Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Buddyzm"" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Buddyjska magia przed powstaniem wadźrajany
Autorzy:
Szymański, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1376014.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Buddhismus
Magie
Dharani, Dharani Sutra
Buddhism
magic
dāraṇī
Dhāraṇī Sūtras
buddyzm
magia
dharani
dharani-sutry
Opis:
Pogląd, zgodnie z którym obrzędy magiczne są w obrębie buddyzmu elementem obcym, jest rażąco błędny, jeśli rozpatrywać go w perspektywie historycznej. Rozwój buddyjskiej magii sięga początków tej religii. Do praktyk magicznych powszechnie odwoływali się świeccy wyznawcy i mnisi reprezentujący indyjską śrawakajanę i mahajanę. Za rytuały magiczne można uznać szeroko rozpowszechnione praktyki buddyjskie, takie jak recytacja tekstów ochronnych, oddawanie czci Śakjamuniemu w miejscach szczególnie ważnych w jego życiu, kult stup, kult wizerunków buddów i bodhisattwów. Obrzędowym działaniom charakterystycznym dla praktyk magicznych przypisano nawet funkcję zbawczą, co świadczy o ich randze. Dążenie do rytualnego wpływania na przebieg zdarzeń osiągnęło kulminację w nurcie mahajany, który jest znany z tekstów zwanych „dharani-sutrami”. Dają one wyraz fascynacji magią jako narzędziem przekształcania otoczenia i samego siebie. Stanowią również świadectwo śmiałego czerpania z obcych tradycji liturgicznych. W wielu dharani-sutrach mamy do czynienia z przypisaniem rytuałom o proweniencji magicznej statusu głównego czynnika w procesie zbawczej transformacji umysłu. Wadźrajana rozwinęła się na gruncie podejścia znanego z dharani-sutr.
Die Ansicht, dass die magischen Rituale innerhalb des Buddhismus ein fremdes Element bilden, ist, in der historischen Perspektive betrachtet, grundsätzlich falsch. Die Entwicklung der buddhistischen Magie geht auf die Anfänge dieser Religion zurück. Auf die magischen Praktiken bezogen sich säkulare Anhänger und Mönche, die indische Srawakayana und Mahayana repräsentierten. Als magische Rituale können weit verbreitete buddhistische Praktiken angesehen werden, wie die Rezitation von schützenden Texten, die Anbetung von Sakyamuni an Orten, die in seinem Leben wichtig waren, die Anbetung von Stupa, die Verehrung der Bilder von Buddhas und Bodhisattvas. Den rituellen Handlungen, die für magische Praktiken charakteristisch sind, wurde sogar eine Heilsfunktion zugeschrieben, was ihren Rang bezeugt. Das Streben nach ritueller Beeinflussung des Handlungsverlaufs fand seinen Höhepunkt in der Strömung Mahayana, die für die sog. Dharani Sutra-Texte bekannt ist. Sie sind Ausdruck der Begeisterung für die Magie als Werkzeug der Umwandlung von seiner Umwelt und von sich selbst. Sie sind auch ein Zeugnis für ein kühnes Schöpfen aus fremden liturgischen Traditionen. In vielen Dharani Sutra handelt es sich darum, dass den Ritualen mit magischem Ursprung der Status des Hauptfaktors im Prozess der erlösenden Transformation des Geistes zugeschrieben wird. Vajrayana entwickelte sich auf der Grundlage eines Ansatzes, der aus Dharani Sutra bekannt ist.
The view that magical rituals represent a foreign element in Buddhism, is definitely wrong when examined from a historical perspective. The origins of Buddhist magic go back to the origins of that religion. Magical practices were common among lay people and monks in Indian Śravakayâna and Mahayâna. Recitation of protective texts, veneration of Śakjamuni in places especially significant in his life, worship of stupas and images of Buddhas and Bodhisattvas were widespread Buddhist magical rituals. The ritual acts characteristic of magical practices have even been assigned a salvific function, which fact bears out their enormous importance.  The tendency to influence the course of events by magical rituals culminated with the Mahayâna movement known from the Dhāraṇī Sūtras papers. The rituals reflect fascination with magic seen as a tool for transforming ones surroundings and oneself. They are also a testimony of the bold use of alien liturgical traditions. In many dharani-sutras, magical rituals possessed the status of being the main factor in the saving transformation of the mind. Vajrayana evolved from dharani-sutras.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2020, 30; 45-67
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spór o naturę aktów komunikacji językowej charakterystycznych dla buddyzmu tantrycznego
Autorzy:
Szymański, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/643944.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
tantrischer Buddhismus
sandhyā-bhāsa
sandhyā-bhāsita
Geheimsprache
Sprache der Dämmerung
buddhistische Hermeneutik
antinomische Empfehlungen
Tantric Buddhism
sandhyā-bhāsita esoteric language, twighlight languge
Buddhist hermeneutics
antinomian directives
buddyzm tantryczny
język tajemny
język półmroku
buddyjska hermeneutyka
antynomiańskie zalecenia
Opis:
Some modern scholars have been trying to identify the specifity of verbal communication acts which are called sandhyâ-bhâša, sandhâ-bhâša, sandhyâ-bhâšita etc. in Tantric Buddhism scriptures. The acts have been usually considered to be characteristic of Vajrayâna and treated uniformly as instances of distinctive language or of special use of language. Yet the fundamentally different interpretations have been offered. The most important of them are discussed in the paper. They are considered regarding Michael M. Broido’s research results. Broido’s findings are juxtaposed with Christian Wedemeyer’s arguments to avoid precipitate conclusions.
Jedną z kwestii od dawna interesujących badaczy tantrycznego buddyzmu jest charakter aktów językowej komunikacji, do których odnoszą się sanskryckie nazwy sandhyā-bhāsa, sandhā-bhāsa, sandhyā-bhāsita itp. W literaturze naukowej zwykle traktowano te akty kompleksowo – jako przypadki użycia języka tajemnego, języka intencjonalnego czy języka półmroku – i uznawano za charakterystyczne dla wadźrajany (nieobecne w pozostałych postaciach buddyzmu). Funkcjonowały przy tym zasadniczo odmienne interpretacje rozpatrywanych aktów komunikacji. W artykule zostały przedstawione i poddane ocenie najważniejsze z tych koncepcji. Oceny dokonano w nawiązaniu do przełomowych ustaleń Michaela M. Broido. Wyniki badań Broida zostały zestawione z konstatacjami Christiana Wedemeyera. Pozwala to spojrzeć na te pierwsze w szerszej perspektywie i uniknąć formułowania wniosków z pominięciem innych ważnych zjawisk językowych występujących w tantrach.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2016, 20
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola metafor w soteriologii wczesnego buddyzmu tantrycznego
Functions of Metaphors in the Soteriology of Early Tantric Buddhism
Autorzy:
Szymański, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146693.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
tantric Buddhism
metaphor
soteriology
religious practice
visualisation
buddyzm tantryczny
metafora
soteriologia
praktyka religijna
wizualizacja
Opis:
Artykuł jest poświęcony specyficznej roli metafor w dwóch modelach praktyki religijnej, które funkcjonowały we wczesnej wadźrajanie. W obu modelach za cel praktyki uznawano trwałą zmianę sposobu funkcjonowania umysłu adepta, która ma charakter kognitywny. Modyfikację tę utożsamiano ze spontanicznym aplikowaniem określonych pojęć metaforycznych do interpretacji danych doświadczenia. Pojęcia te są ściśle związane z koncepcją natury buddy. Praktykę religijną wadźrajany można rozumieć jako dążenie do wypełnienia spostrzeżeniową naocznością najważniejszego z tych pojęć, tj. metafory strategicznej (umysł to mandala). Dokonywać się to ma w trakcie specjalnego aktu wizualizacji w kontekście rytualnym. Do istotnych cech takiego aktu należy brak poczucia różnicy między imaginacją a percepcją oraz zanik poczucia odrębności własnej osoby względem wizualizowanej mandali. Można wyróżnić sześć typów metafor ważnych w soteriologii wczesnej wadźrajany. Trzy typy to narzędzia transformacji aktywności poznawczej, zaś pozostałe mają motywować adeptów do podjęcia określonych działań.
The functions of new metaphors in early tantric Buddhism are analysed in the paper. Two models of religious practice are concerned. According to both of them, the goal of tantric practice is permanent modification of the practitioner’s cognitive activity. That modification can be understood as willingness to implement particular metaphors spontaneously into the process of perceptive data interpretation. Those metaphorical concepts are closely related to the conception of Buddha nature. Religious practice of Vajrayâna can be seen as striving for experiential substantiation for the main of those metaphors (mind is mandala). Special act of visualization in ritual context is expected to be such substantiation. Six types of metaphors important in the soteriology of the early Vajrayâna can be distinguished. All of them are discussed in the paper.
Źródło:
Analiza i Egzystencja; 2023, 64; 47-67
1734-9923
2300-7621
Pojawia się w:
Analiza i Egzystencja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies