Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Nowak, Wioletta" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Współpraca rozwojowa Kuby z krajami Południa
    Autorzy:
    Nowak, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420817.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    współpraca Południe-Południe
    dyplomacja medyczna
    pomoc rozwojowa
    Opis:
    CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest przedstawienie skali i form współpracy rozwojowej Kuby z krajami rozwijającymi się. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podstawowym problemem artykułu jest ilościowa i jakościowa analiza współpracy rozwojowej Kuby z krajami Południa. W artykule wykorzystuje się dwa główne narzędzia badawcze: badania literaturowe oraz analizę statystyczną danych dostępnych na stronach internetowych UNESCO i ELAM. PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech części. W pierwszej pokazano osiągnięcia Kuby w sferze edukacji i zdrowia. Następnie przedstawiono skalę i formy kubańskiej współpracy z krajami Południa w obszarze edukacji oraz kubański program współpracy medycznej dla krajów rozwijających się. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Kubańska pomoc rozwojowa koncentruje się głównie w obszarze edukacji i zdrowia. Głównymi beneficjentami są kraje Ameryki Łacińskiej, Karaibów, Afryki i Pacyfiku. Kuba kieruje się zasadą solidarności między biednymi społeczeństwami. Współfinansuje projekty w sferze edukacji i zdrowia, gdy dany kraj jest w stanie partycypować w kosztach. Jeśli kraju beneficjenta nie stać na częściowe sfinansowanie realizowanego projektu, wtedy sama pokrywa koszty. Ponadto przekazuje nieodpłatnie technologie i know-how. Nie ingeruje w sprawy wewnętrzne krajów, z którymi współpracuje. Kuba, mimo trudnej sytuacji ekonomicznej, przyczyniła się do poprawy stanu zdrowia i wykształcenia wielu milionów ludzi w krajach Południa. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Kubański model pomocy/ współpracy w zakresie edukacji i opieki zdrowotnej może stanowić wzór dla zachodnich donatorów.  
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2017, 8, 24; 123-139
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Azjatycki model pomocy rozwojowej
    Asian Model of Development Assistance
    Autorzy:
    Nowak, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/547318.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    pomoc rozwojowa
    współpraca rozwojowa
    rozwój gospodarczy
    kraje rozwijające się
    ODA
    Opis:
    Od początku XXI wieku obserwuje się wzrost poziomu pomocy rozwojowej. W udzielanie pomocy krajom rozwijającym się są zaangażowane nie tylko najbardziej rozwinięte gospodarki świata, ale także arabskie kraje naftowe i gospodarki wschodzące. Każda grupa donatorów kieruje się własnymi zasadami udzielania pomocy. Obecnie do najważniejszych azjatyckich donatorów należą Japonia i Chiny. Kraje te wraz z Koreą Południową stosują bardzo zbliżone strategie udzielania pomocy rozwojowej. Przede wszystkim, politykę pomocy rozwojowej podporządkowały osiąganiu korzyści narodowych. Japonia, Chiny i Korea Południowa pomoc rozwojową zastąpiły współpracą rozwojową. Unikają hierarchicznej relacji donator – odbiorca i nie interweniują w sprawy wewnętrze krajów beneficjentów. Często udzielają pomocy w celu zwiększenia siły nabywczej krajów odbiorców i zapewnienia sobie dostępu do nowych rynków zbytu. Pomoc azjatyckich donatorów nie zastępuje inwestycji zagranicznych w krajach – odbiorcach, ale ułatwia ich napływ. Często jest skutecznym narzędziem dyplomacji surowcowej. Według Japonii, Chin i Korei pomoc ma wzmacniać postawę samopomocy w krajach odbiorcach, a nie ją zastępować. W związku z tym, najczęściej ma formę pożyczek, które trzeba spłacać. Perspektywa spłaty wymusza bardziej przemyślane inwestycje rozwojowe oraz wzrost dyscypliny fiskalnej w krajach odbiorcach. Pomoc jest przeznaczana głównie na realizację określonych projektów mających na celu poprawę infrastruktury. Polityka pomocy azjatyckich donatorów skupia się na osiąganiu wzajemnych korzyści wynikających z połączenia pomocy rozwojowej, inwestycji i handlu.
    Since the beginning of the twenty-first century a huge increase in the level of development assistance has been observed. Development assistance is provided not only by developed countries but also by oil Arab countries and emerging economies. Each group of donors uses its own rules of providing foreign aid. Now, Japan and China are the most important Asian donors. The mentioned countries together with South Korea use very similar development assistance strategies. First of all, their policies of development assistance are subordinated to achieving national benefits. Japan, China and South Korea replaced development assistance with development cooperation. They try to avoid the hierarchical relation donor-recipient country and do not interfere in the inner affairs of their recipients. They often provide foreign aid to increase a purchasing power of recipients and to secure an access to new markets. Asian development assistance does not replace foreign investments but facilitates their inflow to recipient countries. It is also an effective tool of the resource diplomacy. Japan, China and South Korea claim that development assistance should support self-help efforts of recipients not replace them. As a result, Asian foreign aid is mainly provided in form of loans which must be repaid. The perspective of repayment forces more thoughtful development investments and increases fiscal discipline in recipient countries. Asian aid is primarily directed to infrastructure projects. Development assistance policy of Asian donors focuses on mutual benefits that result from the combination of aid, investments and trade.
    Źródło:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy; 2015, 43; 323-334
    1898-5084
    2658-0780
    Pojawia się w:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rywalizacja handlowa Unii Europejskiej i gospodarek wschodzących w Afryce
    Trade Competition between the European Union and Emerging Economies in Africa
    Торговое соперничество Евросоюза и экономик развивающихся стран Африки
    Autorzy:
    Nowak, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/548698.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    handel towarami
    gospodarki wschodzące
    pomoc rozwojowa
    Afryka
    Opis:
    Unia Europejska jest najważniejszym partnerem handlowym Afryki. Jednak od początku globalnego kryzysu finansowego, systematycznie traci swoją przewagę nad gospodarkami wschodzącymi w handlu z krajami afrykańskimi. Od 2007 roku wymiana handlowa Chin, Indii, Brazylii i Turcji z 34 najsłabiej rozwiniętymi krajami Afryki przewyższa wymianę Unii Europejskiej z LDCs. Gospodarki wschodzące nie tylko rywalizują między sobą o afrykańskie surowce, rynki zbytu i wpływy na kontynencie, ale stanowią zagrożenie dla pozycji i interesów Europy w Afryce. W artykule pokazano skalę i trendy w handlu dobrami między krajami Unii Europejskiej i 54 krajami afrykańskimi oraz 4 gospodarkami wschodzącymi (Chiny, Indie, Brazylia, Turcja) i Afry-ką w latach 2000–2013. Wymianę handlową między stronami zbadano na podstawie danych UN Comtrade Database. Relacje handlowe Unii Europejskiej z Afryką są bardzo złożone. Unia prowadzi negocjacje z poszczególnymi krajami, grupami krajów i Unią Afrykańską. Deklaruje partnerstwo w stosunkach z Afryką, naciska na wielostronną liberalizację handlu przez kraje afrykańskie, ale sama wciąż stosuje protekcjonistyczną politykę wewnętrzną. Przeznacza coraz większe kwoty na pomoc dla Afryki. Jednak otrzymanie pomocy uwarunkowane jest spełnieniem szeregu różnych kryteriów. Gospodarki wschodzące traktują kraje afrykańskie jako równorzędnych partnerów, rozwijają współpracę Południe-Południe i nie ingerują w sprawy wewnętrzne swoich partnerów handlowych. Systematycznie zwiększają pomoc rozwojową nie stawiając przy tym warunków politycznych. Zarówno UE, jak i gospodarki wschodzące, łączą politykę handlową z polityką rozwojową i inwestycyjną. Wydaje się jednak, że gospodarki wschodzące znalazły efektywniejszy sposób.
    The European Union is the most important trading partner for Africa. However, since the beginning of the global financial crisis it has been steadily losing its advantage over emerging economies in merchandise trade with African countries. Trade in goods between China, India, Brazil, Turkey and 34 Africa’s least developed countries has been surpassing trade between the EU and Africa’s LDCs since 2007. Emerging economies not only compete between themselves for access to African resources, markets, and influence on the African continent but also pose a threat for the EU’s position and interests in Africa. The paper shows the level and trends in merchandise trade between the EU and 54 African countries, and between four emerging economies (China, India, Brazil, Turkey) and Africa in the years, from 2000 to 2013. The analysis is based on the data retrieved from the UN Comtrade Database. Trade relations between the EU and Africa are very complicated. The EU negotiates agreements with individual African countries, groups of countries, and the African Union. It declares partnership, insists on multilateral trade liberalization by African countries but at the same time protects its own market. The EU provides more and more development assistance to African countries. However, its assistance is highly conditional. The emerging economies treat African countries as equal partners, they develop the South-South cooperation and do not interfere in domestic affairs of their trading partners. Besides, they systematically increase their development assistance to Africa without any political conditions. Both, the EU and emerging economies combine trade policy with development and investment policies. However, it seems that the emerging economies do it more efficiently.
    Źródło:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy; 2016, 47; 386-404
    1898-5084
    2658-0780
    Pojawia się w:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Effect of Stabilization Programmes on Economic Growth
    Wpływ programów stabilizacyjnych na wzrost gospodarczy
    Autorzy:
    Nowak, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/549246.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Effect of stabilization programmes
    economic growth
    IMF
    monetary integration
    efekty działań stabilizacyjnych
    wzrost gospodarczy
    MFW
    integracja monetarna
    Opis:
    The primary role of the IMF is to support the members when they have problems with bal-ance of payments disequilibrium. For this purpose IMF developed various stabilization pro-grammes that are based on the monetary approach to the balance of payments. A country can participate in IMF loan when it realizes tight monetary and fiscal policies. During period 1953–2011 a lot of countries participated in IMF programmes and the amount of approved IMF loans increased exponentially. There are a lot of empirical studies that focus on the effect of IMF’s stabilization programmes on output growth in supported countries. Most of them show that the participation in IMF loan programmes reduce or have negative impact on the output growth at least in short-run.
    Kraje, które mają zachwianą równowagę bilansu płatniczego mogą skorzystać z pomocy fi-nansowej Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW). W tym celu MFW uruchomił różne programy stabilizacyjne, których podstawę stanowi monetarystyczny model bilansu płatniczego. Kraje, które uzyskują finansowe wsparcie od MFW zobowiązują się realizować restrykcyjną poli-tykę fiskalną i pieniężną w trakcie trwania kredytu. W latach 1953–2011 bardzo dużo krajów uczestniczyło w programach stabilizacyjnych MFW, a kwota udzielonych pożyczek rosła w sposób wykładniczy. Wielu ekonomistów badało wpływ programów stabilizacyjnych na wzrost gospodarczy krajów, które korzystają ze wsparcia MFW. Z większości badań empirycznych wynika, że przynajmniej w krótkim okresie uczestnictwo w programie stabilizacyjnym ma niekorzystny wpływ na stopę wzrostu gospodarczego. Następuje spowolnienie wzrostu lub wręcz jego zahamowanie.
    Źródło:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy; 2013, 31; 27-34
    1898-5084
    2658-0780
    Pojawia się w:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pomoc rozwojowa krajów BASIC
    Development assistance of BASIC countries
    Autorzy:
    Nowak, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/569924.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu
    Tematy:
    development assistance
    development cooperation
    emerging donors
    developing countries
    ODA
    Opis:
    Since the first decade of the twenty first century Brazil, China, India and South Africa (BASIC countries) have substantially increased their development assistance to developing countries. Now, they are called the main emerging (new) donors. BASIC countries are donors and recipient countries at the same time. They still receive a lot of assistance from developed countries and international organisations. At the same time they provide development assistance to the South. As new donors they both change the rules of providing aid established by traditional donors and reduce the possibility of their impact on the economic policies of developing countries. The aim of the article is the presentation of development aid policies of Brazil, China, India and South Africa. The level of aid is estimated on the reports which are available on the government websites of BASIC countries and data presented by different authors in the literature. However, because of the complexity of the emerging donors’aid system, the figures do not fully show the actual state. Among BASIC countries China is the biggest donor and South Africa offers the lowest amount of aid. India and Brazil provided similar amounts of development assistance to developing countries in the years 2007-2010. The investigation shows that Brazil, China, India nad South Africa instead of providing conditional aid prefer development cooperation. They break with the hierarchical donor-recipient relationship, declare solidarity with Southern countries and respect their national sovereignty and independence. Moreover, they show greater sensitivity to the needs of developing countries and share with them their own experiences in the field of socio-economic development. Their development aid/cooperation is set to obtain mutual benefits and creates conditions for further economic cooperation. For BASIC countries the development aid/cooperation is also an important tool of their foreign policy. They often use aid to achieve political, strategic and economic objectives. However, their aid seems to be more attractive to developing countries and has a greater impact on their economic growth than the development assistance offered by the traditional donors.
    Źródło:
    Ekonomia XXI Wieku; 2015, 3 (7); 46-64
    2353-8929
    Pojawia się w:
    Ekonomia XXI Wieku
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany w strukturze zatrudnienia w województwie dolnośląskim w latach 1999-2010
    Autorzy:
    Nowak, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/587896.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach
    Tematy:
    Struktura zatrudnienia
    Zatrudnienie
    Employment
    Employment structure
    Opis:
    In Lower Silesian Voivodeship the structure of employment, measured by a percentage share of employed persons in sections of an economy, has been evolved in 1999- 2010 years. The main changes took place after 2001 year. The application of Wroclaw taxonomy to the analysis of the structure of employment in Lower Silesian Voivodeship shows two homogenous sets of objects during period 1999-2008. First set covers period 1999-2001 and second covers period 2002-2008. Changes in the second set were smaller than in the first one. Structures of employment in Lower Silesian Voivodeship and Poland in 1999-2010 are not similar. Only a similar tendencies of changes in both cases are observed
    Źródło:
    Studia Ekonomiczne; 2014, 166; 169-178
    2083-8611
    Pojawia się w:
    Studia Ekonomiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Turcja jako wschodzący donator
    Turkey as emerging donor
    Autorzy:
    Nowak, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/955992.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    development assistance
    emerging donors
    developing countries
    pomoc rozwojowa
    wschodzący donatorzy
    kraje rozwijające się
    ODA
    Opis:
    Od początku XXI wieku wschodzące gospodarki zaczęły aktywnie udzielać pomocy rozwojowej krajom rozwijającym się. W 2004 roku do grona wschodzących donatorów dołączyła Turcja. Obecnie otrzymuje dużą pomoc (głównie od Unii Europejskiej) i jednocześnie jest jednym z ważniejszych nowych donatorów. W 2013 roku na pomoc rozwojową przeznaczyła ponad 3 mld USD. Turcja udziela pomocy przede wszystkim krajom muzułmańskim w regionie. Rośnie także turecka pomoc dla Afryki. Turcja jako donator dąży głównie do osiągnięcia stabilizacji w regionie, pozyskania nowych rynków dla swoich towarów i wsparcia na forum międzynarodowym. Wypracowuje standardy świadczenia pomocy pośrednie między stosowanymi przez tradycyjnych i nowych donatorów. Od donatorów DAC/OECD różni się tym, że nie stawia politycznych warunków swoim beneficjentom i nie przeznacza pomocy w pierwszej kolejności na promowanie demokracji czy dobrego rządzenia w krajach odbiorcach. W przeciwieństwie do innych wschodzących donatorów, nie zrywa z relacją donator-odbiorca i nie przywiązuje dużego znaczenia do współpracy Południe-Południe.
    Since the beginning of the twenty-first century emerging economies have been actively providing development assistance to developing countries. Turkey became an emerging donor in 2004. Now, it is a beneficiary of development aid (mainly from the European Union) and at the same time one of the most important new donors. In 2013, Turkey delivered over 3 billion US dollars in official development assistance. The main Turkish recipients are Muslim countries in the region. Besides, Turkey’s aid to Africa has been steadily growing. The main aim of the Turkish development assistance policy is stabilization in the region, access to new markets, and support from international organisations. The rules according to which Turkish assistance is provided to developing countries are half way between those established by traditional and new donors. In contrast to DAC donors, Turkey provides unconditional assistance and does not primarily use its aid to promote democracy and good governance in recipient countries. Unlike other emerging donors, Turkey does not depart from the donor-recipient relationship and does not attach great importance to the South-South cooperation.
    Źródło:
    Optimum. Economic Studies; 2015, 3(75); 168-179
    1506-7637
    Pojawia się w:
    Optimum. Economic Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Development Effectiveness of Foreign Assistance
    Efektywność wykorzystania pomocy zagranicznej na cele rozwojowe
    Autorzy:
    Nowak, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/548387.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    foreign aid
    effectiveness
    economic growth
    economic development
    ODA
    pomoc zagraniczna
    efektywność
    wzrost gospodarczy
    rozwój gospodarczy
    Opis:
    Since the beginning of the1960s, developed countries have spent over USD 3 trillion on offi-cial development assistance to promote economic growth and development in developing coun-tries. Over the last few decades not only major donors but also aid objectives have been changing. The aid objectives reflected changes in geopolitics, the development objectives and views on the development process. Foreign aid very often was treated as an important tool of donors’ foreign and commercial policies. Theoretical studies developed in the sixties support the positive relationship between the foreign aid and economic growth. Two-gap model was used as the basis for calculation of aid requirements. The empirical research on the effectiveness of development aid are extensive and multidimension-al. However, their results and conclusions are ambiguous. Principally there are two main strands of the literature on the relationship between foreign aid and economic growth. One group of studies claims that there is the positive aid-growth correlation, the second argues that this correlation is negative. Positive correlation between the foreign aid and economic growth can be either unconditional or conditional. In the second case the aid effectiveness depends on many different factors. The most important are specific conditions in the recipient countries, macroeconomic policy, geograph-ical location, levels of aid allocation and aid modalities.
    Od początku lat 60. ubiegłego wieku kraje wysoko rozwinięte przeznaczyły ponad 3 biliony dolarów amerykańskich na oficjalną pomoc rozwojową dla krajów słabo rozwiniętych. W ciągu ostatnich kilku dekad nie tylko zmieniali się główni donatorzy, ale także cele, na które przezna-czana była pomoc. Cele, którymi kierowali się darczyńcy, zależały od rozwoju sytuacji geopoli-tycznej, obowiązującej w danym czasie doktryny rozwoju gospodarczego oraz poglądów dotyczą-cych właściwych celów rozwojowych. Pomoc zagraniczna często była traktowana przez donato-rów jako ważne narzędzie polityki zagranicznej i handlowej. Rozwinięte w latach 60. XX w. modele ukazywały pozytywny związek między pomocą za-graniczną a wzrostem gospodarczym. Model dwóch-luk wykorzystywano w celu ustalenia pozio-mu pomocy niezbędnego dla danego kraju. Badania empiryczne dotyczące efektywności wykorzystania pomocy zagranicznej na cele rozwojowe są obszerne i wielowymiarowe. Jednak uzyskane wyniki nie są jednoznaczne. Zasadniczo, w literaturze przedmiotu można znaleźć dwie wykluczające się odpowiedzi na pytanie dotyczące wpły-wu pomocy zagranicznej na wzrost gospodarczy. Według jednej grupy badaczy istnieje pozytywna korelacja między pomocą zagraniczną a wzrostem gospodarczym, a według drugiej – negatywna. Korelacja pozytywna może być bezwarunkowa lub warunkowa. W drugim przypadku, efek-tywność wykorzystania pomocy zagranicznej na cele rozwojowe zależy od wielu różnych czynni-ków. Wśród nich za najważniejsze uważa się: warunki społeczno-gospodarcze panujące w kraju otrzymującym pomoc, prowadzoną przez niego politykę makroekonomiczną, jego położenie geo-graficzne, a także poziom oraz formę pomocy zagranicznej.
    Źródło:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy; 2014, 38; 74-84
    1898-5084
    2658-0780
    Pojawia się w:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gospodarki wschodzące jako główni partnerzy handlowi najsłabiej rozwiniętych krajów świata
    Emerging economies as major trading partners for the least developed countries
    Autorzy:
    Nowak, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/570126.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu
    Tematy:
    handel dobrami
    gospodarki wschodzące
    system preferencji handlowych
    Opis:
    Od początku XXI wieku obserwuje się szybki wzrost wymiany towarowej między gospodarkami wschodzącymi i najsłabiej rozwiniętymi krajami świata. W latach 2012-2014 Chiny i Indie stały się ważniejszymi partnerami handlowymi dla tej grupy krajów niż gospodarki wysoko rozwinięte. Ekspansja handlowa Chin i Indii osłabiła przede wszystkim pozycję Unii Europejskiej jako głównego partnera handlowego dla tej grupy państw. Gospodarki wschodzące wprowadziły specjalne systemy umożliwiające preferencyjny dostęp do ich rynków dla produktów pochodzących z najsłabiej rozwiniętych krajów świata. Poza tym efektywnie połączyły politykę handlową z pomocową. Celem artykułu jest przedstawienie wzajemnych stosunków handlowych Chin i Indii z 48 najsłabiej rozwiniętymi krajami świata w latach 2000-2014. Analizy dokonano na podstawie danych UN Comtrade Database. W artykule porównano skalę i dynamikę wymiany towarowej Chin i Indii z najsłabiej rozwiniętymi krajami świata, a także poziom handlu azjatyckich gospodarek wschodzących z grupą najsłabiej rozwiniętych krajów z poziomem handlu Unii Europejskiej, Stanów Zjednoczonych i Japonii z tymi krajami
    Źródło:
    Ekonomia XXI Wieku; 2016, 3 (11); 59-70
    2353-8929
    Pojawia się w:
    Ekonomia XXI Wieku
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies