Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wychowania" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Wychowanie do wartościowania w kontekście pluralizmu
    Formation to Valuing in the Context of Pluralism
    Autorzy:
    Nowak, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1857602.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    proces wychowania
    wartościowanie
    pluralizm
    cel wychowania
    process of formation
    valuing
    pluralism
    purpose (goal) of education
    Opis:
    The reflection on the theme of formation to valuing in the context of pluralism entails several important areas of analysis. First of all, the social and cultural dimension of the process of formation has been stressed. This implies both a necessity to properly choose values in formation and to take into account social consequences of the strategies how to teach them. The concepts of formation and values have been explained here, and particular principles according to which select values in the process of formation have been described. The formative situation under the conditions of the pluralism of values has been characterized in particular detail, including requirements and approved valuing attitudes in this context. A complex context of pluralism calls for adequate strategies of formation to valuing, among which we find: strategy of dissonance, strategy of testimony and strategy of stimulation. The strategies under consideration are directed towards a desirable formative effect, such as: greater sensitivity of the disciple to values, a coherent order of the selected values, coherence between the selected system of values and the realized attitude.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2001, 2; 5-27
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pedagogika egzystencjalizmu: jej założenia, cele i rola w rozwoju nauk pedagogicznych
    Pedagogy of Existentialism: Its Assumptions Goals, and Its Role in the Development of Pedagogic Sciences
    Autorzy:
    Nowak, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1857082.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    pedagogika egzystencjalizmu
    myśl pedagogiczna
    teoria wychowania
    aksjologia pedagogiki egzystencjalizmu
    rola nauczyciela/pedagoga i wychowanka/ucznia w procesie wychowania
    metodyka wychowania i nauczania
    existential pedagogy
    pedagogical thinking
    axiology of existential pedagogy
    the role of teacher/educator and pupil/student in the educational process
    the methodology of education and instruction
    Opis:
    The paper seeks to bring home to theorists and practitioners of education one of the branches of pedagogical thought, namely existential pedagogy. The main line of thinking in pedagogy can be defined in the following way: the point is to help people to overcome their banal existence and help them to choose a way towards authentic existence. Thus formulated watchword of this trend opens a new perspective on pedagogical thinking of great importance both theoretical and practical. It is true that in the end of the 1960s the peculiar vogue for existentialism was in the wane. Nevertheless it brought about a vivid interest in philosophy, introduced a new approach in many domains of science, including pedagogy. Consequently, the reality of education and its planning could better be recognized. By opening to what is non-verifiable, existentialism made it possible to seek after the sense of existence and education (interest in the noetic dimension), and to quest after a climate in which one could adopt an attitude of openness and overcome abstract categories (V. Frankl). The very categories of existentialism are significant, starting with the category of „existence” (Lat. existere - take place, exist, appear, be outside, go towards). Owing to existentialism such categories as „freedom,” experience etc. have clearly received a dynamic dimension in pedagogy. The author points to existentialism as a branch of contemporary philosophical thought with which is connected its appearance in pedagogical thought. The author devotes much attention, within the framework of basic problems of existential pedagogy, to the tasks and objectives of education. He does this by turning our attention to the axiology of existential pedagogy, understanding of the educational relationship, the role of educator/teacher and pupil/student in the overall dynamism of the educational process. Then he goes on to outline an existential approach to the methodology of education and instruction. By showing the main aspects of the existentialist trend in pedagogical thought, the paper may become a help in understanding not only how to approach the reality of education in the future, but also how to understand many ideas that have been imported to pedagogical thought by existentialism. Undoubtedly, existentialism has contributed to the recognition of the role of human experiences and emotions in the formation of personality. This can also be seen as an important element in the formation of a society that is more capable of empathy, dialogue, reconciliation, and sensitivity. It is especially valuable of existentialism that it has directed pedagogical thinking towards planning (in relation with the be-project idea) and the carrying out of plans in the future. They call for the climate of empathy, agreement, dialogue, and collaboration with others. Existentialism has faced criticism, but has also won great popularity and recognition. At least some of these attitudes are illustrated in the paper. Generally, one can say that undoubtedly existentialism has had its role in stressing a living concrete anew in pedagogical thought. Among other things, it has contributed a lot to the issue of coming to terms between individualism and socialization, subjectivism and objectivism, solving these problems by way of compromise between the two kinds of opposition.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2004, 32, 2; 5-29
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między wiedzą naukową a mądrością w pedagogice – w obszarze filozofii wychowania
    Between Scientific Knowledge and Wisdom in Education – In the Area of the Philosophy of Education
    Autorzy:
    Nowak, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/448700.pdf
    Data publikacji:
    2016-07
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    filozofia wychowania
    wiedza naukowa
    mądrość
    pedagogika
    the philosophy of education
    scientific knowledge
    wisdom
    pedagogy
    Opis:
    Artykuł podejmuje problem tożsamości filozofii wychowania i jej specyfiki jako subdyscypliny pedagogicznej, postulując zarazem pewien model jej uprawiania, który może pozwalać na realizowanie jej w dawnych kategoriach nie tylko dyscypliny naukowej, ale także zawierającej i reprezentującej mądrość pedagogiczną. Cała zresztą filozofia, dążąc do spełniania wymagań wiedzy naukowej, zawsze dążyła do bycia źródłem mądrości w życiu indywidualnym i społecznym (idąc za dawną tradycją postrzegania roli filozofa jako mędrca) i nie zadawalała się jedynie wytwarzaniem wiedzy naukowej. Stwierdzenie Th. Kampmanna o filozofii znajdującej się między odwieczną mądrością a czasowo uwarunkowaną wiedzą posłużyło autorowi za podstawę do zaproponowania podejść w badaniach rzeczywistości wychowania (konkretnie metody fenomenologicznej, hermeneutycznej, dialektycznej i systemowej), które – podejmując wyzwania życia i opierając się na życiu (Lebenswelt) – pozwoliłyby na osiąganie mądrości pedagogicznej. Propozycja ta, nie wykluczając obecności także religii – „filozofowania w wierze” – jak postulował Gilson, zachęca do przechodzenia od danych naukowych (także nauk szczegółowych) do ujęć „bliskich życiu”, aspirujących do odkrywania „odwiecznych racji rzeczy” (aeternae rationes rerum), poprzez które możliwe byłoby dochodzenie do pedagogicznej mądrości.
    The article undertakes the problem of the identity of the philosophy of education and its specificity as one of the pedagogical disciplines at the same time, making it a model of the practice of growing, which could allow the implementation of it in old categories not only scientific discipline, but also containing and representing the pedagogical wisdom. Moreover, the whole philosophy, in order to meet the requirements of scientific knowledge, always sought to be a source of wisdom in the individual and social life (following the distant tradition of perception of the role of the philosopher as a Sage) and was not content only for the production of scientific knowledge. Affirming the statement of Th. Kampmann about the philosophy located between the age-old wisdom and temporarily conditioned knowledge, the author served as the basis for proposing approaches in basic reality of education (specifically the phenomenological method, hermeneutic, dialectical and systematical), which undertake the challenges of the life and based on the life (Lebenswelt), they would allow for the achievement of pedagogical wisdom. This proposal, not excluding the presence also of the religion – “philosophizing in faith” – as postulated Gilson, encourages the transition from scientific data (including specific sciences), for “close”, aspiring to explore “the age-old rights of the things” (aeternae rationes rerum), through which it would be possible to reach the pedagogical wisdom.
    Źródło:
    Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 1; 19-38
    2450-5358
    2450-5366
    Pojawia się w:
    Studia Paedagogica Ignatiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aksjologia współczesnej pedagogiki resocjalizacyjnej jako podstawa jej sukcesu
    Axiology of Contemporary Resocialization Pedagogy as the Basis for its Success
    Autorzy:
    Nowak, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1811069.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wartości
    aksjologia
    aksjologia wychowania
    resocjalizacja
    sukces
    efekty
    values
    axiology
    axiological education
    rehabilitation
    treatment
    success
    results
    Opis:
    Życie człowieka charakteryzują wartości realizowane w wolności. Dotyczy to także resocjalizacji. Wartościami zajmuje się aksjologia, a w pedagogice – aksjologia wychowania. Główny problem artykułu sformułowano jako pytanie: Jaka jest rola wartości w sukcesie oddziaływań resocjalizacyjnych? W odpowiedzi na ten problem podjęto najpierw określenie roli wartości w wychowaniu i w pedagogice, następnie wskazano na specyficzne aspekty procesu resocjalizacji, aby w tym kontekście przedstawić zagadnienie roli wartości w procesie skutecznej resocjalizacji.
    A man’s life are characterized by values implemented in freedom. This also applies the rehabilitation and treatment. Values and deals are the subject of interest of axiology and axiological education. The main problem of this article are formulated as question: What is the role of values in the success of the impact of correctional facilities? In response to this problem it was decided to specify the role of values in education and pedagogy, then it was indicated on the specific aspects of the process of rehabilitation, to take, in this context, the question of the role of values in the process of effective rehabilitation and treatment of the prisoners.
    Źródło:
    Roczniki Pedagogiczne; 2019, 11(47), Numer specjalny; 17-28
    2080-850X
    Pojawia się w:
    Roczniki Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wychowalność człowieka podstawą sensu i znaczenia wychowania
    Educatability of Man as the Foundation of the sense and significance of Formation
    Autorzy:
    Nowak, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1857496.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wychowalność
    człowiek wychowalny
    sens i możliwości wychowania człowieka
    noetyczny wymiar wychowania
    optymizm pedagogiczny
    pesymizm pedagogiczny
    realizm pedagogiczny
    educatability
    educationable man
    the sense and possibility of man's educatability
    noetic dimension of education
    pedagogical optimism
    pedagogical pessimism
    pedagogical realism
    Opis:
    The paper points to one of the basic categories in scientific pedagogy which is „educatability.” It played an important role in the origins of pedagogy as a discipline of science and was combined with the acceptance in the point of departure, as a special hypothesis, that there are possibilities to form man. Assuming this possibility, J.F. Herbart (1776-1841), the father of scientific pedagogy, worked out his concepts of formation and general pedagogy. According to him, „educatability” (Die Bildsamkeit) is the basic category of pedagogy (Algemeine Paedagogik, 1806). As the contemporary pedagogical thought seeks more and more often an answer to the question about the sense and meaning of education, stumbling at the same time on the byways of its utopian and idealistic approaches, the category of „educatability” may become one of the ways to make the pedagogical practice and theory real and sensible. Like over two hundred years ago this category has become the ground upon which to build the scientific reflection in pedagogy. In the same manner this paper suggests that it may turn out very helpful to bring it back and remind. It can help us explain the contemporary problems connected especially with the discovery of the sense and possibility to educate man. The paper concentrates first on the discussion around the problem of educatability over the history of human thought. Listing its main representatives and its stages (from the ancient until the modern times), it exposes two standpoints characteristic of that „debate about the educatability of man”: „pedagogical optimism” and „pedagogical pessimism.” It also points to the contemporary solutions of that problem in „pedagogical realism” that characterizes, among other things, the Christian approach to the issue of man's educatability. Following the line of the latter standpoint, that paper discusses in detail the structure of the process of man's educatability, pointing to the basic elements and factors of the process of the person's educatability. The approach to „educatability” as a category giving sense to education and pedagogy is listed among the basic problems of the research of general pedagogy. Here we ask not only about the essence of education and its specific character, but also about the possibility and conditions of the process of education and about its sense and meaning (its noetic dimension).
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2002, 30, 2; 5-20
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Father Jacek Woroniecki (1878–1949) – Master and Mentor of Catholic and Christian Pedagogical Thought
    Ojciec Jacek Woroniecki (1878-1949) – mistrz i mentor katolickiej i chrześcijańskiej myśli pedagogicznej
    Autorzy:
    Nowak, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1810729.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-21
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    katolicka myśl pedagogiczna
    chrześcijańska myśl pedagogiczna
    pedagogika katolicka
    pedagogika chrześcijańska
    paedagogia perennis
    podmiot wychowania
    przedmiot wychowania
    wychowawca
    pedagog
    mentor
    mistrz
    O. Jacek Woroniecki (1878-1949)
    integralna pedagogika i integralne wychowanie
    Catholic pedagogical thought
    Christian pedagogical thought
    Catholic Pedagogy
    Christian Pedagogy
    subject of education
    object of education
    tutor
    pedagogue
    master
    Fr. Jacek Woroniecki (1878-1949)
    integral pedagogy and integral education
    Opis:
    Ojciec Jacek Woroniecki przyczynił się do budowania nie tylko pedagogiki chrześcijańskiej i katolickiej, ale także pedagogiki w ogóle w Polsce, osiągając niekwestionowane mistrzostwo w tym zakresie. Jako mistrz i nauczyciel zaistniał na gruncie pedagogiki katolickiej i chrześcijańskiej, wnosząc swój wkład w wypracowywanie ich statusu dyscyplinarnego w ciągu całego swojego życia, które odczytujemy jako ilustrację kształtowania się jego dojrzałej wiary i z niej wynikającej jego naukowej refleksji. Przestrzegając przed zbyt pochopnym zaliczaniem pedagogów do pedagogów katolickich, podejmuje problematykę pedagogiczną z pozycji, którą możemy określić jako pozycję mądrości chrześcijańskiej i w niej, zwłaszcza w Kościele katolickim, odkrywa to, co rozumiał on jako paedagogia perennis, zawierająca w swoich blokach tematycznych takie podstawowe grupy problemów, jak: 1) podmiot wychowania jako refleksję nad człowiekiem mającym być wychowanym; 2) przedmiot wychowania, czyli co w wychowaniu chcemy wytworzyć przez działalność wychowawczą oraz 3) wychowawcę, czyli tego, który pojedynczo czy społecznie ma pokierować procesem wychowania w wychowanku. Zauważając dominację postaw indywidualistycznych w nauczaniu i wychowaniu, Jacek Woroniecki eksponuje „społeczną stronę samej czynności wychowawczej”, nie deprecjonując w niczym „wartości indywidualnych wychowawcy”. Zabierając głos w sprawie specyfiki pedagogiki, Woroniecki przyczynił się do umocnienia tej specyfiki, a jednocześnie wprowadził refleksję pedagogiczną w konteksty uniwersalności i wypracował jej status jako dyscypliny z własną tożsamością jak również otwartej na rzeczywistość, na inne dyscypliny oraz na wielorakie aspekty i wymiary ludzkiej egzystencji. Praktycznie przyczyniając się do rozwoju pedagogiki, wskazuje na sposoby kształtowania charakteru i osobowości wychowanka, postulując powrót do pedagogicznych zasad chrześcijaństwa zwanych uniwersalizmem pedagogicznym, w którym zwraca się uwagę na przedmiot formalny wychowania – człowieka – takiego, jakim on winien być wtedy, gdy osiągnie pełnię swojego osobowego bytu w wyniku właściwego, tj. harmonijnego rozwoju w nim wszystkich cnót przyrodzonych i nadprzyrodzonych.
    Fr. Jacek Woroniecki contributed to building not only Christian and Catholic pedagogy, but also pedagogical theory in general in Poland, having achieving unquestioned primacy in this regard. He appeared on the grounds of Catholic and Christian pedagogy as master and teacher, contributing to the development of their disciplinary status throughout his entire life, which we read as an illustration of shaping his mature faith and his scientific reflection arising from it. In warning against the hasty classification of educators as Catholic educators, he embraced the pedagogical issues from a position which could be described as a position of Christian wisdom, and in this wisdom, particularly in the Catholic Church, he discovered what he understood as paedagogia perennis, including in his thematic blocks such fundamental groups of issues as 1) the subject of education as the reflection over the person to be educated, 2) the object of education, i.e. what we want to produce in education by means of educational activity, and 3) the tutor, i.e. the one who individually or socially is to direct the process of education in the pupil. Noting the domination of individualistic attitudes in teaching and education, Fr. Jacek Woroniecki exhibits “the social side of the educational action itself,” while not depreciating “the tutor’s individual values” at all. Speaking on the matter of the specificity of pedagogy, Fr. Woroniecki contributed to the consolidation of this specificity, and simultaneously introduced pedagogical reflection, in the contexts of universality, and developed its status as a discipline with its own identity, but simultaneously open to reality, to other disciplines, and the manifold aspects and dimensions of human existence. In making a practical contribution to the development of pedagogy, he indicated the methods for the formation of the character and personality of a pupil, postulating a return to the pedagogical principles of Christianity called the pedagogical universalism, in which attention was paid to the formal object of the education – the person – e.g. how the person should be when reaching the fullness of personal existence as a result of the proper, i.e. harmonious, development of all the natural and supernatural virtues.
    Źródło:
    Roczniki Pedagogiczne; 2021, 13, 1; 95-117
    2080-850X
    Pojawia się w:
    Roczniki Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies