Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Prostate cancer" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Przeciwciała monoklonalne w profilaktyce złamań kości u pacjentów z długotrwałą terapią antyandrogenową (ADT) w raku gruczołu krokowego
Monoclonal antibodies in prophylaxis of skeletal fractures in patients with long-term androgen deprivation therapy due to prostate cancer
Autorzy:
Ząbkowski, Tomasz
Zieliński, Henryk
Syryło, Tomasz
Wajszczuk, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030646.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
prostate cancer
androgen deprivation therapy
skeletal fractures
rank ligand
denosumab
rak gruczołu krokowego
terapia antyandrogenowa
złamania kości
Opis:
The prostate cancer is the most common among recently diagnosed malignant neoplasm in men. This disease concerns mainly the ageing male population. The prostate cancer is the third – following lung and stomach cancer – among mortal malignant diseases in Poland. Early and fast diagnostic of this disease is a condition of efficient and radical treatment. The ADT is a recognized therapeutic method, but this pharmacological treatment can cause bone mass loss, which may result in increasing of risk of skeletal fractures and dangerous skeletal events. The androgen deprivation therapy causes an increase of bone resorption, the reduction of bone mineral density (BMD) and the increase of risk of skeletal fractures in patients with prostate cancer. It is associated with exacerbation of life. The longer the treatment is, the bigger the danger of skeletal fractures is which have got a relative influence on deterioration of quality of life. In this paper the possible prophylaxis of skeletal fractures in patients with prostate cancer is presented. The authors pay special attention to the denosumab (human monoclonal antibody) therapy. It was proved that after two years of denosumab therapy BMD (bone mineral density) of key skeletal elements was considerably increased. This denosumab pharmacological treatment considerably influences the increase of bone mineral density in all part of the femur, in the neck of the femur and in 1/3 length of the radial bone. This medicine is recommended for patients undergoing the androgen deprivation therapy
W badaniach nad nowo rozpoznawanymi nowotworami złośliwymi u mężczyzn najczęściej opisywany jest rak gruczołu krokowego. Choroba ta dotyczy głównie starzejącej się populacji męskiej. W Polsce wśród nowotworowych przyczyn zgonów rak stercza zajmuje trzecie miejsce, po raku płuc i żołądka. Wczesna i szybka diagnostyka tej choroby warunkuje skuteczne leczenie radykalne. Uznaną metodą leczenia raka prostaty jest terapia antyandrogenowa, jednak temu rodzajowi leczenia farmakologicznego towarzyszy utrata masy kostnej, która może skutkować złamaniami kości i niebezpiecznymi zdarzeniami kostnymi. Leczenie przeciwandrogenowe powoduje zwiększenie resorpcji kości, zmniejszenie gęstości mineralnej kości (bone mineral density, BMD), jak również zwiększenie ryzyka złamań u chorych na raka gruczołu krokowego i związane z nimi pogorszenie przeżycia całkowitego. Im dłuższy jest czas leczenia, tym większe staje się zagrożenie złamaniami kości, które mają istotny wpływ na pogorszenie jakości życia. W artykule przedstawiono możliwą farmakoterapię złamań kości u pacjentów z rakiem gruczołu krokowego. Autorzy zwracają szczególną uwagę na zastosowanie terapii denosumabem – ludzkim przeciwciałem monoklonalnym. Udowodniono, że denosumab w porównaniu z placebo po dwóch latach w znacznym stopniu wpływa na zwiększenie BMD w kluczowych miejscach kośćca. Farmakoterapia denosumabem korzystnie wpływa na zwiększenie gęstości mineralnej kości w całym odcinku bliższym kości udowej, szyjce kości udowej i dalszej jednej trzeciej kości promieniowej. Przyjmowanie tego leku zaleca się pacjentom, u których prowadzona jest terapia antyandrogenowa.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 1; 49-53
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyka i leczenie raka stercza u mężczyzn w podeszłym wieku
Diagnosis and treatment of prostate cancer in elderly men
Autorzy:
Skiba, Ryszard
Syryło, Tomasz
Ząbkowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033684.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CISR-G
Geriatric 8
diagnosis after the age of 70
prostate cancer
treatment after the age of 70
rak stercza
leczenie po 70. roku życia
diagnostyka po 70. roku życia
cisr-g
geriatric 8
Opis:
Prostate cancer is the most common malignant tumour in elderly men in Europe. The prevalence rate of prostate cancer is still increasing. This is related to higher costs of treatment. The biology of prostate cancer indicates that it belongs to a group of non-homogeneous tumours, including both neoplasms of small malignancy and clinical importance as well as neoplasms of high malignancy and great impact on the quality of life and lifespan. In the past years, many studies and meta-analyses on adjustment of diagnosis and treatment of prostate cancer to age and comorbidities have been conducted. The abovementioned studies show that not everyone with diagnosed prostate cancer should undergo radical treatment. In some groups of patients, complications of treatment may be greater than potential benefits, lead to the loss of the quality of life or even shorten life expectancy due to adverse effects. An individual choice of treatment is especially important in elderly men with multiple comorbidities. Therefore, the G8 and GISR questionnaires were established and assessed. Their aim is to evaluate the patient’s condition and choose an appropriate treatment method. The purpose of this study is to present the results of the above-mentioned meta-analyses and guidelines. This paper was prepared based on the EAU Guidelines from 2014.
Rak stercza jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym u mężczyzn w podeszłym wieku w Europie. Częstość jego występowania w męskiej populacji europejskiej rośnie. Wiąże się to ze zwiększeniem nakładów finansowych na leczenie tej choroby. Biologia raka stercza wskazuje, że należy on do grupy niehomogennych raków – cechujących się zarówno małą złośliwością oraz istotnością kliniczną, jak i wysoką złośliwością oraz istotnym wpływem na jakość i długość życia. W ostatnich latach przeprowadzono wiele badań i metaanaliz mających na celu dostosowanie diagnostyki oraz leczenia raka stercza do wieku i chorób współistniejących. Badania te wskazują, że nie wszyscy chorzy z rozpoznanym rakiem stercza powinni być poddawani radykalnej terapii. W niektórych grupach pacjentów powikłania leczenia mogą przewyższać potencjalne korzyści, prowadzić do utraty jakości życia, a nawet skracać przewidywaną jego długość, z uwagi na działania niepożądane. Szczególnie istotny jest indywidualny dobór terapii dla chorych w wieku podeszłym z licznymi obciążeniami dodatkowymi. Wobec powyższego opracowano i oceniono w praktyce klinicznej kwestionariusze GISR oraz G8, mające na celu ewaluację stanu zdrowia chorego, a także dobranie odpowiedniej metody leczenia. W poniższym opracowaniu zaprezentowano wyniki wymienionych wyżej badań oraz zalecanych schematów postępowania. Pracę tę przygotowano, opierając się na edycji EAU Guidelines z 2014 roku.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 1; 39-47
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies