Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "post-modernity" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Prawda – teologia – Bóg
The Truth, Theology, and God
Autorzy:
Szymik, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/949109.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
God
Logos
Christianity
theology
philosophy
Christology
truth
freedom
sense
salvation
hope
modern times
post-modernity
relativism
forgiveness
consensus
tolerance
Bóg
chrześcijaństwo
teologia
filozofia
chrystologia
prawda
wolność
sens
zbawienie
nadzieja
nowożytność
ponowoczesność
relatywizm
przebaczenie
konsensus
tolerancja
Opis:
Having been distorted since modern times, the notions of truth and freedom have been radically juxtaposed in post-modern worldviews, consequently resulting in the loss of key values: the truth is questioned, while freedom is determined and limited by worldly purposes. J. Ratzinger (Pope Benedict XVI) shows that the terms are de facto, theologically important (Theological Hermeneutics); i.e., they can be fully and properly understood from the heart of Christian faith God is the right guarantor of the truth (involving the existence of the objective and judicious reality) and the Embodiment of God’s Son, Logos, is the ultimate argument for its attainability and cognizability. When Jesus said: “I am the truth” (John 14 : 6) He convinced that the truth is universal and belongs to God. Thereby, it remains universally binding; it is the appropriate basis of ethos. The truth constitutes the key to interpreting reality and is a superior (independent) criterion for its arrangement (also in the social and political sense). Thus, the task of Christianity and theology is to restore the proper, Christological understanding of truth and freedom for the world, as well as their inseparable, redemptive relationship: “the truth will set you free” (John 8 : 32).
Deformowane od czasów nowożytnych pojęcia prawdy i wolności zostały w światopoglądach ponowoczesnych radykalnie przeciwstawione, co w konsekwencji prowadzi do zatracania tych wartości: prawda zostaje zakwestionowana, a wolność zdeterminowana i ograniczona doczesnymi celami. Józef Ratzinger (Benedykt XVI) pokazuje, że pojęcia te mają w istocie znaczenie teologiczne (hermeneutyka teologiczna), tzn. mogą być w pełni i właściwe rozumiane z wnętrza chrześcijańskiej wiary. Bóg jest właściwym gwarantem prawdy (istnienia obiektywnej i rozumnej rzeczywistości), a wcielenie Bożego Syna, Logosu, ostatecznym argumentem za jej dosiężnością i poznawalnością. Wyznanie Jezusa: „Ja jestem prawdą” (J 14, 6) przekonuje, że ma ona charakter Boski i uniwersalny. W związku z tym pozostaje powszechnie wiążąca – jest właściwą podstawą etosu. Prawda stanowi klucz interpretacji rzeczywistości i nadrzędne (niepodlegle) kryterium jej porządkowania (także w sensie społecznym i politycznym). Zadaniem chrześcijaństwa i teologii jest zatem przywrócenie światu właściwego, chrystologicznego rozumienia prawdy i wolności oraz ich nierozerwalnej, zbawczej więzi: „prawda was wyzwoli” (J 8, 32).
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2017, 70, 2
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kraina niepodobieństwa. J. Ratzinger/Benedykt XVI o (po)nowoczesnej destabilizacji etosu
Autorzy:
Szymik, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041240.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Bibel
Glaube
Postmodernismus
Ethos
Relativismus
Konsum
Sinn
Drogenabhängigkeit
Anarchie
Schöpfung
Metanoia
Bible
faith
post-modernity
ethos
relativism
consumerism
sense
drug addiction
anarchy
creation
metanoia
Biblia
wiara
ponowoczesność
etos
relatywizm
konsumpcjonizm
sens
narkomania
anarchia
stworzenie
Opis:
 Interpretując ewangeliczną przypowieść Łk 15,11–32 o marnotrawnym synu i miłosiernym ojcu, J. Ratzinger/Benedykt XVI pokazuje istotę największych problemów współczesnego (zwłaszcza zachodniego) społeczeństwa. Wyprawa młodszego syna w dalekie od ojca strony, symbolizująca zasadniczy rozbrat współczesności z Bogiem, choć obiecywała życie w szczęśliwej niezależności, okazuje się jedynie człowiek upadlać. Ślepe kwestionowanie zastanego porządku (w tym porządku stworzenia!), apoteoza zmienności i aprioryczne założenie wyższości nowego nad starym nieuchronnie prowadzi do dezorientacji, a relatywizm staje się „moralnym” umocowaniem i kryterium wszelkiego działania. Ostatecznie: rozgoryczenie i bunt generujące przemoc, pustka szukająca zaspokojenia w narkotycznej ekstazie, człowiek postrzegany jako niszczyciel i wróg natury. Wyjściem jest walka duchowa i metanoia – powrót do Ojca.
Interpreting the Gospel parable of the Prodigal Son and the Loving Father (Luke 15:11–32), J. Ratzinger/Benedict XVI shows the essence of the biggest problems of modern (particularly Western) society. The younger son’s journey to remote places, far from his father, symbolizes the fundamental gap between the present and God, which - although promising a happy and independent life – turns out to debase him. Blind questioning of the existing order (including the order of Creation!), an apotheosis of variability and a priori assumption of the new-over-the-old superiority, inevitably lead to confusion, with relativism becoming a "moral" reference and criterion for every action. Finally: bitterness and a protest generating violence, emptiness looking for satisfaction in drug-induced ecstasy, men seen as destroyers and enemies of nature. The only solution is a spiritual battle and metanoia – a return to the Father.
Interpretierend das Gleichnis über den verlorenen Sohn und barmherzigen Vater aus dem Evangelium (Lk 15, 11-32), zeigt J. Ratzinger/Benedikt XVI das Wesen der größten Probleme der heutigen (vor allem westlichen) Gesellschaft. Das Weggehen des jüngeren Sohnes vom Vater in ein fernes Land, das die Abspaltung der Moderne von Gott symbolisiert, führt zur Erniedrigung des Menschen, obwohl das Weggehen anfänglich wie eine glückliche Unabhängigkeit erschienen war. Das blinde Infrage stellen der bisherigen Ordnung (darin auch der Schöpfungsordnung!), die Apotheose der Veränderung und die apriorische Annahme, dass das Neue besser und hoher ist als das Alte, führt zu einer Desorientierung. Der Relativismus wird zur "moralischen" Begründung und Kriterium jeglicher Aktivität. Letztendlich führen Verbitterung und Rebellion zur Gewalt und Leere, die ihre Befriedigung in der Drogenekstase zu finden glaubt. Ein solcher Mensch muss als Zerstörer und Feind der Natur angesehen werden. Der Ausweg ist die innere, spirituelle Auseinandersetzung und Metanoia - Rückkehr zum Vater.        
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2014, 9; 159-178
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies