Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ideas," wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Od Redakcji
Autorzy:
Szwat-Gyłybowa, Grażyna
Drzewiecka, Ewelina
Boguska, Anna
Wróblewska-Trochimiuk, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677548.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
transfer of ideas
Slavic Balkans
culture
literature
history
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2017, 17
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Playing catch up”. The notion of needing to accelerate a country’s progress towards a civilised paradise – the Bulgarian version (a proposed entry for a dictionary of peregrinating ideas)
Autorzy:
Szwat-Gyłybowa, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677581.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
progress
enlightenment
development
catching up
Bulgarian culture
Opis:
“Playing catch up”. The notion of needing to accelerate a country’s progress towards a civilised paradise – the Bulgarian version (a proposed entry for a dictionary of peregrinating ideas)This paper outlines the main stages in the process through which the notion of “needing to catch up” (a belief that the country was in need of accelerated development) became incorporated into the idea of Bulgarian national identity. Since the mid-19th century, Bulgarians have tended to rely on the notion of “needing to catch up” as a way of conceptualising their place among “the civilised nations,” a concept they regard with varying degrees of desirability. I use the concept of “needing to catch up” in the sense of a culturally and politically functional standard or template, which nonetheless cannot function as an independent concept since it belongs to different systems of ideas with their various economic, geopolitical, religious, psychological and cultural aspects. Inseparably wedded to the idea of “needing to catch up” is the idea of “retardation”, which was floated in discussions on the Bulgarian condition even before the Bulgarian state emerged as a political reality. As the national movement grew in strength, these inferiority complexes morphed into their mirror image: a belief that Bulgarians were capable of catching up with Europe in terms of cultural advancement. From the early fascination with the cultural achievements of the “enlightened nation” felt by the so-called “Orthodox Enlightenment” thinkers, through a replication of the Russian discourse, this line of reasoning culminated in Marxist ideology (including propaganda between 1945 and 1989) and the post-1989 politics of persuasion. The bell may be tolling for the time-bound idea of “needing to catch up”, a notion which has exhausted its potential to excite intellectual conflict or struggle, and has very possibly resulted is a self-poisoning of the cultures which indulged in it, only to become doomed to dull, infantile repetition. "Doganianie". Idea przyspieszonego rozwoju w drodze do cywilizacyjnego raju. Wersja bułgarskaArtykuł poświęcony jest prezentacji głównych etapów procesu inkorporowania w tkankę bułgarskiej idei narodowej pojęcia doganiania (przyspieszonego rozwoju), które od połowy XIX wieku pozostaje narzędziem konceptualizacji przez Bułgarów ich (różnie wartościowanego) miejsca wśród „narodów cywilizowanych”. „Doganianie” rozumiem jako kulturowo i politycznie funkcjonalny wzór rzeczy, który jest konceptem niesamodzielnym, należącym do różnych systemów idei, mającym swój aspekt ekonomiczny, geopolityczny, religijny, psychologiczny, kulturowy. Formuła opóźnienia, zintegrowana z ideą doganiania zagościła w dyskusjach nad statusem Bułgarów jeszcze przed zaistnieniem narodu politycznego. Wraz z rozwojem ruchu narodowego kompleksy otrzymały swój rewers w postaci wiary w możliwość zrównania poziomu cywilizacyjnego z europejskim. Ta linia rozumowania prowadziła od pierwszych fascynacji dorobkiem „oświeconych narodów” w ramach tzw. oświecenia prawosławnego, przez odwzorowywanie dyskursu rosyjskiego po myśl marksistowską (z jej propagandową dominantą w latach 1945–89) i polityki perswazyjne po 1989 roku. Wydaje się, że współcześnie mamy do czynienia z podzwonnym dla związanej z czasowością idei doganiania, która wyczerpała swój potencjał agoniczny a może nawet przyczyniła się do „samozatrucia” absorbujących ją kultur, skazujących się na infantylizację i nudę powtórzeń.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2014, 14
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Philip Rieff’s typology of culture and its applicability to the literary hybridization of the theological ideas of humanity and spiritual progress (a Bulgarian case study)
Autorzy:
Szwat-Gyłybowa, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677849.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Bulgarian literature
contemporary literature
Teodora Dimova
Philip Rieff
Judeo-Christian paradigm
Opis:
Philip Rieff’s typology of culture and its applicability to the literary hybridization of the theological ideas of humanity and spiritual progress (a Bulgarian case study)The twentieth century has become in a special way a time of reflection on the theological roots of human thinking, including thinking in political terms; suffice it to mention such names as Walter Benjamin, Carl Schmitt and Erich Voegelin. One of the thinkers who joined the ongoing disputes was Philip Rieff, who in his book My Life Among the Deathworks (2006), took on the task of a controversial (according to many) revitalization of the Judeo-Christian paradigm. Reflecting on the subject of art works over several centuries, he abstracted typological criteria allowing him to build a dichotomous model of art, as dedicated either to death (the non-Judeo-Christian variety) or to life (the Judeo-Christian variety). The paper attempts to verify his reasoning by reflecting on the theological models of humanity and spiritual progress in Teodora Dimova’s novel The Train to Emmaus (Vlakat za Emaus, 2014). O przydatności typologii Philipa Rieffa w badaniach nad literackimi hybrydyzacjami teologicznych idei człowieczeństwa i duchowego postępu (na jednym przykładzie bułgarskim)Wiek dwudziesty w szczególny sposób stał się czasem refleksji nad teologicznymi korzeniami ludzkiego myślenia, w tym myślenia w kategoriach politycznych; dość wspomnieć choćby nazwiska tak różnych myślicieli jak Walter Benjamin, Carl Schmitt, Erich Voegelin. Jednym z badaczy, który włączył się w toczące się dysputy był Philip Rieff, który w książce My Life Among the Deathworks (2006) podjął trud dyskusyjnej (zdaniem wielu) rewitalizacji paradygmatu judeochrześcijańskiego. Snując rozważania na temat dzieł sztuki na przestrzeni kilku wieków, wyabstrahował kryteria typologiczne, pozwalające budować dychotomiczny model sztuki jako dedykowanej śmierci (wariant antyjudeochrześcijański) lub życiu (wariant judeochrześcijański). Jego sposób rozumowania autorka poddaje próbie weryfikacji w refleksji nad teologicznym modelem człowieczeństwa i duchowego postępu w powieści Teodory Dimowej Влакът за Емаус (2014).
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2016, 16
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies