Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Pogorzelski, E." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Phenolic compouds of some fruit wines. Part 2. Food tannins
    Związki fenolowe w niekórych winach owocowych. Część II. Garbniki żywnościowe
    Autorzy:
    Pogorzelski, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/10637.pdf
    Data publikacji:
    1976
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Opis:
    Substancje fenolowe uzyskane przez wytrącenie octanem ołowiu w winach, frakcjonowano na żelu Sephadex G-25 oddzielając garbniki od związków monomerowych. Przedmiotem badań były wina jabłkowe, z czarnej porzeczki oraz z czarnej jagody. Oznaczono udział procentowy garbników o masie cząstkowej wyższej od 600, w ogólnej zawartości związków fenolowych, który wynosi dla wina: z jabłek odmiany „Antonówka" - 20,5%, z jabłek różnych odmian „spadów" - 13,2%, z czarnej porzeczki - 32,6%, z czarnej jagody – 22,3%. Oznaczono również masy cząsteczkowe frakcji fenolowych posiadających maksima na krzywej rozdziału. Wartości mas cząsteczkowych frakcji fenolowych badanych win mieszczą się w granicach od 350 do 838. Negatywne wyniki prób na wytrącanie żelatyny przez frakcje garbnikowe win jabłkowych odpowiadających Ve = 22 ml i 24 ml wskazują na brak garbników o masie cząsteczki rzędu 2000. Związki fenolowe o masie cząsteczkowej powyżej 500 wytrącały żelatynę z roztworu i można je uważać jako garbniki w sensie definicji. Wszystkie frakcje fenolowe uzyskane podczas rozdziału na żelu Sephadex G-25 dawały dodatnie reakcje z kwasem solnym na zawartość leukoantocyjanidyn. Oznaczony w analizie spektrofotometrycznej wskaźnik mierzony stosunkiem: E280nm/max. w świetle widzialnym (%) wynosi: dla I maksimum z krzywej rozdziału na żelu Sephadex G-25 dla wina z czarnej porzeczki - 405, a dla II maksimum - 278. Dla wina z czarnej jagody wartości te wynoszą: maks. I - 378, maks. II – 360. Wcześniejsze badania [10] wykazały, że wartości te dla garbników win gronowych wynosiły: maks. I - 380, maks. II – 95.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1976, 02, 4
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Phenolic compounds of some fruit wines
    Związki fenolowe w niektórych winach owocowych. I. Kwasy fenylokarboksylowe, katechiny i flawony
    Autorzy:
    Pogorzelski, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/10454.pdf
    Data publikacji:
    1976
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Opis:
    Phenolic compounds from the group of phenylocarboxylic acids and flavones in apple, black currant, and bilberry wines were identified and quantitatively determined.
    Badano wina jabłkowe, z czarnej porzeczki i czarnej jagody. Związki fenolowe ekstrahowano octanem etylu z win pozbawionych etanolu. Identyfikowano te związki za pomocą substancji wzorcowych w chromatografii cienkowarstwowej na żelu krzemionkowym Mercka. Oprócz związków wzorcowych do celów diagnostycznych wykorzystano reakcje barwne fenoli z odpowiednimi wywoływaczami oraz fluorescencję w świetle UV. Ilościowe oznaczanie poszczególnych związków przeprowadzono metodą kolorymetryczną z odczynnikiem Folin-Denisa. W winie z jabłek odmiany „Antonówka" zidentyfikowano kwas chlorogenowy, p-kumarowy, kawowy, ferulowy oraz w ilościach śladowych kwas elagowy, galusowy i kwercetrynę. Floretynę zidentyfikowano w winach jabłkowych jako pojedynczą plamę na chromatogramie dającą typowe reakcje dla pierścienia floroglucynowego. W winie jabłkowym z jabłek różnoodmianowych „spadów", zidentyfikowano te same związki co w winie jabłkowym „Antonówka", a oprócz tego floroglucynę. W winach z czarnej porzeczki ze zbiorów 1970 i 1971 zidentyfikowano: kwas protokatechowy, o-kumarowy, kawowy, ferulowy, d-katechinę, kwercetynę oraz ślady kwercetryny. W winie z czarnej jagody zidentyfikowano kwas chlorogenowy p-kumarowy, kawowy, d-katechinę, oraz ślady kwercetyny.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1976, 02, 1-2
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effect of various sources of organic nitrogen as yeast nutrients on the quality and chemical composition of fruit wines. I.Various nitrogen sources and the chemical composition of apple wines
    Wpływ różnych źródeł azotu organicznego jako pożywek dla drożdży na jakość i skład chemiczny win owocowych. CZ.I.Różne źródła azotu a skład chemiczny win jabłkowych
    Autorzy:
    Pogorzelski, E.
    Masior, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398785.pdf
    Data publikacji:
    1986
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    apple wines
    organie nitrogen
    inorganic nitrogen
    yeast
    organoleptic quality of fruit wines
    chemical composition of fruit wines
    Opis:
    Yeast autolysates and extracts, dry casein hydrolyzate, acidic whey, maize steep and potato juice were used as sources of organic nitrogen. All of these sources may be used as nutrients for yeasts ensuring the appearance of satisfactory ethanol content in wine in less than ten days. As compared to diammonium phosphate, the nutrients gave wines containing much more amino acids and by-products. The highest taste grades were given to wines with casein hydrolyzate and yeast autolysate. The greatest alcohol yield was obtained with casein hydrolyzate.
    Badano w skali laboratoryjnej wykorzystanie autolizatów i ekstraktów drożdżowych, suchego hydrolizatu kazeiny, serwatki kwasowej, namoku kukurydzianego i wód sokowych ziemniaka jako pożywek dla drożdży w procesie fermentacji moszczów jabłkowych. Próby miały na celu, oprócz dostarczenia pożywki, wzbogacenie win w aminokwasowe substraty potrzebne do formowania korzystnych cech smakowych w procesie dojrzewania. Stosowano dawki pożywek 0,2 i 0,5 g/dm³ w przeliczeniu na azot w (NH₄)zHPO₄ prowadząc fermentację metodą tradycyjną w nastawach o poj. 3 dm³. Próbę odniesienia stanowiły nastawy z dodatkiem fosforanu dwuamonowego. Stwierdzono niewielkie różnice w szybkości fermentacji dla poszczególnych pożywek (tab. 2). Uzyskiwano w winach optymalną zawartość etanolu w czasie nie przekraczającym 10 dni. Zaobserwowano różne wydajności etanolu dla poszczególnych pożywek. Najwyższą zawartość etanolu (przy tym samym dodatku cukru) uzyskano w winie z hydrolizatem kazeiny jako pożywką (15,6% obj.) (tab. 3). Pożywki organiczne dawały wyższą zawartość aldehydów i alkoholi wyższych niż w winie kontrolnym. Nie stwierdzono istotnego wpływu rodzaju pożywki na zawartość estrów lotnych i polifenoli (tab. 3). Wszystkie wina z pożywkami organicznymi zawierały zdecydowanie więcej aminokwasów niż wino kontrolne. Najwyższa ilość aminokwasów (170 mg/dm³) wystąpiła w winach z dodatkiem autolizatu drożdżowego (tab. 4). W znacznych ilościach stwierdzono w winach takie aminokwasy jak: asparagina, treonina, seryna, alanina, glutamina i cysteina. Aminokwasy te w winie jabłkowym kontrolnym z fosforanem dwuamonowym występowały w śladowych ilościach. W młodych winach nie stwierdzono obcego posmaku. Najwyższą ocenę degustacyjną uzyskały wina z dodatkiem hydrolizatu kazeiny i autolizatu drożdżowego. Najniżej oceniono wino z dodatkiem namoku kukurydzianego i wód sokowych ziemniaka (tab. 5), co dyskwalifikuje te pożywki.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1986, 12, 2; 109-119
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Desorption of polyphenols during autolysis of sedimentary wine yeasts
    Desorpcja polifenoli podczas autolizy osadowych drożdży winiarskich
    Autorzy:
    Pogorzelski, E.
    Czyżycki, A.
    Lukawska-Pietrzak, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1396181.pdf
    Data publikacji:
    1991
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    aulolysis
    after fermentation yeasts
    desorption of polyphenols
    Opis:
    It was found that during controlled autolysis of sedimentary wine yeasts following fermentation of apple and black-currant musts, the polyphenols adsorbed on yeast cells are desorbed . 6-8% of total polyphenols in the must were retained by the yeasts, and of this amount 13.4-18.2% passed on to the autolysate. The polyphenols in the aulolysate were catechin monomers and polymers; no phenolic acids were found to accompany them.
    Badano polifenole w autolizach z osadowych drożdży winiarskich. Drożdże osadowe otrzymywano w wyniku fermentacji moszczów jabłkowych za pomocą drożdży S. cerevisiae rasy Syrena oraz moszczów z czarnej porzeczki drożdżami rasy Burgund. Fermentację prowadzono w warunkach laboratoryjnych w butlach szklanych; objętości nastawów wynosiły od 2 do 3 dm³, temperatura fermentacji 24°C. Moszcze o składzie podanym w tabeli 1, dosładzano sacharozą w celu uzyskania w winie ok. 14% obj. etanolu. Zużywano na 1 dm³ wina jabłkowego 0,7 dm³ moszczu, natomiast moszcz z czarnej porzeczki rozcieńczono w stosunku 1:2. Po fermentacji osad drożdży odwirowywano, przemywano 5-krotnie wodą, następnie rozcieńczono wodą w stosunku 1:1 i poddawano autolizie w temp. 51 °C w czasie 48h. Dla obydwu ras drożdży i różnych moszczów uzyskiwano podobne ilości gęstwy drożdży i autolizatów. Średnio z 5 dm³ nastawu uzyskiwano 0,52 dm³ autolizalu o składzie podanym w tabeli 2. Zawartość polifonoli ogółem w aulolizatach była wprost proporcjonalna do ich zawartości w moszczach (tab. 1, 2). Z ogólnej ilości polifenoli wprowadzonych do nasta wu z moszczem 6-10% ulegało adsorpcji na drożdżach, z tego w autolizacie odzyskiwano 13,4-18,8%. W autolizatach były monomery katechin i polimery. Kwasów fenolowych nie stwierdzono w autolizatach (rys. 1, 2).
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1991, 17(41), 1; 49-55
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Removing methanol from musts and young wines made of hybrid grapes
    Próby usuwania metanolu z moszczów i młodych win otrzymanych z hybrydów winorośli
    Autorzy:
    Masior, S.
    Pogorzelski, E.
    Czyzycki, A.
    Marek, G.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/10547.pdf
    Data publikacji:
    1976
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Opis:
    The lowering of methanol content (110 to 190 mg/l) and a high quality of wines, made of hybrid grapes, has been obtained on a laboratory scale by a limited (2 per cent) vacuum distillation of musts at a temperature of about 50°C. The vacuum distillation of young wines yielded undesirably high losses of the volatile components of wine bouquets.
    Zadaniem pracy było wykonanie w skali laboratoryjnej prób ustalenia technologii produkcji dobrych win gronowych o normatywnej zawartości metanolu, z krajowych moszczów gronowych białych i czerwonych, otrzymanych z hybrydów winorośli. Zawartość metanolu obniżono porównawczo za pomocą ograniczonej destylacji próżniowej (w 50°C): a) moszczów przed nastawem fermentacyjnym, b) młodych win bezpośrednio po fermentacji. Jako kontrolne służyło wino z moszczu naturalnego, nie poddawane destylacji. Do doświadczeń używano moszcz biały, pasteryzowany z hybrydu „Aurora" i „Seyve Villard" oraz moszcz czerwony pasteryzowany z hybrydów „Seibel 13053" i „Kühlman". Kwasowość moszczów obniżano porównawczo przez dodatek CaC₃ (met. Kielhöfera) oraz zastosowanie francuskiego anionitu średnio zasadowego. Fermentację prowadzono drożdżami Malaga w temperaturze 25°C. Związki pektynowe w moszczu oznaczano met. Bunkera. Metanol w moszczu i winie oznaczano metodą kolorymetryczną cytowaną przez Agabalianca i Biegunowa [15]. Garbniki ogólne oznaczano wg Diemaira, Janecke'a i Kriegera, aldehydy i acetale wg Rebeleina, fuzle wg Peynaud i Guimberteau, estry lotne wg Frołowa-Bagriejewa i Agabalianca. Wina doświadczalne przed analizą poddawano dojrzewaniu przez 1 miesiąc w temperaturze 15°C. Dobrą jakość i skład wina uzyskano przy stosowaniu ograniczonej destylacji próżniowej moszczów. Zawartość metanolu w winach białych wahała się od 109-127 mg/l, w winach czerwonych od 158-198 mg/l. Usunięto w ten sposób 65-69% metanolu w porównaniu z winem kontrolnym. Mniej korzystna okazała się próżniowa destylacja młodych win. Powodowała ona równoczesne obniżenie zawartości estrów o 50%, aldehydów o 36%, acetali o 22%, wyższych alkoholi o 20%, zawartości kwasów lotnych o 23%. Straty tych składników aromatu nie występowały przy próżniowej destylacji moszczów. W wyniku tych różnic w składzie win najwyższe oceny degustacyjne uzyskały wina otrzymane z moszczu destylowanego. Przy porównawczym obniżaniu kwasowości ogólnej moszczów przez dodatek CaCO₃ metodą Kielhofera oraz przy zastosowaniu anionitu średnio zasadowego korzystniejsze wyniki jakości wina uzyskano przy użyciu anionitu. Uzyskane w skali laboratoryjnej korzystne wyniki z 2% oddestylowaniem próżniowym moszczów z hybrydów winorośli wymagają sprawdzenia w skali przemysłowej.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1976, 02, 1-2
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies