Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Żebrowska, Anna" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Wieloletnia obserwacja pacjenta po przebytym w okresie noworodkowym pęknięciu nerki z powodu zastawki cewki tylnej
The case of kidney rupture caused by posteriori urethral valve and diagnosed in neonatal period – many years of the patient observation
Autorzy:
Straż-Żebrowska, Ewa
Lichosik, Marianna
Jung, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031085.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
hydronephrosis
imaging methods
kidney injuries
posterior urethral valve
urinary tract defects
urazy nerek
zastawka cewki tylnej
wady układu moczowego
badania obrazowe
wodonercze
Opis:
Urinary tract defects are one of the most common congenital anomalies. As a result of progress in the medical imaging methods and chirurgical procedures with development of endoscopic facilities, early diagnosis and fast management is possible. Therefore we can avoid many complications caused by congenital defects. Congenital hydronephrosis may be due to a variety of causes: an obstruction in ureteropelvic junction, ureterostenosis, kidney duplication, vesicoureteral reflux, posterior urethral valve, prune belly syndrome. Posterior urethral valve is the most common reason for abnormal bladder emptying and occurs in approximately 1 in 5000 live male births. The clinical presentation of posterior urethral valve is variable. As a result of występumechanical obstruction, we can observe bladder hypertrophy, detrusor sphincter dysfunction, vesical diverticula, distension and elongation of the ureters, kidney dysplasia. The mild obstructive syndrome, like voiding disorder or nocturnal enuresis, is caused by “mini valve” type of posterior urethral valve that is characterized by limited functional impairment and upper urinary tract changes. In severely cases pulmonary hypoplasia and oligohydramnios may exhibit as a result of intrauterine renal dysfunction, therefore high perinatal mortality is observed. We describe the case of kidney rupture of the patient with posterior urethral valve, who was diagnosed in neonatal period and underwent chirurgical intervention. During following 17 years, the patient has been under regular control in Department of Pediatrics, Nephrology and Allergology in Military Medical Institute. Blood test and urinary test were constantly controlled and did not revealed any abnormalities, however imaging methods showed smaller injured kidney. Actually injured kidney present irregular echogenicity in ultrasonography, as well as irregular perfusion and accumulation of radiotracer within renal parenchyma, however with the function proportional to its mass in renoscyntygraphy. At the early childhood the boy suffered from nocturnal enuresis but after pharmacological treatment a gradual improvement was observed. Actually the boy is 17 years old and arterial hypertension has been recently diagnosed. Infant’s kidney with the lack of correlation between its mass and child’s weight and with weak protective structure is extremely exposed to injury factors. Depending on the degree of kidney’s injury conservatively or rarely chirurgical treatment is administrated.
Wady układu moczowego należą do najczęstszych wad wrodzonych. W dobie szybkiego rozwoju medycznych technik obrazowych oraz metod operacyjnych, szczególnie w zakresie możliwości endoskopowych, wczesne wykrycie wad pozwala na szybką interwencję w celu niedopuszczenia do rozwoju powikłań przez nie wywołanych. Do najczęstszych wad wodonerczowych należą: wodonercze spowodowane przeszkodą w połączeniu miedniczkowo-moczowodowym, obwodowe zwężenie moczowodu, zdwojenie nerki, wsteczne odpływy pęcherzowo-moczowodowe, zastawki cewki tylnej, zespół śliwkowatego brzucha. Najczęstszą przyczynę utrudnionego odpływu moczu u chłopców stanowią zastawki cewki tylnej występujące z częstotliwością 1:5000 noworodków. Ich obecność doprowadza w drogach moczowych do przerostu mięśniówki pęcherza moczowego, dysfunkcji mięśnia wypieracza, tworzenia się uchyłków w obrębie ściany pęcherza, poszerzenia i wydłużenia moczowodów, dysplazji nerek. Zastawki cewki tylnej mogą być również przyczyną nieprawidłowego oddawania moczu, np. moczenia nocnego. Najczęściej dotyczy to zastawek o typie mini valve, niepowodujących zmian w górnych drogach moczowych. Do najcięższych konsekwencji wywoływanych przez zastawki cewki tylnej należą małowodzie i niedorozwój układu oddechowego obarczone dużym stopniem śmiertelności. U przedstawionego pacjenta zastawki cewki tylnej były przyczyną pęknięcia lewej nerki w okresie noworodkowym, które wymagało pilnego zaopatrzenia chirurgicznego. Przez kolejne 17 lat chłopiec pozostawał pod okresową opieką naszej Kliniki. W wykonywanych badaniach laboratoryjnych surowicy i moczu nie stwierdzano nieprawidłowości, natomiast w badaniach obrazowych nerka po urazie jest mniejsza, aktualnie z nieprawidłową echogenicznością, scyntygraficznie o niezbyt równomiernym ukrwieniu i miąższowym gromadzeniu znacznika, ale z funkcją zachowaną proporcjonalnie do masy tej nerki. U chłopca przez kilka lat występował problem moczenia nocnego, który ustąpił po leczeniu farmakologicznym. W 17. roku życia stwierdzono nadciśnienie tętnicze. Nerka dziecięca z uwagi na dużą masę w stosunku do wielkości dziecka i słabe struktury ochronne jest podatna na czynniki urazowe. W zależności od stopnia uszkodzenia nerki po urazie pacjent wymaga leczenia zachowawczego, rzadziej operacyjnego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 3; 200-204
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy kliniczne występujące u pacjentów leczonych metodą ESWL z powodu kamicy układu moczowego
Clinical difficulties of ESWL treatment in children with urolithiasis – own experiences
Autorzy:
Bochniewska, Violetta
Straż-Żebrowska, Ewa
Jurkiewicz, Beata
Jung, Anna
Lichosik, Marianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031073.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ESWL
children
lithotripsy
litotrypsja
treatment
urolithiasis
kamica moczowa
eswl
leczenie
dzieci
Opis:
Increase of interest among physicians of variable specialty in urolithiasis problem is a result of frequent recognition of that disease in children as well as in adults over the last few years. Urolithiasis is a recurrent and familial disease. Until recently, open stone surgery was the treatment of choice and the only opportunity to conventional therapy. Actually surgical indications are extremely limited. At present there are less invasive treatments recommended, like: ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy), PCNL (percoutaneous nephro lithotripsy) and URSL (ureteroscopic lithotripsy). The choice of urolithiasis treatment depends mostly on size and localizations of the stone, anatomical circumstances, accessibility of treatments methods, clinical experience of the operator. Lithotripsy methods (ESWL) use high energetic extracorporeal shock waves, which are produced by litothriptor in order to disintegrate the stone. Calculi are qualified to the ESWL when are over the 5 mm but smaller than 2 cm. Preferred localizations are: ureteropelvic junction, upper ureter, renal pelvic, upper and medium renal calyx. The ESWL is also helpful in therapy of multiple and staghorn calculi, however usually requires several sessions. Contraindications to the ESWL are: pregnancy, coagulation disorders, anatomical obstruction under the calculi and active infection of urinary tract. Typical ESWL adverse effects are: coetaneous lesions, oedema of kidney parenchyma, haematomas, erythrocyturia, proteinuria, dilated pyelocalyceal systems, urinary retention, hydronephrosis. Therefore clinically we can observe: hematuria, renal colic, fever and hypertension. The aim of ESWL therapy is disintegration of the stone. Thus measure of ESWL’s efficacy is complete excretion of the stone. This procedure is carried out under control of renal ultrasound or X-ray. In this paper authors present variable clinical problems that may occur in patients treated by lithotripsy. Entire diagnostic and therapeutic processes were taking into account. Reported complications are supported by clinical cases. Summation: 1) Effectiveness of ESWL in children with urolithiasis depends mostly on careful selection of patients to the lithotripsy. 2) Good cooperation between nephrologist and urologist allows using combination of variable treatment methods due to current needs and determines effectiveness and safety of therapy as well. 3) Clinical complications are possible and may come out in each stage of urolithiasis treatment, that’s why individual control during whole therapeutic process is recommended.
Wzrost zainteresowania lekarzy wielu specjalności problemem kamicy układu moczowego wynika z częstszego w ostatnich latach rozpoznawania tej choroby, zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Kamica jest chorobą o charakterze nawrotowym i rodzinnym. Do niedawna alternatywą dla postępowania zachowawczego był zabieg operacyjny. Obecnie bezwzględne wskazania do zabiegu operacyjnego są ograniczone. Aktualnie stosuje się zabiegi mniej inwazyjne, takie jak: ESWL (extracorporealshock wave lithotripsy), PCNL (percutaneous nephrolithotripsy) i URSL (ureteroscopic lithotripsy). Na wybór metody leczenia kamicy moczowej wpływają: wielkość i położenie złogu, warunki anatomiczne dróg moczowych, dostępność do poszczególnych sposobów leczenia oraz doświadczenie lekarza wykonującego zabieg. Zabiegi litotrypsji (ESWL) wykorzystują do rozkruszania złogu wysokoenergetyczne fale uderzeniowe, które są wytwarzane poza ustrojem chorego w urządzeniach zwanych litotryptorami. Do zabiegu ESWL na ogół kwalifikowane są złogi powyżej 5 mm i nieprzekraczające 2 cm. Najlepsza lokalizacja to: połączenie miedniczkowo-moczowodowe, górny odcinek moczowodu, miedniczka nerkowa, górny i środkowy kielich nerkowy. ESWL można stosować również w leczeniu kamicy mnogiej i odlewowej, jednak przebiega ono wieloetapowo. Przeciwwskazaniem do wykonania ESWL są: ciąża, zaburzenia krzepnięcia, obecność anatomicznej przeszkody poniżej złogu i aktualne objawowe zakażenie układu moczowego. Do najczęstszych powikłań ESWL należą: zmiany skórne, obrzęk miąższu nerki, krwiaki, krwinkomocz, białkomocz, poszerzenia układów kielichowo-miedniczkowych, zastój moczu, wodonercze. Objawy kliniczne powikłań to: krwiomocz, kolka nerkowa, gorączka oraz nadciśnienie tętnicze. Celem zabiegu ESWL jest dezintegracja złogu, a miarą skuteczności zabiegu jest jego wydalenie. ESWL odbywa się pod kontrolą USG lub RTG. W niniejszej pracy autorzy przedstawiają problemy kliniczne pacjentów leczonych z powodu kamicy metodą ESWL - dotyczą one całego procesu diagnostyczno-terapeutycznego. Przedstawione problemy poparte są opisami przypadków. Podsumowanie: 1) Skuteczność zabiegów ESWL w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci zależy w dużej mierze od prawidłowej kwalifikacji pacjentów do tej formy leczenia. 2) Dobra współpraca nefrologa i urologa, pozwalająca na stosowanie różnych metod leczenia kamicy w zależności od aktualnych potrzeb, zwiększa powodzenie i bezpieczeństwo terapii. 3) Możliwość pojawienia się różnych problemów klinicznych na wszystkich etapach leczenia kamicy układu moczowego nakazuje monitorowanie pacjenta w ciągu całego procesu terapeutycznego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 3; 205-210
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies