Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "soil dehydrogenase" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Enzymatic activity of nickel-contaminated soil
    Aktywnosc enzymatyczna gleby zanieczyszczonej niklem
    Autorzy:
    Wyszkowska, J
    Boros, E.
    Kucharski, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/15300.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
    Tematy:
    nickel
    enzyme activity
    soil contamination
    yellow lupin
    soil property
    physicochemical property
    dehydrogenase
    Opis:
    A pot experiment was performed to determine the effect of soil contamination with nickel, applied at a dose of 100, 200, 300 and 400 mg kg-1, on the activity of dehydrogenases, urease, acid phosphatase and alkaline phosphatase. The impact of nickel on the enzymatic activity of soil was studied on samples of heavy loamy sand and light silty loam. The experiment was conducted in two series: in the first one soil was cropped to yellow lupine, and in the second one it was left uncropped. Soil samples were analyzed on day 14, 28, 42 and 56. It was found that soil contamination with nickel reduced the activity of all the enzymes. This negative influence was most noticeable in the case of dehydrogenase. The activity of urease and alkaline phosphatase was higher in light silty loam, while the activity of dehydrogenases and acid phosphatase was higher in heavy loamy sand. The activity of dehydrogenases and urease was higher in soil cropped to yellow lupine, whereas the activity of acid phosphatase and alkaline phosphatase was higher in uncropped soil. Yellow lupine was sensitive to excessive amounts of nickel in the soil, and partly alleviated the adverse impact of this heavy metal on urease activity, but did not reduce its inhibitory effect on the other enzymes.
    W doświadczeniu wazonowym określono wpływ zanieczyszczenia gleby niklem w dawkach 100, 200, 300 i 400 mg kg-1 na aktywność dehydrogenaz, ureazy, fosfatazy kwaśnej oraz fosfatazy alkalicznej. Wpływ niklu na aktywność enzymatyczną badano w dwóch gatunkach gleb: piasku gliniastym mocnym oraz glinie lekkiej pylastej. Badania przeprowadzono w dwóch seriach, tj. na glebie obsianej łubinem żółtym i nie obsianej. Próbki glebowe analizowano: w 14., 28., 42. i 56. dniu. Stwierdzono, że zanieczyszczenie gleby niklem spowodowało zmniejszenie aktywności wszystkich badanych enzymów. Najbardziej niekorzystnie nikiel wpływał na aktywność dehydrogenaz. Wyższą aktywność ureazy i fosfatazy alkalicznej stwierdzono w glinie lekkiej pylastej niż w piasku gliniastym mocnym, natomiast dehydrogenaz i fosfatazy kwaśnej - w piasku gliniastym mocnym. Wyższą aktywność dehydrogenaz i ureazy odnotowano w glebie obsianej łubinem żółtym, natomiast fosfatazy kwaśnej i fosfatazy alkalicznej - w glebie nie obsianej. Łubin żółty okazał się wrażliwy na nadmiar niklu w glebie. Jego uprawa częściowo łagodziła niekorzystny wpływ niklu na ureazę, lecz nie zmniejszała hamującego oddziaływania tego pierwiastka na pozostałe enzymy.
    Źródło:
    Journal of Elementology; 2008, 13, 1
    1644-2296
    Pojawia się w:
    Journal of Elementology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dehydrogenase activity as an indicator of soil contamination with herbicides
    Aktywność dehydrogenaz jako wskaźnik zanieczyszczenia gleby herbicydami
    Autorzy:
    Kucharski, J.
    Baćmaga, M.
    Wyszkowska, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/388531.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    herbicydy
    zanieczyszczenie gleby
    aktywność dehydrogenaz
    bentonit
    herbicides
    soil contamination
    dehydrogenase activity
    bentonite
    Opis:
    The effect of soil contamination with the following herbicides: Harpun 500 SC, Faworyt 300 SL, Akord 180 OF and Mocarz 75 WG on the activity of soil dehydrogenases was estimated in a laboratory and pot experiment, in which dehydrogenase activity was determined repeatedly in soil (loamy sand) samples. The herbicides were applied to soil at the manufacturer's recommended doses, and at doses that were 10-, 50-, 100-, 150- and 200-fold higher than recommended. AD attempt was also made to alleviate the negative influence of herbicides on dehydrogenases by the addition of bentonite in the amount of 60 g kg-1 d.m. of soil. It was found that all analyzed herbicides inhibited the activity of soil dehydrogenases. The adverse impact of herbicides was positively correlated with the level of soil contamination, and their inhibitory effect on dehydrogenases was observed over the entire experimental period (112 days) and decreased at a very slow fale. Dehydrogenase activity proved to be a good indicator of the degree of suit contamination with herbicides. Bentonite enhanced the inhibitory effect of herbicides on dehydrogenases.
    W celu określenia wpływu zanieczyszczenia gleby herbicydami: Harpun 500 SC, Faworyt 300 SL, Akord 180 OF i Mocarz 75 WG na aktywność dehydrogenaz glebowych, wykonano dwa doświadczenia: laboratoryjne i wegetacyjne (wazonowe), w których kilkakrotnie określano aktywność dehydrogenaz w glebie (piasku gliniastym). Herbicydy stosowano doglebowo w dawkach zalecanych przez producenta oraz w dawkach: 10, 50, 100, 150 i 200-krotnie większej. Podjęto także próbę złagodzenia negatywnego oddziaływania herbicydów na dehydrogenazy poprzez dodanie do gleby bentonitu w ilości 60 g kg-1 s.m. gleby. W wyniku badań stwierdzono, że wszystkie herbicydy hamowały aktywność dehydrogenaz glebowych. Ich negatywne oddziaływanie było dodatnio skorelowane ze stanem zanieczyszczenia gleb, a inhibicyjne działanie na dehydrogenazy utrzymywało się przez cały okres badań (112 dni) i zmniejszało się bardzo powoli. Aktywność dehydrogenaz okazała się dobrym wskaźnikiem oceny stanu zanieczyszczenia gleb herbicydami. Zastosowany bentonit zwiększał inhibicyjne oddziaływanie herbicydów na dehydrogenazy.W celu określenia wpływu zanieczyszczenia gleby herbicydami: Harpun 500 SC, Faworyt 300 SL, Akord 180 OF i Mocarz 75 WG na aktywność dehydrogenaz glebowych, wykonano dwa doświadczenia: laboratoryjne i wegetacyjne (wazonowe), w których kilkakrotnie określano aktywność dehydrogenaz w glebie (piasku gliniastym). Herbicydy stosowano doglebowo w dawkach zalecanych przez producenta oraz w dawkach: 10, 50, 100, 150 i 200-krotnie większej. Podjęto także próbę złagodzenia negatywnego oddziaływania herbicydów na dehydrogenazy poprzez dodanie do gleby bentonitu w ilości 60 g kg-1 s.m. gleby. W wyniku badań stwierdzono, że wszystkie herbicydy hamowały aktywność dehydrogenaz glebowych. Ich negatywne oddziaływanie było dodatnio skorelowane ze stanem zanieczyszczenia gleb, a inhibicyjne działanie na dehydrogenazy utrzymywało się przez cały okres badań (112 dni) i zmniejszało się bardzo powoli. Aktywność dehydrogenaz okazała się dobrym wskaźnikiem oceny stanu zanieczyszczenia gleb herbicydami. Zastosowany bentonit zwiększał inhibicyjne oddziaływanie herbicydów na hydrogenazy.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 3; 253-261
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Activity of dehydrogenases, catalase and urease in copper polluted soil
    Aktywnosc dehydrogenaz, katalazy i ureazy w glebach zanieczyszczonych miedzia
    Autorzy:
    Wyszkowska, J
    Kucharski, M.
    Kucharski, J.
    Borowik, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/15737.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
    Tematy:
    soil pollution
    copper
    enzyme activity
    tolerance index
    vulnerability index
    dehydrogenase
    catalase
    urease
    Opis:
    Copper is a life essential element. However, in excess it can be destructive to metabolism of microbial, plant, animal and human cells. Thus, an understanding of all conditions associated with the effect produced by copper on natural environment is vital. The purpose of the present study has been to evaluate the effect of soil contamination with copper on the activity of dehydrogenases, catalase and urease as well as to determine the tolerance of these enzymes to excessive amounts of copper in soil. The variable factors of the experiment consisted of: 1) soil type: loamy sand and sandy loam; 2) copper pollution rate in mg kg-1 d.m. of soil: 0, 150, 450; 3) soil use: unseeded and seeded soil; 4) crop species: barley, spring oilseed rape and yellow lupine; 5) dates of enzymatic analyses: 25 and 50 day. The results have revealed that copper pollution, within the rates of 150 to 450 mg kg-1 d.m. of soil, significantly inhibits the activity of dehydrogeanses, urease and catalase, with catalase being the most tolerant to excessive copper, unlike dehydrogeneases, which were the most sensitive enzymes. Urease was found to be intermediate in the response to copper. Dehydrogenases, urease and catalase are the least tolerant to the inhibitory effect of copper in soil under spring oilseed rape, being the most tolerant to the pollution in soil under oats. Copper produces stronger inhibitory effect on soil enzymes in unseeded than in seeded soil. The negative effect of excess copper in soil persists and, instead of diminishing, the longer copper remains in soil, the stronger effect it yields. Dehydrognases and catalase are less tolerant to copper in sandy loam than in loamy sand, unlike urease, which was more tolerant to the pollutant in loamy sand than in sandy loam. Tolerance of plants to soil contamination with copper is a species-specific trait. Among the tested crops, yellow lupine was the least tolerant whereas spring oilseed rape was the most tolerant to copper contamination.
    Miedź jest pierwiastkiem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania wszystkich organizmów, jednakże jej nadmiar w środowisku może działać destrukcyjnie na metabolizm komórek drobnoustrojów, roślin i zwierząt oraz ludzi. Zatem poznanie wszystkich uwarunkowań oddziaływania miedzi na środowisko przyrodnicze jest ze wszech miar uzasadnione. Celem badań było określenie wpływu zanieczyszczenia gleby miedzią na aktywność dehydrogenaz, katalazy i ureazy oraz określenie oporności tych enzymów na nadmiar miedzi w glebie. W doświadczeniu czynnikami zmiennymi były: 1) gatunek gleby: piasek gliniasty i glina piaszczysta; 2) stopień zanieczyszczenia miedzią w mg⋅kg-1 s.m. gleby: 0, 150 , 450; 3) sposób użytkowania gleby: gleba nieobsiana i obsiana roślinami; 4) gatunek uprawianej rośliny: owies, rzepak jary i łubin żółty; 5) termin analiz enzymatycznych: 25. dzień i 50. dzień. W wyniku badań stwierdzono, że zanieczyszczenie miedzią, w zakresie od 150 mg do 450 mg·kg-1 gleby, hamuje istotnie aktywność dehydrogenaz, ureazy i katalazy. Przy czym najbardziej odporna na nadmiar miedzi jest katalaza, a najmniej dehydrogenazy. Pośrednie miejsce zajmuje ureaza. Dehydrogenazy, ureaza i katalaza są najbardziej oporne na inhibicyjne działanie miedzi w glebie pod uprawą rzepaku jarego, a najmniej pod uprawą owsa. Miedź silniej hamuje aktywność enzymów w glebie nieobsianej roślinami niż w glebie obsianej. Negatywne działanie nadmiaru tego pierwiastka w glebie ma charakter trwały i zamiast ustępować nasila się wraz z czasem jego zalegania w glebie. Dehydrogenazy i katalaza są bardziej oporne na działanie miedzi w glinie piaszczystej niż w piasku gliniastym, a ureaza odwrotnie – bardziej oporna w piasku gliniastym niż w glinie piaszczystej. Wrażliwość roślin na zanieczyszczenie miedzią jest cechą gatunkową. Spośród badanych roślin najbardziej wrażliwy jest łubin żółty, a najmniej rzepak jary.
    Źródło:
    Journal of Elementology; 2009, 14, 3; 605-617
    1644-2296
    Pojawia się w:
    Journal of Elementology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies