- Tytuł:
-
‘touched’ by Humour in Life: Characters in John Mcgahern’s Fiction
Vom Humor im Leben „berührt“: Figuren in John McGaherns Werken
Życie „naznaczone” humorem: bohaterowie dzieł Johna McGaherna - Autorzy:
- Radler, Dana
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1395269.pdf
- Data publikacji:
- 2020-12-31
- Wydawca:
- Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
- Tematy:
-
John McGahern
das Narrative
der Humor
das Lachen
narracja
humor
śmiech
narrative
humour
laughter - Opis:
-
In John McGahern’s stories, stories bring to life characters in both comic and tragic instances, and their whole existence comes under the spotlight, as the writer uses mild, ironic or sarcastic touches. In between automatisms and mobility often directed at dogmatism or mental stereotypes displayed by characters, clergymen, workers, teachers, writers or family members display their ignorance, occasional (lack of) manners, boredom or elevation, often imitating what seems to be ‘decent’ in terms of taste. This paper explores how class, gender and false pretences are ridiculed and exposed in both novels and short stories, and how laughter moves from a classical Kantian play instance to a Freudian-supported analysis of condensation and ambiguity as vehicles employed by a realist creator. The narrative often alternates between family roles and poles of power, visible and invisible laughter, as natural and changing (or hybrid) as human nature.
W twórczości Johna McGaherna pojawiają się zarówno postaci komiczne, jak i tragiczne. Temat ten nie był wcześniej eksplorowany. Ich istnienie ujawnia się w zależności od tego, jak łagodnie, ironicznie lub sarkastycznie traktuje je autor. Pomiędzy automatyzmami i mobilnościami, często stającymi się dogmatyczne lub prowadzącymi do mentalnych stereotypów, bohaterowie (czy to duchowni, robotnicy, nauczyciele, pisarze, czy członkowie rodziny) manifestują ignorancję, chwilowy brak dobrych manier, nudę lub erudycję, a często naśladują to, co można nazwać „przyzwoitością”.Celem artykułu jest zbadanie sposobów prezentacji klas społecznych, płci i fałszywych przekonań, szczególnie sposobu ich wyśmiewania w utworach prozatorskich irlandzkiego pi-sarza. Jak wynika z przeprowadzonych badań, śmiech (komizm) przechodzi rodzaj transformacji od klasycznej kantowskiej optyki gry do freudowskiej analizy kondensacji i wieloznaczności. Również perspektywa narracyjna często oscyluje pomiędzy rolami rodzinnymi a biegunami władzy, a wraz z nią śmiech, który raz jest widoczny a innym razem niewidoczny, naturalny i podlegający zmianom (lub hybrydowy) jak ludzka natura.Przykłady z powieści, opowiadań, wspomnień i esejów McGaherna ujawniają różnice w działaniach bohaterów, takie jak naśladowanie i powtarzanie jako atrybuty rutyny i porażki, oraz strach i przemoc opierające się na reaktywnych, nieczułych zachowaniach, co wpływa na długość narracji. Takie doświadczenia – dzielone lub nie przez innych – podtrzymują irlandzką tożsamość, a mieszanka humoru i realizmu zachęca do dalszej lektury, łącząc prace McGaherna na przykład z psychoanalizą, śmiechem anielskim lub demonicznym, a nawet śmiechem karnawałowym (Alfie Bown).
Im Werk von John McGahern gibt es sowohl komische als auch tragische Figuren. Ihre Existenz rückt ins Rampenlicht, je nachdem der Autor sie sanft, ironisch oder sarkastisch behandelt. Zwischen Automatismen und Mobilitäten, die oft dogmatisch werden oder zu mentalen Stereotypen führen, zeigen die Protagonisten, seien sie Kleriker, Arbeiter, Lehrer, Schrifststeller oder Familienangehörige, ihre Ignoranz, vorübergehenden Mangel an guten Manieren, Langeweile oder Gelehrsamkeit und imitieren häufig das, was als “anständig” bezeichnet werden kann. Dieser Aufsatz befasst sich mit der Art, wie die Gesellschaftsklassen, das Geschlecht und die falschen Ansprüche in den Erzählungen und Romanen dargestellt und lächerlich gemacht werden. Er verfolgt aber auch, wie das Lachen (das Komische) sich von der klassischen kantianischen Perspektive des Spiels zu einer Freudschen Analyse von Verdichtung und Mehrdeutigkeit bewegt als Mittel eines realistischen Prosaautors. Die Erzählperspektive schwankt oft zwischen Familienrollen und Machtpolen, das Lachen wird sichtbar und unsichtbar, genauso natürlich und veränderbar (oder hybrid) wie die menschliche Natur. - Źródło:
-
Transfer. Reception studies; 2020, 5; 143-157
2451-3334 - Pojawia się w:
- Transfer. Reception studies
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł