Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Contamination" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Sensitivity of soil enzymes to excessive zinc concentrations
Oporność enzymów glebowych na nadmierne ilości cynku
Autorzy:
Borowik, A.
Wyszkowska, J.
Kucharski, J.
Bacmaga, M.
Boros-Lajszner, E.
Tomkiel, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14850.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
sensitivity
soil enzyme
zinc
zinc concentration
soil resistance
soil contamination
Opis:
The sensitivity of soil enzymes to soil contamination with zinc was analyzed. A laboratory experiment was performed on sandy loam at pH 7.0, sampled from arable land at a depth of 0 to 20 cm. Soil samples were passed through a sieve with 2 mm mesh size and contaminated with the following zinc doses: 0, 300, 600, 1200 and 2400 mg Zn2+ kg-1 soil. Zinc was applied in the form of aqueous solution of ZnCl2. Soil was mixed thoroughly with zinc, and its moisture content was brought to 50% capillary water capacity. The samples were incubated at 25°C. Beakers with soil samples were weighed once a week to replenish evaporated water. The activity of soil enzymes: dehydrogenases, urease, acid phosphatase, alkaline phosphatase, catalase, arylsulfatase and b-glucosidase, was determined after 15, 30, 60 and 120 days of the experiment. The results were used to calculate soil resistance (RS), ED20 and ED50 values. The results of the study indicate that soil enzymes are characterized by varied sensitivity to excessive zinc concentrations, and that the RS index is a reliable measure of enzymatic responses to zinc pollution. The analyzed enzymes were classified in the following decreasing order in terms of their resistance to zinc: b-glucosidase> acid phosphatase > urease >arylsulfatase = alkaline phosphatase> catalase > dehydrogenases. Zinc continued to exert a negative effect on soil enzymes throughout the experiment (120 days). ED20 values for the analyzed enzymes in mg Zn2+ kg-1 DM soil were determined at: 103 for dehydrogenases, 184 for alkaline phosphatase, 233 for urease, 247 for arylsulfatase, 416 for acid phosphatase, 419 for catalase and 1373 for b-glucosidase.
Celem badań było określenie wrażliwości enzymów na zanieczyszczenie gleby cynkiem. Doświadczenie przeprowadzono w warunkach laboratoryjnych na glinie piaszczystej o pH 7,0, pobranej z użytku rolnego z warstwy od 0 do 20 cm. Przed rozpoczęciem badań glebę przesiano przez sito o oczkach 2 mm i zanieczyszczono następującymi dawkami cynku: 0, 300, 600, 1200, 2400 mg Zn2+ kg-1 gleby. Cynk stosowano w postaci wodnego roztworu ZnCl2. Następnie po dokładnym wymieszaniu gleby jej wilgotność doprowadzono do 50% kapilarnej pojemności wodnej i poddano inkubacji w cieplarce w temp. 25°C. Jeden raz w tygodniu zlewki przeważano w celu uzupełnienia ewentualnych ubytków wody. Po 15, 30, 60 i 120 dniach inkubacji część zlewek likwidowano i oznaczono aktywność enzymów glebowych: dehydrogenaz, ureazy, fosfatazy kwaśnej, fosfatazy alkalicznej, katalazy, arylosulfatazy i b-glukozydazy. Na podstawie wyników obliczono indeks oporności enzymów (RS) oraz wskaźniki ED20 i ED50. Stwierdzono, że enzymy glebowe mają zróżnicowaną oporność na nadmiar cynku w glebie, a wskaźnik oporności RS jest dobrą miarą ich reakcji na zanieczyszczenie tym metalem. Pod względem zmniejszającej się oporności można je uszeregować następująco: b-glukozydaza> fosfataza kwaśna > ureaza >arylosulfataza = fosfataza kwaśna > katalaza > dehydrogenazy. Negatywne działanie cynku na enzymy glebowe utrzymywało się przez cały okres badań (120 dni).Wartość ED20 dla poszczególnych enzymów w mg Zn2+ kg-1s.m. gleby wynosiła: dehydrogenazy – 103, fosfataza alkaliczna – 184, ureaza – 233, arylosulfataza – 247, fosfataza kwaśna – 416, katalaza – 419, b-glukozydaza – 1373.
Źródło:
Journal of Elementology; 2014, 19, 3
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Remediation of soil contaminated with cadmium
Autorzy:
Zaborowska, M.
Kucharski, J.
Wyszkowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/958240.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
soil contamination
cadmium
alkaline phosphatase
acid phosphatase
soil microorganism
soil remediation
Opis:
The search for the best solutions to restore soil balance is essential for attaining a stable and sustainable agricultural development worldwide. This research, which makes a contribution to these investigations, focuses on four substances (two innovative ones: basalt flour, brown algal extract, and two classic soil improvers: finely ground barley straw and compost) which can potentially alleviate the inhibitory effect of Cd2+ on the soil environment. The following were analyzed: the activity of acid phosphatase and alkaline phosphatase, counts of Pseudomonas sp., cellulolytic bacteria, copiotrophic bacteria and copiotrophic spore-forming bacteria, and the yield of spring barley. Cadmium (Cd2+) was applied as CdCl2 · 2.5H2O in the following doses: 0, 4, 40, 80, 120, 160, and 200 mg Cd2+ kg-1 of soil. For a more complete assessment of the soil, its biochemical properties and the counts of microorganisms were scrutinized with the following indices: RS – soil resistance, R:S – rhizosphere effect and EF – fertilization effect of the contamination alleviating substances. It was found that alkaline phosphatase is more sensitive to cadmium contamination of the soil than acid phosphatase. Cadmium did not exert any inhibitory effect on the number of microorganisms present or the yield of spring barley. Cellulolytic bacteria were the least sensitive to stress associated with the accumulation of high cadmium doses in the soil, whereas copiotrophic bacteria were the most sensitive microorganisms to the above stressor. The ability of cadmium-polluted soil to restore homeostasis depended on the type of a soil improver and the level of soil contamination. Negative consequences of cadmium pollution were effectively mitigated by straw, but less so by brown algal extract and basalt flour.
Źródło:
Journal of Elementology; 2015, 20, 3
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effect of soil contamination with diesel oil and petrol on the nitrification process
Proces nitryfikacji w glebie zanieczyszczonej olejem napedowym i benzyna
Autorzy:
Kucharski, J
Tomkiel, M.
Boros, E.
Wyszkowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14441.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
soil contamination
petrol
nitrification process
diesel fuel
nitrogen fertilizer
immobilization
Opis:
The effect of soil contamination with diesel oil and petrol on the nitrification process was investigated in a laboratory experiment. Samples of typical brown soil developed from loamy sand, of pH of 6.6 in 1M KCl, Hh -11.38 mmol+ kg-1 soil, S — 77.67 mmol+ kg-1 soil and Corg - 8.50 g kg-1 were analyzed. The experiment was performed in three replications, and for each test 100 g air-dry soil sample was placed in 150 cm3 beakers. Soil samples were contaminated with diesel oil and petrol with the addition of rapeseed oil and ethanol. The source of nitrogen was ammonium sulfate in the amount of 0 and 250 mg N per kg-1 soil. The content of N-NO3- and N-NH4+ was determined on experimental days 14, 28 and 42. Soil moisture was kept constant at 50% capillary water capacity throughout the experiment. Fertilizer nitrogen was subject to strong immobilization in soil contaminated with diesel oil and petrol. Both pollutants strongly inhibited the nitrification process. Diesel oil had a much stronger inhibitory effect on nitrification than petrol. Rapeseed oil also proved to be a powerful inhibiting factor. On experimental day 42, diesel oil reduced ammonium cation oxidation by 99%, and petrol - by 88%.
W doświadczeniu laboratoryjnym badano wpływ zanieczyszczenia gleby olejem napędowym i benzyną na przebieg procesu nitryfikacji. Do badań wykorzystano próbki gleby brunatnej właściwej wytworzonej z piasku gliniastego o pH w 1M KCl 6,6, Hh — 11,38 mmol+ kg-1 gleby, S — 77,67 mmol+ kg-1 gleby, Corg — 8,50 g kg-1. Badania wykonano w trzech powtórzeniach, umieszczając w zlewkach o pojemności 150 cm3 po 100 g powietrznie suchej gleby. Próbki glebowe zanieczyszczono olejem napędowym, benzyną i domieszką oleju rzepakowego i etanolu. Jako źródło azotu zastosowano siarczan amonu w ilości 0 i 250 mg N kg-1 gleby. Zawartość N-NO3- i N-NH4+ oznaczono w 14., 28. i 42. dniu założenia doświadczenia. Przez cały okres trwania badań utrzymywano stałą wilgotność gleby na poziomie 50% kapilarnej pojemności wodnej. Stwierdzono, że w glebie zanieczyszczonej olejem napędowym i benzyną zachodziła silna immobilizacja azotu nawozowego. Obydwa zanieczyszczenia silnie hamowały proces nitryfikacji. Zdecydowanie większe zakłócenia w przebiegu procesu nitryfikacji powodował olej napędowy niż benzyna. Również silnym inhibitorem nitryfikacji okazał się olej rzepakowy. W 42. dniu trwania doświadczenia olej napędowy zmniejszał utlenianie kationu amonowego o 99%, a benzyna o 88%.
Źródło:
Journal of Elementology; 2010, 15, 1; 111-118
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Changes in the enzymatic activity in sandy loam soil exposed to zinc pressure
Zmiany aktywności enzymatycznej w glinie piaszczystej poddanej presji cynku
Autorzy:
Kucharski, J.
Wieczorek, K.
Wyszkowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14862.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
enzyme activity
sandy loam soil
zinc
soil contamination
soil quality
Opis:
One of the bioindicators most often applied to assess the quality of soil is its enzymatic activity. Undesirable changes in the activity of enzymes can imply excessive presence of substances which are harmful to soil environment, such as heavy metals. Being a heavy metal, zinc is also an element essential for maintaining proper functions of live organisms. The purpose of this study has been to determine the significance of changes occurring in moderately heavy soil under the influence of zinc. The experiment was carried out in three replicates under laboratory conditions. Sandy loams of pH 5.5 and 7.0 were used for the trials. The soils were contaminated with zinc according to the following design: control (natural content), raised content (70 mg Zn2+ kg–1), weakly polluted (200 mg Zn2+ kg–1 ), moderately polluted (500 mg Zn2+ kg–1), heavily polluted (1,500 mg Zn2+ kg–1) and very heavily polluted soil (5,000 mg and 10,000 mg Zn2+ kg–1). The soil samples prepared as above were brought to the moisture content of 50% maximum water capacity and incubated at 25oC for 120 days. On day 30, 60 and 120, the activity of dehydrogenases, β-glucosidase, urease, acid phosphatase and arylsulphatase was determined. Based on these determinations, the following indices were calculated: ED50, the index for resistance (RS) and the index for resilience (RL). The tests have demonstrated that as the rate of soil contamination with zinc increased, the activity of all the analyzed enzymes was significantly depressed. The negative influence of zinc contamination on the activity of particular enzymes, irrespective of the soil pH, persisted throughout the whole experiment. In respect of their sensitivity to zinc, the enzymes can be ordered as follows: arylsulphatase > dehydrogenases > acid phosphatase > urease > β-glucosidase. Zinc contamination caused lasting changes in the soil environment, but the return to the state of equilibrium was the quickest in the case of dehydrogenases (RL = 0.276), less rapid for arylsulphatase (RL = 0.173) and the slowest for acid phosphatase (RL = 0.064). In contrast, the activity of urease, instead of regenerating, was increasingly disturbed (RL = 0.350). Soil acidification was the factor that most evidently exacerbated the negative influence of zinc on the activity of β-glucosidase and arylsulphatase. Values of ED50 for the activity of particular enzymes were varied. In the soil of pH 7.0, they ranged from 3,324 mg Zn2+ kg–1 for β-glucosidase to 412 mg Zn2+ kg–1 for dehydrogenases, and in the soil of pH 5.5, they varied from 1,008 Zn2+ kg–1 for β-glucosidase to 280 mg Zn2+ kg–1 for arylsulphatase.
Aktywność enzymatyczna gleby stanowi jeden z najczęściej wykorzystywanych biowskaźników do oceny jakości gleby. Niekorzystne zmiany w aktywności enzymów mogą świadczyć o nadmiernej zawartości substancji szkodliwych dla środowiska glebowego, do których należą również metale ciężkie. Cynk jest też niezbędnym składnikiem do prawidłowego funkcjonowania organizmów żywych. Celem badań było określenie istotności zmian zachodzących w glebie o średniej kategorii agrotechnicznej ciężkości pod wpływem cynku. Doświadczenie wykonano w warunkach laboratoryjnych, w 3 powtórzeniach. Do badań wykorzystano gliny piaszczyste o pH 5,5 oraz o pH 7,0, które zanieczyszczono cynkiem wg następującego schematu: kontrola (zawartość naturalna), zawartość podwyższona (70 mg Zn2+ k g–1), słabe zanieczyszczenie (200 mg Zn2+ k g–1), średnie zanieczyszczenie (500 mg Zn2+ k g–1), silne zanieczyszczenie (1500 mg Zn2+ k g–1) i bardzo silne zanieczyszczenie (5000 mg oraz 10 000 mg Zn2+ k g–1). Tak przygotowane próbki gleby uwilgotniono do poziomu 50% maksymalnej pojemności wodnej i inkubowano w temp. 25°C przez 120 dni. W 30., 60. oraz 120. dniu określono aktywność dehydrogenaz, β-glukozydazy, ureazy, fosfatazy kwaśnej oraz arylosulfatazy. Na ich podstawie obliczono wskaźniki ED50, oporności (RS) i powrotu do równowagi (RL). W wyniku badań stwierdzono, że wraz ze zwiększeniem stopnia zanieczyszczenia gleby cynkiem aktywność wszystkich badanych enzymów ulegała istotnemu zmniejszeniu. Negatywny wpływ zanieczyszczenia cynkiem na aktywność enzymatyczną gleby, niezależnie od jej pH, utrzymywał się przez cały okres trwania badań. Enzymy pod wpływem wrażliwości na zanieczyszczenie gleby cynkiem można uszeregować następująco: arylosulfataza > dehydrogenazy > fosfataza kwaoena > ureaza > β-glukozydaza. Zanieczyszczenie cynkiem powodowało długotrwałe zmiany w środowisku glebowym, ale najszybciej do stanu równowagi powracały dehydrogenazy (RL = 0,276), nieco wolniej arylosulfataza (RL = 0,173), i najwolniej fosfataza kwaoena (RL = 0,064). Natomiast aktywność ureazy nie tyko nie regenerowała się, ale stan zaburzenia ulegał pogłębieniu (RL = -0,350). Zakwaszenie gleby w największym stopniu wzmagało negatywne działanie cynku na aktywność β-glukozydazy i arylosulfatazy. ED50 dla aktywności poszczególnych enzymów było zróżnicowane. W glebie o pH 7,0 wahało się od 3324 mg Zn2+ k g–1 dla β-glukozydazy do 412 mg Zn2+ k g–1 dla dehydrogenaz, a w glebie o pH 5,5 od 1008 mg Zn2+ k g–1 dla β-glukozydazy do 280 mg Zn2+ k g–1 dla arylosulfatazy.
Źródło:
Journal of Elementology; 2011, 16, 4
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dehydrogenase activity as an indicator of soil contamination with herbicides
Aktywność dehydrogenaz jako wskaźnik zanieczyszczenia gleby herbicydami
Autorzy:
Kucharski, J.
Baćmaga, M.
Wyszkowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/388531.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
herbicydy
zanieczyszczenie gleby
aktywność dehydrogenaz
bentonit
herbicides
soil contamination
dehydrogenase activity
bentonite
Opis:
The effect of soil contamination with the following herbicides: Harpun 500 SC, Faworyt 300 SL, Akord 180 OF and Mocarz 75 WG on the activity of soil dehydrogenases was estimated in a laboratory and pot experiment, in which dehydrogenase activity was determined repeatedly in soil (loamy sand) samples. The herbicides were applied to soil at the manufacturer's recommended doses, and at doses that were 10-, 50-, 100-, 150- and 200-fold higher than recommended. AD attempt was also made to alleviate the negative influence of herbicides on dehydrogenases by the addition of bentonite in the amount of 60 g kg-1 d.m. of soil. It was found that all analyzed herbicides inhibited the activity of soil dehydrogenases. The adverse impact of herbicides was positively correlated with the level of soil contamination, and their inhibitory effect on dehydrogenases was observed over the entire experimental period (112 days) and decreased at a very slow fale. Dehydrogenase activity proved to be a good indicator of the degree of suit contamination with herbicides. Bentonite enhanced the inhibitory effect of herbicides on dehydrogenases.
W celu określenia wpływu zanieczyszczenia gleby herbicydami: Harpun 500 SC, Faworyt 300 SL, Akord 180 OF i Mocarz 75 WG na aktywność dehydrogenaz glebowych, wykonano dwa doświadczenia: laboratoryjne i wegetacyjne (wazonowe), w których kilkakrotnie określano aktywność dehydrogenaz w glebie (piasku gliniastym). Herbicydy stosowano doglebowo w dawkach zalecanych przez producenta oraz w dawkach: 10, 50, 100, 150 i 200-krotnie większej. Podjęto także próbę złagodzenia negatywnego oddziaływania herbicydów na dehydrogenazy poprzez dodanie do gleby bentonitu w ilości 60 g kg-1 s.m. gleby. W wyniku badań stwierdzono, że wszystkie herbicydy hamowały aktywność dehydrogenaz glebowych. Ich negatywne oddziaływanie było dodatnio skorelowane ze stanem zanieczyszczenia gleb, a inhibicyjne działanie na dehydrogenazy utrzymywało się przez cały okres badań (112 dni) i zmniejszało się bardzo powoli. Aktywność dehydrogenaz okazała się dobrym wskaźnikiem oceny stanu zanieczyszczenia gleb herbicydami. Zastosowany bentonit zwiększał inhibicyjne oddziaływanie herbicydów na dehydrogenazy.W celu określenia wpływu zanieczyszczenia gleby herbicydami: Harpun 500 SC, Faworyt 300 SL, Akord 180 OF i Mocarz 75 WG na aktywność dehydrogenaz glebowych, wykonano dwa doświadczenia: laboratoryjne i wegetacyjne (wazonowe), w których kilkakrotnie określano aktywność dehydrogenaz w glebie (piasku gliniastym). Herbicydy stosowano doglebowo w dawkach zalecanych przez producenta oraz w dawkach: 10, 50, 100, 150 i 200-krotnie większej. Podjęto także próbę złagodzenia negatywnego oddziaływania herbicydów na dehydrogenazy poprzez dodanie do gleby bentonitu w ilości 60 g kg-1 s.m. gleby. W wyniku badań stwierdzono, że wszystkie herbicydy hamowały aktywność dehydrogenaz glebowych. Ich negatywne oddziaływanie było dodatnio skorelowane ze stanem zanieczyszczenia gleb, a inhibicyjne działanie na dehydrogenazy utrzymywało się przez cały okres badań (112 dni) i zmniejszało się bardzo powoli. Aktywność dehydrogenaz okazała się dobrym wskaźnikiem oceny stanu zanieczyszczenia gleb herbicydami. Zastosowany bentonit zwiększał inhibicyjne oddziaływanie herbicydów na hydrogenazy.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 3; 253-261
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Response of microorganisms and enzymes to soil contamination with the herbicide Successor T 550 SE
Autorzy:
Tomkiel, M.
Wyszkowska, J.
Kucharski, J.
Baćmaga, M.
Borowik, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/208250.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
soil contamination
enzymatic activities
soil enzymes
herbicides
zanieczyszczenie gleby
aktywność enzymatyczna
enzymy glebowe
herbicydy
Opis:
The study has been made to determine the effect of soil contamination with a new generation herbicide on the abundance and diversity of microorganisms, activity of soil enzymes and their tolerance to the herbicide Successor T 550 SE. Herbicide disturbed the biological balance of soil as expressed by the numbers and diversity of microorganisms and enzymatic activity. The recommended dose of herbicide significantly stimulated the growth of total oligotrophic and organotrophic bacteria as well as actinomycetes, depressed the activity of fungi and had no effect on oligotrophic sporulating bacteria and Azotobacter.
Źródło:
Environment Protection Engineering; 2014, 40, 4; 15-27
0324-8828
Pojawia się w:
Environment Protection Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Microbiological activity of zinc-contaminated soils
Aktywność mikrobiologiczna gleb zanieczyszczonych cynkiem
Autorzy:
Zaborowska, M.
Wyszkowska, J.
Kucharski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14535.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
soil
contaminated soil
soil contamination
zinc
microbiological activity
heavy metal
concentration
soil enzyme
microorganism
Opis:
Metale ciężkie, w tym także cynk, gdy dostaną się do gleby w nadmiernych ilościach, stanowią dość trwałe zanieczyszczenie, w przeciwieństwie do różnego rodzaju zanieczyszczeń organicznych, podatnych w większym lub mniejszym stopniu na degradację mikrobiologiczną. Mimo iż akumulacja metali ciężkich przez drobnoustroje jest procesem powszechnym, to nie do końca poznanym. Granice tolerancji nie są jednakowe i zależą od ich bioróżnorodności i czasu trwania imisji, a także właściwości fizykochemicznych gleby, jej struktury, zawartości materii organicznej, pH i pojemności kompleksu sorpcyjnego. Coraz częściej do oceny stanu zanieczyszczenia gleby wykorzystuje się metody biologiczne, w tym aktywność enzymów glebowych, i w nich należy upatrywać szybkiej diagnozy jakości gleb. Wskaźniki te mogą być jednak wykorzystywane tylko do oceny gleb zanieczyszczonych metalami ciężkimi, a są mało przydatne w ocenie jakości gleb zanieczyszczonych związkami organicznymi.
Heavy metals, e.g. zinc, present in soil in excessive quantities become quite persistent contaminants. Thus, they differ from organic pollutants, which can be degraded, to a various degree, by microorganisms. Although the accumulation of heavy metals by microorganisms is widespread, this phenomenon has not been thoroughly investigated. Tolerance limits are not uniform and depend on the biodiversity and duration of ambient concentration, as well as on the physicochemical properties of soil, soil structure, organic matter content, pH and sorptive complex capacity. Soil contamination is more and more frequently assessed with biological methods, by testing for example the activity of soil enzymes. Such assays, however, can be used to evaluate the quality of soils contaminated with heavy metals, but are less useful for testing soils polluted with organic compounds.
Źródło:
Journal of Elementology; 2006, 11, 4
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biological properties of soil contaminated with the herbicide Apyros 75 WG
Biologiczne wlasciwosci gleby zanieczyszczonej herbicydem Apyros 75 WG
Autorzy:
Kucharski, J
Wyszkowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/13966.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
soil microorganism
herbicide
enzyme activity
biological property
soil contamination
Apyros 75 WG herbicide
soil property
Opis:
The objective of the study has been to determine the effect of the herbicide Apyros 75 WG on counts of various aerobic microorganisms, activity of soil enzymes and yields of spring wheat. For this purpose, a pot experiment was carried out in a greenhouse. Samples of soil used for the trials represented loamy sand. Having mixed the soil samples with mineral fertilizers, doses of the herbicide were added and the soil was placed in plastic pots. The lowest herbicide dose was the optimum dose recommended by the producer, and the two other doses were 10- and 100-fold higher. The experiment was conducted in two series: I – unsown soil, and II – soil under spring wheat. It has been determined that Apyros 75 WG disturbs soil’s homeostasis, as it disrupts multiplication of some microbial groups, inhibits the activity of soil enzymes and depresses the yield of spring wheat, even if applied in a recommended dose. Among the soil enzymes, dehydrogenases and urease were the least tolerant to the effect of the herbicide, whereas alkaline phosphatase proved to be the most tolerant one. The vulnerability of microorganisms to soil pollution with the herbicide can be arranged in the following decreasing order: ammonifying bacteria > Pseudomonas > copiotrophic bacteria > oligotrophic bacteria > nitrogen binding bacteria > spore-forming oligotrophic bacteria > Arthrobacter > cellulolytic bacteria > Actinomyces > fungi. Growing spring wheat had a positive effect on the counts of microorganisms and activity of soil enzymes.
Celem badań było określenie wpływu herbicydu Apyros 75 WG na liczebność różnych grup drobnoustrojów tlenowych, aktywność enzymów glebowych oraz plonowanie pszenicy jarej. Badania przeprowadzono w wazonach w hali wegetacyjnej. W doświadczeniu wykorzystano próbki gleby o składzie granulometrycznym piasku gliniastego. Glebę po wymieszaniu z nawozami mineralnymi zanieczyszczono herbicydem i umieszczono w plastikowych wazonach. Najniższa dawka herbicydu była dawką optymalną, zalecaną do stosowania przez producenta, a kolejne były 10 i 100-krotnie wyższe. Badania prowadzono w dwóch seriach: I – gleba nieobsiana i II – gleba obsiana pszenicą jarą. Stwierdzono, że Apyros 75 WG narusza homeostazę gleby, gdyż nawet w dawce zalecanej przez producenta zakłóca namnażanie niektórych grup drobnoustrojów, hamuje aktywność enzymów glebowych oraz zmniejsza plon pszenicy jarej. Najmniej odpornymi enzymami na działanie herbicydu są dehydrogenazy oraz ureaza, a najbardziej odporna jest fosfataza alkaliczna. Wrażliwość drobnoustrojów na zanieczyszczenie gleby herbicydem Apyros 75 WG jest następująca: bakterie amonifikacyjne > Pseudomonas > bakterie kopiotroficzne > bakterie oligotroficzne > bakterie immobilizujące azot > bakterie oligotroficzne przetrwalnikujące > Arthrobacter > bakterie celulolityczne > promieniowce > grzyby. Na liczebność drobnoustrojów oraz aktywność enzymów korzystnie wpływa uprawa pszenicy jarej.
Źródło:
Journal of Elementology; 2008, 13, 3
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Macroelement Content in Yield of Oats (Avena sativa L.) Cultivated on Soils Contaminated with Copper, Zinc, Tin, Cobalt and Manganese
Zawartość makropierwiastków w plonie owsa (Avena sativa L.) uprawianego na glebach zanieczyszczonych miedzią, cynkiem, cyną, kobaltem i manganem
Autorzy:
Wyszkowski, M.
Wyszkowska, J.
Radziemska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/388051.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
zanieczyszczenie
miedź
cynk
cyna
kobalt
mangan
plon owsa
zawartość makroelementów
contamination
copper
zinc
tin
cobalt
manganese
oats yield
macroelements content
Opis:
The aim of study was to compare the effect of contamination of soil with copper, zinc, tin, cobalt and manganese applied in the following doses: O (control), 20, 40, 80, 120, 240 and 480 mg o kg-1 of soil on macroelement content in the aboveground parts of oats (Avena sativa L.). The effect of heavy metals on macroelement content in oats depended both on the element and on its dose. The greatest changes were observed in calcium content. Copper increased the content of magnesium, nitrogen and, more than others, calcium, in the aboveground parts of oats. A similar relationship was observed for phosphorus, potassium and sodium, but only after relatively Iow doses of copper were applied; the effect of high doses was distinctly negative. Contamination of soil with high doses of zinc increased the content of phosphorus, but not nitrogen, sodium, magnesium, potassium or calcium, in oats. Tin favoured the accumulation of sodium and, when applied in low doses, also phosphorus, nitrogen and calcium, in plants; in addition, it reduced the content of magnesium and potassium in oats. Cobalt had a significantly negative effect on potassium content in the aboveground parts of oats and on the other hand positively affected the content of phosphorus, sodium, magnesium and, especially, calcium. Manganese generally increased the accumulation of the macroelements under study in plants, but its higher doses reduced the content of sodium and, partly, potassium and magnesium. A strong effect of soil contamination with heavy metals on content of some macroelements in oats was connected with toxic impact of copper, cobalt and, in a smaller degree, manganese on the growth and development of plants.
Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu zanieczyszczenia gleby miedzią, cynkiem, cyną, kobaltem i manganem w dawkach O (kontrola), 20, 40, 80, 120, 240 i 480 mg o kg-1 gleby na zawartość makroelementów w częściach nadziemnych owsa (Avena sativa L.). Na zawartość makroelementów w roślinach, oprócz poziomu zanieczyszczenia, duży wpływ miał rodzaj metalu. Oddziaływanie metali ciężkich na zawartość makroelementów w owsie było związane z poszczególnymi pierwiastkami i ich dawkami. Największe zmiany zaobserwowano w zawartości wapnia. Miedź wywołała zwiększenie zawartości magnezu, azotu i w największym stopniu wapnia w częściach nadziemnych owsa. Podobną zależność wykazano w przypadku fosforu, potasu i sodu, ale tylko po zastosowaniu niewielkich dawek miedzi, podczas gdy duże dawki działały zdecydowanie ujemnie. Zanieczyszczenie gleby dużymi dawkami cynku spowodowało wzrost zawartości fosforu w owsie, w odróżnieniu od azotu, sodu, magnezu, potasu i wapnia. Cyna sprzyjała nagromadzaniu sodu, a w niewielkich dawkach także fosforu, azotu i wapnia w roślinach, jednocześnie ograniczała zawartość magnezu i potasu w owsie. Kobalt działał wyraźnie ujemnie na zawartość potasu w częściach nadziemnych owsa, a dodatnio na zawartość fosforu, sodu, magnezu i szczególnie wapnia. Mangan na ogół powodował zwiększenie nagromadzania w roślinach badanych makropierwiastków, jednakże większe jego dawki ograniczały zawartość sodu oraz częściowo potasu i magnezu. Silny wpływ zanieczyszczenia gleby metalami ciężkimi na zawartość niektórych makroelementów w owsie był skorelowany z toksycznym oddziaływaniem miedzi, kobaltu i, w mniejszym stopniu, manganu na wzrost i rozwój roślin.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 10; 1387-1394
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies