Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ovarian cancer" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Salinomycyna – przełom w leczeniu raka jajnika?
    Salinomycin – a breakthrough in the treatment of ovarian cancer?
    Autorzy:
    Huczyński, Adam
    Markowska, Janina
    Ramlau, Rodryg
    Sajdak, Stefan
    Szubert, Sebastian
    Stencel, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030100.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    cancer stem cells
    ovarian cancer
    salinomycin
    komórki macierzyste raka
    rak jajnika
    salinomycyna
    Opis:
    It is believed that cancer stem cells are the primary cause of cancer chemotherapy resistance, metastasis and relapse. The cancer stem cells form a small population of cells present in the tumor (accounting for less than 2% of the tumor mass) and have properties which enable them to survive chemo- and radiotherapy. These cells have the ability to self-renew, do not undergo apoptosis, display overexpression of the ALDH1A1 enzyme and ABC genes which encode transport proteins, and furthermore make use of various signaling pathways (Wnt, Notch, Hedgehog). Cancer stem cells may be identified and isolated from the tumor based on the characteristic biomarkers (CD44+, CD133+, CD117+, BMi1, Oct-4, nestin). It has been demonstrated that salinomycin, an antibiotic obtained from Streptomyces albus, eliminates cancer stem cells, which are resistant to treatment with cytostatics. Salinomycin causes apoptosis of these cells through a number of mechanisms, including the disruption of the Na+/K+ ion balance in biological membranes, inhibition of the Wnt pathway and resistance to transporters, increase in the activity of caspases, activation of the MAPKp38 pathway and inhibition of the nuclear transcription factor NF-κB. Salinomycin has an effect on many types of cancer. It may turn out to be a breakthrough in the therapy of chemotherapy-resistant cancers.
    Uważa się, że główną przyczyną chemiooporności, przerzutów i nawrotów raka jajnika są komórki macierzyste raka. Jest to obecna w guzie mała populacja komórek (stanowiąca mniej niż 2% jego masy), których właściwości pozwalają im przetrwać chemio- i radioterapię. Komórki te mają zdolność do samoodnowy, nie podlegają apoptozie, wykazują nadekspresję genów ABC kodujących białka transportowe, enzymu ALDH1A1 i korzystają z różnych szlaków sygnałowania (Wnt, Notch, Hedgehog). Komórki macierzyste raka można zidentyfikować oraz izolować z guza na podstawie charakterystycznych biomarkerów (CD44+, CD133+, CD117+, BMi1, Oct-4, nestyna). Wykazano, że salinomycyna, antybiotyk uzyskany ze Streptomyces albus, eliminuje komórki macierzyste raka, które są oporne na leczenie cytostatykami. Salinomycyna powoduje apoptozę tych komórek poprzez wiele mechanizmów, w tym poprzez zakłócenie jonowego bilansu Na+/K+ w błonach biologicznych, hamowanie szlaku Wnt i oporności na działanie transporterów, wzrost aktywności kaspaz, aktywację szlaku MAPKp38 oraz hamowanie jądrowego czynnika transkrypcyjnego NF-κB. Salinomycyna jest aktywna w wielu rodzajach nowotworów. Może okazać się przełomem w terapii nowotworów chemioopornych.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 3; 156-161
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena stężenia bFGF w surowicy krwi kobiet z guzami złośliwymi i niezłośliwymi jajnika
    Analysis of serum bFGF concentration in women with malignant and benign ovarian tumors
    Autorzy:
    Moszyński, Rafał
    Szpurek, Dariusz
    Michalak, Sławomir
    Szubert, Sebastian
    Krygowska, Joanna
    Sajdak, Stefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030163.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    CA-125
    bFGF
    diagnosis
    ovarian cancer
    ovarian tumor
    diagnostyka
    guzy jajnika
    rak jajnika
    Opis:
    Aim of paper: The purpose of this paper was to assess serum bFGF level on women with malignant and benign ovarian cancer. Material and methods: The study encompassed 62 patients treated at the Department of Surgical Gynaecology of the Medical University in Poznań since 2006 thru 2009. The patients were subdivided into two groups: those harboring ovarian cancer (group 1; n=17) and those affected with a benign tumor (group 2; n=45). Serum bFGF level was assessed in both groups in relation to several features of the disease. Results: Median serum bFGF level in group 1 was 40.10 pg/ml (95% CI: 29.17-113.89), while in group 2 – 20.60 pg/ml (95% CI: 16.33-36.59). The difference was close to statistical significance (p=0.068). Prognostic value of bFGF in ovarian cancer in terms of sensitivity and specificity was 47% and 93%, respectively. Its positive predictive value (PPV) was 73%, negative predictive value (NPV) – 82%, and AU-ROC (area under curve) – 0.647. Analysis of AU-ROC for bFGF and CA-125 revealed superior predictive value of the latter in ovarian cancer (p=0.011). Median serum bFGF level in women with ovarian cancer at FIGO stage III and IV was 99.60 pg/ml (95% CI: 37.59-185.04) and was significantly higher than at FIGO stage I and II (16.29 pg/ml; 95% CI: 4.57-37.78; p=0,025). In clear-cell- and non-differentiated cancers, higher serum bFGF level was noticed (p=0.0037). No correlations have been noticed between bFGF and histological malignancy grade (p=0.56) or tumor size (group 1: p=0.56; group 2: p=0.87). Conclusions: In women affected with ovarian cancer, serum bFGF level is higher than in those harboring benign tumors and the difference is close to statistical significance. In women with ovarian cancer, serum bFGF level is significantly higher in those at more advanced clinical stage of the disease. bFGF may be a valuable adjunct in preoperative diagnostic work-up of ovarian tumors.
    Cel: Celem pracy była ocena surowiczego stężenia bFGF u kobiet ze złośliwym i niezłośliwym guzem jajnika. Materiał i metody: Badaniami objęto 62 pacjentki leczone w Klinice Ginekologii Operacyjnej UM w Poznaniu w latach 2006-2009. Pacjentki podzielono na dwie grupy: chore z rakiem jajnika (grupa 1.; n=17) i kobiety z guzem niezłośliwym (grupa 2.; n=45). Stężenie bFGF analizowano w poszczególnych grupach w zależności od różnych cech choroby. Wyniki: Mediana stężenia bFGF w grupie 1. wynosiła 40,10 pg/ml (95% CI: 29,17-113,89), natomiast w grupie 2. – 20,60 pg/ml (95% CI: 16,33-36,59). Różnica ta była bliska istotności statystycznej (p=0,068). W prognozowaniu raka jajnika bFGF uzyskał czułość równą 47%, swoistość – 93%, PPV – 73%, NPV – 82% przy polu pod krzywą ROC (AU-ROC) równym 0,647. Analiza AU-ROC dla bFGF i CA-125 wykazała wyższość CA-125 w predykcji raka jajnika (p=0,011). Mediana stężeń bFGF u kobiet z rakiem jajnika w III i IV stopniu według FIGO wynosiła 99,60 pg/ml (95% CI: 37,59-185,04) i była istotnie statystycznie wyższa niż w I i II stopniu FIGO (16,29 pg/ml, 95% CI: 4,57-37,78; p=0,025). W rakach jasnokomórkowych i niezróżnicowanych występowały wyższe stężenia bFGF (p=0,0037). Nie zaobserwowano korelacji między bFGF a stopniem złośliwości histologicznej (p=0,56) ani wielkością guza (grupa 1.: p=0,56; grupa 2.: p=0,87). Wnioski: U kobiet z rakiem jajnika stężenia bFGF są wyższe niż u kobiet z guzami niezłośliwymi, a różnice te są bliskie istotności statystycznej. U kobiet z rakiem jajnika stężenie bFGF jest istotnie wyższe w zaawansowanych stadiach choroby. bFGF może być cennym uzupełnieniem diagnostyki przedoperacyjnej guzów jajnika.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2009, 7, 3; 199-205
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie PD-1 – receptora programowanej śmierci-1 – i jego ligandów w immunoterapii raka jajnika
    The role of PD-1 – a programmed cell death receptor 1 – and its ligands in ovarian cancer immunotherapy
    Autorzy:
    Markowska, Anna
    Sajdak, Stefan
    Lubin, Jolanta
    Markowska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030141.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    PD-1/PD-L1
    immunotherapy
    nivolumab
    ovarian cancer
    immunoterapia
    niwolumab
    rak jajnika
    Opis:
    The immune system plays an important role in both cancer development and destruction. Tumor cells have developed mechanisms to evade an effective immune response. One of these involves the use of immune checkpoint pathways, which modulate the intensity and duration of such responses. There are two immune checkpoint receptors that have been most thoroughly studied: CTLA-4 (cytotoxic T lymphocyte-associated antigen 4) and PD-1 (programmed cell death protein 1 pathway), involved in regulatory T cell responses. The anti-CTLA-4 antibody is used in the treatment of many malignancies, including non-small-cell lung cancer, prostate cancer and melanoma. PD-1 and its ligands, PD-L1 and PD-L2, represent an immune axis protecting cancer cells against regulatory T cells (cytotoxic CD8+ cells and CD4+ helper cells). Nivolumab, a monoclonal antibody, blocks PD-1 and, as a result, its binding to its ligands. Consequently, T cell antitumor activity is restored, which appears promising in clinical trials involving patients with malignancies in multiple locations, including non-small-cell lung cancer, melanoma and ovarian cancer, clear cell ovarian carcinoma in particular. Nivolumab therapy is not devoid of adverse effects, which affect about 40% of patients with ovarian cancer. These include e.g. arrhythmia, fever, anemia and decreased lymphocyte count. It is believed that combining a therapy that blocks the key immune checkpoints with other anticancer agents, including chemotherapy, radiation therapy or other targeted therapies, will improve treatment efficacy in malignancies, including ovarian cancer.
    Układ immunologiczny odgrywa istotną rolę zarówno w rozwoju raka, jak i jego destrukcji. Komórki nowotworu wykształciły mechanizmy pozwalające im uniknąć skutecznej reakcji immunologicznej. Jednym z nich jest wykorzystanie szlaków immunologicznych punktów kluczowych (immune checkpoint), które modulują nasilenie i czas trwania tej odpowiedzi. Najlepiej poznane są dwa receptory immunologicznych punktów kluczowych: antygen 4 CTLA (cytotoxic T lymphocyteassociated antigen 4) i białko programowanej śmierci komórki 1 – PD-1 (programmed cell death protein 1 pathway), uczestniczące w odpowiedzi regulatorowych limfocytów T. Przeciwciało przeciwko cząsteczce CTLA-4 stosowane jest w leczeniu wielu nowotworów złośliwych, w tym niedrobnokomórkowego raka płuca, raka prostaty i czerniaka. PD-1 i jego ligandy PD-L1 i PD-L2 stanowią oś immunologiczną, która chroni komórki nowotworowe przed działaniem limfocytów T regulatorowych (T cytotoksycznych CD8+ i pomocniczych CD4+). Przeciwciało monoklonalne niwolumab blokuje PD-1, a przez to połączenie z jego ligandami. W ten sposób odtwarzana jest aktywność przeciwguzowa limfocytów T, która okazuje się obiecująca w próbach klinicznych u chorych na nowotwory złośliwe w wielu lokalizacjach, w tym na niedrobnokomórkowego raka płuca, czerniaka oraz raka jajnika, zwłaszcza jasnokomórkowego. Stosowanie niwolumabu nie jest pozbawione działań niepożądanych, które występują u około 40% leczonych na raka jajnika kobiet. Należą do nich między innymi arytmia, gorączka, niedokrwistość oraz obniżenie liczby limfocytów. Uważa się, że łączenie terapii blokującej kluczowe punkty immunologiczne z innymi czynnikami przeciwrakowymi, w tym chemioterapią, radioterapią, inną terapią celowaną, pozwoli uzyskać większą skuteczność w leczeniu nowotworów złośliwych, w tym raka jajnika.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 2; 117-120
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rak jajnika – czy zawsze chirurgia?
    Ovarian cancer: does it always require surgery?
    Autorzy:
    Moszyński, Rafał
    Sajdak, Stefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031193.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    combined treatment
    ovarian cancer
    ovarian tumor
    sparing surgery
    surgical treatment
    guz jajnika
    leczenie operacyjne
    leczenie oszczędzające
    leczenie skojarzone
    rak jajnika
    Opis:
    The paper presents key aspects associated with modern approach to surgical treatment of women with ovarian cancer. It should be emphasized that the best treatment outcomes depend on optimal surgical resection and adjuvant chemotherapy based on taxanes and platinum derivatives. Primary surgical treatment includes determination of clinical stage and total excision of the tumor. If this is impossible, e.g. due to far-advanced disease, the only viable option is maximal cytoreduction. In spite of significant progress in surgical techniques and improved response to first-line chemotherapy, failure of combined treatment over the first 2 years are seen in about 40-50% of the cases. Effectiveness of treatment of recurrent disease is poor and depends on response to first-line treatment, treatment-free survival and patient’s general condition. In exceptional situations, ovarian cancer patients may undergo fertility-preserving sparing procedures. This may be an option with unilateral tumor at FIGO stage IA and IC, patient is young, plans pregnancy and willing to accept close postoperative surveillance. Treatment of ovarian cancer is an area with a tremendous potential for improvement and should remain an ongoing challenge for modern science. In such a complex therapeutic process, surgical treatment still plays a crucial role – it is always indicated in ovarian cancer patients, while its scope and technique depend on individual requirements and condition of women treated.
    Artykuł prezentuje najważniejsze elementy związane ze współczesnymi możliwościami leczenia operacyjnego kobiet z rakiem jajnika. Należy podkreślić, że najlepsze wyniki leczenia wiążą się z optymalną chirurgiczną cytoredukcją oraz chemioterapią uzupełniającą w oparciu o taksoidy i pochodne platyny. Pierwotne leczenie chirurgiczne obejmuje określenie stopnia zaawansowania klinicznego i usunięcie nowotworu w całości. Jeżeli nie jest to możliwe, na przykład ze względu na wysoki stopień zaawansowania choroby, jedynym możliwym zabiegiem pozostaje maksymalna cytoredukcja guza. Pomimo postępu w zakresie leczenia chirurgicznego i poprawy odpowiedzi na leczenie cytostatykami pierwszej linii niepowodzenia terapii skojarzonej w trakcie pierwszych 2 lat zdarzają się w około 40-50% przypadków. Skuteczność leczenia nawrotów choroby jest niska i zależy od odpowiedzi na pierwotne leczenie, czasu bez leczenia i stanu ogólnego chorej. W wyjątkowych przypadkach u pacjentek z rakiem jajnika można przeprowadzić zachowujące płodność leczenie oszczędzające. Przeprowadza się je w rzadkich sytuacjach klinicznych, w których guz jest umiejscowiony jednostronnie w stopniu FIGO IA lub IC, choroba dotyczy młodych kobiet, pragnących zajść w ciążę i pozostających pod ścisłą obserwacją pooperacyjną. Leczenie kobiet z rakiem jajnika pozostaje dziedziną, w której bardzo wiele można poprawić, i powinno być ciągłym wyzwaniem dla współczesnej nauki. Leczenie operacyjne w tym złożonym procesie terapeutycznym wciąż odgrywa podstawową rolę – jest zawsze wskazane u chorych z rakiem jajnika, a jego zakres i charakter zależą od indywidualnych warunków i stanu leczonych kobiet.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 4; 317-325
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza występowania objawów ubocznych w przebiegu terapii topotekanem u pacjentek leczonych z powodu nowotworów złośliwych jajnika
    Analysis of topotecan-associated adverse effects in patients with ovarian cancer
    Autorzy:
    Moszyński, Rafał
    Monika, Englert-Golon
    Sajdak, Stefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030953.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adverse effects
    chemotherapy
    malignant tumor of ovary
    ovarian cancer
    topotecan
    chemioterapia
    nowotwory złośliwe jajnika
    objawy uboczne
    rak jajnika
    topotekan
    Opis:
    Aim of paper: To assess the incidence of adverse effects occurring in patients receiving intravenous and oral topotecan for ovarian cancer. Material and method: Clinical data on 21 patients treated for ovarian cancer at the Department of Surgical Gynecology of the K. Marcinkowski Medical University in Poznań, Poland, since 2007 thru 2009. Topotecan was administered intravenously at a dose of 1.5 mg/m2/d for 5 days, or orally at a dose of 2.3 mg/m2/d for 5 days. Analysis encompassed clinical and laboratory data related to 92 chemotherapy courses (39 intravenous and 53 oral). Results: In the intravenous group, grade 1 leucopenia was seen in 2 cases out of 39 courses (5.1%). In the oral group, there was 1 case of grade 1 leucopenia (1.9%) and 2 cases of grade 2 leucopenia out of 53 courses (3.8%). In the intravenous group, grade 1 anemia was noticed in 12 out of 39 courses (30.8%), grade 2 anemia – in 14 out of 39 courses (35.9%) and 1 case of grade 3 anemia (2.6%). In the oral group, grade 1 anemia occurred in 14 out of 53 courses (26.4%), grade 2 anemia – in 11 cases (20.8%) and grade 3 anemia – in 1 case (1.9%). No cases of grade 4 anemia or thrombocytopenia were recorded. Conclusions: In our population of patients treated for malignant tumors of the ovary, a similar rate of topotecan-associated hematologic complications was noticed after intravenous and oral administration of the drug.
    Cel pracy: Ocena występowania objawów ubocznych u pacjentek leczonych topotekanem w formie dożylnej i doustnej z powodu nowotworów złośliwych jajnika. Materiał i metody: Materiał stanowiły dane kliniczne 21 pacjentek leczonych z powodu nowotworów złośliwych jajnika w Klinice Ginekologii Operacyjnej Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu w latach 2007-2009. Topotekan stosowano dożylnie w dawce 1,5 mg/m2/dobę przez 5 dni lub doustnie w dawce 2,3 mg/m2/dobę przez 5 dni. Analizowano dane kliniczne i laboratoryjne związane z 92 kursami chemioterapii (39 podanymi dożylnie i 53 podanymi doustnie). Wyniki: W trakcie leczenia w grupie pacjentek otrzymujących lek dożylnie zanotowano leukopenię I stopnia w 2 przypadkach na 39 kursów (5,1%). W grupie pacjentek leczonych doustnie na 53 kursy stwierdzono 1 przypadek leukopenii I stopnia (1,9%) oraz 2 przypadki leukopenii II stopnia (3,8%). W grupie pacjentek otrzymujących lek dożylnie zanotowano anemię I stopnia w 12 przypadkach na 39 kursów chemioterapii (30,8%), anemię II stopnia w 14 przypadkach (35,9%) oraz 1 przypadek (2,6%) anemii III stopnia. W grupie pacjentek leczonych doustnie wystąpiło 14 przypadków anemii I stopnia na 53 kursy chemioterapii (26,4%), 11 przypadków anemii II stopnia (20,8%) oraz jeden przypadek anemii III stopnia (1,9%). W obydwu grupach nie stwierdzono żadnego przypadku anemii IV stopnia oraz trombocytopenii. Wnioski: U chorych leczonych z powodu nowotworów złośliwych jajnika obserwowano porównywalną liczbę powikłań w zakresie toksyczności hematologicznej w grupach pacjentek otrzymujących topotekan drogą doustną i dożylną.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 2; 104-111
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hormonalna terapia zastępcza w ginekologii onkologicznej
    Hormone replacement therapy in gynecologic oncology
    Autorzy:
    Witczak, Kamila
    Sajdak, Stefan
    Kojs, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031323.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    hormone replacement therapy
    gynecologic oncology
    breast cancer
    endometrial cancer
    ovarian cancer
    cervical cancer
    vulvar cancer
    benign tumors
    hormonalna terapia zastępcza
    ginekologia onkologiczna
    rak piersi
    rak endometrium
    rak jajnika
    rak szyjki macicy
    rak sromu
    guzy łagodne
    Opis:
    Age-related increase of risk of developing a genital malignancy in the females, increasing level of health awareness in general population, improved oncologic prevention, better diagnostic techniques and therapies, all of them contribute to increased number of patients at menopausal age completing oncological treatment. The problem concerns also young women, who require radical surgical consisting in oophorectomy, radiotherapy and chemotherapy. An increasingly frequent problem in the gynecologic practice is the use of hormonal replacement therapy in patients with a history of malignancy. Oophorectomy before menopause results in development of atrophic lesions in estrogen-dependent tissues, osteoporosis, cardiovascular and urogenital diseases, sexual dysfunction, vasomotor disorders and compromised quality of life, resulting in disorders of lipid metabolism and affects mental condition. An absolute contraindication for hormonal replacement therapy during menopause is active estrogen-dependent malignancy. Other clinical situations and controversies associated therewith concerning safety, particularly in view of hormone-dependent tumors, result in several attempts at development of uniform and generally accepted guidelines concerning the use of hormonal replacement therapy in menopausal women. This paper discusses hormonal replacement therapy in the context of its role in the carcinogenesis process and its use in patients with current or past history of a malignancy. The aim of this paper is to present current state-of-the-art in the aspect of safety of hormonal replacement therapy in patients with a malignancy: endometrial cancer, breast cancer, ovarian cancer, cervical cancer, vulvar cancer and also benign tumors, e.g. uterine myoma and endometrial cyst.
    Zwiększające się z wiekiem ryzyko zachorowania na nowotwory żeńskich narządów płciowych, wzrost poziomu świadomości społecznej, profilaktyki onkologicznej, lepsze możliwości diagnostyczne oraz terapeutyczne schorzeń nowotworowych przyczyniają się do wzrostu liczby pacjentek w wieku menopauzalnym po leczeniu onkologicznym. Problem dotyczy również kobiet w młodym wieku, wymagających radykalnego leczenia chirurgicznego obejmującego usunięcie jajników, radioterapię i chemioterapię. Coraz częstszy problem w praktyce ginekologicznej stanowi aspekt stosowania hormonalnej terapii zastępczej u pacjentek z chorobą nowotworową w wywiadzie. Usunięcie jajników przed menopauzą skutkuje rozwojem zmian zanikowych w tkankach estrogenozależnych, osteoporozy, schorzeń układu sercowo-naczyniowego i układu moczowo-płciowego, dysfunkcji seksualnych, objawów wazomotorycznych oraz pogorszeniem jakości życia, stanowi przyczynę rozwoju zaburzeń gospodarki lipidowej oraz wpływa na kondycję psychiczną. Bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania hormonalnej terapii wieku menopauzalnego jest czynna estrogenozależna choroba nowotworowa. Pozostałe sytuacje kliniczne i związane z nimi kontrowersje dotyczące bezpieczeństwa stosowania terapii, szczególnie w aspekcie nowotworów hormonozależnych, skłaniają do licznych prób wypracowania ujednoliconych, obowiązujących wytycznych stosowania leczenia hormonalnego wieku menopauzalnego w tej grupie pacjentek. W opracowaniu omówiono hormonalną terapię zastępczą w kontekście udziału w procesie karcynogenezy oraz stosowania leczenia u pacjentek z rozpoznaną aktualnie lub w przeszłości chorobą nowotworową. Celem opracowania jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat bezpieczeństwa stosowania hormonalnej terapii zastępczej w przypadku nowotworów złośliwych: raka endometrium, piersi, jajnika, szyjki macicy, sromu oraz guzów łagodnych: mięśniaków macicy, torbieli endometrialnych.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 1; 62-73
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies