Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wars" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Konflikty zbrojne 1945–1989. Główne pola starć
Armed Conflicts 1945–1989. Main Battlefields
Autorzy:
Kubiak, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477121.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
zimna wojna
wojny i konflikty 1945–1989
wojny lokalne
wojny zastępcze
Cold War
wars and conflicts 1945–1989
local wars
surrogate wars
Opis:
Wojny i konflikty zbrojne toczone w latach 1945–1989 stanowią zbiór niezwykle obszerny, wieloaspektowy i w zasadzie niemożliwy do poddania jednolitej siatce pojęciowej. Mieszczą się w nim z jednej strony tytaniczne zmagania prowadzone w Chinach, które na dekady zadecydowały o losie Państwa Środka (a nie można wykluczyć, że w pewnej perspektywie czasowej o losach całej cywilizacji), z drugiej zaś zatargi o skrawki pustynnego wybrzeża Atlantyku toczone między hiszpańskimi legionistami z cudzoziemskiego zaciągu a marokańskimi powstańcami. W niniejszym tekście starano się przedstawić właśnie owo niesłychane zróżnicowanie form, sposobów i rozmachu przestrzennego tak zwanych wojen lokalnych. W żadnym przypadku nie można ich bowiem traktować jednowymiarowo jako prostego następstwa rywalizacji między Wschodem a Zachodem. Każde ze starć, nawet jeżeli wpisywało się w oś globalnej rywalizacji supermocarstw, miało własne uwarunkowania, motorykę i dynamikę. Z uwagi na ograniczenia wydawnicze esej powyższy ma jedynie charakter szkicu, i to szkicu w niektórych aspektach bardzo zgrubnego. Niemniej autor pozwala sobie wyrazić nadzieję, że porządkuje on w znacznym stopniu rozproszoną dotąd wiedzę, a przede wszystkim stanowił będzie inspirację dla kolejnych badaczy, by podejmować tematykę „zapomnianych wojen”.
Wars and conflicts from 1945 until 1989 form a vast, multifaceted group, technically impossible to fit within one conceptual framework. It includes on one hand the titanic effort in China which decided the fate of the Middle Kingdom for decades (and perhaps, in a certain timeframe, even the fate of the whole civilisation) and, on the other hand, the desert-covered Atlantic coast and the battles fought there by the Spanish foreign legions and Moroccan insurgents. This text strives to present the incredible variety of forms, methods and spaces of the so-called “local wars”. Under no circumstances should they be treated in one dimension as a simple corollary of the rivalry between the East and the West. Each of the battles, even if it fitted within the axis of the global rivalry of a superpower, had its own determinants, mechanics and dynamics. Due to editorial limitations, the above essay is only a sketch that is superficial in certain aspects. Nevertheless, the author hopes that it will bring together dispersed knowledge and, most importantly, that it will provide inspiration for subsequent researchers to raise the issue of “forgotten wars”.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 34; 15-69
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Brytyjsko-islandzkie „wojny dorszowe” (1958–1976) jako przykład sporów o zawłaszczanie morza
British-Icelandic “cod wars” (1958–1976) as an example of appropriation of the sea disputes
Autorzy:
Kubiak, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1600812.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Iceland
Great Britain
fisheries
conflict
cod wars
Islandia
Wielka Brytania
łowiska
konflikt
wojny dorszowe
Opis:
„Wojny dorszowe” to ciąg konfrontacji, które rozegrały się w latach 1958–1976 między Wielką Brytanią a Islandią, dotyczących praw do połowów na północnym Atlantyku. Długotrwały spór zakończył się w 1976 roku, kiedy Wielka Brytania uznała 200-miliową islandzką Wyłączną Strefę Ekonomiczną. Dzięki zwiększeniu zdolności połowowych, co dokonało się w drugiej połowie XIX wieku za sprawą trawlerów parowych, wody wokół Islandii zyskały nowe znaczenie. W 1893 roku Dania, która sprawowała kontrolę nad Islandią i Wyspami Owczymi, próbowała ustanowić strefę połowową wokół ich wybrzeży. Wielka Brytania ostatecznie zaakceptowała prawa duńskie tylko na wodach terytorialnych, które miały jedynie 3 mile morskie szerokości. W 1952 roku Republika Islandii ustanowiła morze terytorialne o szerokości 4 mil, a w 1958 roku próbowała rozszerzyć je do 12 mil. Wywołało to konflikt zwany „pierwszą wojną dorszową”. Trwał on od 12 listopada 1958 roku do 11 marca 1961 roku. Rozegrało się wówczas wiele incydentów między rybakami brytyjskimi a islandzką Strażą Wybrzeża. Osiągnięty w 1961 roku kompromis zakładał, że rozbieżności między Islandią a Wielką Brytanią dotyczące kwestii połowowych zostaną rozpatrzone przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości w Hadze. „Druga wojna dorsza” między Zjednoczonym Królestwem a Islandią trwała od września 1972 roku do listopada 1973 roku. Powodem było utworzenie przez Islandię 50-milowej strefy rybołówstwa. Po miesiącach napięć międzynarodowych i wielu incydentach Wielka Brytania zaakceptowała decyzję islandzką w zamian za zezwolenie na połów 150 000 ton ryb do 1975 roku. „Trzecia wojna dorszowa” trwała od listopada 1975 roku do czerwca 1976 roku. Do wybuchu konfliktu doszło, gdy Islandia zadeklarowała utworzenie Wyłącznej Strefy Ekonomicznej o szerokości 200 mil morskich. Konfrontację zakończyło porozumienie, na mocy którego Zjednoczone Królestwo zmuszone było zaakceptować pretensje islandzkie, otrzymując czasowy limit połowowy dla swojej floty rybackiej. Podczas „wojen dorszowych” Islandia osiągnęła zakładane cele i obroniła swą suwerenność państwową nad obszarami morskimi.
The Cod Wars were a series of confrontations in the 1950s and 1970s between the United Kingdom and Iceland regarding fishing rights North Atlantic. The conflict ended in 1976, when the United Kingdom accepted a 200 nautical-mile Icelandic exclusive zone. With increases in fishing ability enabled by steam trawlers in the latter part of the 19th century, pressure was exerted on boat owners and skippers to exploit new grounds. Large catches in Icelandic waters meant voyages across the North Atlantic became more regular. In 1893 Denmark, which had governed Iceland and the Faroe Islands tried to establish a fishing limit zone around their shores. United Kingdom finally accepted the Danish rights only in the territorial waters which had been only 3 nautical miles wide. In 1952 independent Republic of Island established 4 mile wide territorial water and in 1958 tried to widen them to 12 miles. It caused the conflict called “the first cod war”. It lasted from 1 September until 12 November 1958 to 11 March 1961. Many incidents followed, such as the one on 4 September, when the Icelandic patrol vessel Aegir attempted to take a British trawler, but was thwarted when frigate Russell intervened, and the two vessels collided. Eventually Britain and Iceland came to a settlement, which stipulated that any future disagreement between Iceland and Britain in the matter of fishery zones would be sent to the International Court of Justice in the Hague. In total the 37 Royal Navy ships and 7 000 sailors protecting the fishing fleet from six Icelandic gunboats and their 120 crew members. The Second Cod War between the United Kingdom and Iceland lasted from September 1972 until the signing of a temporary agreement in November 1973. The reason was creating by Iceland 50 nautical-mile exclusive fishery zone. Finally, after the months of international tense as well as many incidents and collision the agreement was reached. According the document the UK accepted the Icelandic annexation in exchange for permission to catch 150 000 tons of fish until 1975. The Third Cod War lasted from November 1975 until June 1976. The conflict occurred when Iceland had declared that the ocean up to 200 nautical miles from its coast. The British government did not accept the large increase to the exclusion zone. The confrontation, which was the most hard fought of the Cod Wars, saw British fishing trawlers have their nets cut by the Icelandic Coast Guard and there were several incidents of ramming by Icelandic ships and British trawlers, frigates and tugboats. Finally the agreement was reached where the UK had accepted the Icelandic expansion while receiving a temporary allowable catch for its fishing fleet. During the Cod Wars Iceland achieved its overall aims, to the detriment of the already declining British fisheries, severely affecting the economies of northern fishing ports in the United Kingdom.
Źródło:
Studia Maritima; 2017, 30; 191-221
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Afrykańskie wojny Portugalczyków 1961–1975
African Wars of the Portuguese 1961–1975
Autorzy:
Kubiak, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477675.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Portugalia
kolonie
dekolonizacja
wojny w Afryce
Angola
Gwinea
Mozambik
Portugal
colonies
decolonisation
wars in Africa
Guinea
Mozambique
Opis:
Portugalia, będąca krajem relatywnie ubogim, zapóźnionym pod względem rozwoju i słabym demograficznie, podjęła w latach 1961–1965 gigantyczny wysiłek utrzymania swego imperium zamorskiego. Był to zamysł anachroniczny, sprzeczny z powszechnie już akceptowaną ideą politycznej dekolonizacji. Można nawet postawić tezę, że broniąc terytoriów zamorskich, Portugalia, mimo że formalnie pozostawała częścią Zachodu (czego przejawem było członkostwo w Sojuszu Północnoatlantyckim), mentalnie wyszła z jego obrębu. Na równi z wojnami kolonialnymi przyczyniło się do tego utrzymywanie patriarchalnej, niedemokratycznej formy rządów, które to fenomeny były ze sobą ściśle powiązane. Stworzone przez Antonia de Oliveira Salazara „Nowe Państwo”nie mogło wszak istnieć bez obszarów zależnych, zwanych Zamorzem, gdyż sprawowanie władzy nad nimi było jednym z fundamentów ideologii legitymizującej władzę premiera dyktatora. W artykule naszkicowano relacje między salazarowskim państwem a obszarami zamorskimi w wymiarze polityczno-ideologiczno-emocjonalnym, upatrując w tym jednego z zasadniczych elementów, które doprowadziły do wybuchu wojen afrykańskich i długiego ich trwania. Nakreślono również przebieg działań wojskowych na wszystkich teatrach afrykańskich, wskazując, iż powszechny pobór i trwająca cztery lata służba wojskowa (z tego dwa lata w koloniach) były tym doświadczeniem emancypacyjnym, które przeobraziło społeczeństwo portugalskie w stopniu umożliwiającym obalenie dyktatury. Rozważania podsumowuje zestawienie portugalskich strat oraz kalendarium uzyskiwania niepodległości przez terytoria zależne.
Portugal, a relatively poor, backward and demographically weak country, made an enormous effort in 1961–1965 to retain its overseas empire. It was an anachronistic idea, conflicting with the then commonly accepted idea of political decolonisation. An argument can be made that, by protecting its overseas territories, Portugal, while formally remaining part of the West (symbolised by its NATO membership), psychologically transcended its scope. Together with the colonial wars, its patriarchal, non-democratic form of government contributed to such a situation, and the phenomena were closely correlated. Antonio de Oliveira Salazar’s New State could not have existed without dependent territories, called the Overseas, because ruling them was one of the foundations of the ideology legitimising the power of the prime minister-dictator. The article discusses the relations among the Salazar state and its overseas territories in the political-ideological-emotional dimension, viewing them as one of the essential elements which led to the outbreak of the African wars and their long duration. The course of military campaigns in all African theatres is also presented, suggesting that the compulsory conscription and 4-year military service (including 2 years in the colonies) provided an emancipating experience which transformed Portuguese society to the extent that they were able to topple the dictatorship. The discussion is summed up by a summary of Portuguese losses and the timeline of gaining independence by the dependent territories.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 34; 316-339
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies