Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Uczelnia Łazarskiego." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Nasieniak z przerzutem zaotrzewnowym o innej komponencie guza – opis przypadku
    Seminoma with Retroperitoneal Metastasis of a Different Tissue Component – Case Report
    Autorzy:
    Sarosiek, Tomasz
    Filipow, Joanna
    Żeleźnicka, Monika
    Filip, Grydź
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520632.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    nasieniak
    kosmówczak
    guzy germinalne
    rediagnoza
    guzy mieszane
    seminoma
    choriocarcinoma
    germ cell tumor
    mixed germ cell tumor
    rediagnosis
    Opis:
    Nowotwory jąder są dominującym rozpoznaniem u mężczyzn w grupie wiekowej 15–40 lat, a zachorowalność na nie stale wzrasta. 95% to guzy germinalne, z czego 60% stanowią nienasieniaki, a 40% nasieniaki. Guzy mają mieszaną komponentę w aż 40% przypadków. Leczeniem z wyboru w każdym przypadku nowotworu jądra jest wycięcie całego jądra zajętego przez nowotwór – orchidektomia. Pięcioletnie przeżycie przy odpowiednim leczeniu wynosi ok. 97%. U 61-letniego pacjenta z epizodami kolki żółciowej w wywiadzie zaplanowano cholecystektomię laparoskopową. Śródoperacyjnie uwidoczniono masę zaotrzewnową. Odstąpiono od cholecystektomii i pobrania wycinków ze względu na podejrzenie tętniaka aorty brzusznej. W wyniku dalszej diagnostyki rozpoznano nasieniaka (seminoma) jądra prawego w stadium IIIB, z wynikiem β-hCG 21 866 mIU/ml. Zmianę zaotrzewnową powiązano z procesem podstawowym jako ognisko przerzutowe. Pacjent otrzymał leczenie zgodne z rekomendacjami PTOK, ESMO i NCCN dla guzów non-seminomaze względu na wysoką wartość markerów nowotworowych. Zastosowano chemioterapię w schemacie BEP (bleomycyna, etopozyd, cisplatyna) w czterech cyklach. Zakwalifikowano pacjenta do operacji wycięcia zmiany resztkowej (RPLND ‒ ang. retroperitoneal lymphnode dissection). Ze względu na długi czas oczekiwania na operację zakwalifikowano pacjenta do radioterapii na obszar zajętych węzłów chłonnych celem zatrzymania progresji choroby. W związku z wynikiem badania histopatologicznego zmiany zaotrzewnowej (95% choriocarcinoma, 5% teratoma) pacjent został zakwalifikowany do chemioterapii II rzutu w schemacie TIP (paklitaksel, ifosfamid, cisplatyna). Leczenie modyfikowano ze względu na powikłania hematologiczne. Uzyskano stabilizację choroby w skali RECIST. Chorego przekazano do obserwacji. W związku ze stosunkowo wysokim odsetkiem nowotworów o mieszanej komponencie wymagana jest szczególnie dokładna ocena histopatologiczna. Równie ważnym elementem holistycznej diagnostyki jest prawidłowa interpretacja poziomu markerów nowotworowych.
    Testicular cancer is the most common diagnosis in men aged 15–40, and its incidence is constantly increasing. 95% of these are germ cell tumors, of which 60% are non-seminomas and 40% are seminomas. Up to 40% of tumors have a mixed component. The treatment of choice in each case of testicular cancer is excision of the entire testicle occupied by the cancer – orchidectomy. With effective treatment, the overall five-year survival rate is 97%A 61-year-old patient with a history of biliary colic was qualified for laparoscopic cholecystectomy. A retroperitoneal mass was visualized intraoperatively. Cholecystectomy and biopsy were abandoned due to the suspicion of abdominal aortic aneurysm. As a result of further diagnostics, right testicular seminoma was diagnosed in stage IIIB with a result of β-CG of 21 866 mIU/ml. The retroperitoneal lesion was associated with the underlying process as a metastatic lesion. The patient was treated according to the recommendations of PTOK, ESMO and NCCN for non-seminomatous tumors due to elevated tumor markers. Chemotherapy in the BEP regimen (bleomycin, etoposide, cisplatin) was applied in four cycles. The patient was qualified for surgery to remove the residual lesion (RPLND - retroperitoneal lymph node dissection). Due to the long waiting time for surgery, the patient was qualified for radiotherapy in the area of the affected lymph nodes in order to stop the progression of the disease. Due to the result of histopathological examination of the retroperitoneal lesion (95% choriocarcinoma, 5% teratoma), the patient was qualified for second-line chemotherapy in the TIP regimen (paclitaxel, ifosfamide, cisplatin). Treatment was modified due to haematological complications. The disease was stabilized on the RECIST scale. The patient was transferred for observation. Due to the relatively high percentage of multicomponent tumors, a particularly thorough histopathological evaluation is required. An equally important element of holistic diagnostics is the correct interpretation of serum tumor markers.
    Źródło:
    Review of Medical Practice; 2023, XXIX, 3; 57-62
    2956-4441
    2956-445X
    Pojawia się w:
    Review of Medical Practice
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Długoletnie przeżycie pacjentki z nieresekcyjnym gruczolakorakiem przewodowym trzustki – opis przypadku i przegląd literatury
    Long-Term Survival in a Patient with Unresectable Pancreatic Ductal Adenocarcinoma – a Case Report and Literature Review
    Autorzy:
    Grydź, Filip
    Filipow, Joanna
    Żeleźnicka, Monika
    Sarosiek, Tomasz
    Jankowska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34656179.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    gruczolakorak trzustki
    nieresekcyjny guz trzustki
    długoletnie przeżycie
    FOLFIRI
    BRCA1
    pancreatic adenocarcinoma
    unresectable pancreatic tumor
    long-term survival
    Opis:
    Nowotwory trzustki bardzo często cechują się szybką dynamiką wzrostu, trudnym leczeniem, wysoką śmiertelnością pacjentów oraz krótkim czasem przeżycia od rozpoznania. Jedyną możliwością wyleczenia jest radykalny zabieg chirurgiczny. Odsetek pięcioletnich przeżyć po resekcji nie przekracza 20%, a w przypadku guzów nieresekcyjnych bez przerzutów odległych to jedynie ok. 5%. Częstość występowania raka trzustki zwiększa się z wiekiem – ponad 80% raków trzustki występuje u osób po 55 r.ż., a najczęściej w 7. i 8. Dekadzie życia. Oprócz starszego wieku czynnikami ryzyka raka trzustki są m.in.: palenie tytoniu, przewlekłe zapalenie trzustki, cukrzyca typu 1 i 2, otyłość oraz predyspozycje genetyczne, które mogą wynikać z mutacji w obrębie genów, tj. BRCA1, BRCA2 czy PALB2, albo być częścią zespołów genetycznych, jak np. zespół Lyncha. Najczęstszym nowotworem złośliwym trzustki jest rak gruczołowy przewodowy (pancreatic ductal adenocarcinoma), który stanowi przynajmniej 80% rozpoznań. Z tego względu jest często skrótowo określany w literaturze jako ,,rak trzustki”. Pacjentka, wówczas lat 38, obecnie 51, zgłosiła się na badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej z powodu niespecyficznych dolegliwości bólowych w nadbrzuszu (II 2011 r.). W badaniu uwidoczniono powiększenie zarysu trzustki w porównaniu z badaniem sprzed 5 miesięcy. W wykonanym badaniu tomografii komputerowej (TK) jamy brzusznej uwidoczniono guz trzonu trzustki w stadium nieoperacyjnym. Wykonano laparotomiczną próbę resekcji metodą Whipple’a. Odstąpiono od operacji, ale wykonano neurolizę splotu trzewnego. Pacjentkę skierowano do ośrodka zajmującego się radioterapią metodą Cyberknife. Po zakończonym leczeniu odnotowano progresję choroby. Ze względu na dobry stan ogólny zaproponowano pacjentce udział w badaniu klinicznym GAMMA. Badanie zostało przeprowadzone metodą podwójnie zaślepioną, więc nie jest możliwe uzyskanie informacji na temat dokładnego schematu leczenia pacjentki. Po 4 miesiącach pacjentka została wyłączona z badania z powodu progresji choroby. Zdecydowano o zastosowaniu chemioterapii w schemacie FOLFOX4 w dawkach należnych. Odnotowano progresję choroby. Ze względu na dobry stan ogólny i pomyślne rokowanie, zdecydowano o zastosowaniu nietypowego schematu leczenia z zastosowaniem irynotekanu w schemacie FOLFIRI. Uzyskano częściową regresję choroby po zastosowaniu 14 cykli leczenia. Odstąpiono od leczenia w 2014 r. W regularnie wykonywanych badaniach obrazowych nie odnotowano progresji choroby. W diagnostyce genetycznej uzyskano wynik świadczący o mutacji w obrębie genu BRCA1. Dziewięć lat po zakończeniu chemioterapii FOLFIRI w kontrolnym badaniu TK uwidoczniono powiększony węzeł chłonny przy krzywiźnie mniejszej żołądka, co nasunęło podejrzenie progresji choroby. W badaniu PET-TK (VIII 2023 r.) zaobserwowano 2 aktywne metabolicznie zmiany – jedną w miednicy mniejszej, a drugą w części zstępującej dwunastnicy. W badaniach ultrasonografii endoskopowej oraz rezonansu magnetycznego jamy brzusznej potwierdzono obecność zmian. W wykonanym badaniu scyntygraficznym z zastosowaniem 99mTc-tektrotydu wykluczono obecność choroby rozrostowej z nadekspresją receptorów somatostatynowych typu 2. Aktualnie chora jest w dobrym stanie ogólnym (ECOG-0), aktywna zawodowo, bez dolegliwości. Uzyskano stabilizację choroby w oparciu o skalę RECIST. Opisana sytuacja przedstawia pacjentkę z rozpoznanym nieoperacyjnym gruczolakorakiem przewodowym trzonu trzustki. W procesie terapeutycznym nietypowy jest powolny przebieg choroby oraz długość życia od momentu rozpoznania (13 lat), znacząco odbiegająca od średniej w grupie pacjentów z tym rozpoznaniem (6 miesięcy). Opisany przypadek zwraca uwagę na konieczność indywidualizacji terapii, poszukiwania przyczyn genetycznych choroby, stosowania medycyny spersonalizowanej przez m.in. holistyczną ocenę stanu pacjenta i dobór metod terapii nie tylko doprowadzających do regresji choroby, ale także podniesienia komfortu i jakości życia pacjentów. Wskazuje również na konieczność zachowania kontroli i czujności diagnostycznej nawet po wielu latach od osiągnięcia stabilizacji choroby.
    Pancreatic tumors often exhibit rapid growth dynamics, difficult treatment, high patient mortality, and a short survival time from diagnosis. The only possibility for cure is radical surgery. The 5-year survival rate after resection does not exceed 20%, and for unresectable tumors without distant metastasis, it is only about 5%. The incidence of pancreatic cancer increases with age – over 80% of pancreatic cancers occur after the age of 55, and it most commonly occurs in the 7th-8th decade of life. In addition to advanced age, risk factors for pancreatic cancer include smoking, chronic pancreatitis, type 1 and 2 diabetes, obesity, and genetic predispositions, which may result from mutations in genes such as BRCA1, BRCA2 czy PALB2 or be part of genetic disorders such as Lynch syndrome. The most common malignant tumor of the pancreas is pancreatic ductal adenocarcinoma, which accounts for at least 80% of diagnoses. For this reason, in literature it is often referred to as “pancreatic cancer”. A 38-year-old female patient (currently 51 years old) presented for an abdominal ultrasound examination due to non-specific abdominal pain in February 2011. The examination revealed an enlargement of the pancreatic outline compared to the examination 5 months prior. An abdominal computed tomography (CT) scan showed an unresectable tumor in the body of the pancreas. An laparotomic resection using the Whipple procedure was attempted. However, the resection was cancelled and a celiac plexus neurolysis was performed instead. The patient was referred to a center specializing in Cyberknife radiation therapy. Following the completion of the treatment, disease progression was observed. Due to the patient’s good general condition, she was offered participation in a clinical trial called GAMMA. The trial was conducted in a double-blinded manner, therefore detailed information regarding the patient’s treatment regimen is not available. After 4 months, the patient was discontinued from the trial due to disease progression. Chemotherapy with FOLFOX4 regimen was decided upon and administered at the appropriate doses. However, disease progression was observed. Due to the patient’s good general condition and favorable prognosis, an off-label treatment using irinotecan in FOLFIRI regimen was decided upon. Partial disease regression was achieved after 14 cycles of treatment. Treatment was discontinued in 2014. Follow-up imaging examinations did not show disease progression. Genetic testing revealed a mutation within the BRCA1 gene. Nine years after completing FOLFIRI chemotherapy, a follow-up CT scan revealed an enlarged lymph node near the lesser curvature of the stomach, raising suspicion of disease progression. A PET-CT scan in August 2023 revealed 2 metabolically active lesions – one in the lesser pelvis and the other in the descending part of the duodenum. The presence of these lesions was confirmed by endoscopic ultrasound and abdominal magnetic resonance imaging. A scintigraphy imaging using 99mTc-tectrotide ruled out the presence of somatostatin receptor type 2 overexpressing proliferative disease. Currently, the patient is in good general condition (ECOG-0), professionally active, and asymptomatic. Disease stabilization has been achieved according to the RECIST criteria. The described situation presents a patient diagnosed with an unresectable ductal adenocarcinoma of the pancreatic body. The therapeutic process is atypical due to the slow progression of the disease and the significantly longer life expectancy (13 years) compared to the average (6 months). This case draws attention to the necessity of individualizing therapy, searching for genetic causes of the disease, applying personalized medicine through holistic assessment of the patient’s condition and selection of therapy methods that not only lead to disease regression but also improve the comfort and life quality of patients. It also indicates the necessity to maintain control and diagnostic vigilance even after many years of achieving disease stabilization.
    Źródło:
    Review of Medical Practice; 2024, XXX, 1; 62-69
    2956-4441
    2956-445X
    Pojawia się w:
    Review of Medical Practice
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wieloletnie przeżycie pacjentek z zaawansowanym HER2-dodatnim rakiem piersi – opisy przypadków
    Long-term Survival in Patients with Advanced HER2-positive Breast Cancer – Case Reports
    Autorzy:
    Zajdel, Zuzanna
    Filipow, Joanna
    Żeleźnicka, Monika
    Grydź, Filip
    Sarosiek, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/54867040.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    rak piersi
    wieloletnie przeżycie
    HER2
    progresja
    luminalny B
    breast cancer
    long-term survival
    HER2-positive
    progression
    luminal B
    Opis:
    Od wielu lat rak piersi zajmuje pierwsze miejsce jeśli chodzi o zachorowania na nowotwory złośliwe wśród kobiet zarówno w Polsce, jak i na świecie. Stanowi drugą przyczynę zgonów wśród pacjentek onkologicznych. Zidentyfikowano wiele czynników zwiększających ryzyko wystąpienia raka piersi, ale także opracowano metody badań przesiewowych celem profilaktyki zachorowań w poszczególnych grupach ryzyka. Warto zaznaczyć złożoność etiologii i morfologii raka piersi oraz wagę badania histopatologicznego w planowaniu procesu terapeutycznego. Ten etap decyduje o rokowaniu oraz wyborze i intensyfikacji schematów leczenia. W tym artykule skupimy się na nowotworach HR+/HER2+, których komórki wykazują ekspresję receptorów estrogenowych (estrogen receptor, ER) i progesteronowych (progesterone receptor, PgR) oraz dodatni status receptora HER2 (human epidermal growth factor receptor 2). Wskaźnik 5-letniego przeżycia pacjentek z tym rozpoznaniem wynosi 85,7–91,5% jednak zdecydowanie się obniża (45,8%) przy obecności przerzutów odległych. Opisane przypadki dotyczą zaawansowanego stadium choroby – u każdej z pacjentek wystąpiły przerzuty odległe. Mimo względnie niskiego wskaźnika 5-letniego przeżycia i niekorzystnego rokowania, pacjentki żyją już od diagnozy odpowiednio: 14, 8 i 10 lat. Artykuł ma na celu podkreślenie istotności stosowania terapii spersonalizowanej oraz ukazanie celu i skutków edukacji pacjentów w temacie profilaktyki nowotworów piersi. Warto zaznaczyć ewolucję w dostępności i metodach leczenia raka piersi.
    For many years, breast cancer has been the leading cause of cancer among women, both in Poland and around the world. It is the second cause of death among women diagnosed with cancer. Many factors increasing the risk of developing breast cancer have been identified, but screening methods have also been developed to prevent the disease in specific risk groups. It is worth emphasizing the complexity of the etiology and morphology of breast cancer and the importance of histopathological examination in planning the therapeutic process. This stage determines prognosis, selection and intensification of treatment regimens. In this article, we focus on HR+/HER2+ tumors which cells express ER (estrogen receptor), PgR (progesterone receptor) and HER2 (human epidermal growth factor receptor 2) receptor status. The 5-year survival rate in patients with this diagnosis ranges 85.7–91.5%, but in the presence of distant metastases it significantly decreases (45.8%). Following cases concern an advanced stage of the disease – each patient had distant metastases. Despite the relatively low 5-year survival rate and unfavorable prognosis, patients have been living from the diagnoses for as follows: 14, 8 and 10 years. The aim of the article is to emphasize the importance of using the role of personalized therapy and to show the purpose and effects of patient education in breast cancer prevention. It is worth paying attention to the evolution of the availability and methods of treatment of breast cancer.
    Źródło:
    Review of Medical Practice; 2024, XXX, 2; 69-76
    2956-4441
    2956-445X
    Pojawia się w:
    Review of Medical Practice
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skuteczne zastosowanie chemioterapii metronomicznej z użyciem irynotekanu u pacjenta z glejakiem wielopostaciowym (GBM) – opis przypadku i przegląd literatury
    Effective Metronomic Chemotherapy with Irinotecan in a Patient with Glioblastoma Multiforme (GBM) – a Case Report and Literature Review
    Autorzy:
    Filipow, Joanna
    Grydź, Filip
    Żeleźnicka, Monika
    Sarosiek, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34656173.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    glejak wielopostaciowy
    irynotekan
    chemioterapia metronomiczna
    długoletnie przeżycie
    stabilizacja choroby
    glioblastoma multiforme
    irinotecan
    metronomic chemotherapy
    long-term survival
    stable disease
    Opis:
    Pierwotne nowotwory mózgu w populacji dorosłych pacjentów są stosunkowo rzadkie, ale cechują się często wysoką złośliwością oraz krótkim czasem przeżycia od rozpoznania. Najczęściej występującym pierwotnym złośliwym guzem mózgu u osób dorosłych jest glejak wielopostaciowy (GBM) klasyfikowany według WHO na IV, najwyższy stopień złośliwości. Ryzyko zachorowania jest wyższe u płci męskiej, wzrasta z wiekiem i osiąga szczyt między 6. a 7. dekadą życia. Opis przypadku przedstawia obecnie 46-letniego pacjenta zdiagnozowanego 6 lat temu na GBM. Proces terapeutyczny obejmował nieskuteczną radioterapię, chemioterapię temozolomidem oraz schemat PCV. Dopiero po zastosowaniu niestandardowej terapii metronomicznej (MCT) irynotekanem uzyskano stabilizację choroby w oparciu o skalę RECIST. Pacjent otrzymał już ponad 90 cykli i od rozpoczęcia leczenia pozostaje niezmiennie w dobrym stanie ogólnym. Mediana całkowitego czasu przeżycia od momentu rozpoznania u leczonych pacjentów z GBM wynosi ok. 8 miesięcy. Natomiast czas, który upłynął od rozpoznania GBM u opisanego chorego, wynosi już 6 lat i zdecydowanie odbiega od średniej w tej grupie pacjentów. Opisana sytuacja wskazuje na istotność zastosowania terapii niestandardowych w przypadkach, gdy brak przeciwwskazań, a standardowe terapie nie dały pożądanych efektów w postaci stabilizacji lub regresji choroby. W GBM jest jeszcze wiele nieodkrytych mechanizmów etiopatogenetycznych, które mogłyby być w przyszłości celem leczenia tej choroby. MCT jest stosunkowo nową i mało powszechną metodą leczenia oraz wykazuje minimalną toksyczność. W związku z tym warto uwzględnić jej zastosowanie w poszukiwaniu nowych standardowych terapii, zarówno z użyciem irynotekanu, jak i innych leków.
    Primary brain tumors are relatively rare in adults, however, they often exhibit high malignancy and short survival time from diagnosis. The most common primary malignant brain tumor in adults is glioblastoma multiforme (GBM), classified by the WHO as grade IV, the highest malignancy grade. The incidence rate is higher in males and increases with age, reaching its peak in the 6th to 7th decade of life. The case report presents a 46-year-old male patient diagnosed with GBM 6 years ago. The therapeutic process included ineffective radiotherapy, temozolomide chemotherapy, and the PCV regimen. However, after applying non-standard metronomic chemotherapy (MCT) with irinotecan, disease stabilization was achieved according to the RECIST criteria. The patient has already received over 90 cycles and remains consistently in good general condition. The median overall survival from diagnosis in treated patients with glioblastoma multiforme is approx. 8 months. However, the time elapsed since the diagnosis of GBM in the described patient is already 6 years, significantly deviating from the average in this group of patients. The described situation indicates the relevance of applying non-standard therapies in cases where there are no contraindications and standard treatments have failed to achieve the desired effects in terms of disease stabilization or regression. In GBM, there are still many undiscovered etiopathogenetic mechanisms that could potentially be targeted in future treatments of this disease. Metronomic chemotherapy represents a relatively new and less common treatment approach, characterized by minimal toxicity. Therefore, in the pursuit of novel standard therapies, it is worth considering the use of MCT, both with irinotecan and other medications.
    Źródło:
    Review of Medical Practice; 2024, XXX, 1; 48-55
    2956-4441
    2956-445X
    Pojawia się w:
    Review of Medical Practice
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Small Cell Lung Cancer (SCLC) and Squamous Cell Carcinoma (SCC) of the External Auditory Canal as an Example of Synchronous Cancers – Case Report
    Rak drobnokomórkowy płuca (SCLC) i rak kolczystokomórkowy (SCC) przewodu słuchowego zewnętrznego jako przykład nowotworów synchronicznych – opis przypadku
    Autorzy:
    Żeleźnicka, Monika
    Filipow, Joanna
    Grydź, Filip
    Sarosiek, Tomasz
    Sprawka, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34656180.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    small cell lung cancer
    synchronous cancers
    multiple primary cancers
    squamous cell carcinoma
    rak drobnokomórkowy
    rak kolczystokomórkowy
    nowotwory synchroniczne
    nowotwory mnogie
    Opis:
    In recent years, the incidence of malignant tumors, including multiple tumors, has increased. The diagnosis of primary multiple tumors affects between 0.73% and 11.7% of oncology patients. Some patients are diagnosed with synchronous tumors, meaning independent tumor foci are identified within an interval of less than six months. The diagnosis requires histopathological confirmation of the different tumor morphologies and the exclusion of the lesions as metastatic foci. The most frequently diagnosed multiple cancers originate in the head and neck. The diagnosis of a second independent tumor in a patient significantly shortens the five-year survival rate and increases the risk of disease recurrence or the detection of additional primary tumors. A 66-year-old (now 74-year-old) patient with hearing loss was diagnosed with cancer of the external auditory canal. In oncological diagnostics, it was decided to perform, among other tests, a PET-CT examination to exclude metastatic foci. A metabolically active lesion was visible in the hilum of the left lung and the right adrenal gland. Further diagnostics identified the lesion as an independent tumor in the lung, with the morphology of small cell carcinoma in stage IV, with metastases to the right adrenal gland. In the patient interview, nicotine addiction and chronic obstructive pulmonary disease requiring home oxygen therapy were noted. The patient was treated in accordance with the then NCCN, ESMO, and PTOK guidelines. The lesion in the external auditory canal was resected with an R1 margin. Due to the diagnosis of small cell carcinoma, the patient underwent six cycles of EP chemotherapy (etoposide, cisplatin). The treatment was supplemented with radiotherapy of the lesion in the left lung and planned radiotherapy of the central nervous system (PCI – prophylactic cranial irradiation). The aim of this study is to emphasize the importance of accurate diagnostics at the initial diagnosis of cancer and to consider the possibility of diagnosing metastatic lesions as second (and subsequent) primary lesions. This is crucial when assessing overall survival (OS) and relapse-free survival (RFS). It is also important to note the difficulties in planning the treatment of two independent cancer sites, which most often requires different therapeutic approaches. A complete response to treatment was achieved on the RECIST scale.
    W ostatnich latach odnotowano wzrost zachorowalności na nowotwory złośliwe, w tym nowotwory mnogie. Rozpoznanie pierwotnych nowotworów mnogich dotyczy od 0.73% aż do 11.7% pacjentów onkologicznych. U części chorych zostały zdiagnozowane jako nowotwory synchroniczne, co oznacza rozpoznanie niezależnych ognisk nowotworowych w odstępie mniejszym niż 6 miesięcy. Do rozpoznania jest wymagane potwierdzenie histopatologiczne odmiennej morfologii nowotworu oraz wykluczenie powiązania zmian jako ognisk przerzutowych. Najczęściej rozpoznawane nowotwory mnogie mają jedno źródło w obrębie głowy i szyi. Rozpoznanie drugiego niezależnego ogniska nowotworu u pacjenta znacznie skraca pięcioletnie przeżycie i powoduje wzrost ryzyka nawrotu choroby lub wykrycia kolejnych ognisk pierwotnych. U 66-letniej (obecnie 74-letniej) pacjentki diagnozowanej z powodu pogorszenia słuchu rozpoznano nowotwór przewodu słuchowego zewnętrznego. W trakcie diagnostyki onkologicznej zdecydowano o wykonaniu m.in. badania PET-CT celem wykluczenia ognisk przerzutowych. Uwidoczniono aktywną metabolicznie zmianę we wnęce płuca lewego oraz nadnerczu prawym. W trakcie dalszej diagnostyki rozpoznano zmianę jako niezależne ognisko nowotworowe pierwotnie zlokalizowane w płucu o morfologii raka drobnokomórkowego w stadium IV z przerzutem do nadnercza prawego. W wywiadzie pacjentki warto zwrócić uwagę na nikotynizm oraz przewlekłą obturacyjną chorobę płuc wymagającą leczenia tlenoterapią w warunkach domowych. Pacjentka była leczona zgodnie z ówczesnymi wytycznymi NCCN, ESMO, PTOK. Zmianę w przewodzie słuchowym zewnętrznych poddano resekcji z marginesem R1. Ze względu na rozpoznanie nowotworu drobnokomórkowego płuca lewego, pacjentka została poddana chemioterapii w schemacie EP (etopozyd, cisplatyna) w sześciu cyklach. Leczenie uzupełniono radioterapią zmiany w płucu lewym oraz elektywną radioterapią ośrodkowego układu nerwowego (PCI – ang. profilactic cranial irradiation). Uzyskano całkowitą odpowiedź na leczenie w skali RECIST. Praca ma na celu podkreślenie istotności dokładnej diagnostyki pacjentów przy rozpoznaniu pierwszorazowym nowotworu oraz uwzględnieniu możliwości rozpoznania ognisk przerzutowych jako drugiego (i kolejnego) ogniska pierwotnego. Jest to bardzo ważne przy ocenie przeżycia całkowitego (OS – ang. overall survival) oraz przeżycia bez nawrotu nowotworu (RFS – ang. relapse-free survival). Warto zwrócić uwagę na trudności w planowaniu leczenia dwóch niezależnych ognisk nowotworowych, co najczęściej wymaga planowania odmiennych procesów terapeutycznych.
    Źródło:
    Review of Medical Practice; 2024, XXX, 1; 74-81
    2956-4441
    2956-445X
    Pojawia się w:
    Review of Medical Practice
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies