Autor: Mikołajczyk, Marek - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Rola Harolda Macmillana w pracach Zgromadzenia Rady Europy w latach 1949–1951
The role of Harold Macmillan in the work of the Assembly of the Council of Europe between 1949 and 1951
Autorzy:: Mikołajczyk, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2054615.pdf
Data publikacji:: 2016-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Harold Macmillan
European integration
Great Britain
the Council of Europe
integracja europejska
Wielka Brytania
Rada Europy
Opis:: European issues were obviously very close to Harold Macmillan’s heart from the beginning of his political path, which goes back to 1924. This paper looks at the activities of Harold Macmillan in the Assembly of the Council of Europe between 1949 and 1951 and discusses his views on European cooperation. Harold Macmillan became the Prime Minister of Great Britain in the early 1957 as a result of the Suez Crisis. He served in office until 1963. In 1961, he submitted an application for United Kingdom’s membership in the European Economic Community. Intended to be a departure from the current policy of the country in terms of European integration, this step nevertheless did not earn Macmillan the name of a European. Many doubted the sincerity of the decision. However, the beginnings of Macmillan’s European involvement were more than promising. A relatively short stay in the role of a representative of the UK in the Assembly of the Council of Europe between 1949 and 1951, i.e., during the fi rst period of its activity, held a special place in his political career. Apart from organisational matters, the main issues debated at the time included the Schuman Plan, the project of a European army, the inclusion of Germany to the Western system, the situation in Eastern Europe under Soviet control, the future of the Council of Europe and the possibility of building a European federation.
Źródło:: Historia Slavorum Occidentis; 2016, 2(11); 219-239
2084-1213
Pojawia się w:: Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Chaos i improwizacja
Autorzy:: Mikołajczyk, Marek.
Powiązania:: Polityka 2019, nr 33, s. 66-68
Data publikacji:: 2019
Tematy:: Gaulle, Charles de (1890-1970)
Polityka wojskowa
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Bitwa warszawska (1920)
Wojsko
Generałowie
Sojusze polityczno-wojskowe
Artykuł z czasopisma społeczno-politycznego
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Polityka Francji wobec ZSRR w latach 1944-1955
Autorzy:: Mikołajczyk, Marek.
Data publikacji:: 2004
Wydawca:: Poznań : Instytut Historii UAM -- Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza
Opis:: Bibliogr. s. 264-[277].
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Książka

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Międzynarodowe skutki powrotu generała Charles’a de Gaulle’a do władzy w roku 1958
Autorzy:: Mikołajczyk, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/608925.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: Charles de Gaulle
Francja
1958
polityka zagraniczna
Opis:: W momencie powrotu Charles’a de Gaulle’a do władzy w połowie 1958 r. przed Francją stały poważne wyzwania międzynarodowe. W tym czasie szczególnie pilnym zadaniem było podjęcie decyzji dotyczącej realizacji wspólnego rynku. De Gaulle musiał również zająć stanowisko w sprawie brytyjskiej propozycji utworzenia europejskiej strefy wolnego handlu, a także przedstawić swoje plany na temat przyszłości stosunków z Niemcami, które były głównym partnerem europejskim Francji. Odrębny problem stanowiła kwestia relacji ze Stanami Zjednoczonymi. De Gaulle, w imię obrony niezależności Francji, wielokrotnie krytykował rządy IV Republiki za zbytnią uległość wobec Amerykanów, a także dominującą rolę Stanów Zjednoczonych w NATO. Wreszcie pozostawały stosunki z ZSRR, które po 1956 r. ponownie wkroczyły w stan napięcia po radzieckiej interwencji na Węgrzech oraz kryzysie sueskim. Do pogłębienia się stanu napięcia w stosunkach francusko-radzieckich przyczyniły się także francuskie działania w Algierii.De Gaulle, chociaż nie był zwolennikiem wspólnego rynku, mimo to podjął decyzję o przystąpieniu Francji do jego realizacji. Budowie wspólnego rynku pomogły też bez wątpienia jego decyzja o odrzuceniu brytyjskiego projektu europejskiej strefy wolnego handlu oraz zacieśnienie współpracy z Niemcami. Z kolei jego propozycja dotycząca zmiany funkcjonowania NATO spotkała się z odmową ze strony Stanów Zjednoczonych, co doprowadziło do bardzo poważnego kryzysu, który zakończył się wystąpieniem Francji ze struktur militarnych NATO. W stosunkach Wschód-Zachód de Gaulle zamierzał odejść od polityki bloków na rzecz szukania porozumienia z ZSRR. Mimo że w pierwszych miesiącach jego rządów stosunki francusko-radzieckie były napięte, stał on na stanowisku, że tradycja współpracy między obu krajami okaże się silniejsza niż ideologia komunistyczna i uda się stawić czoła chwilowym trudnościom. International consequences of Charles de Gaulle’s return to power in 1958At the moment of Charles de Gaulle’s return to power in mid-1958 France was facing serious international challenges. Particularly urgent was to decide on the realisation of a common market. De Gaulle had also to take a stance on the British proposal concerning the creation of the European free trade area, as well as to present his plans on the future of relations with Germany being the main partner of France in Europe. A separate problem was the question of relations with the United States. De Gaulle, in order to defend the sovereignty of France, many a time criticised the governments of the Fourth Republic for having shewn undue sumbimissivenes towards Americans, and also a dominant role of the United States in the NATO. And finally, there were relations with the Soviet Union which after the Soviet military intervention in Hungary in 1956 and the Suez crisis once more assumed a high state of tension, worsened by the French operations in Algeria.De Gaulle, although not an advocate of common market himself, decided that France would enter its realization. This was undoubtedly helped by his decision to reject the British proposal of the European free trade area and to tighten cooperation with Germany. In turn, his proposals of changes in functioning of NATO were rejected by the United States which led to a serious crisis and ended with France leaving the military structures of NATO. In relations between the East and West, de Gaulle wanted to depart from the policy of blocks in the favour of understanding with the USSR. And despite tensed relations between France and the Soviet Union in the first months of his rule, in de Gaulle’s opinion the tradition of mutual cooperation between the two countries was stronger than the communist ideology and was able to make head against temporary difficulties.
Źródło:: Dzieje Najnowsze; 2017, 49, 1
0419-8824
Pojawia się w:: Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: François Mitterrand wobec rozpadu Jugosławii w latach 1991-1995
François Mitterrand to in the face of the disintegration of Yugoslavia, 1991-1995
Autorzy:: Mikołajczyk, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/909823.pdf
Data publikacji:: 2013-01-01
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: François Mitterrand
France
Yugoslavia
Germany
Francja
Jugosławia
Niemcy
Opis:: The French President, Francois Mitterrand, followed with a great deal of attention a deepening collapse of Yugoslavia in the late 1980s of the 20th century. In the beginning, he believed that thanks to reforms and Serbians it will be possible to maintain Yugoslavia as a country. Mitterrand - as opposed to Kohl, who since the beginning of the conflict supported Croatian and Slovenian expectations of independence - was against a ‘wild’ independence. This caused a serious conflict in French-German relations during this time. Finally, in December 1991, France and other members of the European Community, facing a fait accompli by the German side, agreed to acknowledge the independence of all Yugoslav republics, on the condition that they met specified requirements concerning the observance of human rights, including the rights of minorities. Since the beginning of the Yugoslav conflict, Mitterrand was in favor of further mediations and against the military intervention of France or the European Community. He did not change his mind until the end of his presidency in 1995. He believed that one cannot respond with a war for a war. Mitterrand was in favor of sanctions against the fighting sides, he was ready to support the humanitarian aid. On June 28,1992, he went to the surrounded Sarajevo in order to support the local community. Although this trip met with a surprise and admiration of almost the whole world, Mitterrand’s policy became an object of criticism in France by some of French intellectuals. They accused him of supporting Serbians and of showing indifference toward their acts of genocide, above all, in Bosnia. Mitterrand did not agree with these accusations. He stressed that France did more than anybody else for Bosnia.
Źródło:: Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2013, 20, 1; 195-216
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:: Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki