Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Resurrection" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Tożsamość ciała zmartwychwstałego i ziemskiego w ujęciu autorów wczesnochrześcijańskich
    Lidentite du corps ressuscitś et terrestre selon auteurs chretiens des II et III siecles
    Autorzy:
    Szram, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947658.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    ciało
    zmartwychwstanie
    body
    resurrection
    Opis:
    L’article concerne la question de l’identité générique et individuelle du corps ressuscite et terrestre selon quatre auteurs chrétiens à la limite des II et III siècles: Athenagore, Irenee, Tertullien et Origene. Les trois premiers théologiens reconnais- sent tous les deux formes de l’identité, en soulignant en meme temps un changement des traits caractéristiques dans le corps ressuscité. Chez Irenee et Tertullien cette opinion est liée a l’attachement de l’importance a la corporalité de l’homme comme son fondement existentiel, qui caractérise la tradition asiatique et la polémique contrę le gnosticisme. Origene par contrę, comme le représentant de la tradition alexandrine, restant sous l’influence du platonisme, présente une opinion plus composée. A son avis chaque chair humaine contient un clément constant - appelle de diverses manières: „germe”, „nature”, „substance”, „proprieté” - qui décide que la chair après la resurrection, malgré la transformation et la spiritualisation, reconnaitra son identité personnelle. Selon Origene donc, l’identité générique et individuelle du corps ressuscite et terrestre est relative.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 2; 1095-1107
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    What body will not inherit the kingdom of God? An early Christian exegesis of the First Epistle to the Corinthians 15:50
    Jakie ciało nie odziedziczy królestwa Bożego? Wczesnochrześcijańska egzegeza 1Kor 15, 50
    Autorzy:
    Szram, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612855.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    ciało
    zmartwychwstanie
    św. Paweł
    egzegeza patrystyczna
    Ireneusz
    Tertulian
    Orygenes
    body
    resurrection
    St. Paul
    patristic exegesis
    Irenaeus
    Tertullian
    Origen
    Opis:
    Celem artykułu jest prześledzenie egzegezy wersetu 1Kor 15, 50 w literaturze wczesnochrześcijańskiej na przykładzie pism trzech autorów, reprezentujących podstawowe tradycje geograficzno-kulturowe funkcjonujące w Kościele pierwszych wieków: Ireneusza z Lyonu – przedstawiciela tradycji azjatyckiej; Tertuliana z Kartaginy – związanego z tradycją północnoafrykańską, zbliżoną w wielu punktach do azjatyckiej; oraz Orygenesa – wywodzącego się z tradycji aleksandryjskiej. U wszystkich wspomnianych pisarzy przeważała interpretacja moralna zwrotu „ciało i krew” jako grzesznych uczynków, które należy porzucić, aby wejść do królestwa niebieskiego. Każdy z nich dopuszczał jednak również swoistą interpretację dosłowną tego wersetu, próbując pogodzić ją z fundamentalną prawdą wiary o cielesnym zmartwychwstaniu: Ireneusz akcentował, że ciało nie może zmartwychwstać i osiągnąć królestwa Bożego o własnych siłach, a jedynie z pomocą Ducha Świętego; Tertulian był przekonany, że ciało w ziemskiej postaci zmartwychwstanie, ale nie będzie mogło wejść do królestwa niebieskiego bez przyjęcia nowych cech; Orygenes posunął się najdalej, podając w wątpliwość powrót do życia ciał w ziemskim kształcie. Przeanalizowane komentarze do Pawłowego wersetu dowodzą, że egzegeza patrystyczna była ukierunkowana teologicznie i zależna od ówczesnych sporów doktrynalnych. Ukazują też pewien paradoks: niekiedy w celu uzasadnienia konkretnego stanowiska filozoficzno-teologicznego zwolennik literalizmu lub umiarkowanej alegorezy mógł przywiązywać większą wagę do przenośnego znaczenia tekstu natchnionego niż zdeklarowany alegorysta, który z kolei odwoływał się do daleko idącej interpretacji dosłownej.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2015, 64; 461-474
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ciało zmartwychwstałe w nauczaniu Ojców Apostolskich i św. Justyna
    The Resurrected Body in the Teachings of Apostolic Fathers and of St Justin
    Autorzy:
    Szram, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339894.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ciało
    zmartwychwstanie
    eschatologia
    antropologia
    Ojcowie Apostolscy
    Apologeci wczesnochrześcijańscy
    body
    resurrection
    eschatology
    anthropology
    Apostolic Fathers
    early-Christian apologists
    Opis:
    The article presents the teaching about the resurrected body in the 2nd century A. D. (Apostolic Fathers, Justin, Pseudo-Justin), up to the moment of the appearance of the first treatises devoted exclusively to resurrection; they were written by Athenagoras, Tertulian or Origen at the break of the 2nd century. On the basis of analysis of source texts the author puts forth the following theses:1. The conviction about Christ’s resurrection was transmitted as one of the main truths of faith that prophesized raising of the dead, although the argument also appeared that referred to the Incarnation of Logos as the event giving the human body exceptional dignity, as well as stressed the role of God the Father as the Author of the new creature in the ultimate times.2. Universality of resurrection as an act preceding the last judgment did not raise doubts in the authors of that period; however, they stressed rather the theological meaning and the salutary context of resurrection - that is, they understood it in the strict sense as the fact that just people will gain a new life in its fullness.3. In some authors, especially in St Justin, the millenary context can be seen, suggesting the existence of resurrection for the just, who will live in a thousand-year kingdom that will still be an earthly, but already renewed one; this resurrection will be supplemented by the fact that people will gain new features, proper for eternal life, which can be received only after bringing back to life all the remaining people deserving eternal punishment in ultimate times.4. In the discussed period spiritual understanding of resurrection was important. It was believed that in fact it begins with the baptism, and in ultimate times it only will be confirmed and supplemented by returning to human bodies. Moral conditions for receiving the new full life were important. Only those ones would attain it who would ‘keep their bodies chaste’; that is who would be faithful in their earthly lives to the grace received at the baptism.5. The authors writing in that period were not particularly interested in anthropology. From the middle of the 2nd century the dualism of Hellenic origin was in fact typical. It emphasized that man consists of an immortal soul and a mortal body; however, this relation is not commented on so widely as in later apologetic writings.6. Christian authors of the first two centuries A. D. most often used the phrase „ ἀνάστασιϛ νεκρῶν” for describing resurrection, and when they meant the resurrected body they more frequently used the term „ σάρξ” than „σῶμα”, although these terms had similar meanings and they were used interchangeably.7. Authors of that period did not consider the features of the resurrected body in detail. First of all they emphasized its immortality (ἀθανασία) and imperishableness (ἀφθαρσία).8. Most works coming from the discussed period contain criticism of the doketistic views or ones rejecting resurrection, which proves that from the very beginning there was a current in the Church that questioned the possibility that the human body could return to life.
    Źródło:
    Roczniki Historii Kościoła; 2009, 1; 5-31
    2080-8526
    Pojawia się w:
    Roczniki Historii Kościoła
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jakie ciało nie osiągnie królestwa Bożego?
    What Body Will Not Reach the Kingdom of God?
    Autorzy:
    Szram, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1051150.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    ciało
    zmartwychwstanie
    św. paweł
    egzegeza patrystyczna
    ireneusz
    tertulian
    orygenes
    body
    resurrection
    st. paul
    patristic exegesis
    irenaeus
    tertullian
    origen
    Opis:
    Celem artykułu jest porównanie egzegezy wersetu 1  Kor 15, 50 we wczesnej literaturze patrystycznej na przykładzie pism trzech autorów: Ireneusza z Lyonu – przedstawiciela tradycji azjatyckiej; Tertuliana z Kartaginy – związanego z tradycją północnoafrykańską, zbliżoną w wielu punktach do azjatyckiej; oraz Orygenesa – wywodzącego się z tradycji aleksandryjskiej. Wszyscy wspomniani pisarze stosowali interpretację moralną zwrotu „ciało i krew” jako grzesznych uczynków, które należy porzucić, aby wejść do królestwa niebieskiego. Każdy z nich dopuszczał jednak także wyjaśnienie dosłowne tego wersetu, próbując pogodzić je z prawdą wiary o cielesnym zmartwychwstaniu. Ireneusz podkreślał, że ciało nie może zmartwychwstać i osiągnąć królestwa Bożego o własnych siłach, ale  jedynie z pomocą Ducha Świętego. Tertulian uważał, że ciało w ziemskiej postaci zmartwychwstanie, ale nie będzie mogło wejść do królestwa niebieskiego bez przyjęcia cech dostosowanych do nowej rzeczywistości. Najdalej posunął się Orygenes, podważając możliwość powrotu do życia ciał w ziemskim kształcie. Analiza wczesnochrześcijańskich komentarzy do Pawłowego wersetu dowodzi, że egzegeza patrystyczna była ukierunkowana teologicznie i zależała od ówczesnych sporów doktrynalnych. Daje się też zauważyć pewien paradoks: niekiedy w celu uzasadnienia konkretnego stanowiska filozoficzno-teologicznego zwolennik literalizmu lub umiarkowanej alegorezy mógł przywiązywać większą wagę do przenośnego znaczenia tekstu natchnionego niż zdeklarowany alegorysta, który z kolei odwoływał się do daleko idącej interpretacji dosłownej.
    The aim of the article is to compare the exegesis of verse 1 Kor 15, 50 in early patristic literature on the example of the writings of three authors: Irenaeus of Lyon – representative of the Asian tradition; Tertullian of Cartage – associated with the North African tradition, similar in many points to Asian; and Origen – originating from the Alexandrian tradition. All these writers used the moral interpretation of the phrase “flesh and blood” as sinful deeds, which should be abandoned to enter the kingdom of heaven. Each of them, however, also allowed the literal explanation of this verse, trying to reconcile it with the truth of faith about the bodily resurrection. Irenaeus emphasized that the body can not be resurrected and reach the kingdom of God with its own strength, but only with the help of the Holy Spirit. Tertullian thought that the body in the earth would resurrect, but it would not be able to enter the kingdom of heaven without accepting features adapted to the new reality. Origen went the farthest, undermining the possibility of returning to earth-shaped bodies. The analysis of early Christian commentary on the Pauline verse proves that patristic exegesis was theologically oriented and depended on the contemporary doctrinal disputes. One may also notice a certain paradox: sometimes in order to justify a particular philosophical and theological stand, a proponent of literalism or moderate allegorisation might attach more importance to the portable meaning of the inspired text than the alleged allegorist, which in turn referred to a far-reaching literal interpretation.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2020, 10, 1; 103-114
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies