Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Gorska-Paukszta, M." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Production of the secondary metabolites in Salvia miltiorrhiza in vitro cultures
Produkcja metabolitów wtórnych w kulturach in vitro szałwii czerwonokorzeniowej (Salvia miltiorrhiza Bunge)
Autorzy:
Dreger, M.
Krajewska-Patan, A.
Gorska-Paukszta, M.
Pieszak, M.
Buchwald, W.
Mikolajczak, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/72506.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich
Opis:
Salvia miltiorrhiza (family: Lamiaceae) is well known as Danshen in traditional Chinese medicine. It is used mainly in the treatment of cardiovascular diseases. A number of pharmacological studies have proved its wide spectrum of pharmacological activities: cardiovascular protective effect, antioxidant, anti-inflammatory, neuroprotective, antimicrobial and anticancer. The roots of S. miltiorrhiza contain two main groups of active compounds: phenolic constituents and abietane-type diterpenoids (tanshinones). The studies on S. miltiorrhiza in vitro cultures have been focused on secondary metabolites production for over two decades. Both cultures, undifferentiated and transformed, are able to synthesize the active compounds but their content is low. The elicitation treatment significantly enhances the metabolites content at a level close or much higher than in the intact plants. The induction effect depends on many factors: the kind and dose of the elicitor, the type of the culture and its susceptibility, time and ways of administration, the growth state of tissues etc. The yeast extract and some heavy metal ions effectively induce tanshinones biosynthesis such as cryptotanshinone, whereas methyl jasmonate stimulate mainly phenolic compounds – lithospermic acid B and demonstrated limited effect on diterpenoids accumulation. Nowadays, the much attention has been paid to the biosynthetic pathways and genes including expression profiling and cloning. The recognition of the genes pathways and the transcription factors (including the signal transduction steps level) will be helpful in better understanding of the regulatory mechanism and improvement of the production of the interesting secondary metabolites and eventually appliance in the industry.
Szałwia czerwonokorzeniowa (Salvia miltiorrhiza Bunge; rodzina: Lamiaceae) należy do najbardziej znanych ziół w chińskiej medycynie ludowej (Danshen) i od wieków używanych głównie w leczeniu chorób i schorzeń układu krążenia. Liczne badania farmakologiczne potwierdzają szerokie spektrum działania, z których najważniejsze to protekcyjne działanie na układ sercowo-naczyniowy, aktywność antyoksydacyjna i przeciwzapalna, a także neuroprotekcyjna, przeciwdrobnoustrojowa i antynowotworowa. Korzenie tego gatunku zawierają dwie główne grupy związków: związki fenolowe i tanszinony (diterpeny typu abietanu). Badania nad produkcją metabolitów wtórnych w kulturach in vitro Salvia miltiorrhiza prowadzone są od ponad dwudziestu lat. Stwierdzono, że zarówno kultury niezróżnicowanych tkanek, jak i kultury transformowane zdolne są do produkcji związków biologicznie czynnych, choć ich zawartość jest zazwyczaj niska. Zastosowanie elicytorów zwiększa zawartość metabolitów do poziomu zbliżonego lub przewyższającego zawartość w roślinach z gruntu. Efekt elicytacji zależny jest od wielu czynników: rodzaju kultury i jej podatności na działanie elicytora, rodzaju i dawki elicytora oraz terminu i sposobu jego podania, a także fazy wzrostu kultury etc. Stwierdzono, że wyciąg drożdżowy i niektóre jony metali ciężkich stymulują biosyntezę tanszinonów (głównie kryptotanszinonu), natomiast jasmonian metylu – kwasów fenolowych, bez większego wpływu na syntezę diterpenów. Obecnie badania skupiają się głównie na studiowaniu szlaków metabolicznych i enzymów oraz odpowiedzialnych genów. Dokładne poznanie genów odpowiedzialnych za biosyntezę metabolitów i jej regulację (transdukcja sygnałów, czynniki transkrypcyjne) przyczyni się nie tylko do lepszego zrozumienia mechanizmów regulujących i kontrolujących wytwarzanie produktów przemiany materii, ale także do wydajniejszej ich produkcji w kulturach in vitro, a docelowo do zastosowania w produkcji dla potrzeb przemysłu farmaceutycznego.
Źródło:
Herba Polonica; 2010, 56, 4
0018-0599
Pojawia się w:
Herba Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparison of antioxidant activities of fractionated extracts from seedlings and herb of Chelidonium majus L. using DPPH, ABTS and FRAP methods
Porównanie działania antyoksydacyjnego frakcjonowanych wyciągów z siewek i ziela Chelidonium majus L. przy użyciu metod DPPH, ABTS i FRAP
Autorzy:
Ozarowski, M.
Kujawski, R.
Mikolajczak, P.
Gryszczynska, A.
Pietrowiak, A.
Bialas, W.
Baraniak, J.
Gorska-Paukszta, M.
Buchwald, W.
Kedzia, B.
Krajewska-Patan, A.
Seremak-Mrozikiewicz, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/72746.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich
Opis:
Introduction: Our study is a part of a trend of studies on the antioxidative properties of Chelidonium majus extracts or their fractions suggesting that antioxidant activities may depend on total flavonoid and/or alkaloid contents. Objective: This study focused on the examination of antioxidative activities of full water extract, non-protein fraction and protein fraction of the extract from aerial parts of mature plants and young seedlings. Methods: Total flavonoid and alkaloid contents were evaluated by spectrometric methods. Quantitative determination of chelidonine, coptisine, sanquinarine, berberine was made by HPLCUV. The antioxidative activities were evaluated using (1) 2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl (DPPH), (2) 2,2’-azino-bis (3-ethylbenzothiazoline-6-sulphonic acid) (ABTS) radical scavenging and (3) ferric reducing antioxidant power (FRAP) methods. Results: All concentrations of herb extracts exhibited higher antioxidant capacities than extract from seedlings. Two antioxidant tests (DPPH, FRAP) showed that full water extract from herb had the highest antioxidant activity, while its non-protein fraction and protein fraction showed lower antioxidant activity. It was found that the full water extract from herb contained the highest concentrations of flavonoids and alkaloids when compared with other samples. Conclusion: Our findings suggest that chelidonine and coptisine especially could be responsible for the observed changes in the extract antioxidant activity, because these alkaloids were determined in the highest concentration in full water extract from herb. It cannot be also excluded that the observed variables values between extracts and their fractions from herb or from seedlings may also be the result of interactions between flavonoids and other chemical compounds.
Wstęp: Nasze badania, będąc częścią trendu badawczego skupiającego się na ocenie aktywności antyoksydacyjnej ekstraktów i ich frakcji z Chelidonium majus wskazują, że działanie przeciwutleniające może być zależne od całkowitej zawartości flawonoidów i/lub alkaloidów. Cel: W badaniu skupiono się na ocenie aktywności antyoksydacyjnej ekstraktów z ziela dojrzałych roślin oraz siewek Ch. majus (pełny ekstrakt wodny, jego frakcja bezbiałkowa i frakcja białkowa). Metody: Całkowita zawartość flawonoidów oraz alkaloidów była oznaczana metodami spektrofotometrycznymi. Ilościową zawartość chelidoniny, koptyzyny, sanquinaryny, berberyny określono metodą HPLC-UV. Aktywność antyoksydacyjną oceniano przy użyciu (1) wolnego rodnika DPPH (2,2-difenylo-1-pikrylohydrazyl), (2) ABTS (kwas 2,2’–azynobis-(3-etylobenzotiazolino-6-sulfonowy)) oraz metodą (3) oznaczania zdolności redukowania jonów żelaza (FRAP). Wyniki: Wszystkie stężenia ekstraktów z ziela wykazywały większą pojemność antyoksydacyjną w porównaniu z ekstraktami z siewek. W dwóch testach antyoksydacyjnych (DPPH, FRAP) wykazano, że pełny ekstrakt wodny z ziela wywierał największą aktywność antyoksydacyjną, natomiast frakcje białkowa i bezbiałkowa tego ekstraktu wykazywały niższą aktywność. Pełny ekstrakt wodny z ziela zawierał najwyższe stężenie flawonoidów i alkaloidów w porównaniu z innymi analizowanymi próbkami. Wnioski: Wyniki badań sugerują, że szczególnie chelidonina i koptyzyna mogą być odpowiedzialne za obserwowane zmiany w aktywności antyoksydacyjnej z uwagi na to, że te alkaloidy oznaczono w największym stężeniu w pełnym ekstrakcie wodnym z ziela. Nie można również wykluczyć, że obserwowane różnice w wartościach badanych zmiennych pomiędzy ekstraktami z ziela Ch. majus i otrzymanymi z siewek mogą wynikać z zachodzenia interakcji flawonoidów z innymi związkami chemicznymi.
Źródło:
Herba Polonica; 2016, 62, 4
0018-0599
Pojawia się w:
Herba Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies