Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Pankowski, Rafał" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Review of currently used classifications for pedicle screw position grading in cervical, thoracic and lumbar spine
    Przegląd współcześnie używanych klasyfikacji w ocenie położenia śrub przeznasadowych w odcinku szyjnym, piersiowym i lędźwiowym kręgosłupa
    Autorzy:
    Adamski, Stanisław
    Stogowski, Piotr
    Rocławski, Marek
    Pankowski, Rafał
    Kloc, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311512.pdf
    Data publikacji:
    2023-11-20
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    classification
    pedicle screws
    pedicle screws positioning
    safe zones
    klasyfikacja
    śruby przeznasadowe
    położenie śrub przeznasadowych
    strefy bezpieczeńswa
    Opis:
    Pedicle screw fixation technique has been established as the safe standard for instrumentations in all spinal regions. However, the screw position is sometimes suboptimal. Cortical breaches may occur in different regions of the vertebrae. In addition to compromising bone purchase, pedicle perforations may endanger neural, vascular, and visceral structures. Moreover, a mispositioned screw can result in a greater risk of instrumentation failure. The accuracy of screw insertion has become a frequent topic of recent publications on spine surgery. Despite that, there is no unified way of reporting pedicle screws position. Several different scales are used. Given the multitude of used classifications and rarity of reported complications exact clinical relevance of pedicle screw misplacements remain unclear. In this article, the authors review types of scoring systems and propose a structured way for pedicle screw position grading based on a combination of the most used classifications.
    Stabilizacja z użyciem śrub przeznasadowych jest podstawową techniką w chirurgii wszystkich odcinków kręgosłupa. Pomimo powszechnie uznawanego bezpieczeństwa położenie śrub przeznasadowych nie zawsze jest optymalne. Do perforacji kręgu przez śrubę może dojść w różnych jego miejscach. Może skutkować to nie tylko osłabionym osadzeniem implantu w kości, ale też grozić uszkodzeniem struktur nerwowych, naczyniowych oraz narządów wewnętrznych. Co więcej, nieoptmalnie położone śruby mogą powodować obniżoną wytrzymałość i większe ryzyko powikłań w postaci mechanicznego uszkodzenia instrumentarium. Precyzja położenia śrub przeznasadowych jest popularnym tematem w literaturze dotyczącej chirurgii kręgosłupa. Pomimo tego wciąż nie ustalono jednolitego sposobu opisu położenia śrub przeznasadowych. Używanych jest wiele skal. Z powodu ich mnogości i małego odsetka raportowanych powikłań stabilizacji przeznasadowej dokładne kliniczne znaczenie położenia śruby jest wciąż nieznane. W artykule proponują jednolity sposób oceny położenia śrub przeznasadowych w oparciu o powszechnie używane klasyfikacje.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 4; 165-171
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Comparison of surgical outcomes of degenerative spondylolisthesis with open or minimally invasive (MIS) transforaminal lumbar interbody fusion (TLIF)
    Porównanie wyników leczenia operacyjnego chorych z kręgozmykiem zwyrodnieniowym w obrębie kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego metodą spondylodezy międzytrzonowej (TLIF) i tylno-bocznej z otwartą i małoinwazyjną (MIS) stabilizacją przeznasadową
    Autorzy:
    Rocławski, Marek
    Pankowski, Rafał
    Adamski, Stanisław
    Stogowski, Piotr
    Kloc, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311507.pdf
    Data publikacji:
    2023-11-20
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    minimally or open invasive transforaminal lumbar interbody fusion (TLIF)
    degenerative lumbar spondylolisthesis
    kręgozmyk zwyrodnieniowy
    spondylodeza międzytrzonowa
    miniinwazyjna/otwarta stabilizacja przynasadaowa
    Opis:
    Introduction. One of the most commonly used surgical treatment methods for degenerative lumbar spondylolisthesis (DLS) is transforaminal lumbar interbody fusion (TLIF). It can be performed either with an open classic posterior midline approach or the minimally invasive (MIS) method using Wiltse paraspinal intermuscular accesses. Aim. To prospectively compare clinical and radiological outcomes of DLS treatment with open (O) or (MIS) TLIF. Materials and methods. Forty six surgically treated patients who met the study criteria were divided into two groups according to the access method used: O group – 24 patients, MIS group – 22 patients. Clinical and radiological outcomes were evaluated before and after the surgery and after the follow-up period in both groups. The clinical peri and postoperative parameters and complications, back and leg pain with the VAS scale, and the outcomes in the ODI scale were evaluated. Radiological outcomes were measured with the standing X-ray images in the AP and lateral projections, as well as MRI/CT and functional X-rays. During statistical comparisons, both groups were adjusted in terms of pre-operative and postoperative data. Results. Preoperative demographic data in both groups did not differ significantly, except for the follow–up period, which was longer for the O group (mean 33.2 months), and 19.5 months for the MIS group. Both VAS and ODI clinical outcomes improved in both groups. Patients from the MIS group achieved significantly better clinical results immediately after the procedure and in the early outcomes. After the follow–up period, no significant differences were found. In the MIS group, only blood loss and the length of the postoperative stay were significantly lower than in the O group. The X-ray doses were significantly higher in the MIS group. Postoperative X-ray parameters improved in both groups with no significant differences, except for the slip correction, which was better in the O group. Conclusions. Both TLIF methods lead to significant clinical and radiological improvement in patients with DLS. In certain aspects, MIS has advantages over the “open” TLIF technique in the surgical treatment of degenerative spondylolisthesis.
    Wstęp. Jedną z najczęściej stosowanych metod chirurgicznego leczenia kręgozmyku zwyrodnieniowego w odcinku lędźwiowym (KZ) jest przezotworowa lędźwiowa spondylodeza międzytrzonowa (TLIF). Można ją wykonać z klasycznego dostępu tylnego w linii pośrodkowej (na otwarto) lub metodą minimalnie inwazyjną (MIS) z wykorzystaniem przykręgosłupowych dostępów międzymięśniowych Wiltse’a. Cel. Prospektywne porównanie klinicznych i radiologicznych wyników leczenia kręgozmyku zwyrodnieniowego metodą otwartą (O) lub małoinwazyjną (MIS) TLIF. Materiał i metody. 46 chorych leczonych operacyjnie, spełniających kryteria badania, podzielono na dwie grupy w zależności od zastosowanej metody dostępu: grupa O – 24 chorych, grupa MIS – 22 chorych. Wyniki kliniczne i radiologiczne oceniano przed i po operacji oraz po okresie obserwacji w obu grupach. Wyniki kliniczne: parametry i powikłania około- i pooperacyjne, ból pleców i nóg w skali VAS oraz wyniki w skali ODI. Ocena radiologiczna obejmowała analizę rentgenogramów w pozycji stojącej w projekcji AP i bocznej, a także MRI/CT i funkcjonalnych zdjęć rentgenowskich. Podczas porównań statystycznych obie grupy zostały spasowane pod względem danych przedoperacyjnych i pooperacyjnych. Wyniki. Przedoperacyjne dane demograficzne w obu grupach nie różniły się istotnie, z wyjątkiem okresu obserwacji, który był dłuższy w grupie O (średnio 33,2 miesiące) niż w grupie MIS (średnio 19,5 miesiąca). Zarówno wyniki kliniczne VAS, jak i ODI poprawiły się w obu grupach. Pacjenci z grupy MIS uzyskali istotnie lepsze wyniki kliniczne bezpośrednio oraz we wczesnym okresie po zabiegu. Po okresie obserwacji nie stwierdzono istotnych różnic. W grupie MIS jedynie utrata krwi i długość pobytu pooperacyjnego były istotnie mniejsze niż w grupie O. Dawka promieniowania rentgenowskiego była istotnie wyższa w grupie MIS. Pooperacyjne parametry rentgenowskie poprawiły się w obu grupach bez istotnych różnic, z wyjątkiem korekcji ześlizgu, która była lepsza w grupie O. Wnioski. Obie metody TLIF prowadzą do istotnej poprawy klinicznej i radiologicznej u pacjentów z KZ. W niektórych aspektach MIS ma przewagę nad „otwartą” techniką TLIF w operacyjnym leczeniu KZ.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 4; 153-164
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies