Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Tatarzy"" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
O prawdziwy wizerunek Tatara w Polsce
True Perception of Tatars in Poland
Autorzy:
Miśkiewicz, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480230.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Tatarzy w Polsce
Podlasie
Tatarzy litewscy
Tatarzy polscy
Muzułmański Związek Religijny w RP
Tatars in Poland
Lithuanian Tatars
Polish Tatars
Muslim Religious Union in Poland
Opis:
Tatar w naszym kraju postrzegany jest jako obcy. Opinię taką podtrzymują podręczniki szkolne, a w świadomości ogółu występuje groźny i zdradliwy Tuchajbejowicz z sienkiewiczowskiej Trylogii. Tego wizerunku Tatara w Polsce nie zmienił fakt osadnictwa tatarskiego w Rzeczypospolitej, mającego początek w drugiej połowie XIV wieku, w Wielkim Księstwie Litewskim. Tatarzy osadzeni na wschodnich rubieżach Rzeczypospolitej stawiali się na każde zawołanie Wielkiego Księcia Litewskiego, a później króla polskiego, aby bronić swojej przybranej Ojczyzny, jaką okazała się dla nich Polska. Do zmiany wizerunku Tatara polskiego dążyła w latach międzywojennych liczna grupa inteligencji tatarskiej. W niepodległej Rzeczypospolitej wielu Tatarów służyło w wojsku polskim, a wcześniej uczestniczyło w wojnie polskobolszewickiej. Czołowymi postaciami byli wówczas przedstawiciele rodów Achmatowiczów, Kryczyńskich, Romanowiczów i Sulkiewiczów.
Tatars in our country are perceived as strangers. This perception finds support in school textbooks, and popular imagination pictures them as threatening and treacherous Tuhay-Beys described by Sienkiewicz in this Trilogy. This image has not changed, even despite their continuous settlements in Poland, beginning in the Grand Duchy of Lithuania in the second half of the 14th century. Tatars from the eastern flanks of Poland would respond to every call from the Grand Duke of Lithuania, and later, from Polish kings, to defend their adopted homeland. In the interwar years many Tatars, i.e. numerous intelligentsia, including many laywers, strived to change the perception of Polish Tatar. Many Tatars served in the Polish army during Polish independence, and earlier had fought along Poles in the Polish-Soviet War. Central figures in those years were representatives of the Tatar families of Achmatowicze, Kryczyńscy, Romanowicze and Sulkiewicze.
Źródło:
Nurt SVD; 2017, 2; 601-608
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Islam polski
Polish Islam
Autorzy:
Kamocki, Janusz
Miśkiewicz, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480686.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Tatarzy
Muzułmanie
Ułani
Garbarstwo
Bohoniki
Kruszyniany
Tatars
Muslims
Cavalry
Tangery
Opis:
Od bitwy pod Grunwaldem w 1410 do września 1939 roku w wojskach polskich służyły oddziały tatarskie, wiernie walczące często także przeciwko swym pobratymcom - Tatarom i Turkom najeżdżającym polskie ziemie. Polscy Tatarzy za służbę wojskową otrzymywali ziemię, toteż znaczna ich część weszła w szeregi szlachty. Przez 600 lat bytowania w środowisku chrześcijańskim zachowali religię muzułmańską, do której włączyli wiele chrześcijańskich wierzeń i obrzędów. W Polsce mieszkali głównie na Kresach wschodnich, gdzie mieli 15 gmin religijnych. Na terenie obecnej Polski pozostały tylko dwie: w Kruszynianach i Bohonikach. Są tam stare muzułmańskie cmentarze, na których często są chowani, według starej tradycji, Tatarzy zmarli w innych częściach Polski. Wyrzuceni ze swych ziem, osiedlali się na ziemiach, które Polska pozyskała po II wojnie światowej, bądź w miastach - tworząc nową społeczność. Obecnie jest ich w Polsce około 5000. Bezkonfliktowo żyją ze swymi chrześcijańskimi sąsiadami.
Tatar regiments participated in many Polish military campaigns, from the Battle of Grunwald to the September Campaign in 1939. Sometimes they even fought on the Polish side against their own kinsmen invading Poland, Tatars and Turks. Since they would receive land in recognition of their military service, many of them assimilated into the ranks of the nobility. Living in a Christian milieu for 600 years, mainly in the Eastern Borderlands, they preserved their Islamic faith and incorporated into it many Christian beliefs and ceremonies. Tatars used to have there 15 religious communes, of which only two remain today: in Kruszyniany and Bohoniki. They still burry their dead there, even those from other parts of Poland. Evicted from their homeland, they settled in towns and villages gained by Poland after the World War II. There are around 5000 Tatars in Poland today, living in harmony with their Christian neighbours.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 1; 32-43
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pod znakiem buńczuka. Wkład Tatarów polskich w walkę o suwerenność Polski
Under the tug banner. The contribution of the Polish Tatars to the fight for Poland’s sovereignty
Autorzy:
Krzyżanowski, Piotr J.
Miśkiewicz, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480168.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Tatarzy polscy
muzułmanie w II RP
Tatarzy w Wojsku Polskim
Polish Tatars
Muslims in the Polish Second Republic
Tatars in the Polish Army
Opis:
Wśród Tatarów polskich myśl o niepodległości Polski była żywa w czasie zaborów. Swoją wierność Rzeczypospolitej poświadczyli czynem zbrojnym u zarania odradzającego się po 123 latach niewoli państwa polskiego. Walczyli również w obronie niepodległości Polski zagrożonej najazdem bolszewickim w 1920 roku. Bohaterem narodowym Tatarów polskich stał się Aleksander Sulkiewicz, żołnierz I Brygady Legionów Polskich i jednocześnie przyjaciel Józefa Piłsudskiego. Więź Tatarów z Polską pogłębiała się podczas ich służby w Wojsku Polskim. Lata międzywojenne Rzeczypospolitej były okresem wielkiego odrodzenia się społeczności Tatarów polskich. Tym boleśniej odczuli oni upadek Polski we wrześniu 1939 roku.
The idea of independent Poland had been living among the Polish Tatars during the entire partition period. The community had proved their loyalty to the republic by their military participation at the onset of the resurrecting after 123 years of slavery Polish state. They also took part in the Polish-Soviet War (1919-1920). Aleksander Sulkiewicz, a soldier of the Brigade I of the Polish Legion and a friend of Józef Piłsudski, rose to the position of the national hero for the Tatars. The bond between the Tatars and Poland had even deepened throughout their service in the Polish Army. The interwar years were a period of the great revival of the Polish Tatars in Poland. Thus, they reacted to the fall of Poland in September 1939 with a great concern and sadness.
Źródło:
Nurt SVD; 2019, 2; 153-166
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Tatarzy w Polsce po 1945 r. Tatarska tożsamość wobec asymilacji” – Konferencja Naukowa w Gorzowie Wielkopolskim
Tatars in Poland after 1945. Tatar Identity vs. Assimilation – a scientific conference in Gorzów Wielkopolski
– Научная конференция в Гожове Велькопольском
Autorzy:
Krzyżanowski, Piotr Jacek
Miśkiewicz, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953248.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Źródło:
Studia Podlaskie; 2015, 23
0867-1370
Pojawia się w:
Studia Podlaskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osadnictwo tatarskie w Gorzowie Wielkopolskim
Tatar Settlements in Gorzów Wielkopolski
Autorzy:
Krzyżanowski, Piotr J.
Miśkiewicz, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480172.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Tatarzy w Polsce po 1945 roku
osadnictwo tatarskie
mniejszość muzułmańska
gmina wyznaniowa
Gorzów Wielkopolski
Tatars in Poland after 1945
Tatar settlements
Muslim minority
religious commune
Opis:
Obecność Tatarów na stałe zapisała się w powojennej historii Gorzowa Wielkopolskiego. Jako przesiedleńcy z Kresów Wschodnich, głównie z Nowogródka, współtworzyli od podstaw zbiorowość miasta. Osiedlili się w dzielnicy Janice, miejscu nazwanym przez mieszkańców Gorzowa ,,Górkami Tatarskimi”. Nazwa ta do dnia dzisiejszego kojarzona jest z powojenną obecnością Tatarów w mieście oraz z działalnością Muzułmańskiej Gminy Wyznaniowej w Gorzowie Wielkopolskim i przez wiele lat stanowiącej centrum życia tatarskiego na Ziemiach Zachodnich. Nierozerwalnie z działalnością gorzowskiej gminy muzułmańskiej związane są postaci imama Bekira Radkiewicza oraz Rozalii Aleksandrowicz – ostatniej przewodniczącej Muzułmańskiej Gminy Wyznaniowej w Gorzowie Wielkopolskim. Po likwidacji gminy jej członkowie znaleźli się na peryferiach życia społeczności tatarskiej w Polsce. Obecnie w Gorzowie mieszka zaledwie kilka rodzin tatarskich.
After the Second World War, many Tatars living in Nowogródek in the eastern flanks of the pre-war Poland, were resettled to Wielkopolska, especially to Gorzów Wielkopolski. There they eagerly cooperated with the ingenious population in shaping up of the post-war history of the town. Most of them occupied Janice district, nicknamed by their neighbours Tatar Hillocks. The name has caught on, and is today synonymous with the Tatar presence in Gorzów Wielkopolski; indeed, in the entire Wielkopolska (Greater Poland/Western Lands). It was also the seat of the Muzułmańska Gmina Wyznaniowa (Muslim Religious Commune). Notable representatives of the Muslim community in Gorzów Wielkopolski were imam Bekir Radkiewicz and Rozalia Aleksandrowicz. The latter was the last head of the Muslim Commune in Gorzów Wielkopolski. After its dissolution, local members found themselves at the margins of the Tatar society in Poland. Today, there are only a handful of Tatar families in Gorzów Wielkopolski.
Źródło:
Nurt SVD; 2017, 2; 43-59
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój i upadek osadnictwa tatarskiego w północno-zachodniej Polsce w latach 1945-2005
The Growth and Decline of Tatar Settlements in North-western Poland in the Years 1945-2005
Autorzy:
Miśkiewicz, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480720.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Tatarzy polscy
Gorzów Wielkopolski
akcja repatriacyjna
Ziemie Zachodnie
Nowogródczyzna
Polish Tatars
repatriation action
Western Lands
Nowogródek province
Opis:
Artykuł omawia losy Tatarów na terenie PRL. Pierwsze gminy muzułmańskie powstawały po roku 1945 jako efekt tzw. akcji repatriacyjnej, czyli przesiedlania ludności polskiej z terenów anektowanych przez Związek Sowiecki na odłączone od Niemiec nowe Ziemie Zachodnie. Autor przedstawia przede wszystkim dzieje Tatarów polskich przybyłych z byłego województwa nowogródzkiego i osiedlających się w nowych województwach północno-zachodnich. Sporo uwagi poświęca zwłaszcza Gorzowowi Wielkopolskiemu, który wiele lat stanowił największe skupisko i ośrodek życia kulturalnego Tatarów polskich w PRL. Według przeprowadzonego w 1965 roku spisu prawie połowa populacji tatarskiej północno-zachodniej Polski mieszkała w Gorzowie. Kolejny spis w 1985 roku pokazał znaczny spadek liczby gorzowskich Tatarów. Była to stała tendencja, która na początku XXI wieku doprowadziła, do zawieszenia działalności gminy w Gorzowie. Jednak, jak pokazuje autor, Tatarzy polscy – chociaż rozproszeni w wielu miastach (Szczecin, Warszawa, Wrocław, Białystok) nadal pozostają obecni w życiu naszego kraju.
The article discusses the fate of Tatars in the Polish People’s Republic (PPR). Early Muslim communes were established after 1945 as an effect of the so-called repatriation action, i.e. the resettlement of the Polish population from the territories annexed by the Soviet Union to the new Western Lands disconnected from Germany. The author concentrates on presenting the history of Polish Tatars who came from the former Nowogródek province and settled in the new north-western provinces. He devotes a good deal of attention to Gorzów Wielkopolski, which for many years was the largest agglomeration and centre of cultural life of Polish Tatars in the PPR. According to the 1965 census, almost half of the Tatar population of north-western Poland lived in Gorzów. Another census conducted in 1985 showed a significant decrease in the number of Gorzów Tatars. It was a constant tendency, which at the beginning of the 21st century led to the suspension of the commune in Gorzów. However, as the author shows, Polish Tatars – although scattered in many cities (Szczecin, Warsaw, Wroclaw, Białystok) – are still present in the life of our country.
Źródło:
Nurt SVD; 2019, 2; 128-137
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies