Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Contamination" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Activity of beta-glucosidase, arylsulfatase and phosphatases in soil contaminated with copper
Aktywnosc beta-glukozydazy, arylosulfatazy i fosfataz w glebach zanieczyszczonych miedzia
Autorzy:
Wyszkowska, J
Kucharski, M.
Kucharski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14356.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
beta-glucosidase activity
arylsulphatase
phosphatase
soil contamination
copper
resistance
Opis:
A pot experiment was carried out to determine the effect of soil (loamy sand and sandy loam) contamination with copper doses of 0, 150, 450 mg Cu·kg-1 d.m. soil on the activity of β-glucosidase (EC 3.2.1.21), acid phosphatase (EC 3.1.3.2), alkaline phosphatase (EC 3.1.3.1) and arylsulfatase (EC 3.1.6.1) in soil. The resistance of these enzymes to copper pollution was also estimated. Soil samples were contaminated with copper chloride. The experiment was carried out in five replications, in two series. The first series was performed on uncropped soil and the second one — on cropped soil. The experimental plants were oat, spring rape and yellow lupine. The activity of soil enzymes was determined in the analyzed samples on the 25th and the 50th day of the experiment. The results of the experiment showed that copper contamination in doses of 150 mg to 450 mg·kg-1 soil significantly inhibits soil’s biochemical activity. The sensitivity of the tested enzymes to copper was determined in the following order: alkaline phosphatase > arylsulfatase > acid phosphatase > β-glucosidase. The resistance of the above enzymes to copper depended on the cultivated plant spe- cies, soil type and the type of soil use and management. In samples of sandy loam, copper induced the smallest change in the activity of acid phosphatase and alkaline phosphatase, and in loamy sand — in the activity of arylsulfatase and acid phosphatase. In uncropped soil, copper was the least effective in changing the activity of arylsulfatase and acid phosphatase. All of the tested enzymes were less resistant to copper contamination in cropped than in uncropped soil. In soil planted with oat, β-glucosidase was the most resistant and arylsulfatase was the least resistant enzyme to copper contamination. In samples sown with spring rape, the analogous enzymes were arylsulfatase and alkaline phosphatase. In yellow lupine treatments, alkaline phosphatase was the most and β-glucosidase was the least resistant enzyme.
W doświadczeniu wazonowym badano wpływ zanieczyszczenia gleby (piasku gliniastego oraz gliny piaszczystej) miedzią w dawkach: 0, 150, 450 mg Cu·kg-1 s.m. gleby na aktywność: β-glukozydazy (EC 3.2.1.21), fosfatazy kwaśnej (EC 3.1.3.2), fosfatazy alkalicznej (EC 3.1.3.1) i arylosulfatazy (EC 3.1.6.1) w glebie. Określono także odporność tych enzymów na zanieczyszczenie miedzią. Glebę zanieczyszczano chlorkiem miedzi. Badania prowadzono w 5 powtórzeniach, w dwóch seriach. W pierwszej serii doświadczenia gleba była nieobsiana roślinami, w drugiej — obsiana. Roślinami doświadczalnymi były: owies, rzepak jary i łubin żółty. W 25. i 50. dniu trwania eksperymentu oznaczono w próbkach glebowych aktywność enzymów glebowych. Stwierdzono, że zanieczyszczenie gleby miedzią w zakresie od 150 mg do 450 mg·kg-1 gleby istotnie hamuje jej aktywność biochemiczną. Testowane enzymy, pod względem wrażliwości na miedź, można uszeregować następująco: fosfataza alkaliczna > arylosulfataza > fosfataza kwaśna > β-glukozydaza. Odporność enzymów na działanie miedzi zależała od gatunku uprawianej rośliny, rodzaju gleby i sposobu jej użytkowania. W glinie piaszczystej miedź wywołała najmniejsze zmiany w aktywności fosfatazy kwaśnej i fosfatazy alkalicznej, natomiast w piasku gliniastym — β-glukozydazy oraz arylosulfatazy. W glebie nieobsianej roślinami miedź wywoływała najmniejsze zakłócenia w aktywności arylosulfatazy i fosfatazy kwaśnej. W glebie obsianej roślinami wszystkie testowane enzymy były mniej odporne na zanieczyszczenie miedzią niż w glebie obsianej. Najbardziej odpornym enzymem na działanie miedzi pod uprawą owsa była β-glukozydaza, a najmniej — arylosulfataza, pod uprawą rzepaku jarego, odpowiednio — arylosulfataza i fosfataza alkaliczna, natomiast pod uprawą łubinu żółtego najbardziej odporna była fosfataza alkaliczna, a najmniej β-glukozydaza.
Źródło:
Journal of Elementology; 2010, 15, 1; 213-226
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sensitivity of soil enzymes to excessive zinc concentrations
Oporność enzymów glebowych na nadmierne ilości cynku
Autorzy:
Borowik, A.
Wyszkowska, J.
Kucharski, J.
Bacmaga, M.
Boros-Lajszner, E.
Tomkiel, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14850.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
sensitivity
soil enzyme
zinc
zinc concentration
soil resistance
soil contamination
Opis:
The sensitivity of soil enzymes to soil contamination with zinc was analyzed. A laboratory experiment was performed on sandy loam at pH 7.0, sampled from arable land at a depth of 0 to 20 cm. Soil samples were passed through a sieve with 2 mm mesh size and contaminated with the following zinc doses: 0, 300, 600, 1200 and 2400 mg Zn2+ kg-1 soil. Zinc was applied in the form of aqueous solution of ZnCl2. Soil was mixed thoroughly with zinc, and its moisture content was brought to 50% capillary water capacity. The samples were incubated at 25°C. Beakers with soil samples were weighed once a week to replenish evaporated water. The activity of soil enzymes: dehydrogenases, urease, acid phosphatase, alkaline phosphatase, catalase, arylsulfatase and b-glucosidase, was determined after 15, 30, 60 and 120 days of the experiment. The results were used to calculate soil resistance (RS), ED20 and ED50 values. The results of the study indicate that soil enzymes are characterized by varied sensitivity to excessive zinc concentrations, and that the RS index is a reliable measure of enzymatic responses to zinc pollution. The analyzed enzymes were classified in the following decreasing order in terms of their resistance to zinc: b-glucosidase> acid phosphatase > urease >arylsulfatase = alkaline phosphatase> catalase > dehydrogenases. Zinc continued to exert a negative effect on soil enzymes throughout the experiment (120 days). ED20 values for the analyzed enzymes in mg Zn2+ kg-1 DM soil were determined at: 103 for dehydrogenases, 184 for alkaline phosphatase, 233 for urease, 247 for arylsulfatase, 416 for acid phosphatase, 419 for catalase and 1373 for b-glucosidase.
Celem badań było określenie wrażliwości enzymów na zanieczyszczenie gleby cynkiem. Doświadczenie przeprowadzono w warunkach laboratoryjnych na glinie piaszczystej o pH 7,0, pobranej z użytku rolnego z warstwy od 0 do 20 cm. Przed rozpoczęciem badań glebę przesiano przez sito o oczkach 2 mm i zanieczyszczono następującymi dawkami cynku: 0, 300, 600, 1200, 2400 mg Zn2+ kg-1 gleby. Cynk stosowano w postaci wodnego roztworu ZnCl2. Następnie po dokładnym wymieszaniu gleby jej wilgotność doprowadzono do 50% kapilarnej pojemności wodnej i poddano inkubacji w cieplarce w temp. 25°C. Jeden raz w tygodniu zlewki przeważano w celu uzupełnienia ewentualnych ubytków wody. Po 15, 30, 60 i 120 dniach inkubacji część zlewek likwidowano i oznaczono aktywność enzymów glebowych: dehydrogenaz, ureazy, fosfatazy kwaśnej, fosfatazy alkalicznej, katalazy, arylosulfatazy i b-glukozydazy. Na podstawie wyników obliczono indeks oporności enzymów (RS) oraz wskaźniki ED20 i ED50. Stwierdzono, że enzymy glebowe mają zróżnicowaną oporność na nadmiar cynku w glebie, a wskaźnik oporności RS jest dobrą miarą ich reakcji na zanieczyszczenie tym metalem. Pod względem zmniejszającej się oporności można je uszeregować następująco: b-glukozydaza> fosfataza kwaśna > ureaza >arylosulfataza = fosfataza kwaśna > katalaza > dehydrogenazy. Negatywne działanie cynku na enzymy glebowe utrzymywało się przez cały okres badań (120 dni).Wartość ED20 dla poszczególnych enzymów w mg Zn2+ kg-1s.m. gleby wynosiła: dehydrogenazy – 103, fosfataza alkaliczna – 184, ureaza – 233, arylosulfataza – 247, fosfataza kwaśna – 416, katalaza – 419, b-glukozydaza – 1373.
Źródło:
Journal of Elementology; 2014, 19, 3
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Changes in the enzymatic activity in sandy loam soil exposed to zinc pressure
Zmiany aktywności enzymatycznej w glinie piaszczystej poddanej presji cynku
Autorzy:
Kucharski, J.
Wieczorek, K.
Wyszkowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14862.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
enzyme activity
sandy loam soil
zinc
soil contamination
soil quality
Opis:
One of the bioindicators most often applied to assess the quality of soil is its enzymatic activity. Undesirable changes in the activity of enzymes can imply excessive presence of substances which are harmful to soil environment, such as heavy metals. Being a heavy metal, zinc is also an element essential for maintaining proper functions of live organisms. The purpose of this study has been to determine the significance of changes occurring in moderately heavy soil under the influence of zinc. The experiment was carried out in three replicates under laboratory conditions. Sandy loams of pH 5.5 and 7.0 were used for the trials. The soils were contaminated with zinc according to the following design: control (natural content), raised content (70 mg Zn2+ kg–1), weakly polluted (200 mg Zn2+ kg–1 ), moderately polluted (500 mg Zn2+ kg–1), heavily polluted (1,500 mg Zn2+ kg–1) and very heavily polluted soil (5,000 mg and 10,000 mg Zn2+ kg–1). The soil samples prepared as above were brought to the moisture content of 50% maximum water capacity and incubated at 25oC for 120 days. On day 30, 60 and 120, the activity of dehydrogenases, β-glucosidase, urease, acid phosphatase and arylsulphatase was determined. Based on these determinations, the following indices were calculated: ED50, the index for resistance (RS) and the index for resilience (RL). The tests have demonstrated that as the rate of soil contamination with zinc increased, the activity of all the analyzed enzymes was significantly depressed. The negative influence of zinc contamination on the activity of particular enzymes, irrespective of the soil pH, persisted throughout the whole experiment. In respect of their sensitivity to zinc, the enzymes can be ordered as follows: arylsulphatase > dehydrogenases > acid phosphatase > urease > β-glucosidase. Zinc contamination caused lasting changes in the soil environment, but the return to the state of equilibrium was the quickest in the case of dehydrogenases (RL = 0.276), less rapid for arylsulphatase (RL = 0.173) and the slowest for acid phosphatase (RL = 0.064). In contrast, the activity of urease, instead of regenerating, was increasingly disturbed (RL = 0.350). Soil acidification was the factor that most evidently exacerbated the negative influence of zinc on the activity of β-glucosidase and arylsulphatase. Values of ED50 for the activity of particular enzymes were varied. In the soil of pH 7.0, they ranged from 3,324 mg Zn2+ kg–1 for β-glucosidase to 412 mg Zn2+ kg–1 for dehydrogenases, and in the soil of pH 5.5, they varied from 1,008 Zn2+ kg–1 for β-glucosidase to 280 mg Zn2+ kg–1 for arylsulphatase.
Aktywność enzymatyczna gleby stanowi jeden z najczęściej wykorzystywanych biowskaźników do oceny jakości gleby. Niekorzystne zmiany w aktywności enzymów mogą świadczyć o nadmiernej zawartości substancji szkodliwych dla środowiska glebowego, do których należą również metale ciężkie. Cynk jest też niezbędnym składnikiem do prawidłowego funkcjonowania organizmów żywych. Celem badań było określenie istotności zmian zachodzących w glebie o średniej kategorii agrotechnicznej ciężkości pod wpływem cynku. Doświadczenie wykonano w warunkach laboratoryjnych, w 3 powtórzeniach. Do badań wykorzystano gliny piaszczyste o pH 5,5 oraz o pH 7,0, które zanieczyszczono cynkiem wg następującego schematu: kontrola (zawartość naturalna), zawartość podwyższona (70 mg Zn2+ k g–1), słabe zanieczyszczenie (200 mg Zn2+ k g–1), średnie zanieczyszczenie (500 mg Zn2+ k g–1), silne zanieczyszczenie (1500 mg Zn2+ k g–1) i bardzo silne zanieczyszczenie (5000 mg oraz 10 000 mg Zn2+ k g–1). Tak przygotowane próbki gleby uwilgotniono do poziomu 50% maksymalnej pojemności wodnej i inkubowano w temp. 25°C przez 120 dni. W 30., 60. oraz 120. dniu określono aktywność dehydrogenaz, β-glukozydazy, ureazy, fosfatazy kwaśnej oraz arylosulfatazy. Na ich podstawie obliczono wskaźniki ED50, oporności (RS) i powrotu do równowagi (RL). W wyniku badań stwierdzono, że wraz ze zwiększeniem stopnia zanieczyszczenia gleby cynkiem aktywność wszystkich badanych enzymów ulegała istotnemu zmniejszeniu. Negatywny wpływ zanieczyszczenia cynkiem na aktywność enzymatyczną gleby, niezależnie od jej pH, utrzymywał się przez cały okres trwania badań. Enzymy pod wpływem wrażliwości na zanieczyszczenie gleby cynkiem można uszeregować następująco: arylosulfataza > dehydrogenazy > fosfataza kwaoena > ureaza > β-glukozydaza. Zanieczyszczenie cynkiem powodowało długotrwałe zmiany w środowisku glebowym, ale najszybciej do stanu równowagi powracały dehydrogenazy (RL = 0,276), nieco wolniej arylosulfataza (RL = 0,173), i najwolniej fosfataza kwaoena (RL = 0,064). Natomiast aktywność ureazy nie tyko nie regenerowała się, ale stan zaburzenia ulegał pogłębieniu (RL = -0,350). Zakwaszenie gleby w największym stopniu wzmagało negatywne działanie cynku na aktywność β-glukozydazy i arylosulfatazy. ED50 dla aktywności poszczególnych enzymów było zróżnicowane. W glebie o pH 7,0 wahało się od 3324 mg Zn2+ k g–1 dla β-glukozydazy do 412 mg Zn2+ k g–1 dla dehydrogenaz, a w glebie o pH 5,5 od 1008 mg Zn2+ k g–1 dla β-glukozydazy do 280 mg Zn2+ k g–1 dla arylosulfatazy.
Źródło:
Journal of Elementology; 2011, 16, 4
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Remediation of soil contaminated with cadmium
Autorzy:
Zaborowska, M.
Kucharski, J.
Wyszkowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/958240.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
soil contamination
cadmium
alkaline phosphatase
acid phosphatase
soil microorganism
soil remediation
Opis:
The search for the best solutions to restore soil balance is essential for attaining a stable and sustainable agricultural development worldwide. This research, which makes a contribution to these investigations, focuses on four substances (two innovative ones: basalt flour, brown algal extract, and two classic soil improvers: finely ground barley straw and compost) which can potentially alleviate the inhibitory effect of Cd2+ on the soil environment. The following were analyzed: the activity of acid phosphatase and alkaline phosphatase, counts of Pseudomonas sp., cellulolytic bacteria, copiotrophic bacteria and copiotrophic spore-forming bacteria, and the yield of spring barley. Cadmium (Cd2+) was applied as CdCl2 · 2.5H2O in the following doses: 0, 4, 40, 80, 120, 160, and 200 mg Cd2+ kg-1 of soil. For a more complete assessment of the soil, its biochemical properties and the counts of microorganisms were scrutinized with the following indices: RS – soil resistance, R:S – rhizosphere effect and EF – fertilization effect of the contamination alleviating substances. It was found that alkaline phosphatase is more sensitive to cadmium contamination of the soil than acid phosphatase. Cadmium did not exert any inhibitory effect on the number of microorganisms present or the yield of spring barley. Cellulolytic bacteria were the least sensitive to stress associated with the accumulation of high cadmium doses in the soil, whereas copiotrophic bacteria were the most sensitive microorganisms to the above stressor. The ability of cadmium-polluted soil to restore homeostasis depended on the type of a soil improver and the level of soil contamination. Negative consequences of cadmium pollution were effectively mitigated by straw, but less so by brown algal extract and basalt flour.
Źródło:
Journal of Elementology; 2015, 20, 3
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dehydrogenase activity as an indicator of soil contamination with herbicides
Aktywność dehydrogenaz jako wskaźnik zanieczyszczenia gleby herbicydami
Autorzy:
Kucharski, J.
Baćmaga, M.
Wyszkowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/388531.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
herbicydy
zanieczyszczenie gleby
aktywność dehydrogenaz
bentonit
herbicides
soil contamination
dehydrogenase activity
bentonite
Opis:
The effect of soil contamination with the following herbicides: Harpun 500 SC, Faworyt 300 SL, Akord 180 OF and Mocarz 75 WG on the activity of soil dehydrogenases was estimated in a laboratory and pot experiment, in which dehydrogenase activity was determined repeatedly in soil (loamy sand) samples. The herbicides were applied to soil at the manufacturer's recommended doses, and at doses that were 10-, 50-, 100-, 150- and 200-fold higher than recommended. AD attempt was also made to alleviate the negative influence of herbicides on dehydrogenases by the addition of bentonite in the amount of 60 g kg-1 d.m. of soil. It was found that all analyzed herbicides inhibited the activity of soil dehydrogenases. The adverse impact of herbicides was positively correlated with the level of soil contamination, and their inhibitory effect on dehydrogenases was observed over the entire experimental period (112 days) and decreased at a very slow fale. Dehydrogenase activity proved to be a good indicator of the degree of suit contamination with herbicides. Bentonite enhanced the inhibitory effect of herbicides on dehydrogenases.
W celu określenia wpływu zanieczyszczenia gleby herbicydami: Harpun 500 SC, Faworyt 300 SL, Akord 180 OF i Mocarz 75 WG na aktywność dehydrogenaz glebowych, wykonano dwa doświadczenia: laboratoryjne i wegetacyjne (wazonowe), w których kilkakrotnie określano aktywność dehydrogenaz w glebie (piasku gliniastym). Herbicydy stosowano doglebowo w dawkach zalecanych przez producenta oraz w dawkach: 10, 50, 100, 150 i 200-krotnie większej. Podjęto także próbę złagodzenia negatywnego oddziaływania herbicydów na dehydrogenazy poprzez dodanie do gleby bentonitu w ilości 60 g kg-1 s.m. gleby. W wyniku badań stwierdzono, że wszystkie herbicydy hamowały aktywność dehydrogenaz glebowych. Ich negatywne oddziaływanie było dodatnio skorelowane ze stanem zanieczyszczenia gleb, a inhibicyjne działanie na dehydrogenazy utrzymywało się przez cały okres badań (112 dni) i zmniejszało się bardzo powoli. Aktywność dehydrogenaz okazała się dobrym wskaźnikiem oceny stanu zanieczyszczenia gleb herbicydami. Zastosowany bentonit zwiększał inhibicyjne oddziaływanie herbicydów na dehydrogenazy.W celu określenia wpływu zanieczyszczenia gleby herbicydami: Harpun 500 SC, Faworyt 300 SL, Akord 180 OF i Mocarz 75 WG na aktywność dehydrogenaz glebowych, wykonano dwa doświadczenia: laboratoryjne i wegetacyjne (wazonowe), w których kilkakrotnie określano aktywność dehydrogenaz w glebie (piasku gliniastym). Herbicydy stosowano doglebowo w dawkach zalecanych przez producenta oraz w dawkach: 10, 50, 100, 150 i 200-krotnie większej. Podjęto także próbę złagodzenia negatywnego oddziaływania herbicydów na dehydrogenazy poprzez dodanie do gleby bentonitu w ilości 60 g kg-1 s.m. gleby. W wyniku badań stwierdzono, że wszystkie herbicydy hamowały aktywność dehydrogenaz glebowych. Ich negatywne oddziaływanie było dodatnio skorelowane ze stanem zanieczyszczenia gleb, a inhibicyjne działanie na dehydrogenazy utrzymywało się przez cały okres badań (112 dni) i zmniejszało się bardzo powoli. Aktywność dehydrogenaz okazała się dobrym wskaźnikiem oceny stanu zanieczyszczenia gleb herbicydami. Zastosowany bentonit zwiększał inhibicyjne oddziaływanie herbicydów na hydrogenazy.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 3; 253-261
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Enzymatic activity of nickel-contaminated soil
Aktywnosc enzymatyczna gleby zanieczyszczonej niklem
Autorzy:
Wyszkowska, J
Boros, E.
Kucharski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15300.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
nickel
enzyme activity
soil contamination
yellow lupin
soil property
physicochemical property
dehydrogenase
Opis:
A pot experiment was performed to determine the effect of soil contamination with nickel, applied at a dose of 100, 200, 300 and 400 mg kg-1, on the activity of dehydrogenases, urease, acid phosphatase and alkaline phosphatase. The impact of nickel on the enzymatic activity of soil was studied on samples of heavy loamy sand and light silty loam. The experiment was conducted in two series: in the first one soil was cropped to yellow lupine, and in the second one it was left uncropped. Soil samples were analyzed on day 14, 28, 42 and 56. It was found that soil contamination with nickel reduced the activity of all the enzymes. This negative influence was most noticeable in the case of dehydrogenase. The activity of urease and alkaline phosphatase was higher in light silty loam, while the activity of dehydrogenases and acid phosphatase was higher in heavy loamy sand. The activity of dehydrogenases and urease was higher in soil cropped to yellow lupine, whereas the activity of acid phosphatase and alkaline phosphatase was higher in uncropped soil. Yellow lupine was sensitive to excessive amounts of nickel in the soil, and partly alleviated the adverse impact of this heavy metal on urease activity, but did not reduce its inhibitory effect on the other enzymes.
W doświadczeniu wazonowym określono wpływ zanieczyszczenia gleby niklem w dawkach 100, 200, 300 i 400 mg kg-1 na aktywność dehydrogenaz, ureazy, fosfatazy kwaśnej oraz fosfatazy alkalicznej. Wpływ niklu na aktywność enzymatyczną badano w dwóch gatunkach gleb: piasku gliniastym mocnym oraz glinie lekkiej pylastej. Badania przeprowadzono w dwóch seriach, tj. na glebie obsianej łubinem żółtym i nie obsianej. Próbki glebowe analizowano: w 14., 28., 42. i 56. dniu. Stwierdzono, że zanieczyszczenie gleby niklem spowodowało zmniejszenie aktywności wszystkich badanych enzymów. Najbardziej niekorzystnie nikiel wpływał na aktywność dehydrogenaz. Wyższą aktywność ureazy i fosfatazy alkalicznej stwierdzono w glinie lekkiej pylastej niż w piasku gliniastym mocnym, natomiast dehydrogenaz i fosfatazy kwaśnej - w piasku gliniastym mocnym. Wyższą aktywność dehydrogenaz i ureazy odnotowano w glebie obsianej łubinem żółtym, natomiast fosfatazy kwaśnej i fosfatazy alkalicznej - w glebie nie obsianej. Łubin żółty okazał się wrażliwy na nadmiar niklu w glebie. Jego uprawa częściowo łagodziła niekorzystny wpływ niklu na ureazę, lecz nie zmniejszała hamującego oddziaływania tego pierwiastka na pozostałe enzymy.
Źródło:
Journal of Elementology; 2008, 13, 1
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Response of microorganisms and enzymes to soil contamination with the herbicide Successor T 550 SE
Autorzy:
Tomkiel, M.
Wyszkowska, J.
Kucharski, J.
Baćmaga, M.
Borowik, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/208250.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
soil contamination
enzymatic activities
soil enzymes
herbicides
zanieczyszczenie gleby
aktywność enzymatyczna
enzymy glebowe
herbicydy
Opis:
The study has been made to determine the effect of soil contamination with a new generation herbicide on the abundance and diversity of microorganisms, activity of soil enzymes and their tolerance to the herbicide Successor T 550 SE. Herbicide disturbed the biological balance of soil as expressed by the numbers and diversity of microorganisms and enzymatic activity. The recommended dose of herbicide significantly stimulated the growth of total oligotrophic and organotrophic bacteria as well as actinomycetes, depressed the activity of fungi and had no effect on oligotrophic sporulating bacteria and Azotobacter.
Źródło:
Environment Protection Engineering; 2014, 40, 4; 15-27
0324-8828
Pojawia się w:
Environment Protection Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Microbiological activity of zinc-contaminated soils
Aktywność mikrobiologiczna gleb zanieczyszczonych cynkiem
Autorzy:
Zaborowska, M.
Wyszkowska, J.
Kucharski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14535.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
soil
contaminated soil
soil contamination
zinc
microbiological activity
heavy metal
concentration
soil enzyme
microorganism
Opis:
Metale ciężkie, w tym także cynk, gdy dostaną się do gleby w nadmiernych ilościach, stanowią dość trwałe zanieczyszczenie, w przeciwieństwie do różnego rodzaju zanieczyszczeń organicznych, podatnych w większym lub mniejszym stopniu na degradację mikrobiologiczną. Mimo iż akumulacja metali ciężkich przez drobnoustroje jest procesem powszechnym, to nie do końca poznanym. Granice tolerancji nie są jednakowe i zależą od ich bioróżnorodności i czasu trwania imisji, a także właściwości fizykochemicznych gleby, jej struktury, zawartości materii organicznej, pH i pojemności kompleksu sorpcyjnego. Coraz częściej do oceny stanu zanieczyszczenia gleby wykorzystuje się metody biologiczne, w tym aktywność enzymów glebowych, i w nich należy upatrywać szybkiej diagnozy jakości gleb. Wskaźniki te mogą być jednak wykorzystywane tylko do oceny gleb zanieczyszczonych metalami ciężkimi, a są mało przydatne w ocenie jakości gleb zanieczyszczonych związkami organicznymi.
Heavy metals, e.g. zinc, present in soil in excessive quantities become quite persistent contaminants. Thus, they differ from organic pollutants, which can be degraded, to a various degree, by microorganisms. Although the accumulation of heavy metals by microorganisms is widespread, this phenomenon has not been thoroughly investigated. Tolerance limits are not uniform and depend on the biodiversity and duration of ambient concentration, as well as on the physicochemical properties of soil, soil structure, organic matter content, pH and sorptive complex capacity. Soil contamination is more and more frequently assessed with biological methods, by testing for example the activity of soil enzymes. Such assays, however, can be used to evaluate the quality of soils contaminated with heavy metals, but are less useful for testing soils polluted with organic compounds.
Źródło:
Journal of Elementology; 2006, 11, 4
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Response of bacteria to soil contamination with heavy metals
Reakcja bakterii na zanieczyszczenie gleby metalami ciezkimi
Autorzy:
Wyszkowska, J
Kucharski, J.
Borowik, A.
Boros, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/13797.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
Arthrobacter
bacteria
Pseudomonas
cadmium
zinc
lead
nitrogen immobilizing bacteria
copiotrophic bacteria
ammonifying bacteria
copper
soil
contamination
cellulolytic bacteria
heavy metal
Opis:
The effect of contamination of loamy sand with single heavy metals (Cd2+, Cu2+, Zn2+, Pb2+) and with their mixtures on the number of copiotrophic, ammonifying, nitrogen immobilising, cellulolytic bacteria and bacteria of the Arthrobacter and Pseudomonas genera was examined in a pot experiment. The research was performed in two series: with soil sown with oat and unsown soil. It was found that the sensitivity of bacteria to Cd2+, Cu2+, Zn2+ and Pb2+ is a specific characteristic related to the content of these metals in soil and to the method of soil use. The development of the bacteria of Arthrobacter and Pseudomonas was most strongly inhibited in the soil sown with oat, while ammonifying, nitrogen immobilising, and cellulolytic bacteria were most inhibited in the unsown soil. Copiotrophic, cellulolytic, nitrogen immobilising and ammonifying bacteria proved to be more resistant to this contamination than bacteria of Arthrobacter and Pseudomonas genera. Increasing the number of heavy metals simultaneously contaminating the soil to two (Cd2+ and Cu2+; Cd2+ and Zn2+; Cd2+ and Pb2+) and to three (Cd2+, Cu2+ and Zn2+; Cd2+, Cu2+, and Pb2+; Cd2+, Pb2+ and Zn2+) generally did not increase the intensity of their effect on the examined bacteria. Changes brought about by these mixtures were usually similar to changes caused by individual heavy metals.
W doświadczeniu wazonowym badano wpływ zanieczyszczenia piasku gliniastego pojedynczymi metalami ciężkimi (Cd2+, Cu2+, Zn2+, Pb2+) i ich mieszaninami na liczebność bakterii kopiotroficznych, amonifikacyjnych, immobilizujących azot, celulolitycznych oraz bakterii z rodzaju Arthrobacter i Pseudomonas. Badania wykonano w dwóch seriach: z glebą obsianą owsem i nieobsianą. Stwierdzono, że wrażliwość bakterii na Cd2+, Cu2+, Zn2+ i Pb2+ jest cechą specyficzną związaną z zawartością tych metali w glebie oraz sposobem jej użytkowania. Rozwój bakterii z rodzaju Arthrobacter oraz Pseudomonas był intensywniej hamowany w glebie obsianej owsem, natomiast bakterii amonifikacyjnych, immobilizujących azot oraz celulolitycznych – w glebie nieobsianej. Bardziej odporne na te zanieczyszczenia okazały się bakterie kopiotroficzne, celulolityczne, immobilizujace azot i amonifikacyjne niż bakterie z rodzaju Arthrobacter i Pseudomonas. Zwiększenie liczby metali ciężkich jednocześnie zanieczyszczających glebę do dwóch (Cd2+ i Cu2+; Cd2+ i Zn2+; Cd2+ i Pb2+) i trzech (Cd2+, Cu2+ i Zn2+; Cd2+, Cu2+ i Pb2+, Cd2+, Pb2+ i Zn2+) z reguły nie zwiększało intensywności ich oddziaływania na badane bakterie. Zmiany wywołane przez te mieszaniny były zazwyczaj zbliżone do zmian powodowanych przez pojedyncze metale ciężkie.
Źródło:
Journal of Elementology; 2008, 13, 3
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies