Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Saran, Anna" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Wstrząs krwotoczny a czynność serca
Haemorrhagic shock and heart function
Autorzy:
Grudzińska, Ewa
Lewandowska, Hanna
Saran, Anna
Jochem, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039806.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
wstrząs krwotoczny
serce
interleukina 6
czynnik martwicy guza α
haemorrhagic shock
heart
interleukin 6
tumor necrosis factor α
Opis:
During haemorrhagic shock and resuscitation heart function is infl uenced by nervous, humoral and local factors. Nervous regulation includes threephasic changes of the sympathetic and parasympathetic system activities. In the fi rst phase, tachycardia is observed as a response to a fall in blood pressure and baroreceptor-mediated increase of the sympathetic activity. The second phase, characterized by bradycardia, is associated with a Bezold-Jarisch refl ex and increased parasympathetic activity; in the third hipophase, heart rate increases again, probably due to sympathetic stimulation. In this review, we present also humoral (testosterone, estrogens, prolactin, interleukin 6 [IL-6], hydrogen sulphide) and the local factors (tumor necrosis factor α [TNF-α]) aff ecting heart function in hemorrhagic shock.
W stanie wstrząsu krwotocznego oraz resuscytacji wpływ na czynność serca mają czynniki nerwowe, humoralne i produkowane miejscowo. W regulacji nerwowej wyróżnia się trójfazowe zmiany aktywności układu współczulnego i przywspółczulnego, a co za tym idzie, zmiany czynności serca. W pierwszej fazie dochodzi do tachykardii na skutek odbarczenia baroreceptorów tętniczych i odruchowego pobudzenia układu współczulnego, w fazie drugiej występuje bradykardia, jako następstwo odruchu Bezolda i Jarischa oraz zwiększenia aktywności układu przywspółczulnego i hamowania układu współczulnego. Trzecia faza regulacji charakteryzuje się ponownym wzrostem częstości rytmu serca, prawdopodobnie wskutek pobudzenia układu współczulnego. W pracy omówiono także wpływ na czynność serca czynników humoralnych (testosteron, estrogeny, prolaktyna, interleukina 6 [IL-6], siarkowodór) oraz produkowanych lokalnie (czynnik martwicy guza α [TNF-α]).
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2009, 63, 2; 73-77
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy Tutanchamon miał dentystę? Historia stomatologii w starożytnym Egipcie
Did Tutankhamun Have a Dentist? The History of Dentistry in Ancient Egypt
Autorzy:
Kucharzewski, Marek
Sitek-Ignac, Natalia
Saran, Anna
Stwora, Izabela
Wilemska-Kucharzewska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036393.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
starożytny egipt
historia stomatologii
leczenie chorób zębów
ancient egypt
history of dentistry
treatment of diseases of the teeth
Opis:
Prezentowany artykuł będzie próbą znalezienia odpowiedzi na prozaiczne z pozoru pytanie – czy Tutanchamon miał dentystę? Współczesna stomatologia kojarzona jest z coraz bardziej zaawansowaną techniką leczenia oraz drogim i nowoczesnym sprzętem znajdującym się w zdecydowanej większości gabinetów. Autorzy przedstawiają w pracy sytuację panującą w starożytnym Egipcie, gdzie mimo braku dostępu do najnowszych osiągnięć, istniało zainteresowanie tą dziedziną nauki. Z dzisiejszej perspektywy trudno nam uwierzyć, że starożytni potrafili leczyć próchnicę, usuwać zęby oraz unieruchamiać je za pomocą „złotych drucików”. Mimo że nie znali szczoteczek do zębów, dbali szczególnie o higienę jamy ustnej stosując ziołowe płukanki. Wbrew powszechnym przekonaniom historia stomatologii liczy sobie tysiące lat, a odkrycia archeologiczne potwierdzają, że kultury starożytne dysponowały podstawową wiedzą stomatologiczną i już wtedy można było wstępnie diagnozować oraz leczyć stany chorobowe w obrębie jamy ustnej. Cywilizacja starożytnego Egiptu to nie tylko rozwinięta kultura, polityka, ale także medycyna, w tym stomatologia.
This article will attempt to find an answer to a seemingly mundane question – Did Tutankhamun have a dentist? Modern dentistry is associated with increasingly advanced treatment technology and expensive and sophisticated equipment located in most offices. In this paper, the authors present the situation in ancient Egypt, where in spite of the absence of access to the latest developments, there was interest in this field of science. From today's perspective, it is difficult to believe that the ancients were able to treat caries, remove teeth and immobilize them with a 'golden wire'. Although they did not know toothbrushes, they took particular care of oral hygiene using herbal mouthwashes. Contrary to popular belief, dental history is thousands of years old and archaeological discoveries confirm that ancient cultures had basic dental knowledge and even then pre-diagnosis and treatment of conditions in the oral cavity was possible. The civilization of ancient Egypt had not only a developed culture, politics, but also medicine including dentistry.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 55-61
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyka obrazowa kamicy nerkowej
Imaging diagnosis of kidney stones
Autorzy:
Śliwa, Michał
Piątkowska, Natalia
Kajzar, Magdalena
Saran, Anna
Jarzumbek, Anna
Bień, Karolina
Kluczewska, Ewa
Lewek, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077662.pdf
Data publikacji:
2022-05-27
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
Tematy:
kamica nerkowa
diagnostyka obrazowa
choroby nerek
urolithiasis
imaging diagnosis
kidney disease
Opis:
Kamica nerkowa jest częstym schorzeniem występującym u 5–20% populacji. W przebiegu tej choroby w drogach moczowych wytrącają się nierozpuszczalne złogi. Zwykle dotyczy to ludzi młodych i czynnych zawodowo, co stanowi problem nie tylko medyczny, ale także społeczny. U mężczyzn szczyt zachorowań przypada na 30.–40. r.ż., a u kobiet 30. –40. oraz 50.–65. r.ż. Typowym objawem kamicy jest kolka nerkowa. Pojawienie się objawów często poprzedza długi okres kamicy bezobjawowej. Kamicę można rozpoznać na podstawie badań obrazowych, takich jak: zdjęcie rentgenowskie przeglądowe, ultrasonografia, spiralna tomografia komputerowa, urografia. Wykonywanie badań ultrasonograficznych pozwala wykryć złogi w nerkach na wczesnym etapie rozwoju choroby. Leczenie polega na usuwaniu istniejących kamieni, jak i na ograniczaniu czynników ryzyka. Leczenie zachowawcze kamicy opiera się na stosowaniu leków przeciwbólowych oraz spazmolitycznych. Natomiast do stosowanych zabiegów urologicznych należą: pozaustrojowa litotrypsja falą uderzeniową, elastyczna ureteroskopia, przezskórna nefrolitotomia.
Nephrolithiasis is common disease that affects 5-20% of the population in which insoluble deposits precipitate in the urinary tract. It usually affects young and professionally active people, which is why it is not only a medical problem, but also a social one. Among men, the peak incidence occurs at the age of 30–40 years, and among women at the age of 30–40 years and at the age of 50–65 years. The classic symptom of urolithiasis is a renal colic. However, the appearance of symptoms is often preceded by a long period of asymptomatic urolithiasis. You can diagnose urolithiasis on the basis of imaging tests. Performing ultrasound examinations allows you to detect deposits in the kidneys at the early stage of the disease development. The diagnostic imaging also includes an abdominal examination, computed tomography and urography. Treatment is based on removing existing stones as well as reducing risk factors. Conservative treatment involving the use of painkillers is applied. On the other hand, the urological procedures used include extracorporeal shock wave lithotripsy, flexible ureteroscopy, and percutaneous nephrolithotomy. The prognosis depends on etiological factors and is usually good. Early diagnosis and appropriate treatment improve the prognosis.
Źródło:
Gabinet Prywatny; 2022, 281, 02; 36-42
2353-8600
Pojawia się w:
Gabinet Prywatny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies