Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "gods" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Góra Boga: Synaj i/lub Horeb?
    Berg Gottes: Sinai und/oder Horeb?
    God’s Mountain: Sinai and/or Horeb?
    Autorzy:
    Lemański, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2138311.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
    Tematy:
    góra Boga
    Horeb
    Synaj
    Syjon
    świątynia
    God’s mountain
    Sinai
    Zion
    temple
    Opis:
    W artykule prezentowana i uzasadniana jest teza zaproponowana przez Wolfganga Oswalda, według której tradycja o górze Boga (Horeb, Synaj) stanowi reminiscencję tradycji o Syjonie. Chronologiczna kolejność nazw w ramach rozwoju tej tradycji jest następująca: „góra Boga/JHWH”; „Horeb” – jako pierwotny appleativus „pustkowie, ruina” w nawiązaniu do zburzonej świątyni; Synaj – symboliczne odzwierciedlenie realiów obowiązujących w ponownie funkcjo¬nującym już sanktuarium w Jerozolimie.
    The article presents and justifies a thesis proposed by Wolfgang Oswald, according to which the tradition about the mountain of God (Horeb, Sinai) is a reminiscence of the tradition about Zion. The chronological order of names in the development of this tradition is as follows: “mo¬untain of God/YHWH”; “Horeb” – as the original appleativus “wilderness, ruin” in reference to the destroyed temple; Sinai – a symbolic reflection of the realities of the already functioning sanctuary in Jerusalem.
    Źródło:
    Rocznik Skrzatuski; 2021, 9; 13-25
    2300-8296
    Pojawia się w:
    Rocznik Skrzatuski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Posłańcy Boga oraz niebiańskie istoty w Księdze Rodzaju
    God’s messenger and celestial beings in the Book of Genesis
    Autorzy:
    Lemański, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395531.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    posłańcy Boga
    synowie Boga
    cheruby
    niebiańskie istoty
    God’s messengers
    sons of God
    cherubim
    celestial beings
    Opis:
    W tradycjach o Abrahamie i Jakubie prześledzić można proces ewolucji koncepcji „posłańców Boga/Jhwh”. Najpierw opisuje się ich jako ludzi, potem jako głos Boga przemawiającego z nieba, a wreszcie jako niewidzialne istoty roztaczające opiekę nad patriarchą. W starszych tekstach mają oni za zadanie również dokonywanie inspekcji na ziemi i kontrolowanie biegu spraw. W prologu z Rdz 1-11 spotykamy jeszcze dwa inne rodzaje istot z nieba: „synowie Boga” i „cheruby”. Pierwsi są przedstawicielami niebiańskiego dworu przekraczającymi granicę w relacjach z ludźmi i prezentuje się ich jako przodków dawnych mieszkańców Kanaanu. Drudzy stanowią strażników Edenu. Pełnią więc tradycyjną rolę, ale nie opisuje się ich jako postaci o wyglądzie hybrydy łączącej cechy ludzkie i zwierzęce.
    In the Abraham and Jacob traditions we can follow the evolution of the notion of “God’s messengers”. Firstly, they are described as men and then as the voice of God, uttering His words from heaven, and finally, as invisible beings who care of the patriarchs. In the prologue of Gen 1-11 we meet another two types of celestial beings: „sons of God” and „cherubim”. The former are representatives of the heavenly court who cross the boundaries in relation with the people. They are presented as ancestors of the inhabitants of Canaan. The latter are the guardians of Eden, so they play the traditional role, however, they are not described as hybrids which combine human and animal features.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2014, 21; 29-52
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biblijne ordalia? Od procedury „sądu bożego” do ceremoniału kultowego (Lb 5,11–31)
    A Biblical Ordeal? From “God’s Court” Procedure to the Ceremonial Cult
    Autorzy:
    Lemański, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010824.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    trial by ordeal
    “God’s judgment”
    uncleanness
    suspicion of adultery
    rozprawa sądowa
    „sąd Boży”
    nieczystość
    podejrzenie cudzołóstwa
    Opis:
    Perykopa z Lb 5,11–31 często bywa określana jako przykład sądu Bożego – ordalia (ang. ordeal). Praktyki tego rodzaju znane były na starożytnym Bliskim Wschodzie co najmniej od końca trzeciego tysiąclecia przed Chrystusem i stosowane potem jeszcze w średniowieczu. Analiza perykopy wskazuje jednak, że tekst w obecnej formie powstał dość późno. Elementy rytualne (próba wiarygodności poprzez wypicie „świętej wody” przed Jhwh; samoprzekleństwo; ofiara przypominające ofiary ubogich za grzechy) mogły zostać zebrane razem w jednym i tym samy momencie, aby stworzyć procedurę zapobieżenia ewentualnej nieczystości grożącej całej wspólnocie i znajdującym się w jej centrum sanktuarium. Ograniczona (tylko do Jerozolimy) możliwość jego zastosowania sugeruje bardziej symboliczny wyraz troski o tę czystość niż rytuał stosowany często w praktyce. Elementy próby poprzez ordalia stanowią element składowy całej procedury, jednak nie wybijają się one na pierwszy plan i nie są na tyle dominujące, by mówić tu o klasycznym przykładzie „sądu Bożego”. Wskazuje na to przede wszystkim brak jasnych wskazówek odnośnie odczytania ewentualnego wyroku Bożego.
    The pericope from Numbers 5:11–31 is often referred to as an example of God’s judgment, meaning an ordeal. Practices of this kind were known in the ancient Middle East at least from the end of the 3rd millennium BC, and they were also practiced in the Middle Ages. However, an analysis of the pericope indicates that the text in its current form was written quite late. The ritual elements (the test of credibility by drinking “holy water” before Jhwh; a self-curse; a sacrifice reminiscent of the sacrifice for sins) could be given together at the same time to create a procedure to prevent any impurity that threatens the entire community and the sanctuary at its center. Its limited application (only to Jerusalem) suggests a more symbolic expression of concern for this purity than a ritual that could often be used in practice. The elements of a trial through an ordeal are part of the entire procedure, yet they do not stand out and are not dominant enough so that we can speak of a classic example of “God’s judgment”. This is primarily indicated by the lack of clear instructions regarding the reading of a possible divine judgment.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 87-122
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kilka uwag na temat różnych koncepcji świątyni w Starym i Nowym Testamencie
    Some remarks on the different concepts of the temple in the Old and New Testaments
    Einige Kommentare zu den verschiedenen Konzepten des Tempels im Alten und Neuen Testament
    Autorzy:
    Lemański, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/570676.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
    Tematy:
    Świątynia
    świętość
    obecność Boga
    Namiot Spotkania
    świątynia ciała
    Temple
    holiness
    God’s presence
    Encounter Tent
    temple of the body
    Opis:
    W artykule podjęta jest kwestia sposobów, w jakie patrzono na świątynię na przestrzeni czasów biblijnych. Najpierw analizowana jest starożytna, bliskowschodnia koncepcja świątyni jako góry Boga; miejsca łączącego niebo i ziemię oraz spinającego cały porządek stworzenia i jego powiązania z osobą króla. Następnie wykazane są podobieństwa i różnice pomiędzy tą koncepcją i starotestamentalnym sposobem postrzegania tzw. Pierwszej Świątyni zbudowanej przez Salomona. W dalszej części omówiona jest nowa koncepcja tzw. Drugiej Świątyni odbudowanej po wygnaniu babilońskim, której ideową reminiscencją jest opis namiotu–świątyni (Księga Wyjścia) oraz przepisów dotyczących sprawowanego w niej kultu i osób biorących w niej udział (Księga Kapłańska). Nowa koncepcja postrzega przede wszystkim sanktuarium jako rzeczywistość „w drodze”, niezwiązaną z konkretnym miejscem geograficznym ani tym bardziej jakimkolwiek królem. Istotą tak rozumianej świątyni jest zabezpieczenie obecnego w niej sacrum i umożliwienie jego emanacji na uczestników kultu. Ta swoista „inkarnacja” sacrum znajduje swoje odzwierciedlenie także w tekstach Nowego Testamentu, gdzie ukazuje się Jezusa Chrystusa jako nową świątynię, której zwieńczeniem jest świątynia niebiańska i pełny w niej udział wszystkich wiernych.
    The article deals with the ways in which the temple was viewed over Biblical times. First, the ancient, Middle Eastern concept of the temple as the mountain of God is analyzed; a place connecting heaven and earth, and also connecting the entire order of creation, and its connection with the person of the king. Next, similarities and differences between this concept and Old Testament’s perception of the so-called First Temple built by Salomon. Next, a new concept of the so-called The second Temple rebuilt after the Babylonian exile, whose ideological reminicescence is the description of the tent–temple (Book of Exodus) and the regulations regarding the worship and people participating in it (Leviticus). The new concept sees above all the sanctuary as a reality “on the road”, not related to a particular geographical location, much less any king. The essence of the temple understood in this way is to secure the sacred present in it and to enable its emanation on worshipers. This specific “incarnation” of the sacred is also reflected in the texts of the New Testament, where Jesus Christ appears as a new temple, culminating in the heavenly temple and the full participation of all the faithful.
    Źródło:
    Rocznik Skrzatuski; 2020, 8; 13-35
    2300-8296
    Pojawia się w:
    Rocznik Skrzatuski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies