- Tytuł:
-
Buffer Properties of Forest Soils in Selected Protected Areas
Właściwości buforowe gleb leśnych wybranych obszarów chronionych - Autorzy:
-
Raczuk, J.
Deska, J. - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/387992.pdf
- Data publikacji:
- 2012
- Wydawca:
- Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
- Tematy:
-
gleby leśne
buforowość gleb
właoeciwości fizyczno-chemiczne gleb
forest soil
buffer capacity
soil physical and chemical properties - Opis:
-
The paper presents the results of research on forest soil buffer capacity in selected protected areas. The soil buffer capacity was determined for each soil horizon using modified Arrhenius method. Buffer curves were sketched and soil buffer areas were measured with computer techniques. The date obtained were compared with some soil physical and chemical properties using statistical method. Organic (O) and humus (A) horizons of forest soils demonstrate a greater abilities of buffering alkalines than acids whereas buffer capacity of deeper-lying horizons changes as their physical and chemical properties change. Of the examined types of forest soils, the greatest buffer capacity was found for river alluvial soils. The results of the study indicate that the buffer areas are significantly correlated with pH, hydrolytic acidity, content of organic C, clay fractions, sum of exchangeable bases and cation exchangeable capacity.
W pracy przedstawiono wyniki badań nad zdolnościami buforowymi gleb wybranych obszarów chronionych. Analizie poddano 7 profili gleb leśnych reprezentujących następujące podtypy gleb: mady rzeczne brunatne, mady rzeczne próchnicze, gleby płowe zaciekowe, gleby rdzawe brunatne, gleby rdzawe właściwe oraz gleby bielicowe właściwe. Wykreślono dla nich krzywe buforowe zmodyfikowaną metodą Arrheniusa i zmierzono techniką komputerową powierzchnie buforowe gleb. Uzyskane dane porównano statystycznie z niektórymi właściwościami fizyczno-chemicznymi gleb. Poziomy organiczne (O) i próchniczne (A) gleb leśnych wykazują większe zdolności buforowania zasad niż kwasów, natomiast zdolności buforowe poziomów głębiej zalegających zmieniają się wraz z ich właściwościami fizyczno-chemicznymi. Wśród badanych typów gleb leśnych największe zdolności buforowe wykazują mady rzeczne. Wyniki badań wskazują, że powierzchnie buforowe badanych gleb są istotnie skorelowane z pH, kwasowością hydrolityczną, zawartością węgla związków organicznych, frakcja iłu, sumą zasad wymiennych oraz z kationową pojemnością sorpcyjną. - Źródło:
-
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2012, 19, 3; 231-237
1898-6188
2084-4530 - Pojawia się w:
- Ecological Chemistry and Engineering. A
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł