Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Niezgodzińska-Maciejek, Anna." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Peginterferon beta-1a – nowa postać interferonu beta-1a
    Peginterferon beta-1a – a new form of interferon beta-1a
    Autorzy:
    Maciejek, Zdzisław
    Niezgodzińska-Maciejek, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030328.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    MRI
    NEDA
    RRMS
    peginterferon beta-1a
    Opis:
    In 2014 after phase 3 ADVANCE clinical study was finished, a new, pegylated form of interferon beta-1a with less frequent dosing was accepted for treatment in relapsing-remitting multiple sclerosis. One thousand five hundred and twelve patients with relapsing-remitting multiple sclerosis were enrolled to the ADVANCE study from 183 sites in 26 countries (500 to the placebo group, 512 to the 125 μg subcutaneous peginterferon beta-1a every 2 weeks group and 500 to the 125 μg subcutaneous peginterferon beta-1a every 4 weeks group). The investigated groups were similar in terms of age, sex, duration of the disease and disability rated using the Expanded Disability Status Scale. The primary and secondary endpoints were efficacy and safety of 2-year peginterferon beta-1a treatment in patients with relapsing-remitting multiple sclerosis compared to the placebo group, which after 1 year also received peginterferon beta-1a 125 μg every 2 or every 4 weeks. The results from the 2-year ADVANCE study demonstrate efficacy of treatment with peginterferon beta-1a 125 μg administered subcutaneously every 2 weeks compared with placebo: significantly reduced annualized relapse rate (by 37%), the number of new/newly enlarged T2 lesions (by 67%), the risk of relapse (by 39%) and the risk of 12-week sustained disability progression (by 33%). The most common adverse events (94% of patients) associated with peginterferon beta-1a treatment were: injection site reactions, flu-like symptoms, pyrexia and headache. Sixteen percent of patients taking the study drug every 2 weeks and 22% of patients taking the study drug every 4 weeks reported serious adverse events; relapse, pneumonia and urinary tract infections were the most common. Interpretation: the treatment with peginterferon beta-1a with less frequent administration is effective, well tolerated and safe for patients with relapsing-remitting multiple sclerosis.
    W 2014 roku, po zakończeniu próby klinicznej III fazy ADVANCE, do leczenia postaci rzutowo-remisyjnej stwardnienia rozsianego wprowadzono nową pegylowaną postać interferonu beta-1a o wydłużonym czasie działania. Do badania zakwalifikowano 1512 chorych ze 183 ośrodków z 26 krajów (500 uczestników przyjmowało placebo, 512 – peginterferon beta-1a w dawce 125 μg podawany podskórnie co 2 tygodnie, 500 – peginterferon beta-1a w dawce 125 μg podawany podskórnie co 4 tygodnie). Grupy były zbliżone pod względem wieku, płci, czasu trwania choroby i niepełnosprawności ocenianej w Expanded Disability Status Scale. Cel badania stanowiła ocena skuteczności i bezpieczeństwa pegylowanego interferonu beta-1a po 2 latach terapii w porównaniu z grupą placebo, która w drugim roku również otrzymywała ten lek. Skuteczność peginterferonu beta-1a podawanego co 2 tygodnie w porównaniu z placebo przejawiała się redukcją rocznego wskaźnika rzutów (o 37%), liczby nowych lub powiększonych ognisk T2-zależnych (o 67%), ryzyka wystąpienia rzutu (o 39%) i ryzyka utrwalonej 12-tygodniowej progresji niepełnosprawności (o 33%). Najczęstsze działania niepożądane towarzyszące kuracji (94% chorych) to odczyn w miejscu wkłucia, objawy grypopodobne, gorączka i bóle głowy. U 16% osób przyjmujących lek co 2 tygodnie i 22% otrzymujących go co 4 tygodnie odnotowano poważne objawy niepożądane (rzuty, zapalenie płuc, infekcje dróg moczowych). Reasumując: leczenie peginterferonem beta-1a cechowały skuteczność, dobra tolerancja i bezpieczeństwo.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 3; 135-138
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy somatosensoryczne potencjały wywołane mogą być wskaźnikiem rokowniczym u chorych na stwardnienie rozsiane poddanych kuracji immunomodulującej?
    Whether somatosensory evoked potentials can be a prognostic indicator in patients with immunomodulating therapies of multiple sclerosis?
    Autorzy:
    Kuczko-Piekarska, Ewelina
    Niezgodzińska-Maciejek, Anna
    Maciejek, Zdzisław
    Wawrzyniak, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1057795.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    demyelinating lesions
    immunomodulating therapy (DMT)
    magnetic resonance
    multiple sclerosis
    visual evoked potential (VEP)
    stwardnienie rozsiane
    ogniska demielinizacyjne
    rezonans magnetyczny
    wzrokowe potencjały wywołane (WPW)
    leczenie immunomodulacyjne (DMT)
    Opis:
    Background: Based on clinical studies published to date, it is assumed that immunomodulation therapy (DMT) is effective in the treatment of relapsing-remitting form of multiple sclerosis. The aim of this study was an analysis of predictive value of somatosensory evoked potentials (SEP) in patients treated for two years with interferon (INF β-1a, IFN β-1b) and glatiramer acetate (GA). Material and methods: The study included 106 patients (35 men, 71 women, aged 18-54 years) diagnosed with multiple sclerosis, undergoing an at-least 2-years’ DMT treatment (IFN β-1a, IFN β-1b, GA). Results: Before treatment, normal SEP response was noticed in 37 patients (35%) and abnormal values – in 69 patients (65%). In the study group, 32 patients (30.1%) had a relapse during follow-up. In this group 6 patients had baseline normal SEP value, and others had abnormal SEP value. At the end of DMT, in normal baseline SEP group, the disease progression (defined as progression at least 1 point in EDSS scale) was seen in 8 patients, while inabnormal SEP group – in 18 patients. Conclusions: In patients with baseline abnormal SEP, relapses during DMT therapy were more frequent than in those with normal SEP.
    Wstęp: Na podstawie dotychczasowych badań uważa się, że terapia lekami immunomodulacyjnymi (DMT) jest skuteczna w leczeniu postaci rzutowo-remitującej stwardnienia rozsianego. Celem pracy była ocena wartości rokowniczej somatosensorycznych potencjałów wywołanych (SSPW) u chorych w czasie 2-letniej kuracji interferonami beta (1a i 1b) oraz octanem glatirameru. Materiał i metody: Materiał kliniczny stanowiło 106 pacjentów (35 mężczyzn i 71 kobiet) w wieku 18-54 lat, z ustalonym rozpoznaniem stwardnienia rozsianego, poddanych co najmniej 2-letniej kuracji immunomodulującej. Wyniki: Przed wdrożeniem leczenia prawidłową wartość SSPW odnotowano u 37 (35%), zaś nieprawidłową – u 69 chorych (65%). W badanej grupie u 32 pacjentów (30,1%) wystąpił w trakcie kuracji rzut choroby. Spośród nich 6 osób miało wyjściowo prawidłowy wynik SSPW, zaś u pozostałych stwierdzono wynik nieprawidłowy. Po zakończeniu DMT w grupie z wyjściowo prawidłowym SSPW zaobserwowano pogorszenie stanu neurologicznego (ocenione jako progresja EDSS >1,0 w stosunku do oceny przed leczeniem) u 8 chorych, zaś w grupie z wyjściowo nieprawidłowym SSPW – u 18 chorych. Wnioski: W grupie pacjentów z wyjściowo nieprawidłowym wynikiem SSPW rzut choroby w trakcie leczenia immunomodulacyjnego wystąpił znacznie częściej niż w grupie z prawidłowym wynikiem SSPW.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 1; 22-25
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie prognostyczne wzrokowego potencjału wywołanego w terapii immunomodulującej stwardnienia rozsianego
    Predictive value of visual evoked potential in immunomodulating therapy of multiple sclerosis
    Autorzy:
    Kuczko-Piekarska, Ewelina
    Niezgodzińska-Maciejek, Anna
    Maciejek, Zdzisław
    Wawrzyniak, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1057811.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    immunomodulating therapy (DMT)
    magnetic resonance
    multiple sclerosis
    visual evoked potential (VEP)
    stwardnienie rozsiane
    rezonans magnetyczny
    kuracja immunomodulująca (DMT)
    wzrokowe potencjały wywołane (WPW)
    Opis:
    Background: Visual evoked potential is an essential element of the diagnosis of multiple sclerosis. It is useful in the detection of asymptomatic demyelinating lesions. The aim of this study was to determine, whether VEP, apart from its diagnostic role, can also be a predictor of responsiveness to immunomodulating therapy (DMT). Material and methods: The study recruited 110 patients (35 men, 75 women, aged 18-54 years) diagnosed with multiple sclerosis, subjected to an at least 2-years’ DMT treatment (IFN β-1a, IFN β-1b, GA). Results: In this group, 32 patients (29%) had a relapse during observation period. Normal baseline VEP was documented in 8 patients and an abnormal VEP – in the remaining 24. After 2-years’ treatment in the normal VEP group, disease progression was seen in 7 patients, 3 of whom had also new lesions in their MRI scans. In the abnormal VEP group, disease progression was seen in 22 patients, 12 of whom had new demyelinating lesions in their MRI scans. Conclusions: In DMT-treated group, clinical and radiological disease progression was more common in patients with abnormal baseline VEP compared with those with normal baseline VEP.
    Badanie wzrokowego potencjału wywołanego stanowi istotny element diagnostyczny stwardnienia rozsianego. Jest przydatne w wykrywaniu niemych klinicznie ognisk demielinizacji. Celem pracy było zbadanie, czy WPW oprócz wartości diagnostycznej może stanowić również istotną wartość prognostyczną odpowiedzi na kurację lekami immunomodulującymi (DMT) u chorych na stwardnienie rozsiane (SM). Materiał i metody: Materiał kliniczny stanowiło 110 pacjentów (35 mężczyzn i 75 kobiet) w wieku 18-54 lat, z rozpoznanym SM, poddanych co najmniej 2-letniej kuracji immunomodulującej (IFN β-1a, IFN β-1b, GA). Wyniki: W ocenianej grupie pacjentów u 32 chorych (29%) wystąpił w trakcie kuracji rzut choroby. W tej grupie 8 pacjentów miało wyjściowo prawidłowy wynik WPW, zaś pozostałe 24 osoby – wynik nieprawidłowy. Po zakończeniu 2-letniego okresu leczenia w grupie z prawidłowym WPW przed leczeniem immunomodulującym progresję choroby stwierdzono u 7 chorych, spośród których u 3 wykryto również nowe ogniska w obrazie MRI. W grupie z nieprawidłowym WPW progresję choroby stwierdzono u 22 chorych, w tym u 12 z obecnością nowych zmian demielinizacyjnych w badaniu MRI. Wnioski: W grupie leczonej DMT progresja choroby w ocenie klinicznej oraz radiologicznej dominowała u chorych z nieprawidłowym WPW w badaniu wyjściowym, w porównaniu z pacjentami z prawidłowym wynikiem WPW.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 1; 26-29
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies