Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "French New Wave" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Niekończące się korytarze. Paradoksy architektury w filmie „Zeszłego roku w Marienbadzie” Alaina Resnais’go
    Endless Corridors. The Paradoxes of Architecture in „Last Year in Marienbad” by Alain Resnais
    Autorzy:
    Kwiatkowska, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341119.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Alain Resnais
    kino francuskie
    francuska nowa fala
    architektura
    przestrzeń filmowa
    narracja filmowa
    labirynt
    French cinema
    French new wave
    architecture
    filmic space
    film narrative
    labyrinth
    Opis:
    Skomplikowane przestrzenie pałacowe i parkowe, w których toczy się akcja Zeszłego roku w Marienbadzie, pełnią funkcję – jak podkreślano w licznych analizach – znaczącego tła i finezyjnej scenografii, stają się istotnym tematem filmu, sugerują ważne interpretacje i decydują o nieoczywistej konstrukcji psychologicznej głównych bohaterów. Bardziej szczegółowa analiza filmu Alaina Resnais’go pozwala wskazać kluczowe paradoksy rządzące zarówno strukturami architektonicznymi, jak i narracyjnymi, a także ich wzajemnymi relacjami. Przestrzeń wykreowana w filmie jest jednocześnie ciągła i nieciągła, zamknięta i otwarta, skończona i nieskończona, dynamiczna i statyczna; jest też płaska, a zarazem silnie akcentuje iluzję głębi perspektywicznej. Paradoksy te są charakterystyczne również dla sztuki barokowej, a fakt, że film Resnais’go został nakręcony w takich właśnie  przestrzeniach, pozwala uznać go za wypowiedź teoretyczną, odnoszącą się także do relacji między kinem i architekturą. Zeszłego roku w Marienbadzie traktuje te sztuki nie jako przeciwstawne, ale jako komplementarne, mierzące się z podobnymi pragnieniami i ograniczeniami.
    As it has been underlined in numerous analyses, complex spaces of palaces and parks, which are the setting of Last Year in Marienbad, play the role of a significant background and sophisticated scenography; they become a vital theme of the film, suggest important interpretations and are decisive for the unobvious psychological makeup of the main characters. A more detailed analysis of Resnais’s film allows to indicate the key paradoxes governing both architectural and narrative structures, as well as their mutual interrelations. The space created in the film is at the same time continuous and interrupted, closed and open, finite and infinite, dynamic and static, flat and powerfully accentuating the illusion of perspective and depth. These paradoxes are also characteristic of Baroque art, and the fact that Resnais’s film was shot in such spaces allows to perceive it as a theoretical utterance, concerning also the relations between cinema and architecture. Last Year in Marienbad treats these two branches of art not so much as opposing, but rather complementary, facing similar desires and limitations.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2020, 109; 35-49
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Agnès Varda amidst Images Sensuous Theory and Strategies of Resistance in Feminist Cinema
    Autorzy:
    Kwiatkowska, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22787270.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny
    Tematy:
    Agnès Varda
    Laura U. Marks
    Vivian Sobchack
    female film directors
    women’s cinema
    feminist film theory
    sensuous theory
    auteur cinema
    French New Wave
    Opis:
    Sensuous theory has enriched the way in which we now analyze the multisensory film image as well as the embodied experience of the film viewer. Questions about the corporeality and sensuousness of the director, however, are addressed much less frequently from this perspective. Yet it is precisely this aspect that strikes me as particularly interesting, as it allows us to revisit the issue of the creative strategies employed by women in the cinema, and to pose questions about the meaning and status of the sensuous involvement of the female director in the production of her film. Does her corporeality, her physiological and sensory experience affect how the character are created, how the world is depicted, or, more significantly, the very matter of the film image? Can this involvement also become a conscious tactic of resistance against the dominant narrative and visual structures of “male cinema”? Taking these questions as my point of departure, I focus on the film of Agnès Varda The Beaches of Agnès (Les plages d’Agnès, 2008), which may be regarded as a statement that is just as personal and self-referential as it is possible to universalize. Varda uses the film as a way to examine her own life and art in the context of the history of cinema in the latter half of the 20th century, paying particular attention to the French New Wave, auteur cinema, independent film, and politically and socially engaged cinema. In The Beaches of Agnès Varda reiterates questions about her own status as a female director, accentuating the corporeal, sensuous, and affective connections with the film image, filmed objects, people, and places, the film crew, and, ultimately, the cinema as such.
    Źródło:
    Władza sądzenia; 2018, 14; 56-72
    2300-1690
    Pojawia się w:
    Władza sądzenia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lewy Brzeg Nowej Fali czy Grupa z Lewego Brzegu?
    The Left Bank of the New Wave or the Left Bank Group?
    Autorzy:
    Kwiatkowska, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32222562.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    nowa fala
    Grupa z Lewego Brzegu
    kino francuskie
    New Wave
    Left Bank Group
    French cinema
    Opis:
    Artykuł jest poświęcony tzw. Grupie z Lewego Brzegu, czyli środowisku twórców kina francuskiego lat 50. i 60., których działalność rozpatruje się zwykle w szerszym kontekście Nowej Fali. Historycy filmu, od początku lat 60. po dziś, toczą spór nie tylko o status i charakter tego zjawiska, ale wręcz o samą zasadność jego wyodrębniania. Autorka przywołuje w artykule najważniejsze stanowiska historyków i krytyków filmu odnoszące się do Grupy z Lewego Brzegu, by ostatecznie wskazać dwie zarysowujące się strategie uprawiania historii kina: inkluzywną (dążącą do włączenia analizowanego zjawiska w kontekst Nowej Fali) oraz ekskluzywną (dowodzącą odrębności Grupy z Lewego Brzegu zarówno w wymiarze problemowym, jak i estetycznym). W praktyce filmoznawczej te dwie skrajne strategie rzadko jednak występują w stanie czystym, wyznaczają raczej pewną dynamikę badań historycznofilmowych – warto zatem zapytać o inne możliwe strategie pozwalające krytycznie redefiniować kanon kina.
    The article is devoted to the analysis of the Left Bank Group, a contingent of French filmmakers of the 1950s and 1960s, whose work is usually considered in the wider context of the New Wave. Film historians from the 1960s to the present date are in dispute as to the status and character of this phenomenon, and the justifiability of granting it an identity of its own. The author refers to the most important stances of film historians and critics dealing with the Left Bank Group and identifies two broad strategies of practising film history: an inclusive one (aiming to include the analysed phenomenon into the New Wave) and the exclusive one (which argues for a completely separate identity of the Left Bank Group both in the aesthetic and problem areas). In film studies practice these two strategies rarely appear in pure form, rather they determine a certain direction for film history research – therefore it is worth considering whether other strategies are possible that would help to critically redefine the canon of cinema.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2015, 89-90; 70-81
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies