Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "paradigms" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
KANTOWSKIE WYBORY A DWUMITYCZNOŚĆ, CZYLI O PUNKCIE WYJŚCIA IMAGOLOGA
KANTIAN CHOICES AND BIMYTHICALNESS: ABOUT THE STARTING POINT FOR THE IMAGOLOGIST
Autorzy:
Wiśniewska, Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911733.pdf
Data publikacji:
2019-03-12
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Kantian structure
Ricoeurian “completion”
myths and paradigms
imagology
Kantowska konstrukcja
Ricoeurowskie „uzupełnienie”
mity i paradygmaty
imagologia
Opis:
Artykuł składa się z czterech części. Pierwsza, Imagologia i Kant, przypomina o koncepcjach wiążącego imagologię z filozofią Immanuela Kanta Manfreda Bellera i Joepa Leerssena, który przypisuje imagologowi antyesencjalizm opozycyjny do esencjalizmu samych images. Druga część, Images a hermeneutyka, czyli Ricoeurowskie dodawanie/rozszerzanie zmierzające do Pełni przedstawia ten sposób poznawczego postępowania, który dodaje do siebie przeciwstawne koncepcje filozoficzne (Nietzscheańsko-Freudowską i Kantowską), opierając się na odwołaniach do dwu mitów – Boga i Natury (reprezentujących arché i telos). Trzecia część, Images a konstrukcje. Kantowskie odejmowanie/zawężanie, czyli przejście w stronę Formy pokazuje, w jaki sposób Kant odrzuca wpisujące się w mit Natury, jego zdaniem patologiczne, aspekty rzeczywistości (dialektyka, przypadek, empiria itd.) lub człowieka (sen, emocje, spontaniczność), by uzasadnić i uznać za powszechnie obowiązujące te, które opierają się na micie Boga (i które istnienia tego mitu się też domagają). Czwarta część jest zbiorem pytań i odpowiedzi, dotyczących tego, dlaczego dwa wspomniane mity oraz ich relacje można uznać za podstawę kultury i porównywania jej dziedzin, jednocześnie zaś otwarte pozostawia pytanie o to, w jakich relacjach pozostają one na polu imagologii.
The article consists of four parts. The first one, Imagology and Kant, reminds of Manfred Baller’s concepts that connect imagology with Kant’s conception. However, it also brings to mind Joep Leerssen’s ideas which ascribe anti-essentialism and not essentialism of the images themselves to the imagologist. The second part, Images and Hermeneutics, that is Ricoeurian Addition/Extension Aiming at Fullness, presents the cognitive approach that connects the two opposing philosophical concepts (by Nietzsche-Freud and by Kant) basing on the two myths – that of God and that of Nature (representing arché and télos). The third part, Images and Constructures. Kantian Subtracting/Diminishing, that is Aiming at the Form, shows how Kant rejects pathologic, in his opinion, aspects of reality (dialectics, coincidence, empiricism, etc.) that fit in the myth of Nature, or the aspects of man (dream, emotions, spontaneity) to justify and to acknowledge as universally applicable those based on the myth of God (also demanding its existence). The fourth part is a collection of questions and answers of why the two mentioned myths and their interrelations may be considered a basis of culture and the comparison of its fields. However, the question of the relationship between the myths as regards imagology remains open.
Źródło:
Porównania; 2018, 22, 1; 9-25
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwa mity a dwie formacje kulturowe (w porównaniu)
Two Myths and Two Cultural Formations (in Comparison)
Autorzy:
Wiśniewska, Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182985.pdf
Data publikacji:
2016-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
myths and paradigms
modernism and postmodernism
formation chaines
mity i paradygmaty
modernizm i postmodernizm
ciągi formacyjne
Opis:
Przywołujący koncepcje Jaussa, Vattimo, Lasha i Steinera artykuł Dwa mity a dwie formacje kulturowe (w porównaniu) sygnalizuje wprawdzie ponaddziedzinowy charakter obserwacji, ale skupia się przede wszystkim na łączności dwu mitów (Boga i Natury, nazywanych tu także mitami nowoczesnym i archaicznym, oraz odpowiadających im paradygmatów – linearnego i cyrkularnego) z charakterystykami dwu formacji/epok, mianowicie modernizmu i postmodernizmu. Wiąże to z możliwościami rekonstrukcji łączących te (dawne) mity i (współczesne) epoki dwu linii czy też (przerywanych, ale i przeplatających się) „ciągów formacyjnych” zdeterminowanych przez określone sposoby traktowania kategorii czasu i przestrzeni we wspomnianych mityczno-paradygmatycznych wzorcach poznawczych.
The article Two Myths and Two Cultural Formations (in comparison) that recalls Jauss’s, Vattimo’s, Lash’s and Steiner’s concepts and indicates too a trans-discipline nature of observation is in the first place focused on the unity between the two myths (God’s and Nature’s ones, also named as modern and archaic myths, and the related paradigms: linear and circular) and the description of the two formations/epochs, that is modernism and postmodernism. This entails a possible reconstruction of two lines to unite the (early) myths and (contemporary) epochs or the reconstruction of the “formation sequences”(dashed and interwoven) determined by the defined methods of how the time and space categories are treated in the described myth and paradigm cognitive patterns.
Źródło:
Porównania; 2016, 19; 9-20
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies