- Tytuł:
-
Zamach stanu w Egipcie (2013) i w Turcji (2016)- podstawy sukcesu i porażki
Coups d’etat in Egypt (2013) and Turkey (2016) – base of the success and the causes of failure - Autorzy:
- Schmidt, Paweł
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1386974.pdf
- Data publikacji:
- 2017
- Wydawca:
- Polskie Towarzystwo Geopolityczne
- Tematy:
-
Egipt
Turcja
zamach stanu
Egypt
Turkey
coup d’etat - Opis:
-
Zamach stanu jako zjawisko polityczne w perspektywie XXI w. przechodzi swoisty renesans. Spośród licznych prób jedne kończą się sukcesem (np. Egipt w 2013 r., Tajlandia w 2014 r.), podczas gdy inne prowadzą do porażki (Ekwador 2001 r., Turcja
2016 r.). Celem opracowania jest odpowiedź na pytanie: Jakie są przyczyny przegranej puczystów w Turcji w 2016 r. oraz zwycięstwa w Egipcie w 2013 r.? Ze względu na nieznaczną liczbę publikacji dotyczących teoretycznych aspektów omawianego zagadnienia pomocniczo niezbędne będzie również wyklarowanie odpowiedzi na pytanie czym właściwie jest zamach stanu oraz różne jego odmiany? Podstawą sukcesu egipskich zamachowców były zarówno problemy gospodarcze, wewnątrzspołeczne konflikty o podłożu religijnym i kulturowym, jak dominująca rola armii w przestrzeni społecznej i politycznej tego kraju. Zaś niepowodzenie tureckich wojskowych w lipcu 2016 r. wynikało przede wszystkim ze stopniowo ograniczanego wpływu sił zbrojnych na życie polityczne Turcji w okresie
rządów AKP tj. od 2002 r. Dodatkowo systemowe usytuowanie wojska jako swoistego strażnika dziedzictwa Ataturka” w okresie względnej stabilności ekonomicznej i społecznej ograniczyły możliwości operacyjne zbuntowanej części armi
The paper purpose is to answer the research question: what are the reasons of the putchists failure in Turkey in 2016, and of the triumph in Egypt in 2013? Because of lack of publications concerning coup d’etat theoretical aspects it will be necessary to clarify answer about these concept’s defining. Author claims that the base of Egyptian putchists success were economic stagnation, internal social conflicts with religious and cultural groundwork, as well as the dominating role of the army in social and political space of this state. While Turkish military’s failure on July 15th 2016 mostly resulted from the fact, that the influence of Turkish army was consequently reduced during the period of the AKP governments, that is to say from 2002. Moreover the systemic location of the armed forces as the Ataturk legacy’s guardian in term of economical and social stability was limited along with the operational capacity of revolting part of the army. - Źródło:
-
Przegląd Geopolityczny; 2017, 20; 86-94
2080-8836
2392-067X - Pojawia się w:
- Przegląd Geopolityczny
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł