Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "senate" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    “Legislative Veto” of Senate – The Controversial Element of the Legislative Procedure Under the Rules of the Constitution of Republic of Poland of 1921
    „Weta legislacyjne” Senatu – kontrowersyjny element procedury ustawodawczej na podstawie przepisów Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1921 r.
    Autorzy:
    Litwin, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/940919.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Sejm
    Senate
    bicameralism
    constitution
    parliamentarism
    Senat
    bikameralizm
    konstytucja
    parlamentaryzm
    Opis:
    The Polish Constitution from 1921 established the bicameral model of the parliament composed of Sejm and Senate. The Article 35 para. 2 of the Constitution clearly sanctioned the right of the Senate to reject the whole draft of the bill adopted by the Sejm. However, neither this rule nor any other rule of the Constitution precised the consequences of such practice. This loophole in the constitutional rules caused controversies among constitutional law experts from that time and remains controversial even at present. The main aim of the article written within the constitutional-legal perspective is to present the position of the most prominent legal experts and the position of the author on the analyzed issue.
    Polska Konstytucja z 1921 r. przewidywała dwuizbowy model parlamentu składające- go się z Sejmu i Senatu. Artykuł 35 ust. 2 Konstytucji wyraźnie ustanowił prawo Senatu do odrzucenia całego projektu ustawy uchwalonego przez Sejm. Jednakże, ani ten ani żaden inny przepis Konstytucji nie precyzował konsekwencji takiego działania. Ta luka prawna w przepisach Konstytucji wywołała kontrowersje wśród ówczesnych konstytucjonalistów i pozostaje przedmiotem kontrowersji nawet obecnie. Głównym celem artykułu pisanego z perspektywy prawno-ustrojowej jest prezentacja stanowisk najważniejszych prawników oraz autora odnośnie do analizowanego zagadnienia.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2019, 6 (52); 39-51
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiana Konstytucji marcowej z 1926 r. jako przykład rywalizacji Sejmu i Senatu
    Autorzy:
    Litwin, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624710.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Sejm, Senate, amendment, March Constitution, August Amendment, voting
    Sejm, Senat, poprawka, Konstytucja marcowa, nowela sierpniowa, głosowanie
    Opis:
    In 1926, the March Constitution from 1921 was amended, one of the elements of this process was rivalry between the Sejm and Senate. It was caused by the attempts of Senate to equalize its position with the Sejm, personal rivalry between the marshals of both chambers and imprecise rules of the Constitution concerning its amendment. The rivalry between both chambers resulted in their weakening and strengthening of the executive power controlled by “Sanacja”.
    W roku 1926 doszło do zmiany Konstytucji z 1921 r., jednym z elementów tego procesu była rywalizacja pomiędzy Sejmem a Senatem. Doszło do niej w związku z próbami Senatu zrównoważenia swojej pozycji względem Sejmu, rywalizacją personalną marszałków obu izb oraz nieprecyzyjnymi przepisami Konstytucji z 1921 r. dotyczącymi jej zmiany. Rywalizacja obu izb zakończyła się ich osłabieniem i wzmocnieniem egzekutywy kontrolowanej przez „Sanację”.
    Źródło:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2018, 13, 1
    1896-8279
    Pojawia się w:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    How long can the term of office of the Polish parliament last? A legal-constitutional analysis
    Autorzy:
    Litwin, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/615941.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Sejm
    Senate
    parliament
    term of office
    The Constitution of the Republic of Poland from 1997
    Opis:
    The main research aim of this article is an analysis of the length of the parliamentary term of office in Poland based on the analysis of legal rules. According to the art. 98 para. 1 of the Constitution, the parliamentary term of office starts on the day on which the Sejm assembles for its first sitting and ends on the day preceding the first assembly of the newly elected Sejm. Although the mentioned rule also expressly states that parliamentary term of office lasts 4 years, the length of the particular terms of office could be very different. If the parliamentary term of office is shortened, it could last even less than two months. If it is prolongated because of the introduction of the extraordinary measure, it could last approx. 5 years (in case of emergency state), or it maximal length can not be defined. Moreover, even in case of the “normal” terms of office they could have different length – slightly less than 4 years or longer than 4 years by even a few weeks. The presented considerations lead to the conclusion that there is need to make certain amendments of the rules of law concerning this area, which would ensure minimal 4 years length of the “normal” parliamentary term and regulate the organisation of the parliamentary elections after the termination of the extraordinary measure. Author analysed the legal rules basing on legal-dogmatic method and interpreted them by using such methods of their interpretation as: language-logical, teleological and systematic.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2018, 3; 155-165
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojęcie „przedstawiciela Narodu” w świetle art. 4 ust. 2 Konstytucji RP z 1997 r.
    The term “representative of the Nation” in the light of art. 4 par. 2 of the Constitution of the Republic of Poland from 1997
    Autorzy:
    Litwin, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/421208.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    zasada suwerenności narodu
    przedstawiciel narodu
    Sejm
    Senat
    the principle of sovereignity of the nation
    representative of the nation
    Senate
    Opis:
    RESEARCH OBJECTIVE: Explanation of the term “representative of the Nation” used in art. 4 par. 2 of the Constitution of theRepublicofPolandfrom 1997. This term has fundamental importance for understanding of the principle of sovereignity of the nation – the basic constitutional principle, and also the essence of functioning of the Third Republic of Poland as a democratic state.   THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The term “representative of the Nation” and the linked term “representative organ” create substantial controversies among constitutional law experts. In this article, which presents constitutional legal analysis, the legal-dogmatic method will be generally used, including linguistic-logical, teleological, systematic and historical methods of interpretation of the legal rules.   THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The introductory part of the article explains in general the principle of sovereignity of the nation. Then, the opinions and views of constitutional law experts concerning the term “representive of nation” are presented. This is followed by the author’s considerations on the subject. The final part of the article includes propositions of amending the art. 4 par. 2 of the Constitution.   RESEARCH RESULTS: Although the term “representative of the Nation” brings controversies among constitutional law experts, it seems that supporters of regarding the deputies and senators as the only “representatives of the Nation” and Sejm and Senate as the only “representative organs” are right.  CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: The author recommends to consider an amendment of art. 4 par. 2 of the Constitution, which would clearly express that all state authority organs should take under consideration in their activities good and interest of the sovereign-Nation.
    CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest wyjaśnienie pojęcia „przedstawiciel Narodu” użytego w art. 4 ust. 2 Konstytucji RP z 1997 r. Pojęcie to jest najważniejsze dla zrozumienia podstawowej zasady ustrojowej, jaką jest zasada suwerenności narodu, i dotyczy istoty funkcjonowania III RP jako państwa demokratycznego. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Pojęcie „przedstawiciel Narodu” oraz związane z nim pojęcie „organu przedstawicielskiego” wywołuje duże kontrowersje w doktrynie prawa konstytucyjnego. W artykule, który pozostaje w obrębie rozważań prawno‑konstytucyjnych, wykorzystano głównie metodę prawno‑dogmatyczną, w ramach której zostały użyte następujące metody wykładni przepisów prawnych: językowo‑logiczna, celowościowa, systematyczna oraz historyczno‑prawna. PROCES WYWODU: Wstępna część artykułu ogólnie objaśnia treść zasady suwerenności narodu. Następnie zostały przedstawione zawarte w doktrynie rozważania dotyczące pojęcia „przedstawiciela Narodu”, po czym autor zaprezentował własne refleksje na ten temat. Artykuł kończą propozycje zmiany art. 4 ust. 2 Konstytucji. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Chociaż pojęcie „przedstawiciela Narodu” wywołuje kontrowersje w doktrynie prawa konstytucyjnego, wydaje się, że rację mają zwolennicy poglądu, iż tylko posłowie i senatorowie mogą zostać uznani za „przedstawicieli Narodu”, a zatem wyłącznie Sejm i Senat mogą być uznane za jego „organy przedstawicielskie”. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Należy rozważyć nowelizację art. 4 ust. 2 Konstytucji, która zaznaczyłaby wyraźnie, że wszelkie organy władzy publicznej powinny brać pod uwagę w swojej działalności dobro i interes suwerena‑Narodu.
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2018, 9, 26; 11-31
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies