Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "narracja" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    The Narratee as Protagonist
    Adresat narracji jako główny bohater
    Autorzy:
    Maziarczyk, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2119990.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    adresat narracji
    protagonista
    narracja wieloosobowa
    narracja drugoosobowa
    narratee
    protagonist
    multipersoned narrative
    second-person narrative
    Opis:
    Adresat narracji, któremu zwykle przypisywana jest marginalna pozycja w strukturze danego utworu, może w pewnych przypadkach stać się protagonistą (tzn. głównym bohaterem) tekstu, w którym się pojawia. Do tego typu sytuacji dochodzi w omawianych w powyższym artykule przykładach tekstów wieloosobowych i drugoosobowych zaczerpniętych ze współczesnej literatury anglojęzycznej. Wykorzystują one narrację wielo- i drugoosobową w sposób, który jednoznacznie sygnalizuje funkcję allokucyjną zaimka drugoosobowego. Pojawienie się w narracji poleceń lub pytań skierowanych do „ty”, czy też ujawnienie się „ja” narratora świadczy to tym, iż funkcje adresata narracji i protagonisty zostają przypisane tej samej postaci. Poprzez szczegółowe opisy przeżyć, refleksji i emocji protagonisty-adresata narracji tekst sytuuje go jako postać o określonej tożsamości na poziomie świata przedstawionego. Ta ekstremalna konkretyzacja utrudnia, a czasami wręcz uniemożliwia identyfikację czytelnika z „ty” przywoływanym w danym utworze.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 5; 199-214
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Narrative Multivocality and Iconicity in Contemporary Fiction in English
    Wielogłosowość narracyjna i ikoniczność we współczesnej prozie anglojęzycznej
    Autorzy:
    Maziarczyk, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933920.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wielogłosowość narracyjna
    ikoniczność
    narracja
    współczesna proza anglojęzyczna
    narrative multivocality
    iconicity
    narration
    contemporary fiction in English
    Opis:
    Celem artykułu jest wykazanie, że wielogłosowe struktury narracyjne występujące we współczesnej prozie anglojęzycznej wykazują cechy struktur ikonicznych, tzn. takich, w których forma znaku odzwierciedla jego znaczenie. W zależności do tego, kto jest adresatem narracji, wyróżnić można trzy podstawowe formy konstrukcji tekstu polifonicznego, w którym na tym samym poziomie diegetycznym występuje więcej niż jeden narrator. W powieściach takich jak Talking It Over Juliana Barnesa czy Small Island Andrei Levy grupa narratorów mówi „obok siebie” i każdy z nich kieruje swą wypowiedź za pośrednictwem przywołanego w tekście adresata narracji do czytelnika. Z kolei w Contre-jour Gabriela Jospipovici i Hopeful Monsters Nicholasa Mosleya pojawiają się pary narratorów zwracających się do siebie nawzajem. Ostatnia z omawianych powieści, Maps Nuruddina Farah, jest przykładem tekstu, w którym wszystkie pozornie różne głosy, używające narracji pierwszo- , drugo-, i trzecioosobowej, należą do tej samej postaci, która jest jednocześnie nadawcą i odbiorcą w akcie komunikacji przedstawionym w tekście. W każdym z omawianych tekstów struktura narracyjna okazuje się być ikonicznym odzwierciedleniem jego głównych motywów, takich jak np. współistnienie wielu wersji tych samych wydarzeń i wynikających z tego skomplikowanych relacji międzyludzkich (Talking It Over), brak komunikacji między matką i córką (Contre-jour) czy też problem rozszczepienia jaźni (Maps).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 5; 169-179
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Limits of the Narratee's Interpretive Competence: an Analysis of Direct Address to the Reader in David Malouf's An Imaginary Life and John Fowles's The French Lieutenant's Woman
    Granice kompetencji interpretacyjnej odbiorcy narracji. Analiza zwrotów do czytelnika w An Imaginary Life Davida Maloufa i Kochanicy Francuza Johna Fowlesa
    Autorzy:
    Maziarczyk, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954383.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    odbiorca narracji
    kompetencja interpretacyjna
    narracja
    zwrot do czytelnika
    David Malouf
    John Fowles
    Kochanica Francuza
    An Imaginary Life
    narratee
    interpretive competence
    narration
    reader address
    The French Lieutenant's Woman
    Opis:
    Podstawowym składnikiem tożsamości odbiorcy narracji jest kompetencja interpretacyjna zakładana przez narratora. Dwie współczesne powieści anglojęzyczne analizowane w powyższym artykule reprezentują dwa skrajne przypadki kompetencji przypisywanej odbiorcy narracji: jej minimalny oraz maksymalny zakres. An Imaginary Life jest przykładem tekstu, w którym występuje odbiorca o minimalnej kompetencji interpretacyjnej. Sytuacja komunikacyjna wynikająca z przyjętej konwencji (listu do potomności) powoduje, iż narrator, rzymski poeta Owidiusz, zakłada, że odbiorca jego tekstu, żyjący w rzeczywistości zupełnie innej od rzeczywistości przezeń opisywanej i posługujący się innym niż łacina językiem, z trudem zrozumie jego list. Przykład tej powieści pokazuje, że odbiorca narracji jest fikcyjnym elementem tekstu, składnikiem określonej konwencji, różnym od czytelnika zakładanego przez autora. Kochanica Francuza jest z kolei przykładem tekstu, w którym narrator przypisuje odbiorcy narracji maksymalną kompetencję. Również w tym przypadku wynika to z przyjętej konwencji literackiej. Powieść Fowlesa jest specyficznym przykładem powieści historycznej, w której narrator nieustannie podkreśla swą dwudziestowieczną perspektywę. W komentarzach adresowanych do czytelnika zakłada on, że odbiorca jego tekstu należy do tej samej co on wspólnoty kulturowej i jest w stanie zauważyć liczne nawiązania do literatury wiktoriańskiej. Celem narratora jest uświadomienie dwudziestowiecznemu czytelnikowi, że jego obraz wiktorian oparty jest na stereotypach zaczerpniętych z literatury oraz przekonaniu o wyższości współczesnej kultury.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 5; 79-102
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies