Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "chrześcijaństwa" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Ks. Andrzej Michalik. Zrozumieć chrześcijaństwo. Istota chrześcijaństwa według Josepha Ratzingera
    Autorzy:
    Rusecki, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2143916.pdf
    Data publikacji:
    2021-01-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Źródło:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2010, 2; 153-155
    2080-8534
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Otwartość chrześcijaństwa na całą rzeczywistość w perspektywie personalistycznej
    Autorzy:
    Rusecki, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041427.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    person
    Dialog
    trinitat
    erlosung
    Welt
    kirche
    christentum
    osoba
    dialog
    Trójca Święta
    zbawienie
    grzech
    świat
    Kościół
    chrześcijaństwo
    Opis:
    Niniejszy szkic przedstawia ważkie zagadnienie otwartości chrześcijaństwa na całą rzeczywistość, a więc na świat, historię, dzieje, osobę ludzką i społeczną, kultury i religie, gdyż dzięki tej postawie możliwy jest owocny dialog. ukazano więc trynitarne podstawy otwartości. trójca ad intra pozostaje we wzajemnych, osobowych relacjach zasadą, którą jest miłość i darowanie Osoby pozostałym Osobom. trójca ad extra to otwarcie się trójjedynego Boga na świat, człowieka, ludzkość, dzieje, które powołał do istnienia z nadmiaru miłości wewnątrztrynitarnej i wezwał stworzenie do udziału w życiu Bożym, by obdarzyć je Bożymi nadprzyrodzonymi darami. W sposób najdoskonalszy Bóg otworzył się na całość stworzenia we wcielonym Synu, Jego życiu i działalności, a przede wszystkim w wydarzeniach paschalnych. We Wcieleniu jako Bóg-człowiek otworzył się na każdego człowieka; w swoim życiu i misji Jezus był otwarty na każdego będącego w potrzebie, biednego, chorego, skrzywdzonego, wykluczonego społecznie, grzesznego, a nawet zmarłego. Jezus ukazywał Bożą miłość i okazywał realną pomoc. W wydarzeniach paschalnych Jezus – oddając życie za wszystkich, z miłości – otworzył na nowo grzesznego człowieka na Boga i bliźniego. W zmartwychwstaniu otworzyłwszystkim niebo, by mogli dojść do domu Ojca i uczestniczyć w komunii świętych. Aby człowiek mógł przyjąć dar zbawienia i inne dary nadprzyrodzone, musi być na nie otwarty. Bóg stworzył człowieka jako otwartego na siebie, drugiego, świat. Grzech zamyka człowieka w sobie (egoizm grzechu). Bóg w swojej miłości okazuje miłosierdzie grzesznikowi, otwiera go na nowo, bo człowiek nie jest monadą i nie może istnieć bez koniecznościowych relacji do świata, bliźniego, Stwórcy. Może jedynie istnieć na wzór Osób Trójcy Świętej. Dzieło otwierania człowieka na całą rzeczywistość i obdarowywania ludzi objawieniowo-zbawczymi darami kontynuuje kościół chrystusowy, który to dzieło współtworzy („który jest, który był i który przychodzi”). Aktualizuje on Boże dzieła dokonane w dziejach i kontynuuje aż do końca świata na wzór Trójcy Świętej pozostaje otwarty na całą rzeczywistość.  
    Die vorliegende Skizze bezieht sich auf das wichtige problem der christlichen Offenheit für die ganze Wirklichkeit, d.h. für die Welt, Geschichte, den einzelmenschen und die person im sozialen Sinn, wie auch für kultur und religion. Durch diese Offenheit kann das christentum in allen diesen Bereichen einen edeihenden Dialog führen. im folgenden wurden die trinitären Grundlagen der Offenheit gezeigt. Die trinität ad intra bleibt im gegenseitigen personalen Verhältnis dessen prinzip die Liebe und die Selbsthingabe der eigenen person an die beiden anderen personen bilden. Die trinität ad extra bedeutet die Offenheit des Dreieinigen Gott für die Welt, den Menschen, die Menschheit, Geschichte, und für alles, was er aus Überfuss an  nnentrinitären Liebe ins Dasein gerufen hat, indem er auch das Geschöpf zur teilnahme am göttlichen Leben berufen hat, um es mit den göttlichen übernatürlichen Gaben zu beschenken. Am vollkommensten hat sich Gott für die ganze Schöpfung im Menschgewordenen Gottes Sohn, seinem Leben und Werk – vor allem aber im österlichen Geschehen – geöffnet. Durch die inkarnation hat Gott sich für jeden Menschen geöffnet; in seinem Leben und tätigkeit öffnete sich Jesus für jeden Bedürftigen, kranken, Geschädigten, gesellschaftlich Verstoßenen, Sündhaften und nicht zuletzt auch den toten.Jesus zeigte die Liebe Gottes und tatsächlich leistete er auch Hilfe. im österlichen Geschehen machte Jesus den Menschen für Gott und den nächsten wieder auf, indem er sein Leben aus Liebe für alle dahingab, die gesündigt haben. Durch die Auferstehung hat er allen Menschen den Himmel geöffnet, damit sie ins Haus des Vaters kommen und an der Gemeinschaft der Heiligen teilnehmen können. Damit der Mensch das Heilsangebot und die übernatürlichen Gaben aufnehmen könnte, muß er selbst für sie aufgeschlossen sein (eine verschlossene Haltung trennt von diesen Gaben). Gott hat den Menschen als offenes Wesen für ihn, für den nächsten und für die Welt erschaffen. Durch die Sünde verschließt sich der Menschenjedoch in sich selbst (egoismus der Sünde). Gott in seiner Barmherzigkeit macht den Sünder wieder auf, weil der Mensch keine in sich verschlossene Monade ist, die ohne Verhältnis zu Gott, dem nächsten und der Welt existieren könnte. Der Mensch kann nur nach dem Vorbild der Dreifaltigkeit leben. Der prozess des Öffnens des Menschen für die ganze Wirklichkeit wie auch die dauernde Beschenkung des Menschen und der Menschheit mit den offenbarungs-heilsamen Gaben wird von der kirche christi fortgesetzt, indem sie diese Gaben iterzeugt („Der ist da, der war da und kommt immer wieder“). Die kirche aktualisiert die Werke Gottes in der Geschichte bis an das Weltende. nach dem Vorbild der Hl. Dreifaltigkeit bleibt sie offen für die ganze Wirklichkeit.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 11-21
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Świętość jako motyw wiarygodności Objawienia i chrześcijaństwa
    Holiness As an Argument for the Credibility of the Divine Revelation and Christianity
    Autorzy:
    Rusecki, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041401.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Heiligkeit
    Glaubwürdigkeit
    Offenbarung
    heilige Kirche
    Tugenden
    Holiness
    Credibility
    Divine Revelation
    holy Church
    virtues
    świętość
    wiarygodność
    Objawienie
    święty Kościół
    cnoty
    Opis:
    Objawienie, a za nim teologia pojęcie świętości wiąże z naturą Boga, który w stosunku do stworzenia jest całkowicie transcendentny, ale jednocześnie bliski i w swoim Synu Jezusie Chrystusie niejako z nim zjednoczony. W ścisłym tego słowa znaczeniu o świętości można mówić tylko wtedy, kiedy uznaje się Świętego – Boga, od którego pochodzi wszelka świętość i który jest jej Źródłem. Świętość Boga została w pełni objawiona w Jezusie Chrystusie, który przez swe objawieniowo-zbawcze dzieło dał ludziom udział w Jego świętości, Kościół natomiast, będąc święty ze swej natury, w której w pełni partycypuje, ma za zadanie zwiastować tę świętość w świecie i ją realizować. Istota świętości jest zawsze ta sama, choć świętość może być realizowana w różnych stanach zarówno w Kościele, jak i w świecie, na różnych drogach życia. Tak rozumiana świętość chrześcijańskiego życia – zwłaszcza osiągana w codzienności, choć także w wyniku heroicznych cnót – ma ogromne znaczenie w mówienia o wiarygodności chrystianizmu. Wyraża się ona nie tylko w życiu wewnętrznym, lecz ma także zewnętrzne refleksy, które są istotne dla współczesnej mentalności, uwrażliwionej na pragmatykę i prakseologię. Wymaga jednak jej rozpoznania ze strony wiary.
    The Divine Revelation – and in consequence Christian theology – connects a term ‘holiness’ with the nature of God who in relation to His creature is totally transcendent but in the same time is close to it and in His Son Jesus Christ, in a sense, united with it. Strictly speaking it is possible to talk about holiness under one condition: if one believes in the Holy One – God who is the source of any holiness. Holiness of God was fully revealed in Jesus Christ who through His revelation-salvific deeds allowed human beings to participate in God’s holiness. Church, however, being holy from her nature (and participating in God’s holiness) has a task to proclaim holiness in the world and to practice it. The essence of holiness is always the same although holiness could be practiced in the Church and the world in many different ways. So understood holiness of Christian life – achieved especially in everyday life or in a way of heroic virtues – has a very important meaning for the credibility of Christianity. Holiness is present not only in a spiritual (‘inside’) life but also has outside reflections which is so much important for a contemporary mentality marked by praxis and praxeology. holiness, however, could be recognized only from a perspective of faith.
    Die Offenbarung und ihr folgend die Theologie verbinden den Begriff der Heiligkeit mit Gott, der gegenüber der Schöpfung ganz transzendent ist, bleibt jedoch gleichzeitig in seinem Sohn Jesus Christus mit ihr gleichsam vereint. In der genauen Bedeutung kann man von Heiligkeit nur dann reden, wenn man im Heiligen - Gott, von dem Alle Heiligkeit kommt und der ihre Quelle ist, erkennt. Die Heiligkeit wurde vollkommen in Jesus Christus offenbart, der den Menschen durch sein Offenbarungs- und Erlösungswerk Anteil an seiner Heiligkeit schenkte. Die Kirche, die ihrer Natur nach heilig ist, soll diese Heiligkeit in der Welt verkünden und sie dort realisieren. Das Wesen der Heiligkeit ist immer dasselbe, wenngleich sie in verschiedenen Lebensumständen und -wegen, in der Kirche und in der Welt, realisiert werden kann. Die so verstandene Heiligkeit des christlichen Lebens - vor allem jene, die im Alltag, auch durch heroische Tugenden erreicht wird - hat eine große Bedeutung bezüglich der Glaubwürdigkeit des Christentums. Sie zeigt sich nicht nur im innerlichen Leben, sondern hat auch äußere Merkmale, die für die heutige Mentalität, empfänglich für Pragmatik und Praxeologie, von Bedeutung sind. Sie müssen jedoch im Glauben erkannt und verwirklicht werden.   
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2011, 6-7; 11-38
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies