Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Confucianism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    KOREAN SIJO POEMS AND THEIR TRANSFORMATIONS
    한국의 전통시가 시조의 변화상
    Koreańskie wiersze sijo i ich przemiany
    Autorzy:
    OH, Kyong-geun
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1040334.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-04
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Sijo
    Dan-sijo
    Yeon-sijo
    Saseol-sijo
    Gangho-sijo
    Gyohun-sijo
    Gagaeksijo
    Confucianism
    Confucian scholar
    Gisaeng
    Opis:
    Sijo is an original genre of short Korean poems with a strictly defined structure reflecting the rhythm of a traditional Korean song. Sijo poems are the only traditional genre of Korean poetry, which is still practised by contemporary Korean poets. It gained tremendous popularity during the reign of the Joseon dynasty, especially among the Confucian scholars and noblemen who ruled the country. Sijo poetry has undergone a transformation as far as the topics and structure of sijo poems are concerned. Initially the authors of sijo belonged to the ruling class and were solely men (Confucian scholars). But with the passage of time and the development of society the representatives of the middle class started writing sijo poems as well. The sijo transformations also included the linguistic changes, which may be observed through the course of sijo history. The topics also changed as new types of sijo appeared beside traditional sijo devoted mainly to Confucian ideas formulated in a refined language.
    시조는 한국 전통시가의 운율을 바탕으로 엄격하게 규정된 형태와 구조를 지닌 한국 고유의 단시이다. 시조는 한국의 전통시가들 중에서는 유일하게 현재까지도 창작되는 장르이다. 조선시대에 시조는 지배계급이었던 사대부- 유학자들 사이에서 크게 애호되었다. 시조는 그 역사 속에서 주제 및 형태가 변화되었다. 애초에 시조의 작가들은 지배계급인 양반-사대부 남성들에 국한되었으나, 시간이 지나고 사회가 발전 변화함에 따라 중인계층의 사람들도 시조를 창작하게 되었으며 여성으로서는 유일하게 기생이 동참했다. 고상한 언어로 주로 유교이념을 표현하던 전통시조 이외에 새로운 형태의 시조들이 나타남에 따라 시조의 언어는 물론 주제 또한 변하게 되었다.
    Źródło:
    International Journal of Korean Humanities and Social Sciences; 2015, 1; 23-38
    2449-7444
    Pojawia się w:
    International Journal of Korean Humanities and Social Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    EWOLUCJA JĘZYKA URZĘDOWEGO W KOREI
    EVOLUTION OF OFFICIAL LANGUAGE IN KOREA
    Autorzy:
    OH, Kyong-geun
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920616.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-24
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    znaki chińskie
    pismo koreańskie
    manuskrypt Hunmin-jeongeum
    pismo dla ludzi prostych
    pisanie pożyczonymi znakami chińskimi
    Gugyeol
    Hyangchal
    Idu
    konfucjanizm
    uczony mąż konfucjański
    mieszany styl koreańskiego z chińskimi znakami
    nowa powieść
    Chinese characters
    Korean alphabet
    Hunmin-jeongeum Manuscript
    a profane name of the Korean alphabet
    writing with borrowed Chinese characters
    Confucianism
    Confucian nobleman
    Korean and Chinese mixed up style
    new-style novel
    Opis:
    Pismo chińskie razem z księgami buddyjskimi dotarło do Korei około III w.n.e. Od tego momentu Korea oficjalnie została włączona do obszaru kultury i cywilizacji chińskiej (Cheon So-yeong 2007, 362). Mimo że ideograficzne pismo chińskie nie nadawało się do zapisu języka koreańskiego, Koreańczycy, którzy nie mieli swojego pisma, przyjęli znaki chińskie. Ideograficzne pismo chińskie stało się podstawą życia piśmiennego Koreańczyków aż do połowy XIX w. Początkowo pisma były formułowane w języku chińskim, czyli pisano nie tylko znakami chińskimi, lecz także stosowano szyk typowy dla tego języka. Jednocześnie należy zaznaczyć, że Koreańczycy czytali teksty pisane ideograficznym pismem chińskim, adaptując wymowę chińską do zasad języka koreańskiego. Z czasem zaczęły się pojawiać różne style piśmiennicze, np. gugyeol czy idu. Gugyeol był stylem, który charakteryzował się szykiem wyrazów typowym dla języka chińskiego. Był jedynie wzbogacony o morfemy gramatyczne (np. końcówki fleksyjne) nieobecne w języku chińskim, a istotne dla języka koreańskiego. Kolejnym etapem rozwoju języka pisanego było pisanie wciąż chińskimi znakami, ale z zastosowaniem szyku typowego dla zdania sformułowanego w języku koreańskim, a nie w języku chińskim, np. czasownik w funkcji orzeczenia został przesunięty na koniec zdania. Styl urzędowy, w którym widoczne są te zmiany, nazywany jest idu (이두, 吏讀). Prób zapisywania języka koreańskiego zapożyczonymi znakami chińskimi było wiele, ale żadna z metod nie była efektywna. W związku z tym król Sejong stworzył hangeul – alfabet dostosowany do perfekcyjnego zapisywania języka koreańskiego.
    Chinese characters and Buddhist books reached Korea about third century of the Common Era. From that moment Korea became the official part of the Chinese culture and civilization (Cheon So-yeong 2007, 362). Despite the fact that ideographic Chinese characters were not fit for the Korean language, Koreans, having no writing system of their own, adopted the script. Chinese characters became the basis for the Korean writings and official documents till mid-19thcentury. Initially, texts were formulated in Chinese. The sentence order typical of the Chinese language was used in them too. At the same time Koreans read out such texts adapting the pronunciation of Chinese characters to the rules of Korean phonetics. With the flow of time, new styles of writing started emerging including gugyeol and idu. Gugyeol was a style in which the sentence word order was still typical of the Chinese language. It was, however, enriched with Korean grammatical morphemes which were absent in Chinese but were vital for Korean. The next stage in the development of Korean writings is called idu. What is typical of idu is the fact that the sentence word order changed into typical of Korean spoken language (e.g. the verb was transferred at the end of the sentence). None of the methods was fully efficient. Therefore, the most significant breakthrough was the invention of the Korean alphabet called hangeul by the king Sejong.
    Źródło:
    Comparative Legilinguistics; 2015, 22, 1; 65-76
    2080-5926
    2391-4491
    Pojawia się w:
    Comparative Legilinguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies