Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Aristotle" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Good, Pleasure and Types of Friendships in Aristotle’s Eudemian Ethics
    Good, Pleasure and Types of Friendships in Aristotle’s Eudemian Ethics (VII 2)
    Autorzy:
    Smolak, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/633473.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Aristotle
    friendship
    good
    pleasure
    Opis:
    In EE H 2 Aristotle presents a typology of friendship starting from the puzzle whether the good or the pleasure is the object of love. But after indicating the reasons for loving and identifying three types of friendships he raises three important questions (1237a19–21): (1) whether there is any friendship without pleasure; (2) how the hedonical friendship differs from the ethically friendship; (3) on which of the two things the loving depends: do we love somebody because he is good, even if he is not pleasant, at any rate not for his pleasantness? The present article attempts to give answers to questions 1–3 and show that despite the coincidence of good and pleasure and the important role of pleasure in the hedonical and ethical friendship the typology does not lose its validity.
    In EE H 2 Aristotle presents a typology of friendship starting from the puzzle whether the good or the pleasure is the object of love. But after indicating the reasons for loving and identifying three types of friendships he raises three important questions (1237a19–21): (1) whether there is any friendship without pleasure; (2) how the hedonical friendship differs from the ethically friendship; (3) on which of the two things the loving depends: do we love somebody because he is good, even if he is not pleasant, at any rate not for his pleasantness? The present article attempts to give answers to questions 1–3 and show that despite the coincidence of good and pleasure and the important role of pleasure in the hedonical and ethical friendship the typology does not lose its validity
    Źródło:
    Peitho. Examina Antiqua; 2016, 7, 1; 183-204
    2082-7539
    Pojawia się w:
    Peitho. Examina Antiqua
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aristotle on the Real Object of Philia and Aretē
    O związku między philia a aretē w ujęciu Arystotelesa
    Autorzy:
    Smolak, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233213.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Aristotle
    aretē
    eudaimonia
    philia
    friendship
    person of excellence
    Arystoteles
    ludzka doskonałość
    przyjaźń
    Opis:
    In the opening remark of Nicomachean Ethics VIII 1 Aristotle notices that the next step would be a discussion of philia, since it is a certain aretē or is associated with aretē (NE VIII 1 1155a 1–2). This article is an attempt to determine how the real object of philia and aretē are related from Aristotle’s point of view. The author performs a study into two sections. The first section is focused on the analysis of aretē and its various types, in particular the human one. The second section is concentrated on the typology of philia, namely friendship and its particular kinds. The author shows that the relation between philia and aretē can be described in two ways: if both philia and aretē play the crucial role in leading a eudaimonic life, then philia is the aretological friendship and aretē—the human one, namely the whole consists of the aretē of character in the full sense and the practical wisdom on condition that the aretological friends equate eudaimonia with life focused on the political or practical activity, or even of the theoretical wisdom, providing that they identify it with the highest form of eudaimonic life, that is, the theoretical one. If, however, philia is to be a term said in many ways (pleonachōs legetai) and aretē is to be understood in a broad sense, that is, as “being good at something”, then philia can signify every kind of friendship, namely the aretological, the hedonistic and the utilitarian one, whereas aretē—qualification or skill that makes these friendships perform their functions well. The first possibility is that the relation between philia and aretē is limited to the aretological friendship at the expense of narrowing the meaning of aretē to the human one. The second possibility is that every kind of friendship is considered as the functional thing and, in consequence, defined by their proper function. From this point of view, all friendships are accompanied by appropriate aretai, namely by qualifications or skills that guarantee the perfect fulfillment of their proper function and, therefore, the achievement of the set goal by two persons in question.
    W uwadze otwierającej Etykę nikomachejską VIII 1 Arystoteles stwierdza, że „philia jest określoną aretē lub jest nierozłączna z aretē” (EN VIII 1 1155a 1–2). Celem artykułu jest interpretacja tego stwierdzenia, z podziałem na dwie części. W pierwszej autor przeprowadza badanie dotyczące aretē i jej różnych typów, w szczególności aretē ludzkiej. W drugiej bada pojęcie philia, czyli przyjaźń i jej poszczególne typy. Autor wykazuje, że związek pomiędzy philia i aretē można rozumieć na dwa sposoby: a) jeśli philia oraz aretē są rozpatrywane z punktu widzenia możliwości prowadzenia eudaimonicznego życia, to philia oznacza przyjaźń aretologiczną, a aretē — aretē ludzką; b) jeśli philia jest rozpatrywana jako termin wielorako orzekany (pleonachōs legetai), a aretē jako termin względny, czyli „bycie dobrym w czymś”, to philia oznacza każdy typ przyjaźni, czyli przyjaźń aretologiczną, hedonistyczną i utylitarną, a aretē — konkretną umiejętność lub skuteczność w działaniu charakterystycznym dla każdej z wymienionych przyjaźni. Zgodnie z a) związek pomiędzy philia i aretē ogranicza się do przyjaźni aretologicznej, ale kosztem zredukowania aretē do aretē ludzkiej. Zgodnie z b) związek pomiędzy philia i aretē dotyczy każdego typu przyjaźni, jako że każdy typ przyjaźni pozostaje w związku z przynależną do niej aretē, której praktykowanie skutkuje doskonałym spełnieniem jej funkcji, czyli niezawodnym osiąganiem celu przez przyjaciół.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2024, 72, 1; 115-151
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O Arystotelesowej Proairesis w interpretacji Sebastiana Petrycego z Pilzna, czyli o „Wyborze abo przedsięwzięciu”
    On Aristotle’s Proairesis as Interpreted by Sebastian Petrycy of Pilzno: On “Choice or Undertaking”
    Autorzy:
    Smolak, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2097314.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Arystoteles
    Sebastian Petrycy z Pilzna
    przedsięwzięcie
    wybór
    Aristotle
    Sebastian Petrycy of Pilzno
    undertaking
    choice
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest próba rozjaśnienia sensu Arystotelesowej proairesis w interpretacji Sebastiana Petrycego z Pilzna. Autor dowodzi, że wyrażenie „wybór abo przedsięwzięcie” nie jest użyte przypadkowo i że Arystotelesową proairesis w interpretacji Petrycego tworzą: (1) przedsięwzięcie w sensie wyznaczenia celu do realizacji; (2a) wybór własny w sensie preferencyjnego wyboru, czyli wyboru jednej strategii działania zamiast innej; (2b) wybór własny w sensie decyzji o przystąpieniu do obranej strategii działania; (3) przedsięwzięcie w sensie rozpoczęcia (i kontynuacji) działania prowadzącego do urzeczywistnienia wyznaczonego celu.
    The article seeks to elucidate the sense of Aristotle’s proairesis on the basis of selected fragments of the translation and commentary by Sebastian Petrycy of Pilzno. Petrycy renders proairesis as “choice or undertaking”. The author shows that the expression is used for a reason and demonstrates that proairesis in the full sense of the word creates: (1) undertaking in the sense of designating the goal to be achieved; (2a) own choice in the sense of a preferential choice, that is, choosing one course of action rather than another;  (2b) own choice in the sense of the decision about proceeding with accepted course of action; (3) undertaking in the sense of starting (and continuing) the action leading to the achieving of the designated goal. In so doing, the author proves that Aristotle’s proairesis, according to Sebastian Petrycy of Pilzno, is constituted by “choice” and “undertaking” which are its features or elements. Furthermore, he shows that the activity of proairesis does not end before the action because it does overlap with action, at least in the sense that it starts the action.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2022, 70, 2; 89-106
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O t’agathon, czyli o dobru. Na podstawie Etyki nikomachejskiej I 1 1094a 1–3 w interpretacji Sebastiana Petrycego z Pilzna
    On t’agathon that is the Good on the Basis Nicomachean Ethics I 1 1094a 1-3 as Interpreted by Sebastian Petrycy of Pilzno
    Autorzy:
    Smolak, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146691.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Aristotle
    good
    Nicomachean Ethics
    Sebastian Petrycy of Pilzno
    Arystoteles
    dobro
    Etyka nikomachejska
    Sebastian Petrycy z Pilzna
    Opis:
    Arystoteles otwiera pierwszy rozdział pierwszej księgi Etyki nikomachejskiej słowami: „Każda sztuka i każde badanie, ale podobnie każde zarówno działanie jak i przedsięwzięcie, wydają się zmierzać do jakiegoś dobra. Dlatego słusznie dobro zdefiniowali jako to, do czego wszystko zmierza”. Celem artykułu jest wskazanie na trudności kryjące się w przytoczonej wypowiedzi Arystotelesa oraz przedstawienie ich rozwiązania w oparciu o jej tłumaczenie oraz komentarz autorstwa Sebastiana Petrycego z Pilzna.
    Aristotle opens the first chapter of the first book of the Nicomachean Ethics as follows: “Every art and every inquire, and similarly every action as well as undertaking, seem to aim at some good. Hence people have right defined that the good is that at which all things aim”. The article indicates and elucidates the difficulties found in the quoted statement on the basis of translation and commentary by Sebastian Petrycy of Pilzno.
    Źródło:
    Analiza i Egzystencja; 2023, 64; 69-90
    1734-9923
    2300-7621
    Pojawia się w:
    Analiza i Egzystencja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies