ‘twist [something]’ i wypaczyć [coś] ‘distort [something]’. The first of the lexemes has the broadest reference. It refers to both citation and assertory speaking. The verb wypaczyć ‘to distort [something]’ refers to a situation of significant interference in someone else’s text in conjunction with a current speaker’s’ negative evaluation. The verb przeinaczyć [coś] ‘to twist [something]’ allows for the lessening of the speaker’s guilt, who infidelly updates someone else’s statement. The verbs of the tainted message describe the logical completion of faithful quotation. They emphasize the fact that a violation of the unwritten imperative to treat someone else’s speech may be more or less harmful.
    Artykuł składa się z dwóch części. W pierwszej części przypomniana została teoria cytowania zarysowana przez J. Wajszczuk (2005). Druga część pracy zawiera analizę trzech polskich czasowników mówiących o nadużyciach w cytowaniu. Będą to: przekręcić [coś], przeinaczyć [coś] i wypaczyć [coś]. Najszersze odniesienie ma pierwszy z leksemów. Można go orzec zarówno o mówieniu cytacyjnym, jak i asertorycznym. Czasownik wypaczyć [coś] dotyczy sytuacji znacznej ingerencji w czyjś tekst w połączeniu z negatywną oceną metanadwcy. Przeinaczyć [coś] dopuszcza umniejszenie winy mówiącego. Analizowane czasowniki uwypuklają fakt, że naruszenie niepisanych zasad traktowania cudzych wypowiedzi może być większe lub mniejsze, a także bardziej lub mniej szkodliwe z punktu widzenia metanadawcy.
    Źródło:
    Linguistica Copernicana; 2023, 19; 207-224
    2080-1068
    2391-7768
    Pojawia się w:
    Linguistica Copernicana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O pozornej synonimii na przykładzie czasowników fałszu
    On a seeming synonymy on the example of falsehood verbs
    Autorzy:
    Zaucha, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28763653.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Towarzystwo Kultury Języka
    Tematy:
    synonimia
    synonimia kontekstowa
    quasi-synonimia
    czasowniki fałszu
    synonymy
    contextual synonymy
    quasi-synonymy
    falsehood verbs
    Opis:
    Artykuł ma na celu wskazanie mechanizmów decydujących o pozornej synonimii. Opiera się na obserwacji kontekstów zdaniowych zawierających czasowniki fałszu. W pierwszej części artykułu wskazane zostają różnice semantyczne zachodzące między czterema jednostkami języka: wprowadzić [kogoś] w błąd, oszukać [kogoś], zwieść [kogoś], a także okłamać [kogoś]. Następnie rozważone zostają konteksty zdaniowe w postaci okresu warunkowego zawierające różne kombinacje pozornych synonimów. Z analizy płynie wniosek, że do neutralizacji opozycji semantycznych dochodzi w związku z określonymi cechami kontekstu składniowego oraz mechanizmu „milczącego zaprzeczenia” opisanego przez A. Bogusławskiego (2003, 2021). Warunkiem koniecznym zajścia neutralizacji jest zachowanie tożsamości tematów charakterystyk zawartych w treści czasowników. Synonimia kontekstualna nie pojawi się, jeśli któryś z predykatów ujętych w okres warunkowy nie będzie charakteryzował tematu pod określonym względem.
    This article aims to identify the mechanisms determining a seeming synonymy. It is based on the observation of sentence contexts containing falsehood verbs. The first part of this article indicates the semantic differences occurring between four language units: wprowadzić [kogoś] w błąd (to mislead [someone]), oszukać [kogoś] (to deceive [someone]), zwieść [kogoś] (to delude [someone]), and okłamać [kogoś] (to lie [to someone]). It is followed by the discussion of the sentence contexts in the form of the conditional mood with various combinations of seeming synonyms. The conclusion coming from the analysis is that semantic oppositions are neutralised due to specific characteristics of the syntactic context and the mechanism of “silent denial” as described by A. Bogusławski (2003, 2021). The necessary condition for neutralisation to occur is preserving the identity of the themes of the characteristics included in the contents of the verbs. Contextual synonymy will not arise if any of the predicates included in the conditional mood fails to characterise the theme in a given respect.
    Źródło:
    Poradnik Językowy; 2023, 807, 8; 7-17
    0551-5343
    Pojawia się w:
    Poradnik Językowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O tak zwanym samooszustwie w świetle znaczeń wybranych czasowników
    Autorzy:
    Zaucha, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1633466.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Kultury Języka
    Tematy:
    semantics
    ‘samooszustwo’ (self-deception)
    ‘kłamstwo’ (a lie)
    falsehood verbs
    okłamywać się że [p] (to lie to oneself that [p])
    oszukiwać się że [p] (to deceive oneself that [p])
    wmówić/wmawiać sobie że [p] (to convince oneself that [p])
    Opis:
    This paper is dedicated to the analysis of semantic properties of three Polish verbs: okłamywać się, że [p] (to lie to oneself that [p]), oszukiwać się, że [p] (to deceive oneself that [p]) and wmówić//wmawiać sobie, że [p] (to convince oneself that [p]). The author presents arguments in favour of the thesis that these are separate lexical units, which cannot be reduced to appropriate addressative verbs. In their semantic structure, she distinguishes, apart from the agent (epistemic subject), also the position of the controller-sender (metasender), and uses a conceptual distinction between quotative speech (present in the structure of the examined units) and assertoric speech in her analysis. By clashing the properties of Polish exponents of ‘samooszustwo’ (self-deception) and two competing types of philosophical interpretation of the phenomenon, the author supports anti-reductionist approaches, which do not identify self-deception with a lie or deception. She emphasises that none of the lexical exponents referring to this phenomenon implies ‘oszustwo’ (a deception) or ‘kłamstwo’ (a lie). None implies such a characteristic of the agent as is a sine qua non condition for the occurrence of any of the two situations either. From the perspective of language, ‘samooszustwo’ (self-deception) is not deception. It is a kind of an irrational action that is inconsistent with the agent’s knowledge.
    Źródło:
    Poradnik Językowy; 2020, 778, 9; 75-91
    0551-5343
    Pojawia się w:
    Poradnik Językowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies