Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Tomczyk, K." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Problems in Modelling Charge Output Accelerometers
    Autorzy:
    Tomczyk, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/221482.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    weighted least square method
    charge output accelerometer
    mathematical modelling
    parameter estimation
    Opis:
    The paper presents major issues associated with the problem of modelling change output accelerometers. The presented solutions are based on the weighted least squares (WLS) method using transformation of the complex frequency response of the sensors. The main assumptions of the WLS method and a mathematical model of charge output accelerometers are presented in first two sections of this paper. In the next sections applying the WLS method to estimation of the accelerometer model parameters is discussed and the associated uncertainties are determined. Finally, the results of modelling a PCB357B73 charge output accelerometer are analysed in the last section of this paper. All calculations were executed using the MathCad software program. The main stages of these calculations are presented in Appendices A−E.
    Źródło:
    Metrology and Measurement Systems; 2016, 23, 4; 645-659
    0860-8229
    Pojawia się w:
    Metrology and Measurement Systems
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Relationship between the number of Monte Carlo trials applied for modelling voltage output accelerometers and the maximum dynamic errors
    Zależność pomiędzy liczbą prób Monte Carlo w modelowaniu akcelerometrów z wyjściem napięciowym a maksymalnymi błędami dynamicznymi
    Autorzy:
    Tomczyk, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/268102.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Politechnika Gdańska. Wydział Elektrotechniki i Automatyki
    Tematy:
    Monte Carlo trials
    maximum distance criterion
    voltage output accelerometer
    Box-Muller pseudo-random number generator
    próby Monte Carlo
    kryterium maksymalnej odległości
    akcelerometr z wyjściem napięciowym
    generator liczb pseudo-losowych Boxa-Mullera
    Opis:
    This paper examines the influence of the number of Monte Carlo trials on the maximum dynamic errors. These trials were used for modelling voltage output accelerometers, while the errors were represented by the maximum distance criterion. A weighted least-squares method that is based on a Monte Carlo adaptive procedure was used for accelerometer modelling. The subsequent Monte Carlo trials were provided by the Box-Muller pseudo-random number generator. As an example, modelling of the Endevco87 accelerometer based on the measurement points of its frequency characteristics was presented. Then, the errors corresponding to the input signals with one and two constraints were determined. Finally, the relationship between the number of Monte Carlo trials and the values of maximum dynamic errors was assessed. Modelling of the accelerometer was carried out in MATLAB14, while the maximum errors were determined using MathCad15. For calculations, the following personal computer was used: 64 bits AMD processor 3.4 GHz and 32 GB RAM.
    Artykuł przedstawia analizę wpływu liczby prób Monte Carlo na wartości maksymalnych błędów dynamicznych. Próby te zastosowano do modelowania akcelerometrów z wyjściem napięciowym, natomiast błędy wyrażono za pomocą kryterium maksymalnej odległości. Do modelowania akcelerometrów zastosowano ważoną metodę najmniejszych kwadratów wykorzystującą adaptacyjną procedurę Monte Carlo. Kolejne próby Monte Carlo zostały wygenerowane za pomocą generatora liczb pseudo-losowych Boxa-Mulllera. W oparciu o punkty pomiarowe charakterystyk częstotliwościowych, przedstawiono procedurę modelowania akcelerometru Endevco87. Następnie wyznaczono błędy odpowiadające sygnałom wejściowym z jednym i z dwoma ograniczeniami. Na końcu oceniono zależność pomiędzy liczbą prób Monte Carlo a wartościami maksymalnych błędów dynamicznych. Modelowanie akcelerometru zrealizowano w programie MATAB14, natomiast maksymalne błędy wyznaczono w programie MathCad15.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Wydziału Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej; 2016, 49; 113-116
    1425-5766
    2353-1290
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Wydziału Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Procedure for correction of the ECG signal error introduced by skin-electrode interface
    Autorzy:
    Tomczyk, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/221734.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    identification of skin-electrode interface
    signals reconstruction
    Opis:
    The paper presents a procedure for correction of the error of an ECG signal, introduced by the skin-electrode interface. This procedure involves three main measuring-calculating stages: parametrical identification of the mathematical model of the interface, realized directly before the diagnostic measurements, registration of the signal at the output of electrodes as well as reconstruction of the input signal of the interface. The first two stages are realized in the on-line mode, whereas the operation of signal reconstruction presents a numerical task of digital signal processing and is realized in the off-line mode through deconvolution of the registered signal with the transfer function of the skin-electrode interface. The aim of the paper is to discuss in detail the procedure of parametric identification of the skin-electrode interface with the use of a computer system equipped with a DAQ card and LabVIEW software. The algorithm for error correction introduced by this interface is also presented.
    Źródło:
    Metrology and Measurement Systems; 2011, 18, 3; 461-470
    0860-8229
    Pojawia się w:
    Metrology and Measurement Systems
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hierarchie dynamicznej dokładności systemów pomiarowych dla błędu całkowo-kwadratowego
    Dynamic accuracy hierarchies of measuring systems for the integral-square error
    Autorzy:
    Tomczyk, K.
    Sieja, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/151738.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich
    Tematy:
    błąd dynamiczny
    hierarchia dokładności
    algorytm genetyczny
    dynamic error
    hierarchy of accuracy
    genetic algorithm
    Opis:
    W artykule przedstawiono zastosowanie teorii błędów maksymalnych do wyznaczania hierarchii dynamicznej dokładności systemów pomiarowych dla przypadku kryterium całkowo-kwadratowego. Przedstawiono procedurę wyznaczania sygnałów maksymalizujących powyższe kryterium z wykorzystaniem algorytmu genetycznego i w odniesieniu do wzorca realizującego transformację niezniekształcającą. Ograniczenia nałożone na sygnały maksymalizujące dotyczą amplitudy i prędkości narastania. W [1] zamieszczono wyniki badań dolnoprzepustowych układów czwartego rzędu dla przypadku dziedziny czasu ciągłego, natomiast poniższy artykuł przedstawia rozwiązania dotyczące układów trzeciego rzędu uzyskane dla przypadku czasu dyskretnego w oparciu o relacje omówione szczegółowo w [2].
    The paper presents an application of maximum error theory for determining the dynamic accuracy hierarchies of measurement systems in case of the integral-square criterion. The calibration procedure presented by means of the maximum errors is independent of the input signal shape in such a sense that a signal of any shape which could appear at the investi-gated system input can generate the error which will always be less than this maximum value or, at most, equal to it. In such a way, the values of maximum errors can create the basis for the dynamic accuracy hierarchy, just like class indexes create the basis for hierarchies of accuracy of the instruments applied for static measurements. The constraints imposed on the input signal refer to the magnitude as well as maximum rate of a signal change. For the considered error criterion, no analytic solution referring to the maximizing signal shape has been found so far, because the space of possible solutions is infinite and of infinite dimension. For that reason the solution of this problem presented in the paper is based on application of the genetic algorithm method. The dynamic accuracy hierarchies are presented as a result of research of low-pass measuring systems by means of a computer program imple-mented in MatLab.
    Źródło:
    Pomiary Automatyka Kontrola; 2012, R. 58, nr 11, 11; 927-929
    0032-4140
    Pojawia się w:
    Pomiary Automatyka Kontrola
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polyurethane elastomers based on carbonic and tartaric acid derivatives as renewable resources
    Elastomery poliuretanowe otrzymywane z surowców odnawialnych — pochodnych kwasu węglowego i winowego
    Autorzy:
    Rokicki, G.
    Mazurek, M.
    Tomczyk, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947116.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
    Tematy:
    poly(carbonate-urethane)
    oligocarbonate diol
    tartaric acid
    (4S,5S)-4,5-bis(hydroxymethyl)-2,2-dimethyl-1,3-dioxolane
    poli(węglano-uretany)
    oligowęglanodiole
    kwas winowy
    (4S,5S)-4,5-bis(hydroksymetylo)-2,2
    2-dimetylo-1,3-dioksolan
    Opis:
    In the present study, three methods of introduction of the tartaric acid derivative into poly(carbonate-urethane)s chemical structure are presented and discussed. Tartaric acid derivative containing two free and two protected OH groups was introduced according to polycondensation, ring opening polymerization (in oligocarbonate synthesis step) and polyaddition (in prepolymer synthesis step as a chain extender) reactions. The prepared poly(carbonate-urethane)s were characterized by NMR and FT-IR spectroscopies, DSC and TGA thermal analyses, and mechanical properties measurements. The influence of the introduced tartaric acid derivative on properties of oligocarbonates and polyurethanes was investigated.
    Opisano trzy sposoby wbudowania do struktury poli(węglano-uretanów) pochodnej kwasu winowego, zawierającej dwie wolne i dwie zablokowane grupy OH, z wykorzystaniem polikondensacji, polimeryzacji z otwarciem pierścienia (na etapie syntezy oligowęglanodioli) i poliaddycji stopniowej (na etapie syntezy prepolimeru jako przedłużacza łańcucha). Otrzymane poli(węglano-uretany) scharakteryzowano metodami spektroskopii NMR i FT-IR, analizy termicznej DSC i TGA oraz za pomocą pomiarów wytrzymałości mechanicznej. Oceniono wpływ zawartości pochodnej kwasu winowego na właściwości oligowęglanów i poliuretanów.
    Źródło:
    Polimery; 2015, 60, 9; 541-550
    0032-2725
    Pojawia się w:
    Polimery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oligowęglanodiole otrzymywane z "zielonych monomerów" węglanowych jako segmenty miękkie poliuretanów
    Oligocarbonate diols obtained from carbonate "green monomers" as soft segments of polyurethanes
    Autorzy:
    Tomczyk, K.
    Pawłowski, P.
    Parzuchowski, P.
    Rokicki, G.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/143061.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego. Zakład Wydawniczy CHEMPRESS-SITPChem
    Tematy:
    oligowęglanodiole
    poliuretany
    węglan etylenu
    węglan dimetylu
    węglan trimetylenu
    oligocarbonate diols
    polyurethanes
    ethylene carbonate
    dimethyl carbonate
    trimethylene carbonate
    Opis:
    Przedstawiono różne metody otrzymywania oligowęglanodioli (OWD) z surowców przyjaznych dla środowiska. Szczególnie atrakcyjne metody oparte są na dwutlenku węgla i prostych estrach kwasu węglowego, takich jak: węglan etylenu, węglan trimetylenu i węglan dimetylu. Otrzymane tymi metodami oligomerole nie zawierają wtrąceń eterowych w swojej strukturze, a ich cząsteczki zakończone są jedynie grupami hydroksylowymi. Mogą one zawierać od 3 do 13 atomów węgla w jednostce powtarzalnej, a ich masy molowe wahają się w granicach 1000 do 3000 g/mol. Wykazano, że używając węglanu dimetylu (DMC) można otrzymać ciekłe (ko)oligomery o strukturze nieregularnej, a w procesie polimeryzacji węglanu trimetylenu inicjowanej oligomerolami otrzymuje się (ko)oligomery o budowie blokowej, zawierające fragmenty oligo(dimetylosiloksanowe), szczególnie przydatne w zastosowaniach medycznych. W wyniku polimeryzacji węglanu trimetylenu inicjowanej produktem reakcji heksametylenodiaminy z węglanem etylenu można otrzymać oligowęglanodiole zawierające ugrupowania uretanowe, bez konieczności stosowania toksycznych izocyjanianów. Poliuretany zawierające oligowęglany jako segmenty miękkie są szczególnie atrakcyjne ze względu na ich odporność na czynniki utleniające. Otrzymane oligowęglanodiole mogą być użyte w procesie otrzymywania elastomerów poliuretanowych do zastosowań medycznych. Na ich podstawie otrzymano folie poliuretanowe, które charakteryzowały się bardzo dobrymi właściwościami mechanicznymi: wytrzymałość na rozciąganie, w zależności od masy molowej oligowęglanodiolu i jego budowy chemicznej wahała się w granicach od 35 MPa (oligo(węglan trimetylenu) o Mn = 1500 g/mol) do 50 MPa (oligowęglan na bazie 1,6-HD/1,4-BD (1/2) o Mn = 1400 g/mol), a wydłużenie przy zerwaniu od 420% (OWD + OSD o Mn = 1720 g/mol) do 750% (oligo(węglan trimetylenu) o Mn = 1500 g/mol).
    This paper presents various methods of oligocarbonate diols (OWDs) synthesis based on environmentally friendly materials. Taking into account the price and availability of raw materials, lack of hazardous by-products and the process efficiency, especially attractive methods of oligocarbonate diols obtaining seem to be those in which carbon dioxide and simple esters of carbonic acid such as ethylene carbonate, trimethylene carbonate and dimethyl carbonate are used. We have developed the preparation methods of oligomerols, which do not contain ether units and their macromolecules are exclusively terminated with hydroxyl groups. Depending on the method of synthesis oligocarbonate diols can contain 3 to 13 carbon atoms in the repeating unit and are characterized by molecular weight in the range of 1000-3000. It has been shown that applying the method based on dimethyl carbonate (DMC) when two different diols are used liquid co-oligomers of irregular structure can be obtained. Moreover, applying the polymerization method co-oligomers with oligo(dimethylsiloxane) and oligocarbonate blocks can be easily formed when oligo(dimethylsiloxane)diol was used as an initiator for thermal polymerization of trimethylene carbonate. In the paper a new non-isocyanate reaction pathway leading to oligocarbonate diols containing urethane groups was also presented. According to this method the reaction product of alkylene diamine (e.g. hexamethylenediamine) with ethylene carbonate is used as the initiator for polymerization of trimethylene carbonate. The oligocarbonate diols can be used to manufacture biomedical polyurethanes of various purposes. Polyurethanes with oligocarbonate soft segments based on longer diols are particularly attractive as materials for implants due to their resistance to hydrolysis and oxidizing agents. Those based on short diols can be used as biodegradable materials. Polyurethane films obtained on the basis of oligocarbonate diols exhibited very good mechanical properties: tensile strength, depending on the molecular masses of oligocarbonate diol and its chemical structure, varied from 35 MPa (oligo(trimethylene carbonate), Mn = 1500 g/mol) to 50 MPa (oligocarbonate diol based on 1,6-HD/1,4-BD (1/2), Mn = 1400 g/mol), and elongation at a break from 420% (OWD + OSD, Mn = 1720 g/mol) to 750% (oligo(trimethylene carbonate), Mn = 1500 g/mol).
    Źródło:
    Chemik; 2010, 64, 4; 284-293
    0009-2886
    Pojawia się w:
    Chemik
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ etapów produkcji marynat zimnych ze śledzia atlantyckiego (Clupea harengus) na profil kwasów tłuszczowych tłuszczu rybnego
    Impact of production stages of Atlantic herring (Clupea harengus) cold marinades on profile of fatty acids in fish fat
    Autorzy:
    Zapletal, P.
    Tomczyk, K.
    Migdal, W.
    Pustkowiak, H.
    Weglarz, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/828165.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
    Opis:
    Celem pracy było określenie składu kwasów tłuszczowych w tłuszczu śledzia atlantyckiego (Clupea harengus) po kolejnych etapach produkcji marynat zimnych oraz w okresie składowania. Badania przeprowadzono na mrożonych filetach ze śledzi atlantyckich (n = 320) złowionych w strefie połowów FAO 27 na Morzu Północnym, które do zakładu produkcyjnego przywieziono w postaci głęboko zamrożonych (-18 °C) 15 - 20 kg bloków. Płaty wg Polskich Norm należały do sortymentu H, tj. na 1 kg surowca przypadało 10 - 16 sztuk płatów. Przeprowadzono dwa eksperymenty, a każdy z nich podzielono na 4 etapy. Dwa pierwsze etapy dotyczyły produkcji i wykonano je w zakładzie przetwórczym. Pozostałe dwa wprowadzono w celu określenia zmian zachodzących w tłuszczu badanych ryb w okresie ich składowania. W etapie 1., w którym następowało wstępne mieszanie filetów z zalewą marynującą, sprawdzono dwie metody stosowane w zakładzie produkcyjnym: I - tradycyjną, w której dyfuzja składników zalewy do surowca następowała w kąpieli marynującej w basenie; II - z użyciem obrotowego bębna, w którym zalewę doprowadzano do surowca rurociągiem. Marynowanie nie spowodowało istotnych zmian w udziale poszczególnych grup kwasów tłuszczowych. Dominującą grupą były kwasy monoenowe, następnie kwasy nasycone i polienowe (MUFA>SFA>PUFA). Istotne (p < 0,05) zmiany dotyczyły tylko zmniejszenia poziomu PUFA oraz stosunku n-3/n-6 (p < 0,01) w II etapie w obu eksperymentach. Na tej podstawie można wnioskować, że zastosowanie bębna obrotowego, w celu lepszego wymieszania surowca z zalewą marynującą, nie przyczyniło się do zmniejszenia poziomu PUFA w filetach marynowanych. Filety marynowane w sposób tradycyjny charakteryzowały się większą zawartością kwasów EPA i DHA aniżeli filety marynowane w bębnie obrotowym. Poziom długołańcuchowych kwasów tłuszczowych n-3 PUFA w filetach marynowanych podczas 30 i 60 dni przechowywania był nadal wysoki i nie różnił się istotnie od ich poziomu w filetach surowych.
    The objective of the study was to determine the composition of fatty acids in the fat of Atlantic herrings (Clupea harengus) after each subsequent stage of producing cold marinades thereof, and, also, during the period of storage. The study was performed using frozen fillets made of Atlantic herring fish (n = 320) netted in the FAO 27 fishing zone in the North Sea. Deep-frozen (-18 ℃), 15 - 20 kg blocks of the fish netted were delivered to a manufacturing plant. According to the Polish Standards, the fish fillets represented an H assortment, i.e. 10 - 16 fillets equalled 1 kg of raw material. Two experiments were carried out; each one was divided into 4 stages. The first two stages were the production stages; they were performed at the processing plant. The other two were incorporated to determine the changes in the fat of fish analyzed during their storage. In stage 1, when the fish fillets were initially mixed with the marinating brine, two methods applied by the manufacturing plant were studied. Method I was a traditional method: components of the marinating brine diffused into the raw material during the marinating bath in a pool. In Method II, a special rotating drum was used: the raw material was in the drum and the marinating brine was supplied thereto by a pipeline. The process of marinating did not cause any significant changes in the percentage content of individual fatty acid groups. The monoenic acids prevailed, next, the saturated acids came followed by the polienic acids (MUFA>SFA>PUFA). Significant (p < 0.05) changes were related only with the decreases in the level of PUFA and in the n-3/n-6 ratio (p < 0.01) in stage II in the two experiments. On this basis, it can be concluded that the use of rotating drum in order to better mix the raw material with the marinating brine did not contribute to the decreased in the PUFA level found in the marinated fillets. The traditionally marinated fillets were characterized by higher contents of EPA and DHA acids compared to the fillets marinated in the rotating drum. During the 30 and 60 day storage periods, the level of long-fatty n-3 PUFA acids in the marinating fillets was still high and did not differ significantly from the levels thereof in raw fillets.
    Źródło:
    Żywność Nauka Technologia Jakość; 2012, 19, 3
    1425-6959
    Pojawia się w:
    Żywność Nauka Technologia Jakość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies