Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Nikiel" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Efficiency of antioxidative system in spinach plants growing in soil contaminated with nickel
Sprawność systemu antyoksydacyjnego roślin szpinaku rosnących w glebie zanieczyszczonej niklem
Autorzy:
Arasimowicz, M.
Wiśniowska-Kielian, B.
Niemiec, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/387685.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
antioxidative system
glutathione
ascorbic acid
nickel
spinach
system antyoksydacyjny
glutation
kwas askorbinowy
nikiel
szpinak
Opis:
The paper attempted to assess the activity of antioxidative system in cells of spinach plant, ‘Matador’ c.v., growing in the soil contaminated with Ni. Plant material for analyses was obtained from two pot experiments conducted in 2010 and 2011 in the vegetation hall of the Experimental Station of the University of Agriculture in Krakow. Ni content in the plant aboveground parts was assessed by ICP-ES method, contents of reduced glutathione form by colorimetry and ascorbic acid by titrimetric method. Nickel content in spinach aboveground parts ranged from 2.00 to 204.5 mg kg–1 d.m. and increased with growing substratum pollution with this element and usually with plant age. The plants contained from 31 to 238 g GSH g–1 f.m. In the first three objects with 0o, Io and IIo degree of substratum pollution according to IUNG classification, this antioxidant contents were higher in comparison with its amount in plants from the control and objects with lower degree of pollution. In the object with the highest nickel dose application, GSH content in plants decreased significantly in comparison with plants from the other objects, while the plants on this object died shortly after germination. Ascorbic acid content in spinach in the both years of experiments ranged from 24.13 to 73.09 mg 100 g–1 f.m. and increased in plants from the successive objects with growing substratum contamination with nickel. In the first phase of growth spinach plants contained generally much more of GSH and AsA, which indicated much better efficiency of the antioxidative system at the initial period of growth.
W pracy podjęto próbę oceny aktywności systemu antyoksydacyjnego komórek roślin szpinaku odmiany ‘Matador’ rosnących w glebie zanieczyszczonej Ni. Materiał roślinny do analiz pozyskano w dwóch doświadczeniach wazonowych prowadzonych w latach 2010 i 2011 w hali wegetacyjnej stacji doświadczanej 996 Monika Arasimowicz et al Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. W częściach nadziemnych roślin oznaczono zawartość Ni metodą ICP-ES, zredukowanej formy glutationu metodą kolorymetryczną oraz kwasu askorbinowego metodą miareczkową. Zawartość niklu w częściach nadziemnych szpinaku wynosiła od 2,00 do 204,5 mg kg–1 s.m. i zwiększała się wraz ze stopniem zanieczyszczenia podłoża tym pierwiastkiem oraz na ogół wraz z wiekiem roślin. Rośliny zawierały od 31 do 238 g GSH g–1 ś.m. W roślinach z pierwszych trzech obiektów o zanieczyszczeniu podłoża odpowiadającym 0o, Io, IIo , według klasyfikacji IUNG, zawartość tego antyoksydantu była większa w porównaniu z zawartością GSH w roślinach z obiektu kontrolnego i obiektów o niższym stopniu zanieczyszczenia. W obiekcie z największym zastosowanym dodatkiem niklu zawartość GSH w roślinach zmniejszyła się istotnie w porównaniu z roślinami z pozostałych obiektów, a rośliny z tego obiektu obumarły niedługo po wschodach. Zawartość kwasu askorbinowego w szpinaku w obydwu latach doświadczeń mieściła się w przedziale od 24,13 do 73,09 mg 100 g–1 ś.m. i zwiększała się w roślinach z kolejnych obiektów o coraz większym zanieczyszczeniu podłoża niklem. Rośliny szpinaku w pierwszej fazie wzrostu zawierały na ogół znacznie więcej GSH i AsA, co wskazuje na znacznie wyższą sprawność systemu antyoksydacyjnego roślin w początkowym okresie wzrostu.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2013, 20, 9; 987-997
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmiany odczynu gleby oraz fitoprzyswajalności niklu pod wpływem dodatku osadu dennego do podłoża
Changes of soil ph value and nickel phytoavailability as an effect of bottom sediment addition to the substratum
Autorzy:
Arasimowicz, M.
Niemiec, M.
Wiśniowska-Kielian, B
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/125931.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
osad denny
nikiel
rośliny
odczyn
pobranie
współczynnik bioakumulacji
bottom sediment
nickel
plants
uptake
reaction
bioaccumulation coefficient
Opis:
Celem badań była ocena wpływu dodatku osadu dennego na odczyn podłoża oraz pobranie niklu przez rośliny w warunkach doświadczenia wazonowego. Komponentami podłoża były gleba lekka, bardzo kwaśna oraz osad denny bagrowany ze Zbiornika Rożnowskiego. Udział osadu dennego wynosił od 0 do 16% całkowitej masy podłoża. Rośliny testowe były uprawiane w następstwie: kukurydza i bobik oraz owies i łubin. Po okresie wegetacji rośliny zebrano na zieloną masę. Zawartość Ni w mineralizatach uzyskanych z materiału roślinnego oznaczono metodą ICP-AES. W pracy porównano zmiany pobrania Ni z plonem roślin testowych w zależności od gatunku roślin uprawianych w następstwie po sobie i dodatku osadu dennego do podłoża. Pomimo wzrostu zawartości Ni w podłożu spowodowanego dodatkowym ładunkiem tego metalu wniesionym wraz z zastosowanym osadem dennym nie następowało zwiększenie zawartości niklu w tkankach większości roślin testowych. Dodatek osadu dennego w ilości przekraczającej 4% masy podłoża powodował zmniejszenie zawartości Ni w częściach nadziemnych wszystkich roślin testowych w porównaniu z roślinami z obiektów kontrolnych. W warunkach zwiększającego się udziału osadu w podłożu największe całkowite pobranie Ni zanotowano w przypadku kukurydzy, a najmniejsze w przypadku owsa. W celu oceny zmian pobrania Ni z plonem roślin testowych obliczono współczynniki bioakumulacji (WB) Ni dla poszczególnych roślin. Największe wartości tego współczynnika zanotowano w przypadku bobiku, następnie porównywalne w przypadku owsa i łubinu, a najmniejsze dla kukurydzy. Średnie wartości WB dla badanych roślin zmniejszały się następująco: 0,74 - bobik, 0,37 - owies, 0,31 - łubin, 0,16 - kukurydza, co należy wiązać z przynależnością roślin do jedno- lub dwuliściennych oraz wielkością plonu ich biomasy. Uzyskane zależności można tłumaczyć zdolnością osadu dennego do neutralizacji podłoża, na co wskazują zmiany pH zanotowane po zbiorze roślin następczych.
The aim of the studies was an estimate of effect of bottom sediment addition on substratum reaction and on nickel uptaking by plants under conditions of pot experiment. Very acid soil and bottom sediments dredged from Roznow Reservoir were used as components of substratum. Bottom sediment share ranged from 0 to 16% of total mass of substratum. Test plants were grown in orders: maize and faba bean as well as oat and lupine. After vegetation the plants were harvested on green mass. The content of Ni in mineralizats obtained from plant material was determined by the ICP-AES method. The changes of Ni amount removed with yield of plants depending on species of the plant and of bottom sediment share in substratum were compared. In spite of increase of nickel content in substratum as an effect of additional Ni load with applied bottom sediment, an increased its content in plant tissue of most test plant was not found. Bottom sediment addition in an amount exceeding 4% of the substrate mass caused a decrease of Ni content in the aboveground parts of all test plants, in comparison with plant of control objects. Under conditions of increased share of sediment in substratum the highest amounts of nickel were removed with yield of maize and the lowest in case of oat yield. For estimate the changes of Ni uptake with yield of test plants the Ni bioaccumulation coefficients (BC) (content in tops versus content in soil) for individual plants were calculated. The highest values of this coefficient were noted in case of horse bean, for oat and lupine had similar values, and the lowest ones were observed in case of maize. The average values of BC for individual plants decreased as follow: 0.74 - faba bean, 0.37 - oat, 0.31 - lupine, 0.16 - maize, what may be connected with belonging of plant to mono- or dicotyledonous plants and quantity of biomass yield. Interrelationships obtained in this experiment one may explain as an effect of bottom sediment ability to substratum neutralization, which was affirmed in pH values noted after harvesting of consecutive plants.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2011, 5, 2; 475-478
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Content of Ni and Cr in water and in algae from selected Black Sea bays in the region of Sevastopol
Zawartość Ni i Cr w wodzie i glonach z wybranych zatok Morza Czarnego w rejonie Sewastopola
Autorzy:
Niemiec, M.
Wiśniowska-Kielian, B.
Komorowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/389241.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
Black Sea
pollution
water
algae
nickel
chromium
monitoring
bioaccumulation
Morze Czarne
zanieczyszczenia
woda
glony
nikiel
chrom
bioakumulacja
Opis:
Trace metals play an important role in functioning of marine and ocean ecosystems. The particular importance of these elements in ecosystems of salt water basins results from their low concentrations in waters of these basins. The content of trace elements in ocean waters is from a few to several dozen times lower than in fresh waters. Such conditions caused that sea organisms developed, by means of evolution, the ability to intensive absorption of trace elements from water in order to meet the physiological demand for them. However, such abilities can cause excessive bioaccumulation of trace elements in ecosystems with elevated their supply, caused by human pressure or enrichment of the water environment from natural sources. The aim of this paper was to assess the nickel and chromium content in water and in algae from selected Black Sea bays near Sevastopol. The samples of water and algae were collected in August 2012 from eight bays in the region of Sevastopol (Galubaja, Kozacha, Kamyshova, Kruhla, Striletska, Pishchana, Pivdenna, the Sevastopolska Bay) as well as one sample from the open sea near Fiolent. Cystoseira barbata and Ulva rigida algae were collected from the same places. The collected water samples were conserved in situ and after being brought to the laboratory their contents of nickel and chromium were determined. The collected algae were rinsed in distilled water, dried, and then homogenized and mineralized. Content of the studied elements was determined in mineralisates by AAS method with electrothermal atomization. It was found that both elements concentrations in water from individual bays were 2–3 times different. The nickel content ranged between 1.74 and 4.14 ·gNi · dm–3, and the chromium content was between 1.56 and 5.97 ·gCr · dm–3. Water from the Striletska Bay contained the highest amount of the studied elements. The nickel content in the studied algae ranged between 1.967 and 12.87 mg · kg–1 d.m., and the chromium content between 0.342 and 7.650 mg · kg–1 d.m. A higher accumulation of these elements was found in Cystoseira barbata than in Ulva rigida. Algae collected in the Sevastopolska Bay contained the highest amount of nickel, and algae from the Pivdenna Bay contained the highest amount of chromium. The content of the studied elements in biomass of the algae was not correlated with their concentration in water. On the other hand, a significant correlation between the nickel content in the algae of both species was found. Values of nickel bioaccumulation coefficients in the studied ecosystems were close to values recorded in environments with high human pressure, whereas in the case of chromium they were very low, much lower than values given in available literature. It was a result of a very high concentration of this element in water, and its moderate content in the algae. Generally, a higher content of the studied elements, both in water and in the algae, was found in all the bays than in samples collected in the open sea. The highest threat of the studied metals was found in the Sevastopolska and Pivdenna Bays.
Metale śladowe odgrywają ważną rolę w funkcjonowaniu ekosystemów morskich i oceanicznych. Szczególne znaczenie tych pierwiastków w ekosystemach zbiorników wód słonych wynika z bardzo małych ich stężeń spotykanym w wodach tych akwenów. Zawartość pierwiastków śladowych w wodach oceanicznych jest od kilku do kilkudziesięciu razy mniejsza niż w wodach słodkich. Takie warunki sprawiły, że organizmy morskie wykształciły na drodze ewolucji zdolność do intensywnego pobierania pierwiastków śladowych z wody w celu zaspokojenia zapotrzebowania fizjologicznego na nie. Takie zdolności mogą jednak powodować nadmierną bioakumulację pierwiastków śladowych w ekosystemach o podwyższonej ich podaży, spowodowanej antropopresją lub wzbogaceniem środowiska wodnego ze źródeł naturalnych. Celem pracy była ocena zawartości niklu i chromu w wodzie oraz glonach z wybranych zatok Morza Czarnego w okolicach Sewastopola. Próbki wody oraz glonów pobrano w sierpniu 2012 r. z ośmiu zatok w rejonie Sewastopola (Gałubaja, Kozacha, Kamyshova, Kruhla, Striletska, Pishchana, Pivdenna, Sewastopolska) oraz jedną próbkę z otwartego morza w okolicach Fioletu. Z tych samych miejsc pobrano glony Cystoseira barbata i Ulva rigida. Pobraną wodę konserwowano na miejscu i po przywiezieniu do laboratorium oznaczono w niej zawartość niklu i chromu. Pobrane glony wypłukano w wodzie destylowanej, suszono, a następnie homogenizowano i mineralizowano. W roztworach oznaczono zawartość badanych pierwiastków metodą ASA z atomizacją elektrotermiczną. Stwierdzono 2–3-krotne różnice stężenia obydwu pierwiastków w wodzie z poszczególnych zatok. Zawartość niklu mieściła się w zakresie od 1,74 do 4,14 ·gNi · dm–3, a chromu w zakresie od 1,56 do 5,97 ·gCr · dm–3. Najwięcej badanych pierwiastków zawierała woda z zatoki Striletska. Zawartość niklu w badanych glonach wahała się w zakresie od 1,967 do 12,87 mg · kg–1 s.m., a chromu od 0,342 do 7,650 mg · kg–1 s.m. Stwierdzono większe nagromadzenie tych pierwiastków w Systoseira barbata niż w Ulva rigida. Najwięcej niklu zawierały glony pobrane w zatoce Sewastopolskiej, a najwięcej chromu zawierały glony z zatoki Pivdenna. Zawartość badanych pierwiastków w biomasie glonów nie była skorelowana z ich stężeniem w wodzie. Stwierdzono natomiast istotną korelację między zawartością niklu w glonach obydwu gatunków. Wartości współczynników bioakumulacji niklu w badanych ekosystemach były zbliżone do notowanych w środowiskach o dużym nasileniu antropopresji, natomiast w przypadku chromu były bardzo małe, dużo mniejsze niż podawane w dostępnej literaturze. Powodem było bardzo duże stężenie tego pierwiastka w wodzie i umiarkowanej jego zawartości w glonach. Generalnie we wszystkich zatokach stwierdzono większą zawartość badanych pierwiastków (zarówno w wodzie, jak i w glonach) niż w próbkach pobranych na otwartym morzu. Największe zagrożenie badanymi metalami stwierdzono w zatokach Sewastopolska i Pivdenna.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2015, 22, 4; 433-446
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Post-Effect of Increasing Bottom Sediment Additives to the Substratum on Nickel Uptake by Plants
Następczy wpływ wzrastających dodatków osadu dennego do podłoża na pobranie niklu przez rośliny
Autorzy:
Arasimowicz, M.
Niemiec, M.
Wiśniowska-Kielian, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/387702.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
bottom sediment
nickel
plants
uptake
translocation and bioaccumulation coefficient
osad denny
nikiel
rośliny
pobranie
współczynnik translokacji
współczynnik bioakumulacji
Opis:
The aim of the studies was an estimate of post-effect of bottom sediment additives to the substratum on nickel uptake by plants, under conditions of pot experiment. Components of substratum were very acid soil and bottom sediment dredged from Roznow Reservoir. Bottom sediment share ranged from 0 to 16 % of total substratum mass. Test plants were grown in orders: maize (Zea mays L.) and faba bean (Vicia faba L. var. minor), as well as oat (Avena sativa L.) and narrowleaf lupine (Lupinus angustifolius L.). After vegetation period plants were harvested on green mass. Content of Ni in mineralizats obtained from plant material was determined using ICP-AES method. The total quantity of Ni removed with yield of plants depending on species and part of plant was compared and changes affected by bottom sediment share in substratum as well as previous plant cultivation were estimated. Under conditions of increased sediment share in substratum significantly higher amounts of nickel were accumulated in roots than in shoots of the plants. On average the highest Ni contents were determined in roots and shoots of faba bean, while the lowest ones in maize roots and shoots. Bottom sediment additions in an amount exceeding 4 % of the substrate mass caused a decrease of Ni content in the aboveground parts of all test plants and sediment additions greater than 10 % reduced these metal content in roots of faba bean and lupine, in comparison with plants from control objects. In case of maize and oat all doses of sediment caused an increase of Ni content in roots. In spite of additional Ni load with applied bottom sediment its increased content in plant tissue of aboveground parts of most test plant was not stated. One may explain this dependence by decreased Ni availability to plants as a result of sediment ability to substratum deacidification. Considering total Ni uptake the highest its amounts were removed with yield of maize, and the lowest with yield of oat. Significantly higher amount of nickel was taken from the soil in case of maize and faba bean cultivation than in case of variant with oat and lupine. This was due to significantly higher maize biomass yield in comparison with other test plants. The Ni translocation coefficients (TC) (content in shoots versus content in roots) as well as bioaccumulation coefficients (BC) (content in shoots versus content in soil) for individual plants were calculated. The highest average value of TC was affirmed for faba bean (0.5), lower ones for oat (0.29) and lupine (0.21), and the lowest one for maize (0.15). The average values of BC for individual plants decreased as follow: 0.74 – faba bean, 0.37 – oat, 0.31 – lupine, 0.16 – maize.
Celem badań była ocena następczego wpływu dodatku osadu dennego do podłoża na pobranie niklu przez rośliny w warunkach doświadczenia wazonowego. Jako komponenty podłoża użyto glebę lekką, bardzo kwaśną oraz osad denny bagrowany ze Zbiornika Rożnowskiego. Udział osadu dennego wynosił od 0 do 16 % całkowitej masy podłoża. Rośliny uprawiano w kolejności: kukurydza (Zea mays L.) i bobik (Vicia faba L. var. minor) oraz owies (Avena sativa L.) i łubinu (Lupinus angustifolius L.). Po okresie wegetacji rośliny zebrano na zieloną masę. Zawartość Ni w mineralizatach uzyskanych z materiału roślinnego oznaczono metodą ICP-AES. W pracy porównano całkowitą ilości Ni odprowadzoną z plonem roślin testowych w zależności od gatunku i części rośliny oraz oszacowano zmiany powodowane dodatkiem osadu dennego do podłoża, a także następstwem roślin po sobie. W warunkach zwiększającego się udziału osadu w podłożu znacznie większe ilości niklu zostały zgromadzone w korzeniach niż w łodygach roślin. Średnio najwięcej Ni zawierały korzenie łubinu i bobiku, a najmniej korzenie i łodygi kukurydzy. Dodatki osadu dennego w ilości przekraczającej 4 % masy podłoża powodowały zmniejszenie zawartości Ni w częściach nadziemnych wszystkich roślin testowych, a dodatki osadu większe niż 10 % zmniejszyły zawartość tego metalu w korzeniach łubinu i bobiku, w porównaniu z obiektami kontrolnymi. W przypadku kukurydzy i owsa wszystkie dawki osadu powodowały wzrost zawartości Ni w korzeniach. Pomimo zwiększonego ładunku Ni w podłożu wprowadzonego z zastosowanym osadem dennym nie następował wzrost zawartości tego metalu w częściach nadziemnych większości roślin testowych. Taką zależność można tłumaczyć ograniczeniem dostępności Ni dla roślin na skutek odkwaszaj ącego działania osadu dennego do podłoża. Biorąc pod uwagę całkowite pobranie Ni, najwięcej tego metalu zostały odprowadzone z plonem kukurydzy, a najmniejsze z plonem owsa. Znacznie więcej niklu pobrały z gleby rośliny uprawiane w następstwie kukurydza–bobik niż w następstwie owies–łubin. Było to spowodowane znacznie większym plonem biomasy kukurydzy w porównaniu z pozostałymi roślinami testowymi, co przełożyło się na znacznie większe pobranie niklu z podłoża. Obliczono współczynniki translokacji Ni (WT) (zawartość w częściach nadziemnych versus zawartość w korzeniach) oraz współczynnik bioakumulacji (WB) (zawartość w częściach nadziemnych versus zawartość w glebie) dla poszczególnych roślin. Najwyższą średnią wartość WT stwierdzono dla bobiku (0,5), niższą dla owsa (0,29) i łubinu (0,21), a najniższą dla kukurydzy (0,15). Średnie wartości WB dla poszczególnych roślin malały następująco: 0,74 – bobik, 0,37 – owies, 0,31 – łubin, 0,16 – kukurydza.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2012, 19, 10; 1229-1238
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies