- Tytuł:
-
The role of physical activity in preventing disability in Multiple Sclerosis
Rola aktywności fizycznej w zapobieganiu niepełnosprawności w stwardnieniu rozsianym - Autorzy:
-
Opara, Józef
Kucio, Cezary
Socha, Teresa
Szczygieł, Jarosław - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1963449.pdf
- Data publikacji:
- 2012
- Wydawca:
- Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
- Tematy:
-
disability
Multiple Sclerosis
Physical activity
prevention
niepełnosprawność
stwardnienie rozsiane
aktywność fizyczna
prewencja - Opis:
-
The question of the role of physical activity in preventing disability in Multiple Sclerosis has to date not been described in Polish literature. It is well known that physical activity in Multiple Sclerosis patients is less than is the case in the general population. It is higher in patients with primary progressive (Primary Progressive Multiple Sclerosis - PPMS) than in the relapsing-remitting form (Relapsing Remitting Multiple Sclerosis - RRMS) of the disease. Numerous scientific studies have confirmed the low physical activity of people with MS. Most of them used an accelerometer, pedometer and questionnaires - the most widespread being: the Godin Leisure-Time Exercise Questionnaire - GLTEQ and the International Physical Activity Questionnaire - IPAQ. It has been found that behavioural methods lead to increased physical activity in patients. Improving physical activity delays the development of physical disability in multiple sclerosis patients and has the effect of increasing the quality of life.
Problemy aktywności fizycznej osób ze stwardnieniem rozsianym nie były dotąd poruszane w piśmiennictwie polskojęzycznym. Powszechnie wiadomo, że aktywność fizyczna chorych na stwardnienie rozsiane jest mniejsza niż w populacji ogólnej. Jest ona większa u chorych z postacią pierwotnie postępującą (Primary Progressive Multiple Sclerosis – PPMS) niż z postacią rzutowozwalniającą (Relapsing Remitting Multiple Sclerosis – RRMS) choroby. Liczne badania naukowe potwierdziły niską aktywność fizyczną osób z SR. Najczęściej do jej oceny stosuje się akcelerometrię, pedometrię i kwestionariusze samooceny – najbardziej rozpowszechnione są Godin Leisure-Time Exercise Questionnaire – GLTEQ i International Physical Actiivity Questionnaire – IPAQ. Okazało się, że metody behawioralne prowadzą do zwiększenia aktywności fizycznej chorych. Poprawa aktywności fizycznej opóźnia rozwój niepełnosprawności ruchowej chorych na stwardnienie rozsiane i skutkuje podwyższeniem ich jakości życia. - Źródło:
-
Medical Rehabilitation; 2012, 16(3); 22-26
1427-9622
1896-3250 - Pojawia się w:
- Medical Rehabilitation
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł