Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "moralność" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Publiczne prezentowanie zdjęć martwych płodów jako nieobyczajny wybryk (art. 140 Kodeksu wykroczeń)
    Autorzy:
    Kulesza, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1788216.pdf
    Data publikacji:
    2019-08-20
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    działalność pro-life
    wolność wypowiedzi
    moralność publiczna
    porządek publiczny
    odpowiedzialność karna
    freedom of speech
    public morality
    public order
    criminal responsibility
    Opis:
    Publiczne prezentowanie barwnych zdjęć zakrwawionych, martwych ludzkich płodów na ulicach, placach, parkingach czy przed cmentarzem w ramach aktywności działaczy pro-life stanowi wykroczenie z art. 140 k.w., w przypadku zakłócenia porządku lub spokoju publicznego bądź wywołania zgorszenia u choćby jednej osoby – z art. 51 k.w. W Polsce normy publicznego zachowania nie dopuszczają narzucania innym, przypadkowym osobom, zdjęć zakrwawionych zwłok ludzkich. Zatem zachowanie takie narusza obyczajność publiczną chronioną przez oba przepisy. Obyczajność ta nie dotyczy bowiem tylko zachowań odnoszących się do sfery seksualnej czy płciowej, lecz jakichkolwiek zachowań dostrzegalnych dla innych osób, które mogą wywołać zgorszenie, sprzeciw, gniew czy potępienie.
    Public presentation of colour photographs depicting bloody, dead human fetuses on the streets, squares, parking lots or in front of cemetery as part of the so-called pro-life defenders is an offense under Article 140 of the Polish Code of Petty Offences. Also Article 51 of the Code of Petty Offences rules that Polish social standards of public behavior disallow all actions that may provoke outrage with at least one individual, which includes imposing on other, random people photos of bloody human bodies. Thus, such conduct violates public decency protected by both legal provisions named above. This standard of moralitydoes not apply to behaviors relating to the sexual or sexual sphere alone, but also to any behavior visible to other people who may cause outrage, opposition, anger or condemnation.
    Źródło:
    Studia Prawnicze; 2019, 2 (218); 153-173
    0039-3312
    2719-4302
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gloss to the Judgement of the District Court in Opole of 10 December 2018 (VII Ka 956/18, Unpublished)
    Autorzy:
    Kulesza, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618629.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    pro-life activity
    freedom of speech
    public morality
    public order
    criminal responsibility
    działalność pro-life
    wolność wypowiedzi
    moralność publiczna
    porządek publiczny
    odpowiedzialność karna
    Opis:
    In the commented judgement, the court discharged the responsibility of individuals who presented banners with photographs of human remains after abortions in front of the obstetrics hospital in Opole. They had been charged with public display of obscenity (Article 141 of the Petty Offences Code). Not only the discharge was wrong, although it is possible to apply Article 140 of the Petty Offences Code instead of Article 141, as the formerly prescribed responsibility for public indecency. The court applied also a completely erroneous interpretation of the presentation of public indecency, as limited to the intimate and gender sphere. Historical, comparative, linguistic, teleological and systematic interpretations indicate that public decency includes a commonly accepted and required public behavior, the violation of which causes or may cause negative reactions of others in the form of embarrassment, scandal, anger, opposition, condemnation. Such punishable public indecency is any that opposes cultural norms, rules of social coexistence, accepted customs of public behavior of individuals.
    W glosowanym wyroku sąd uwolnił od odpowiedzialności za wykroczenie umieszczenia w miejscu publicznym nieprzyzwoitego rysunku (art. 141 k.w.) osoby, które przed szpitalem położniczym w Opolu prezentowały banery ze zdjęciami szczątków ludzkich po wykonanym zabiegu aborcji. Nie tylko uwolnienie od odpowiedzialności za to wykroczenie było błędne, choć możliwe jest w takich wypadkach stosowanie również art. 140 k.w. (odpowiedzialność za publiczny nieobyczajny wybryk). Sąd zastosował także całkowicie błędną wykładnię znamienia nieprzyzwoitości i obyczajności publicznej jako ograniczających się do sfery intymnej i płciowej. Wykładnie historyczna, prawnoporównawcza, językowa, celowościowa i systemowa wskazują, że obyczajność publiczna obejmuje powszechnie przyjęty i wymagany sposób publicznego zachowania, którego naruszenie wywołuje lub może wywołać negatywną reakcję innych osób w postaci zażenowania, zgorszenia, gniewu, sprzeciwu, potępienia. Nieobyczajne zachowanie to takie, które sprzeciwia się normom kulturowym, zasadom współżycia społecznego, przyjętym zwyczajom publicznych zachowań jednostek.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2019, 28, 2
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybryk publicznego prezentowania zdjęć martwych płodów a ochrona wolności wypowiedzi w świetle orzecznictwa ETPC
    Criminal public indecency and the public display of photos with dead fetuses – freedom of speech in the ECHR jurisprudence
    Autorzy:
    Kulesza, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/596050.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    pro-life activity, freedom of speech, public morality, criminal responsibility, European Court of Human Rights
    działalność pro-life, wolność wypowiedzi, moralność publiczna, odpowiedzialność karna, Europejski Trybunał Praw Człowieka
    Opis:
    Background: The subject of the research presented in this paper is the jurisprudence of the European Court of Human Rights (ECtHR, or Court) regarding the interpretation of Art. 10 of the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms (ECHR, or Convention) in cases where state interference refers to the premise of protecting public morality. This research also covers the approach of pro-life activists towards this case law based on the thesis that freedom of expression is not subject to any restrictions. According to pro-life activists, any interference with freedom of speech is a violation of Art. 10 of the Convention. Research purpose: The purpose of this article is to examine whether freedom of speech as interpreted by the ECtHR is an absolute freedom or whether it is subject to restrictions based on general principles, with reference to the conditions specified in Art. 10 ECHR. If the restriction is admissible, the purpose of this study is to examine its legal limits when it is invoked as a premise for the protection of public morality. It is necessary to answer the question whether the state’s margin of discretion is then the same as for other reasons. Is there a standard of public morality in the Court’s case-law that allows us to assess the admissibility of any interference with freedom of speech? It should then be examined whether a possible criminal conviction of pro-life activists would constitute an infringement of Art. 10 of the Convention in the light of the current jurisprudence of the Court. Methods: The research was conducted by analyzing the Court’s case-law and making reference to the assessed facts. Conclusions: Freedom of speech is not absolute and is subject to restrictions based on general principles, with reference to the conditions listed in Art. 10 ECHR. In the case of interference based on protection of public morality, countries have a wider margin of discretion in assessing the need for interference than in the case of other grounds for restricting freedom of expression. At the same time, there is no uniform standard of public morality protection common to the State Parties to the Convention. States may, without prejudice to Art. 10 of the Convention, limit freedom of speech to a greater extent in order to protect public morality by referring to their history, tradition, and social circumstances. The analysis of the Court’s case-law leads to the conclusion that a criminal conviction of pro-life activists would not constitute an infringement of Art. 10 of the Convention. There are numerous analogies between the cases before the Court in which it found no violation of freedom of expression, and the incriminating behavior of pro-life activists, which can and should be prosecuted without risk of violation of the Convention.  
    Przedmiot badań: Przedmiotem badań jest orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka dotyczące wykładni art. 10 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w tych przypadkach, w których ingerencja państwa następuje z powołaniem na przesłankę ochrony moralności publicznej. Przedmiotem badań jest również stanowisko działaczy pro-life wobec tego orzecznictwa oparte na tezie, zgodnie z którą wolność wypowiedzi nie podlega jakimkolwiek ograniczeniom. Zdaniem działaczy pro-life każda ingerencja w wolność słowa stanowi pogwałcenie art. 10 Konwencji. Cel badawczy: Celem artykułu jest zbadanie, czy wolność słowa według wykładni Trybunału jest wolnością absolutną, czy podlega ograniczeniom na ogólnych zasadach, z powołaniem na przesłanki wskazane w samym art. 10 Konwencji. W przypadku dopuszczalności ingerencji celem jest zbadanie jej legalnej głębokości wówczas, gdy następuje z powołaniem na przesłankę ochrony moralności publicznej. Należy odpowiedzieć na pytanie, czy margines swobody oceny państwa jest wówczas taki sam, jak w przypadku innych przesłanek. Czy istnieje w orzecznictwie Trybunału wykształcony wzorzec moralności publicznej, pozwalający ocenić dopuszczalność ewentualnej ingerencji w wolność słowa. Następnie należy zbadać, czy ewentualne skazanie karne sensu largo działaczy pro-life stanowiłoby naruszenie art. 10 Konwencji w świetle dotychczasowego orzecznictwa Trybunału.1 Metoda badawcza: Badania przeprowadzono, analizując orzecznictwo Trybunału i dokonując jego odniesienia do ocenianych stanów faktycznych. Wyniki: Wolność słowa nie jest wolnością absolutną i podlega ograniczeniom na ogólnych zasadach, z powołaniem na przesłanki wymienione w art. 10 Konwencji. W przypadku ingerencji z powołaniem na konieczność ochrony moralności publicznej państwom przysługuje szerszy margines swobody oceny konieczności ingerencji niż w przypadku pozostałych przesłanek ograniczania wolności słowa. Jednocześnie nie istnieje jednolity standard ochrony moralności publicznej wspólny dla państw-stron Konwencji. Państwa mogą, nie naruszając art. 10 Konwencji, w szerszym zakresie ograniczać wolność słowa, chroniąc moralność publiczną, powołując się na swoją historię, tradycję i oceny społeczne. Analiza orzecznictwa Trybunału prowadzi do wniosku, że skazanie karne sensu largo działaczy pro-life nie stanowiłoby naruszenia art. 10 Konwencji. Istnieją liczne analogie pomiędzy sprawami rozpatrywanymi przez Trybunał, w których nie dopatrzył się on naruszenia wolności słowa, a inkryminowanymi zachowaniami działaczy pro-life, które mogą i powinny być ścigane karnie bez ryzyka naruszenia Konwencji.
    Źródło:
    Studia Prawno-Ekonomiczne; 2020, 114
    0081-6841
    Pojawia się w:
    Studia Prawno-Ekonomiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glosa do wyroku Sądu Okręgowego w Krośnie z 26 lipca 2021 r., sygn. akt II Ka 191/21
    Gloss to the Judgment of the District Court in Krosno of July 26, 2021, file ref. no. II Ka 191/21
    Autorzy:
    Kulesza, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2129931.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    freedom of expression
    misdemeanor
    pro-life
    necessary defence
    state of necessity
    public morality
    procecting of human life
    wolność wypowiedzi
    obrona konieczna
    wykroczenie
    ochrona życia
    stan wyższej konieczności
    moralnośc publiczna
    Opis:
    Pro-life activists, publicly displaying banners depicting human fetuses, have raised controversy. In the judgment, the perpetrator, who himself removed the banners and destroyed them while dismantling, was found guilty but not punished. The inability of the person who removes such content to claim their state of higher necessity is a derivative of their actions aiming at interests of the perpetrator who placed the banners. Behavior so directed may be justified as necessary defense, but higher necessity. Legal scholarship assumes that this type of pro-life activity is unlawful, legal practice fails to reflect such an assessment. It is practically impossible to rely on acting in self-defense, which requires the unlawfulness of the attack. If it is possible to call the police, the citizen does not have the right to self-defense. It also does not serve when the police are already there, but it does not intervene.
    Aktywność działaczy pro-life, polegająca na umieszczaniu w przestrzeni publicznej banerów przedstawiających zakrwawione, rozczłonkowane ludzie płody, wzbudza od lat kontrowersje. W omawianym wyroku skazano, lecz nie wymierzono kary sprawcy, który samodzielnie usunął banery, niszcząc je jednak. Niemożność powołania się na działanie w stanie wyższej konieczności tego, kto treści takie usuwa, wynika ze skierowania przez niego swojego działania ku dobrom sprawcy zamachu, który banery umieścił. Zachowanie tak nakierowane może być uzasadniane obroną konieczną, lecz nie stanem wyższej konieczności. Choć w doktrynie przyjmuje się, że tego rodzaju działalność pro-life jest bezprawna, stanowiąc naruszenie moralności publicznej, w praktyce ocenę taką się odrzuca. Praktycznie wykluczone jest powołanie się również na działanie w obronie koniecznej, która wymaga bezprawności odpieranego zamachu. Dodatkowo, jeżeli możliwe jest wezwanie Policji, obywatelowi nie służy prawo do obrony koniecznej. Nie służy ono również wówczas, gdy Policja jest już na miejscu, jednak nie podejmuje interwencji w takiej formie, jakiej oczekuje obywatel.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2022, 5(69); 443-449
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies