Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Czesław Miłosz," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Litwa i tożsamość. Miłosz i Miłosz o potrzebie „określonego miejsca na ziemi”
Lithuania and Identity. Miłosz and Miłosz About the Need of “a Defined Place on Earth”
Autorzy:
Stankowska, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182990.pdf
Data publikacji:
2013-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Oskar Władysław Miłosz
Czesław Miłosz
questioned identity
private motherland myth
Lithuania
zakwestionowana tożsamość
mit ojczyzny prywatnej
Litwa
Opis:
Szkic poświęcony jest problematyce tożsamości, zakwestionowanej przez historię i nowoczesną myśl filozoficzną oraz próbom jej potwierdzania i odbudowywania w myśli dwu poetów i eseistów ubiegłego stulecia: Czesława Miłosza i jego starszego kuzyna, francuskiego liryka – Oskara Władysława Miłosza. Zarówno autor Confession de Lumuel, jak i twórca Ziemi Ulro budują paralelę między filozoficznym planem utraty tożsamości i historycznym rozpadem„ojczyzny prywatnej”. Obaj twórcy pierwszą stratę przedstawiają jako wynik wyparcia z dwudziestowiecznych dyskursów tradycyjnych pojęć metafizycznych i wyobraźni mitycznej. Drugą, poświadczaną w ich konkretnych biografiach losem emigracyjnych wygnańców, „podróżnych świata”, postrzegają jako analogon owej pierwotnej, filozoficznie ujmowanej alienacji człowieka w czasie i przestrzeni. Zarówno francuski symbolista, jak i polski poeta próbują poddać swe wykorzenienie, eo ipso zakwestionowaną tożsamość, terapii, odwołując się do wspólnej obu„ojczyzny prywatnej” – doliny Niewiaży. Pierwszy swą „nagle odnalezioną »litewskość«” potwierdza czynem. Drugi rozwija w pisanych przez siebie wierszach i eseistycznych komentarzach mit „mistycznej Litwy”.
The draft concerns the problem of identity questioned by history and the modern philosophical view, as well as an attempt to confirm it and rebuild it in accordance with the idea of two poets and essayists of the last century: Czesław Miłosz and his older cousin, a French lyric poet – Oskar Władysław Miłosz. Both the author of Confession de Lumuel, and the author of The Land of Ulro build a parallel between a philosophical plan of the loss of identity and a historical breakdown of “private motherland”. Both authors present the first loss as the result of expulsion of traditional metaphysical concepts and mythological imagination from the discourses of the 20th century. The other one, confirmed in their own biographies by the fate of the emigrants, “the travelers of the world”, is perceived as the analogue of the primary, expressed in a philosophical manner, alienation of a human being in time and space. Both the French symbolist and the Polish poet make an attempt to subject their eradication, eo ipso questioned identity, to therapy, referring to “private motherland” – Niewiaża valley. The first one confirms his “suddenly found »lithuanianism«” with action. The other one elaborates on the myth of “mystical Lithuania” in his poems and essays. 
Źródło:
Porównania; 2013, 12; 43-53
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Język „młodzieńczego Weltschmerzu”. O skutkach i korektach „gnostyckiego doświadczenia egzystencji”
The Language of “Juvenile Weltschmerz”. On the Results and Corrections of the “Gnostic Experience of Existence”
Autorzy:
Stankowska, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1533962.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Czesław Miłosz
Zbigniew Kaźmierczyk
Polish poetry of the inter-war period
Gnosticism
gnostic experience of existence
Opis:
The article is about the ro numerous researchers, and the direct stimulus for the present author was an extensive and well-informed study by Zbigniew Kaźmierczyk, Dzieło demiurga [Demiurge’s Work], where the critic interprets one of Miłosz’s juvenile collection Trzy zimy [Three Winters] as a record of gnostic experience of existence. Kaźmierczyk, who is a convinced proponent, and competent practitioner of the gnostic key to interpretation of Miłosz’s poetry, presents a highly coherent of Miłosz’s second book of poetry, read through complicated gnostic metaphors, which prevents the critic from a definite description of Miłosz as a gnosticist. The poet is rather describes as only (or so much as) a consciously selective user of imagery typical for gnosticism. Incisive analyses of topics in Trzy zimy, which fill chapter after chapter of Dzieło demiurga, convincingly argue that Miłosz’s juvenile foray into the world of dualistic images was not ephemeric or accidental, but rather had lasting and important consequences. Simultaneously, because of their purity and specific inwardness, they provoke a discussion of the role of this imagery, and the related convictions, in Miłosz’s post-war work, when he wrote Rescue; this issue is presented extensively in the article. The absorbing and fascinating description, fascinating in itself, of Miłosz’s juvenile imagination, presented by the author of Dzieło demiurga, is presented as a perfect background for discussion of further Manichean themes in Miłosz’s poetry. In a wider context, the article presents also the basic anthropological problems in Miłosz’s work, problems that arise from his juvenile experience of Weltschmerz, and which he radically overcame in his later years.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2012, 20; 167-185
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czesław Miłosz i Osip Mandelsztam, o słowie i kulturze. Spotkania i rozejścia
Czesław Miłosz and Osip Mandelshtam on Word and Culture. Meetings and Dispersions
Autorzy:
Stankowska, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179324.pdf
Data publikacji:
2012-12-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
cultural functions of a word
crystallographic rhythm theory
lack of word
poetics and culture
Czesław Miłosz
Osip E. Mandelshtam
kulturowa funkcja słowa
krystalograficzna teoria rytmu
brak słowa
poetyka i kultura
Osip E. Mandelsztam
Opis:
Tematem szkicu jest próba wyjaśnienia przyczyn niejednoznacznego stosunku Czesława Miłosza do liryki Osipa Mandelsztama, znaczonego, z jednej strony, wielokrotnie wyrażanym podziwem dla rosyjskiego akmeisty, z drugiej, zastanawiającym milczeniem o najbardziej wstrząsającej części twórczości autora Słowa i kultury i w końcu obrazoburczym Komentarzem do „Ody dla Stalina”. Przedmiotem rozważań stają się tutaj możliwe poetologiczne, a nie „lustracyjne” źródła tej ambiwalencji. Mandelsztam pozostaje Miłoszowi bliski przede wszystkim jako akmeista, kładący nacisk na kulturowe funkcje słowa poetyckiego. Promotor postawy twórczej, która zakłada zachowanie harmonijnej równowagi miedzy uwagą dla rzeczy i dla słowa, postrzeganego jako miejsce spotkania tego, co sensualne, egzystencjalne i historyczne, z tym, co duchowe, uniwersalne i metafizyczne. Dalszy staje się natomiast jako autor Rozmowy o Dantem, w której rozbudowana zostaje teoria krystalograficznego rytmu, silnie akcentująca uwagę autonomii i autoteliczności formy poetyckiej. Nie mniej ważnym powodem rozejścia się Miłosza z Mandelsztamem staje się silnie obecny w późnej twórczości autora Zeszystów woroneskich motyw pogłębiana się procesu degradacji, utraty, nieobecności mowy, która zawłaszczona zostaje przez historię i zamiera na ustach ginącego podmiotu.
The aim of the article is an attempt to explain the reasons of the ambivalent attitude of Czesław Miłosz towards the lyric poetry of Osip Mandelshtam, which, on the one hand, was manifested through admiration for the Russian Acmeist on multiple occasions and, on the other hand, was marked with puzzling silence in the case of the most shocking works of the author of “Word and culture”. Finally, there was the iconoclastic comment on “The Stalin Ode”. The main object of these deliberations are potentially poetological – and not revisionist – sources of the ambivalence. Mandelshtam remains close to Miłosz mostly as an Acmeist, emphasizing the cultural functions of a poetic word. The promoter of the creative attitude that includes a harmonious balance between the attention to things and a word, considered as the place where one can meet everything that is sensual, existential and historical, as well as spiritual, universal and metaphysical. He becomes more distant as the author of “Rozmowa o Dantem” [“Conversation about Dante”] in which the theory of crystallographic rhythm is expanded with a strong emphasis on the autonomy and autotelic properties of the poetic forms. Another equally important reason of the separation of Miłosz and Mandelshtam is a motive of progressive degradation, loss, lack of speech, which is taken over by history and remains unuttered by the lips of a dying person. This motive is very visible in the late works of the author of “Voronezh Notebooks”.
Źródło:
Porównania; 2012, 10; 57-70
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies