Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Racism" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
W co gra Ruben Östlund? Neorasizm i krytyka wielokulturowości w filmie „Gra” („Play”)
What Game Does Ruben Östlund Play? Neorasism and Critics of Multiculturality in the Film “Play”
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341031.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Ruben Östlund
kino szwedzkie
rasa
rasizm
społeczeństwo wielokulturowe
Swedish cinema
race
racism
multicultural society
Opis:
Tematem artykułu jest analiza mechanizmów funkcjonowania współczesnego społeczeństwa wielokulturowego na przykładzie filmu Gra (Play) Rubena Östlunda, ze szczególnym uwzględnieniem sposobów przedstawiania kwestii rasowych. Tytułowa kategoria „gry” wskazuje na jeden z możliwych tropów interpretacyjnych, związanych z performatywnym wymiarem tożsamości etnicznej, zgodnie z którym rasa wiąże się nie tyle z biologicznym dziedziczeniem, ile z kulturowym systemem oczekiwań, jakie mamy wobec ludzi o innym kolorze skóry. Loska pragnie pokazać, że reżyser narusza tabu, jakim jest kwestia koloru skóry, zmusza do zastanowienia się nad przyczynami konfliktu społecznego, który tylko pozornie nie istnieje, uświadamia widzom, w jaki sposób jest wytwarzana i odgrywana tożsamość, jak układają się stosunki władzy i podległości.
The subject of the article is the analysis of the mechanisms of functioning of contemporary multicultural society on the example of Ruben Östlund’s Play, with particular emphasis on ways of presenting racial issues. The title category of “game” indicates one of the possible interpretational clues associated with the performative dimension of ethnic identity, according to which the race is associated not so much with biological inheritance, but with the cultural system of expectations we have for people with a different skin colour. Loska wants to show that the director violates the taboo, which is the matter of skin colour, and forces us to reflect on the causes of social conflict, which only seemingly does not exist, he makes the audience aware of how identity is produced and played out, how relations between power and subordination work.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 165-173
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizerunek imigranta w filmach Katarzyny Klimkiewicz
The Image of an Immigrant in Films by Katarzyna Klimkiewicz
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342069.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
transnarodowość
Katarzyna Klimkiewicz
mniejszości etniczne
uchodźcy
rasizm
podporządkowany Inny
transnationalism
ethnic minorities
refugees
racism
subordinated Other
Opis:
Metodologicznym punktem wyjścia artykułu jest koncepcja transnarodowości w ujęciu Willa Higbee i Songa Hwee Lima, którzy stwierdzili, że w pojęciu tym nie chodzi wyłącznie o zagadnienia koprodukcji czy globalnej dystrybucji, ale o uwzględnienie czynników politycznych, kulturowych i społecznych pozwalających lepiej zrozumieć dzisiejsze kino oraz otaczający nas świat. Z tej perspektywy Loska spogląda na filmy Katarzyny Klimkiewicz, która skupia się na problemach mniejszości etnicznych, opowiada o losach uchodźców politycznych i ekonomicznych, podejmując tematy życia w społeczeństwie wielokulturowym, rasizmu czy dyskryminacji. Przedmiotem analizy są dwa jej filmy: krótkometrażówka Hanoi – Warszawa (2009) i debiut fabularny Zaślepiona (Flying Blind, 2012), nakręcony w Wielkiej Brytanii. Na tych dwóch przykładach Loska pokazuje odmienne sposoby przedstawiania problematyki imigranckiej w kinie współczesnym: jeden opiera się na poetyce dokumentalnej, zakłada możliwość oddaniu głosu „podporządkowanym Innym”, zaś drugi zasadza się na wykorzystaniu konwencji gatunkowych.
The methodological starting point of the article is the concept of transnationalism as defined by Will Higbee and Song Hwee Lim, who argue that the concept not only deals with the issue of co-production and global distribution, but also applies to political, cultural and social factors, that permit a better understanding of contemporary cinema and the world around us. From this perspective Loska considers Katarzyna Klimkiewicz’s films. She focuses on the problems of ethnic minorities, and speaks of the stories of political and economic refugees, and deals with matters such as racism, discrimination and multicultural societies. Two films, the short film Hanoi – Warsaw (2009) and the debut feature, filmed in Great Britain, Flying Blind (2012) are the object of analysis in the article. Using these two examples Loska shows different ways of representing immigrant issues in contemporary cinema: one is based on a poetic documentary, and implies the possibility of giving a voice to the “subordinated Other”, while the second is based on the conventions of the genre.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 92; 186-195
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Afropesymizm i afrofuturyzm – narracje spekulatywne w amerykańskich serialach fantastycznych
Afropessimism and Afrofuturism: Speculative Fiction in American Television Series
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38624208.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
fantastyka
podróże w czasie
fikcje spekulatywne
narracje niewolnicze
rasizm
fantastic
time travel
speculative fiction
slave narration
racism
Opis:
Punktem wyjścia artykułu jest założenie, że opowieści fantastyczne są narzędziami myślenia spekulatywnego i słu- żą refleksji nad przeszłością oraz przyszłością człowieka. Przedmiotem analizy są dwa seriale zaliczane do szeroko rozumianej fantastyki – Kraina Lovecrafta (Lovecraft Country, HBO, 2020) i Więzy (Kindred, FX on Hulu, 2022). Oba reprezentują ruch artystyczny określany mianem afrofuturyzmu, będący przykładem narracji spekulatywnej, mającej na celu reinterpretację historii, czyli przepracowanie traumatycznych doświadczeń związanych z niewolnictwem oraz zaprojektowanie alternatywnej wspólnoty dla czarnej mniejszości. W omawianych serialach afrofuturystycznym pomysłom towarzyszy narracja, którą można nazwać afropesymistyczną, ponieważ opowieść o emancypacji jest zderzona z diagnozą przeciwną, zgodnie z którą „bycie Czarnym” jest tożsame ze „śmiercią społeczną”.
The author begins with the assumption that fantastic stories are tools of speculative thinking and reflection on man’s past and future. The analysis concerns two television series classified as fantastic: Lovecraft Country (HBO, 2020) and Kindred (FX on Hulu, 2022). Both represent the artistic movement called Afrofuturism, which is an example of speculative narrative aimed at reinterpreting history, i.e., working through the traumatic experiences of slavery, and designing an alternative community for the black minority. In the above series, Afrofuturist ideas are accompanied by what can be called Afropessimism, because the story of emancipation is confronted with the opposite diagnosis, according to which being Black is synonymous with social death.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2024, 126; 146-164
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies