Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ovid" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Exempla z „Metamorfoz” Owidiusza w „Okręcie błaznów” Sebastiana Branta
Exempla from Ovid’s “Metamorphoses” and Sebastian Brant’s “The Ship of Fools”
Autorzy:
Lam, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012475.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Owidiusz
Sebastian Brant
intertekstualność
Ovid
intertextuality
Opis:
From among around four hundred examples taken from the Bible, mythology and history, which in Sebastian Brant’s The Ship of Fools are designed to instruct and caution, more than twenty come from Ovid’s Metamorphoses. Brant does not make references to Ovid’s work and he mentions the poet only once, as the author of Ars amatoria (buler kunst), which brought Ovid nothing but misfortune.Most of them appear in Chapter XIII On Seduction (Von buolschaft) and single ones in Chapters: XXVI, LIII, LX, LXIV and LXVII. The references are allusive and abridged, they concern pathetic consequences of wicked or rash love, jealousy and hatred as well as self-loving and foolhardy imprudence. They stand as codes, which can not be deciphered without knowing the source and it implies that Brant either assumes the reader has the required knowledge or appeals to gain it. It is also possible that he refers to common at that time didactic modifications of Metamorphoses. Problematic and often tragic illustration of human fortunes in Ovid’s work is reduced in Brant’s satire to parenetic formula, which intrigues and is expressed with vivid and crude language. The most explicit example of dissonance between Brant’s and Ovid’s intention is a truly clown like character − Marsyas, who with obstinacy plays bagpipes, a clownish instrument, whereas in Metamorphoses he enraptured people playing his aulos and his death as martyr is mourned by not only nymphs and shepherds, but also by nature. The rights of the genre, in this case of moral satire, proved to be stronger than philosophical meaning of mythological message.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2013, 3(6) cz.2; 165-176
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Exempla aus Ovids Metamorphosen in Sebastian Brants "Narrenschi"
Exempla rom Ovid’s Metamorphoses and Sebastian Brant’s "The Ship of Fools"
Autorzy:
Lam, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195745.pdf
Data publikacji:
2019-12-22
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Opis:
Unter den rund vierhundert Beispielen aus der Bibel, der Mythologie und Geschichte, die in Sebastian Brants Das Narrenschiff dem Unterricht und der Ermahnung dienen, stammen mehr als zwanzig aus Ovids Metamorphosen. Brant nimmt keinen direkten Bezug au Ovids Werk und erwähnt den Dichter nur einmal als den Autor der Ars amatoria (‚bůler kunst‘), die Ovid nichts als Unglück beschert habe. Die meisten Verweise au Ovid erscheinen im Kapitel XIII und einzelne in den Kapiteln XXVI, LIII, LX, LXIV und LXVII. Sie sind anspielend und verkürzt, sie betreen die beklagenswerten Folgen von sündhaer oder koposer Liebe, Eiersucht und Hass sowie selbstverliebter und törichter Unbesonnenheit. Sie stellen Codes dar, die sich nicht entschlüsseln lassen, ohne die Quelle zu kennen. Daraus lässt sich schlussolgern, dass Brant entweder davon ausgeht, dass der Leser über die erorderlichen Kenntnisse verügt, oder dass er ihn auordert, diese zu erlangen. Die Regeln des Genres, in diesem Fall der moralischen Satire, erwiesen sich bei Brant stärker als die philosophische Bedeutung der mythologischen Botscha.
Around our hundred examples rom the Bible, mythology and history in Sebastian Brants The Ship of Fools are designed to instruct and caution; more than twenty come rom Ovids Metamorphoses. Brant does not make reerences to Ovids work and he mentions the poet only once as the author of Ars amatoria, which brought Ovid nothing but misortune. Most of those references appear in Chapter XIII “On Seduction” (Von buolscha) and single ones in Chapters: XXVI, LIII, LX, LXIV and LXVII. Tey are abridged and coded allusions concerning the consequences of wicked or rash love, jealousy and hatred as well as self-loving and foolhardy imprudence. They cannot be deciphered without knowing the source. This implies that Brant either assumes the reader has sufficient knowledge or suggests they need to gain it. Te conventions of the genre, in this case of moral satire, proved to be stronger than the philosophical meaning of the mythological message.
Źródło:
Studia Germanica Gedanensia; 2019, 40; 11-24
1230-6045
Pojawia się w:
Studia Germanica Gedanensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies