Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "evidence" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Sędziowskie kierownictwo postępowaniem dowodowym przed sądem pierwszej instancji: system polski – system belgijski
    Autorzy:
    Manowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1337680.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    sędziowskie kierownictwo
    postępowanie dowodowe
    zasada dyspozycyjności
    zasada kontradyktoryjności
    zasada koncentracji materiału dowodowego
    nadużycie prawa procesowego
    judicial management
    evidence hearing
    principle of free exercise of rights
    principle of adversariness
    principle of evidence concentration
    misuse of procedural law
    Opis:
    Artykuł stanowi porównanie wybranych aspektów sędziowskiego kierownictwa postępowaniem dowodowym przed sądem pierwszej instancji w polskim i belgijskim systemie prawa procesowego. Opracowanie porusza problematykę zapewnienia przez sędziego sprawnego kierowania postępowaniem dowodowym, które należy do jednej z naczelnych zasad postępowania cywilnego w obu omawianych systemach. Wiodąca rola sądu w prowadzeniu postępowania dowodowego przejawia się w nadzorowaniu prawidłowości zgłaszanych przez strony dowodów, weryfikacji ich pod kątem dopuszczalności i przydatności, w interpretacji i ocenie przedstawionych dowodów, a wreszcie – w możliwości podejmowania w tym zakresie działań z urzędu. Zarówno w polskiej, jak i belgijskiej procedurze cywilnej obowiązek prezentowania materiału dowodowego spoczywa na stronach, jednak to sąd, będąc zarządcą postępowania dowodowego, czuwa jednocześnie nad przestrzeganiem w procesie cywilnym zasad dyspozycyjności, kontradyktoryjności oraz koncentracji materiału dowodowego. Przewidziana w obu systemach prawnych możliwość dopuszczania dowodów z urzędu, w systemie belgijskim doznaje pewnych, wyrażonych wprost w przepisach, ograniczeń. W systemie polskim natomiast bardziej sformalizowany charakter nadano aktywności stron w przedstawianiu dowodów. Zasadnicze różnice występują także w zakresie nadużycia prawa procesowego. Choć instytucja ta w obu krajach doczekała się definicji ustawowej, obwarowana jest sankcją grzywny oraz nakłada na sąd zbliżone obowiązki względem stron postępowania, to w Polsce – w przeciwieństwie do systemu belgijskiego – nie przewidziano możliwości dochodzenia w tym samym postępowaniu odszkodowania z tytułu nadużycia prawa procesowego przez przeciwnika.
    The article presents a comparison of selected aspects of the judicial management of evidence hearing before a court of first instance in the Polish and Belgian systems of procedural law. It discusses the issue of ensuring the efficient management of evidence hearing, which is one of the major principles of civil proceedings in both discussed legal systems. The main role of the court in evidence hearing consists in supervising whether evidence reported by the parties is appropriate, verifying its admissibility and usefulness, interpreting and evaluating this evidence, and finally, in the possibility of taking steps ex officio in this respect. In both the Polish and Belgian civil procedure, the burden of proof is on the parties; however, it is the court that, being the manager of evidence hearing, also safeguards adherence to the principles of free exercise of rights, adversariness, and evidence concentration in a lawsuit. The possibility of admitting evidence ex officio, which is laid down in both legal systems, is to some extent limited in the Belgian one, which is directly expressed in the provisions. On the other hand, parties’ activity in the field of evidence presentation is more formalised in the Polish system. There are also major differences with respect to the misuse of procedural law. Although it has been statutorily defined in both countries, carries the penalty of a fine and imposes similar obligations on the court towards the parties to a lawsuit, in Poland, unlike in the Belgian system, there is no possibility of claiming compensation for the procedural law misuse by an opponent within the same proceedings.
    Źródło:
    Ius Novum; 2020, 14, 4; 17-46
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Model of judicial management of evidence-taking proceedings in the Italian civil trial (Cartabia Reform)
    Autorzy:
    Manowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52089871.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    Cartabia Reform, judicial management of a proceeding, evidence-taking proceeding, in ius vocatio, preliminary hearing, Italian civil procedure, principle of honesty and loyalty
    Opis:
    The article presents a model of judicial management of the evidence-taking proceeding in the Italian civil procedure following the reform introduced by Law No. 206 of 26 November 2021, implemented, inter alia, on 28 February 2023 and 30 June 2023 by means of Legislative Decree No. 149 of 10 October 2022 (the reform was named riforma Cartabia after its author, former Minister of Justice, Marta Cartabia). Post-reform, the model has become significantly formalised and more detailed, limiting the judge’s decision making freedom in organising proceedings. From the perspective of the principle of procedural material concentration andjudicial management of the evidence-taking proceeding, the preliminary stage is critical: from the plaintiff’s summons of the defendant to court (in ius vocatio), which is essentially a lawsuit, to the hearing for the first appearance of the parties and case verification. At this stage, parties are required to present facts, legal elements of a claim, means of evidence, and all defencearguments in their pleadings within statutory deadlines. The subsequent stage of collecting procedural material important for the case resolution is a hearing scheduled for the first appearance of the parties and verification of the case (often termed ‘a preliminary hearing’). Here, the judge freely questions the parties and, based on the presented facts, clarifies mattersnecessary to resolve the case. After questioning the parties, the court may decide to conduct a conciliation proceeding. If not, the judge rules on the parties’ evidence-related motions and, considering the nature, urgency and complexity of the case, sets a timetable for subsequent hearings and specifies actions to be taken at each. A hearing intended for the taking of evidence must be scheduled within 90 days. The court may also rule on taking evidence ex officio. Then, according to the timetable developed, the judge takes evidence. The final stage of an ordinary proceeding occurs when the judge determines that the case is mature enough for resolution because it has been appropriately and definitively prepared, and the necessary evidence has been collected, or there is no need for further evidence collection. One tool for managing an evidence-taking proceeding may include the so-called abuse of procedural law. The Italian civil procedure does not explicitly regulate this issue. The concept of abuse of procedural law has been defined in case law and doctrine. However, procedural regulations mandate acting in court according to the principle of honesty and loyalty, with various sanctions stipulated for conduct that violates this rule, such as the obligation to pay compensation, reimburse trial costs, or imposition of a fine.
    Źródło:
    Ius Novum; 2024, 18, 1 ENG; 99-117
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Model sędziowskiego kierownictwa postępowaniem dowodowym we włoskim procesie cywilnym (po reformie Cartabii)
    Model of judicial management of evidence-taking proceedings in the Italian civil trial (Cartabia Reform)
    Autorzy:
    Manowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52089848.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    reforma Cartabii, sędziowskie kierownictwo postępowaniem, postępowanie dowodowe, in ius vocatio, rozprawa wstępna, włoska procedura cywilna, zasada uczciwości i lojalności
    Cartabia reform, judicial management of a proceeding, evidence-taking proceeding, in ius vocatio, preliminary hearing, Italian civil procedure, principle of honesty and loyalty
    Opis:
    W artykule przedstawiono model sędziowskiego kierownictwa postępowaniem dowodowym we włoskim procesie cywilnym po reformie wprowadzonej na podstawie ustawy nr 206 z 26 listopada 2021 r., wdrożonej m.in. z dniem 28 lutego 2023 r. i z dniem 30 czerwca 2023 r. dekretem ustawodawczym nr 149 z 10 października 2022 r. (reforma nosi imię jej autorki, byłej minister sprawiedliwości Marty Cartabii – riforma Cartabia). Model ten po reformie został znacznie sformalizowany i uszczegółowiony, nie pozostawiając sędziemu dużego luzu decyzyjnego w zakresie organizacji postępowania. Najistotniejszym etapem postępowania, z perspektywy zasady koncentracji materiału procesowego oraz sędziowskiego kierownictwa postępowaniem dowodowym, jest faza wstępna: od momentu skierowania przez powoda do pozwanego wezwania do sądu (in ius vocatio), będącego w istocie pozwem do rozprawy przeznaczonej na pierwsze stawiennictwo stron i rozpoznanie sprawy. W tym stadium postępowania strony zobowiązane są do klarownego i konkretnego przedstawienia w pismach procesowych w ustawowych terminach faktów, elementów prawnych żądania, środków dowodowych, wszystkich argumentów obrony. Kolejnym etapem gromadzenia materiału procesowego istotnego dla rozstrzygnięcia sprawy jest rozprawa, wyznaczona na pierwsze stawiennictwo stron i rozpoznanie sprawy (można ją określić jako rozprawę wstępną). Na tej rozprawie sędzia swobodnie przesłuchuje strony, wyjaśniając, na podstawie przedstawionych faktów, kwestie niezbędne dla rozstrzygnięcia sprawy. Po przesłuchaniu stron, sąd może podjąć decyzję o przeprowadzeniu postępowania pojednawczego. Jeśli decyzja taka nie zostanie podjęta, sędzia rozstrzyga o wnioskach dowodowych stron i, biorąc pod uwagę charakter, pilność i złożoność sprawy, wydaje postanowienie obejmujące kalendarz kolejnych rozpraw, wskazując czynności, jakie będą podejmowane na każdej z nich. Rozprawa – w celu przeprowadzenia dopuszczonych dowodów – powinna zostać wyznaczona w ciągu 90 dni. Sąd może również zarządzić przeprowadzenie dowodów z urzędu. Następnie sędzia prowadzący postępowanie, zgodnie z opracowanym przez siebie harmonogramem, przeprowadza dowody. Ostatnia faza postępowania zwykłego ma miejsce, gdy sędzia uzna, że sprawa jest gotowa do rozstrzygnięcia, ponieważ została ona odpowiednio i definitywnie przygotowana i zebrano niezbędne dowody, bądź też nie ma potrzeby ich zbierania. Jednym z narzędzi zarządzania postępowaniem dowodowym może być instytucja nadużycia prawa procesowego. We włoskiej procedurze cywilnej nie unormowano wprost tej instytucji. Pojęcie nadużycia prawa procesowego zdefiniowane zostało w orzecznictwie oraz doktrynie. W przepisach proceduralnych przewidziano natomiast obowiązek postępowania przed sądem zgodnie z zasadami uczciwości i lojalności. Przewidziano również różne sankcje za zachowanie sprzeczne z tym obowiązkiem, takie jak np. obowiązek zapłaty odszkodowania, zasądzenie kosztów procesu czy nałożenie grzywny.
    The article presents a model of judicial management of the evidence-taking proceeding in the Italian civil procedure after the reform introduced based on Law No. 206 of 26 November 2021, implemented, inter alia, on 28 February 2023 and on 30 June 2023 by means of Legislative Decree No. 149 of 10 October 2022 (the reform was named after its author, former Minister of Justice Marta Cartabia: riforma Cartabia). After the reform, the model was significantly formalised and made more detailed, not leaving much decision-making freedom in the field of organising a proceeding to the judge. From the perspective of the principle of the procedural material concentration and the judicial management of the evidence-taking proceeding, the most important stage of the proceeding is its preliminary stage: from the moment the plaintiff summons the defendant to court (in ius vocatio), which is in fact a lawsuit, to the hearing intended for the first appearance of the parties and the case verification. At this stage of the proceeding, the parties are obliged to clearly and substantially present facts, legal elements of a claim, means of evidence and all defence arguments in their pleadings submitted within statutory deadlines. The next stage of collecting procedural material important for the resolution of the case is a hearing scheduled for the first appearance of the parties and verification of the case (it can be called a preliminary hearing). At this hearing, the judge freely questions the parties and, based on the facts presented, explains the matters necessary to resolve the case. Having questioned the parties, the court may take a decision to conduct a conciliation proceeding. If such a decision is not made, the judge decides on the parties’ evidence related motions and, taking into consideration the nature, urgency and complexity of the case, renders a decision on the timetable of subsequent hearings and indicates actions that will be taken at each of them. A hearing intended for the taking of evidence admitted should be scheduled within 90 days. The court may also rule the taking of evidence ex officio. Then, the judge conducting this proceeding, in accordance with the timetable he has developed, takes evidence. The final stage of an ordinary proceeding takes place when the judge recognises that the case is mature enough to be resolved because it has been appropriately and definitively prepared and the necessary evidence has been collected, or there is no need to collect it. One of the tools used to manage an evidence-taking proceeding may be the so-called abuse of procedural law. The Italian civil procedure does not explicitly regulate it. The concept of abuse of procedural law has been defined in case law and the doctrine. However, the procedural regulations provide for the obligation to act in court in accordance with the principle of honesty and loyalty. Various sanctions are also stipulated for conduct that violates this obligation, such as e.g. the obligation to pay compensation, order to reimburse for trial costs, or imposition of a fine.
    Źródło:
    Ius Novum; 2024, 18, 1; 104-123
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies