Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "FRANKOWSKI, JAN" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Rola giberelin w regulacji kwitnienia roślin
The role of gibberellins in the regulation of flowering in plants
Autorzy:
Wilmowicz, Emilia
Frankowski, Kamil
Glazińska, Paulina
Sidłowska, Magdalena
Marciniak, Katarzyna
Kopcewicz, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195329.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Opis:
Wyniki badań z zastosowaniem egzogennych giberelin wykazały, że hormony te wpływają w różny sposób na kwitnienie roślin dnia długiego i roślin dnia krótkiego. U Arabidopsis, jak i u innych roślin dnia długiego, gibereliny pełnią rolę stymulatorów kwitnienia. U roślin rozetowych oraz niektórych roślin dnia długiego egzogenne gibereliny są nawet w stanie zastąpić długi, indukcyjny fotoperiod. U wielu roślin dnia krótkiego, uprawianych w nieindukcyjnych warunkach krótkiej nocy, aplikacja gibereliny opóźnia bądź hamuje kwitnienie. Jednakże u Pharbitis nil (modelowej rośliny dnia krótkiego) uprawianej w warunkach podindukcyjnych, gibereliny stymulują tworzenie pąków kwiatowych. Zatem obserwowane efekty aplikacji giberelin u roślin krótkodniowych nie są jednoznaczne, zależą od gatunku rośliny oraz czasu i miejsca aplikacji hormonów. Ponieważ u niektórych roślin dnia długiego, jak np. u Lolium temulentum, indukcja fotoperiodyczna wpływając na geny 20-oksydazy giberelinowej, prowadzi do wzrostu poziomu giberelin w liściach, a następnie ich transportu do wierzchołka wzrostu pędu, gdzie następuje ewokacja i morfogeneza kwiatu, w pewnym momencie historii badań nad tym procesem gibereliny były uważane za sygnał kwitnieniowy u LDP. Zasadniczy postęp w zrozumieniu roli giberelin w regulacji rozwoju generatywnego przyniosły jednak badania molekularne. U A. thaliana gibereliny uruchamiają jeden z czterech szlaków indukcji kwitnienia. Szlak giberelinowy aktywuje ekspresję genów związanych z tworzeniem kwiatów na drodze bezpośredniej poprzez aktywację genu LFY i FT lub pośrednio poprzez pozytywną regulację genu SOC1. Wydaje się, że efekty te leżą u podstaw stymulującego wpływu giberelin na kwitnienie u roślin dnia długiego, a być może także u niektórych roślin dnia krótkiego. Prawidłowo funkcjonujący szlak przekazywania sygnału giberelinowego warunkuje jednocześnie wzrost elongacyjny pędu, który poprzedza kwitnienie u roślin rozetowych. Gibereliny biorą także udział w morfogenezie i dyferencjacji płci tworzących się kwiatów.
The results of studies with exogenous gibberellins application showed that the hormones influence on flowering of long-day plants and short-day plants in different manner. In Arabidopsis, as well as other long-day plants, gibberellins stimulate flowering. In rose plants, and also some long-day plants, exogenous gibberellins are even able to replace long inductive photoperiod. In many short-day plants cultivated under non-inductive conditions of short night, gibberellin application delays or inhibit flowering. However, in Pharbitis nil (a model short-day plant) cultivated under sub-inductive conditions, gibberellins stimulate flower bud formation. Thus, the effects observed after gibberellins application in short-day plants are not unequivocal and depend on plant specious as well as time and place of hormones application. Because in some long-day plants, e. g. Lolium temulentum, photoperiodic induction, influencing on genes encoding gibberellic 20-oxidase, leads to the increase of gibberellins level in leaves, and next their transport to the apex where the evocation and flower morphogenesis take place, gibberellins were even historically considered as the flowering signal in LDP. Nevertheless, the most essential progress in understanding of gibberellins role in the regulation of generative development comes from molecular studies. In A. thaliana gibberellins trigger one of four flower induction pathways. The gibberellic pathway activates the expression of genes involved in flower formation both directly, through the activation of LFY and FT genes, and indirectly, through the positive regulation of SOC1 gene. It seems that the effects underlie the stimulating influence of gibberellins on flowering in long-day plants, and perhaps in some short-day plants, as well. In rose plants, correctly functioning gibberellin signal transduction pathway determine simultaneously stem elongation which is followed by flowering. Gibberellins are also involved in morphogenesis and sex differentiation of emerging flowers.
Źródło:
Kosmos; 2011, 60, 1-2; 129-140
0023-4249
Pojawia się w:
Kosmos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola jasmonianów w regulacji rozwoju generatywnego
The role of jasmonates in the regulation of generative development in plants
Autorzy:
Wilmowicz, Emilia
Kućko, Agata
Sidłowska, Magdalena
Frankowski, Kamil
Maciejewska, Beata
Glazińska, Paulina
Kopcewicz, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1194714.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Opis:
Jasmoniany są fitohormonami warunkującymi prawidłowy przebieg poszczególnych faz rozwojowych rośliny. Prekursorem jasmonianów jest kwas α-linolenowy, a ich biosynteza zachodzi w trzech strukturach subkomórkowych: chloroplastach, peroksysomach i cytozolu. Niniejsza praca podsumowuje najnowsze osiągnięcia dotyczące udziału jasmonianów w reprodukcji roślin. U większości gatunków roślin jasmoniany hamują kwitnienie. Jednakże, badania prowadzone na rzepaku wskazują, że rola tych związków w indukcji generatywnej nie jest jednoznaczna, gdyż, w pewnych warunkach, mogą one także przyspieszać tworzenie kwiatów. Jasmoniany pełnią również istotną rolę w prawidłowym formowaniu płonnych i płodnych części kwiatu, a także w otwieraniu pąków kwiatowych. Ponadto, kwas jasmonowy (JA) powstający w nitce pręcika synchronizuje dojrzewanie ziaren pyłku z otwieraniem pylników i kwiatów. Na podstawie analizy wzorca ekspresji genu DAD1, kodującego enzym zaangażowany w powstawanie jasmonianów, utworzono model regulacji transportu wody do pręcików i płatków korony przez JA. Dodatkowo, zaobserwowano, że jedna z bioaktywnych form kwasu jasmonowego, koniugat z aminokwasem izoleucyną ( JA-Ile), pełni rolę cząsteczki pośredniczącej w regulowanej przez światło sekrecji nektaru. JA-Ile wzmaga wydzielanie nektaru u roślin uprawianych na świetle i nie powoduje jej obniżenia u roślin uprawianych w ciemności. Z ahamowanie biosyntezy JA- Ile na świetle zmniejsza sekrecję nektaru, a efekt ten można odwrócić przez aplikację JA-Ile.
Jasmonates are phytohormones conditioning proper functioning of separate plant development stages. Jasmonates precursor is α-linolenic acid. Their biosynthesis occurs in three subcellular structures: chloroplasts, peroxisomes and cytosol. This paper summarizes the most recent achievements on participation of jasmonates in the field of reproduction of plants. Jasmonates hinder florescence among the most species of plants. However, researches carried out over rape indicate that the role of these compounds in generative induction is not explicit, i.e. they may speed up the growth of flowers in certain circumstances. Jasmonates are also very important in a process of proper formation of sterile and fertile parts of flower, as well as in opening flower buds. Furthermore, jasmonic acid (JA) nascent in a thread rod synchronizes maturation of pollen grains with the process of opening anthers and flowers. On the basis of gene expression pattern DAD1 analysis (the one that encodes an enzyme involved in the first stage of jasmonates formation), there was created a model of water transport regulation by JA to the stamens and petals of the crown. In addition, it was observed that one of the bioactive forms of jasmonic acid (JA-Ile) acts as an intermediary molecule in the secretion of nectar, regulated by the light. JA-Ile increases in the secretion of nectar in plants cultivated in the light and does not cause its decrease in plants cultivated in the dark. Inhibition of the JA-Ile biosynthesis in the light reduces the secretion of nectar. This result can be inverted by the application of JA-Ile.
Źródło:
Kosmos; 2012, 61, 4; 603-612
0023-4249
Pojawia się w:
Kosmos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies