Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "decompression" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Fizjologiczne i biochemiczne parametry oceny bezpieczeństwa dekompresji
    Physiological and biochemical parameters for evaluating decompression safety
    Autorzy:
    Olszański, R.
    Radziwon, P.
    Kozakiewicz, M.
    Siermontowski, P.
    Dąbrowiecka, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/366103.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    dekompresja
    tabele dekompresyjne
    decompression
    decompression tables
    Opis:
    Artykuł porusza kwestie prawidłowego przebiegu procesu dekompresji oraz jej wpływu na stan zdrowia osoby nurkującej. Artykuł jest również próbą zmierzenia się z dokładnością tabel dekompresyjnych oraz metodami oceniającymi stopień zagrożenia chorobą dekompresyjną.
    This article discusses the proper course of the decompression process and its influence on a diver’s condition. The article also approaches the subject of the accuracy of decompression tables and the methods for assessing the risk of decompression sickness.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2011, 3(36); 45-58
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ hiperbarii na wybrane parametry hemostazy
    Effect of hyperbaric effect exposure on selected parameters of haemostasis haemostasis
    Autorzy:
    Tomaszewski, R.
    Radziwon, P.
    Siermontowski, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/366513.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    nurkowanie
    dekompresja
    hemostaza
    diving
    decompression
    hemostasis
    Opis:
    Przeprowadzanie nurkowań i dekompresji według opracowanych tabel dekompresyjnych nawet skorygowanych dopplerowską oceną przebiegu desaturacji nie zabezpiecza w pełni nurków przed wystąpieniem objawów DCS czy jałowej martwicy kości. Nadal, zatem poszukiwane są bardziej czułe i specyficzne parametry do oceny bezpieczeństwa dekompresji. W badaniach przyżyciowych i autopsyjnych osób z wypadków nurkowych stwierdzano przypadki krwotoków, które nie powstały na skutek urazów czy też koincydencji innych jednostek chorobowych. Opisane przypadki nie zostały jednak wystarczająco wnikliwie zbadane pod kątem zaburzeń układu hemostazy. W artykule przedstawiono wyniki badań, których celem było określenie wpływu ekspozycji hiperbarycznych i dekompresji na wybrane parametry hemostazy. Badania zostały przeprowadzone u 39 zdrowych ochotników. 8 nurków poddano krótkotrwałej ekspozycji powietrznej odpowiadającej głębokości 30 m, 16 saturowanej ekspozycji powietrznej odpowiadającej głębokości 18 m oraz 15 saturowanej eksopzycji heliokosowej równej nurkowaniu na 30 m.
    Introduction: Diving and decompression performed strictly according to the decompression tables, corrected by the Doppler assessment of desaturation process do not fully assure divers from the development of DCS or bone necrosis. Thus more sensitive and specific safety parameters of decompression have been still seeking. Haemorrhages are implicated in the pathogenesis of some cases of DCS without coincidence with trauma or other pathology. Bleeding complications occurring after diving reported in some papers has not been sufficiently investigated and thus could not be directly correlated to the enhanced fibrinolysis. The aim of our study was to measure the effect of hyperbaric expositions and decompression on the markers of hemostasis. Material and methods: 36 healthy divers underwent hyperbaric exposures. Divers were subjected to short term exposures to the pressure of 400 kPa (corresponding water depth - 30 m) with 24 min plateau and continuous decompression with air as a breathing medium (8 divers) or saturated exposures to the pressure of 200 kPa(corresponding water depth - 18 m) with air as a breathing medium (16 divers) or saturated exposures to the pressure of 400 kPa with heliox as a breathing medium (15 divers). The divers were monitored for Doppler-detected venous gas bubbles as a risk factor for DCS. Blood samples were taken before exposure and after decompression.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2005, 1(10); 21-29
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena zagrożenia chorobą dekompresyjną u nurków
    The evaluation of the risk of decompression sickness in divers
    Autorzy:
    Olszański, R.
    Radziwon, P.
    Korsak, J.
    Siermontowski, P.
    Kozakiewicz, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1360726.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    ocena bezpieczeństwa tabel dekompresyjnych
    choroba dekompresyjna
    hemostaza i fibrynoliza w ocenie zagrożenia chorobą dekompresyjną
    safety evaluation decompression tables
    decompression sickness
    haemostasis and fibrinolysis in risk assessment decompression sickness
    Opis:
    Powstające podczas dekompresji pęcherzyki gazowe stanowią niefizjologiczną powierzchnię, z którą wchodzą w kontakt płytki krwi i białka układu krzepnięcia. Skutkiem tego, jest aktywacja płytek krwi oraz czynników kontaktu. Wychodząc z tego założenia, od ponad 30 lat rozpoczęto w Polsce weryfikowanie bezpieczeństwa tabel dekompresyjnych, za pomocą oceny zmian hemostazy i fibrynolizy.
    Gas bubbles occurring during the process of decompression create a non-physiological surface which comes into contact with blood platelets and coagulation proteins. The result is activation of blood platelets and contact factors. Accordingly, over 30 years ago Polish researchers began to verify the safety of decompression tables through the evaluation of changes of haemostasis and fibrinolysis.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2014, 2(47); 45-52
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prognozowanie ryzyka wystąpienia stresu dekompresyjnego po nurkowaniach powietrznych
    Prognostication of the risk of an occurrence of decompression stress following air dives
    Autorzy:
    Kaczerska, D.
    Pleskacz, K.
    Siermontowski, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1360662.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    stres dekompresyjny
    hipertriglicerydemia
    nurek
    decompression stress
    hypertriglyceridemia
    diver
    Opis:
    Celem pracy było wykazanie wpływu hipertriglicerydemii poposiłkowej na ryzyko wystąpienia stresu dekompresyjnego, po powietrznych ekspozycjach hiperbarycznych. Do badań zakwalifikowanych zostało 55 mężczyzn, w wieku 20 – 48 lat (31,47±5,49 lat), wartość BMI mieściła się w zakresie 20,3 – 33,2 kg/m2 (25,5±2,58 kg/m2). Uczestnikom 2 godz. po spożyciu posiłku zgodnego z preferencjami żywieniowymi danej osoby, pobierano krew do badania, w celu oznaczenia następujących parametrów: morfologia, aktywność aminotransferazy asparaginianowej (AST), aktywność aminotransferazy alaninowej (ALT), stężenie cholesterolu całkowitego i triglicerydów. Po każdej ekspozycji hiperbarycznej metodą Dopplera, oceniano występowanie i nasilenie stresu dekompresyjnego. Stres dekompresyjny stwierdzono u 30 badanych. Hipertriglicerydemia i hipercholesterolemia poposiłkowa zwiększała ryzyko wystąpienia stresu dekompresyjnego, po powietrznych ekspozycjach hiperbarycznych. Zastosowanie metody regresji logistycznej, pozwala na matematyczne prognozowanie ryzyka wystąpienia stresu dekompresyjnego, po powietrznych ekspozycjach hiperbarycznych.
    The objective of the work was to investigate the impact of postprandial hypertriglyceridemia on the risk of an occurrence of decompression stress following hyperbaric air exposures. The study was conducted on 55 men aged between 20 and 48 years old (the average age 31.47±5.49 years), with a BMI value within the range of 20.3 – 33.2 kg/m2 (25.5±2.58 kg/m2). The participants’ blood was drawn for tests 2 hours after a meal. The following parameters were defined: morphology, aspartate aminotransferase (AST) activity, alanine transaminase (ALT) activity, total cholesterol concentration and triglyceride concentration. Following each exposure, three Doppler ultrasound examinations were performed in order to determine the occurrence and intensification of decompression stress. Decompression stress was noted in 30 men. Postprandial hypertriglyceridemia and hypercholesterolemia were proven to raise the risk of occurrences of decompression stress after hyperbaric air exposures. The application of logistic regression allows a mathematical prediction of the risk associated with an occurrence of decompression stress following hyperbaric air exposures.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2014, 2(47); 7-14
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jałowa martwica kości
    Aseptic osteonecrosis
    Autorzy:
    Studziński, K.
    Siermontowski, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/366372.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    jałowa martwica kości
    hiperbaria
    choroba ciśnieniowa
    osteonecrosis
    hyperbary
    decompression sickness
    Opis:
    Jałowa martwica kości (JMK) występująca u ludzi narażonych na ekspozycje hiperbaryczne jest poważnym problemem profilaktycznym, diagnostycznym, leczniczym i orzeczniczym. Zmiany o typie JMK lokalizują się najczęściej w okolicy nasad i przynasad dużych kości długich i wykrywane są badaniem radiologicznym, tomografią komputerową, lub rezonansem magnetycznym. Jeżeli zmiany nie dotyczą powierzchni stawowych, mogą pozostać bezobjawowe. Leczenie JMK opiera się na postępowaniu chirurgicznym i nie zawsze daje zadowalające wyniki.
    Aseptic osteonecrosis occurrent at subject people on hyperbaric expositions is a serious problem preventive, diagnostic, medicamentosa and of jurisdiction. Changes about the type locate themselves most often in neighbourhood bases and metaphysises of large os longums and are detected an actinoscopy or with the computer scanning. If changes do not refer articular surfaces, can stay asymptomatic. The treatment is based on the surgical conduct and not always gives satisfactory results.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2008, 1(22); 41-50
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bezpieczeństwo helioksowych nurkowań saturowanych
    Safety in heliox saturation diving
    Autorzy:
    Olszański, R.
    Siermontowski, P.
    Dąbrowiecki, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/366398.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    nurkowania helioksowe
    saturacja
    tabele dekompresyjne
    bezpieczeństwo
    heliox diving
    saturation
    decompression tables
    safety
    Opis:
    Nurkowania saturowane są to wielodniowe pobyty nurków w warunkach hiperbarii kończące się jednorazową długą dekompresją. Ważnym kryterium oceny zagrożeń chorobą dekompresyjną powinna być ocena aktywacji hemostazy i fibrynolizy, która może nie tylko towarzyszyć objawom choroby dekompresyjnej, ale nawet ją wyprzedzać.
    Diving saturation are a divers in the multi-day stays hyperbaric conditions leading to a single long decompression. An important criterion for assessing the decompression sickness risk assessment should be evaluations of active hemostasis and fibrinolysis, which may not only be accompanied by symptoms of decompression sickness, but even to overtake it.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2010, 1(30); 7-11
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czynnik XII – ograniczenie nurków?
    Factor XII – a limitation for divers?
    Autorzy:
    Radziwon, P.
    Olszański, R.
    Korsak, J.
    Siermontowski, P.
    Dąbrowiecki, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1360156.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    nurkowanie
    hiperbaria
    dekompresja
    fibrynoliza
    czynnik XII
    diving
    hyperbaric oxygenation
    decompression
    fibrinolysis
    factor XII
    Opis:
    Brak dowodów na zależną od czynnika tkankowego aktywację układu krzepnięcia krwi i uwalnianie trombiny z jednej strony a spadek stężenia czynnika XII po krótkotrwałych ekspozycjach powietrznych oraz saturowanych powietrznych i helioksowych, oraz podwyższone stężenie kompleksu plazminaantyplazmina (PAP) po krótkich nurkowaniach wskazują na możliwość wpływu nurkowania i dekompresji na aktywację fibrynolizy. Celem naszych badań była weryfikacja hipotezy zakładającej, że nurkowanie i dekompresja aktywują układ fibrynolizy oraz wyjaśnienie patomechanizmu tej aktywacji. W badaniach uczestniczyło 50 zdrowych ochotników, których poddano krótkotrwałym, powietrznym ekspozycjom hiperbarycznym pod ciśnieniem 400 kPa i 700 kPa odpowiadającym nurkowaniu na głębokość 30 m i 60 m. Dekompresję stosowano zgodnie z tabelami Marynarki Wojennej. Przed ekspozycją hiperbaryczną oraz po zakończeniu dekompresji we krwi żylnej określano: aktywność czynnika XII, stężenie i aktywność t-PA, stężenie i aktywność PAI-1, stężenie alfa2-antyplazminy, stężenie PAP, stężenie elastazy neutrofili. Stwierdzono istotny statystycznie wzrost aktywności czynnika XII, wzrost stężenia kompleksu PAP, przy jednoczesnym spadku statystycznie istotnym spadku aktywności α2-AP. Nie stwierdzono mierzalnej aktywności t-PA oraz istotnych zmian stężenia t-PA. Stwierdzono istotny statystycznie spadek zarówno aktywności jak i stężenia PAI-1, silniej zaznaczony po ekspozycjach odpowiadających nurkowaniu na 60 m. Stężenia elastazy granulocytow nie różniły się istotnie przed ekspozycją i po dekompresji. Wnioski: U osób kwalifikowanych do nurkowania powinno się sprawdzać czynniki ryzyka zwiększonej aktywności fibrynolitycznej – zaburzenia hemostazy zwiększające ryzyko krwawienia, możliwość występowania zakrzepów/skrzeplin przyściennych.
    The lack of evidence for the tissue-factor dependent activation of the coagulation system and the release of thrombin on one hand, and a decreased concentration of factor XII after short term air, saturated air and heliox exposures, as well as an increased concentration of the plasmin-antiplasmin complex (PAP) after short dives indicate that diving and decompression possibly affect fibrinolysis. The aim of our research was to verify the assumption that diving and decompression activate the system of fibrinolysis and the clarification of the pathomechanism of this activation. The study involved 50 healthy volunteers who were subjected to short-term, air hyperbaric exposures at 400 kPa and 700 kPa, which correspond to 30m and 60m dives. Decompression was applied in accordance with Naval tables of decompression. Before hyperbaric exposition and after decompression the following factors were determined: activity of factor XII, concentration and activity of t-PA, concentration and activity of PAI-1, concentration of alpha2antiplasmin, concentration of PAP, concentration of neutrophil elastase. The following observations have been made: a statistically significant increase in the factor XII activity, increase in the PAP complex concentration and a simultaneous significant decline in the α2-AP activity. No measurable t-PA activity or significant changes in t-PA concentration have been observed. In addition, a statistically significant decline in both the activity and concentration of PAI-1 has been observed, which was more pronounced after the expositions that corresponded to 60 m dives. The concentrations of granulocyte elastase did not differ significantly before and after decompression. Conclusions: People qualified for diving should have the following risk factors examined: risk factors of increased fibrynolytic activity – haemostasis abnormalities that increase the risk of haemorrhage, possibility of parietal blood clots/thrombi.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2015, 3(52); 7-16
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ nurkowania na PAI - 1 I ALFA2-antyplazminy oraz aktywność fibrynolityczna
    Decreased levels of PAI-1 and alpha2-antiplasmin contribute to enhanced fibrynolitic activity in divers
    Autorzy:
    Radziwon, P.
    Olszański, R.
    Tomaszewski, R.
    Lipska, A.
    Dąbrowiecki, Z.
    Korzeniewski, K.
    Siermontowski, P.
    Boczkowska-Radziwon, B
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/366342.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    alfa2-antyplazmina
    choroba dekompresyjna
    PAI-1
    PAP
    t-PA
    alpha2-antiplasmin
    decompression sickness
    Opis:
    Praca mówi o nie zbadanych dotychczas dokładnie powiązaniach choroby dekompresyjnej z zagadnieniami hemostazy a szczególnie fibrynolizy. Badany był wpływ ekspozycji hiperbarycznej na główne składniki systemu fibrynolizy. Dwie grupy młodych mężczyzn poddawane były ekspozycjom hierbarycznym do ciśnienia 400 kPa - grupa I - i 700 kPa - grupa II. Stosowano dekompresję powietrzna. Po ekspozycji badano nurków na obecność objawów choroby dekompresyjnej, a także poszukiwano pęcherzyków gazu w naczyniach żylnych metoda Dopplera. 15 minut po zakończeniu dekompresji pobierano krew do badań koagulologicznych. Badano stężenie i aktywność t-PA i PAI-1, stężenie PAP i alfa2-antyplazminy. W grupach badawczych nie stwierdzono wykładników choroby dekompresyjnej ani nadmiernej ilości pęcherzyków wewnątrznaczyniowych. Stwierdzono miedzy innymi spadek poziomu alfa2-antyplazminy, spadek stężenia i aktywności PAI-1. Nie zaobserwowano zmian w zakresie czynnika XII jak i t-PA. Ekspozycja hiperbaryczna i dekompresja indukuje fibrynolize, nawet bez obecności pęcherzyków gazowych.
    There are a number of reported cases of decompression sickness (DCS) with haemorrhages. These cases have not been sufficiently investigated and thus bleeding complications could not be directly correlated to the enhanced fibrinolysis. The effect of hyperbaric exposition and decompression on the main components of fibrynolitic system have been measured. Two groups of 25 male divers each, were subjected to hyperbaric exposures to the pressure of either 400 kPa - group I - or 700 kPa - group II followed by a staged decompression. The divers were monitored for clinical symptoms of DCS and checked for Doppler-detected venous gas bubbles. Venous blood was drawn from divers before exposition and 15 minutes after decompression. The concentrations and activities of t-PA and PAI-1 as well as concentrations of PAP and alpha2-antiplasmin and activity of factor XIIa were measured. In all groups of divers no cases of DCS as well as detectable gas bubbles were noted. We observed elevated concentration of PAP, decreased concentration of alpha2-AP, decreased PAI-1 concentration and activity. There were no significant changes in factor XIIa activity as well a of t- PA concentration and activity. Hyperbaric exposition and decompression induce activation of fibrynolisis, even in the absence of detectable gas bubbles. Fibrynolitic activity increases mainly due to decrease of PAI-1 concentration and activity. Further clinical trials are necessary for the estimation of the importance of activation of fibrynolisis with decreased level of PAI-1 and alpha2-AP as possible risk factor for bleeding in divers.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2007, 3(20); 33-42
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies