Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Bidziński, Mariusz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Krwotok wewnętrzny z nacieku nowotworowego u chorej z zaawansowanym rakiem szyjki macicy po chemioterapii – opis przypadku
    Tumor-related internal hemorrhage in late-stage post-chemotherapy cervical cancer patient: case report
    Autorzy:
    Rzepka, Jakub
    Panek, Grzegorz
    Bidziński, Mariusz
    Krynicki, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031060.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    cervical cancer
    chemotherapy complications
    genital tract bleeding
    iliac vessel ligation
    internal hemorrhage
    krwotok wewnętrzny
    podwiązanie naczyń biodrowych
    powikładnia chemioterapii
    rak szyjki macicy
    krwawienie z dróg rodnych
    Opis:
    Genital tract bleeding is among the most frequent and life-threatening complications of cervical cancer, potentially resulting in severe hemodynamic disturbances, including death. Bleeding may occur at any clinical stage, but is most frequent in women affected with late-stage tumor (FIGO stages IIIB-IVA). There are many literature reports of genital tract bleeding in patients treated by radio- or radiochemotherapy. The past decade provided a large body of evidence indicating high effectiveness of chemotherapy in both adjuvant and neoadjuvant treatment of patients with late-stage cervical cancer. Our experience with chemotherapy in the treatment of locally advanced tumors of various locations confirmed a risk of hemorrhagic complications, which are paradoxically a side effect of an otherwise favorable therapeutic response. The paper reports on an uncommon complication – internal hemorrhage in a patient with FIGO stage IV chemotherapy-treated cervical cancer. Based on this case discussed are conservative and surgical options for controlling genital tract hemorrhage. Prognosis in these patients is very poor; there is always a risk of hemorrhage, independent on treatment modality chosen. Management of internal hemorrhage in patients with genital malignancies poses a considerable challenge for surgeon’s expertise and requires an advanced technical support. The reported further case confirms the necessity of treating cervical cancer patients in multi-specialty centers.
    Krwawienie z dróg rodnych jest jednym z najczęstrzych i najgroźniejszych powikłań raka szyjki macicy (RSM) i może prowadzić do ciężkich powikłań hemodynamicznych u pacjentki ze zgonem włącznie. Krwotok może wystąpić u chorych na ten nowotwór w każdym stopniu klinicznego zaawansowania, jednakże znamiennie częściej występuje u kobiet dotkniętych zaawansowanym miejscowo nowotworem (IIIB-IVA wg FIGO). W literaturze opisano liczne przypadki krwawienia z dróg rodnych u pacjentek leczonych metodą radioterapii lub radiochemioterapii. Ostatnia dekada dostarczyła wielu dowodów wskazujących na wysoką skuteczność chemioterapii w leczeniu adiuwantowym i neoadiuwantowym chorych na zaawansowanego raka szyjki macicy. Doświadczenia z zastosowaniem chemioterapii w leczeniu zaawansowanych miejscowo nowotworów w różnych lokalizacjach wskazują na możliwość wystąpienia powikłań krwotocznych będących paradoksalnie ubocznym skutkiem dobrej odpowiedzi na leczenie. W pracy przedstawiono nietypowe powikłanie – krwotok wewnętrzny u pacjentki z zaawansowanym RSM (FIGO IV) po leczeniu metodą chemioterapii. Na podstawie opisanego przypadku omówiono zarówno zachowawcze, jak i zabiegowe możliwości opanowania krwotoku z dróg rodnych. Rokowanie u tych pacjentek jest bardzo złe; musimy pamiętać, że bez względu na to, jaką metodę leczenia wybierzemy, zawsze trzeba liczyć się z możliwością wystąpienia krwotoku. Postępowanie z krwotokami wewnętrznymi u chorych na nowotwory narządu rodnego stwarza poważne wyzwanie dla umiejętności chirurga oraz wymaga bardzo zaawansowanego zaplecza technicznego. Opisany przypadek wskazuje na konieczność leczenia chorych na raka szyjki macicy w ośrodkach wielospecjalistycznych.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 283-288
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Efekt hemostatyczny napromieniania wysokimi frakcjami w zaawansowanym raku szyjki macicy
    Hemostatic effect of high dose irradiation in advanced cervical cancer
    Autorzy:
    Krynicki, Ryszard
    Linder, Bogusław
    Jońska-Gmyrek, Joanna
    Stanaszek, Jagna
    Bidziński, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908285.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    advanced cervical cancer
    haemostatic effect
    high-dose fractions
    radiotherapy
    Opis:
    Introduction: The first symptom of advanced cervical cancer is vaginal bleeding. Profuse bleeding may sometimes require embolisation or ligation of iliac arteries. However, in the case of massive infiltration of parametra, surgical intervention may be impossible. In such cases, a viable alternative is palliative irradiation. Aim of paper was to assess direct haemostatic effect of high dose, short term irradiation and radiation side-effects in patients undergoing such treatment. Material and method: The study included 42 patients treated at the Dept. of Female Genital Neoplasms of the Centre of Oncology in Warsaw, undergoing pelvic irradiation using 5 fractions of 4 Gy up to a total dose of 20 Gy. The patients’ mean age was 61 years (range: 35-86 years). All patients were in FIGO grade IIIB-IV. Prior to irradiation, 5 patients had a nephrostomy placed due to hydronephrosis, while 12 patients received 1-6 units of blood because of low haemoglobin level. Early and late radiation-induced reactions were assessed. Results: Direct haemostatic effect was obtained in 34 patients (83%); thereof in 26 patients (63%) after the first course and in 8 patients (20%) after the second course. A statistically significant correlation (χ2=12.7869; p=0.031) was found between baseline haemoglobin level and haemostatic effect. Conclusions: 1. In patients presenting with severe bleeding due to advanced cervical cancer, a satisfactory haemostatic effect may be obtained by high dose, short term irradiation of the pelvis. 2. In patients presenting with a higher haemoglobin level, this effect may be obtained already after the first course of irradiation. 3. 5x4 Gy fractionation is well tolerated by the patients. Neither early nor delayed severe radiation-induced reactions have been observed.
    Wstęp: Pierwszymi objawami zaawansowanego raka szyjki macicy są krwawienia. Obfite krwawienia wymagają niekiedy embolizacji tętnic biodrowych lub podwiązania tychże naczyń. Jednak w przypadkach masywnych nacieków w przymaciczach zabieg chirurgiczny może być niewykonalny. Alternatywną metodą leczenia pozostaje paliatywne napromienianie. Celem pracy była ocena bezpośredniego efektu hemostatycznego napromieniania wysokimi frakcjami w skróconym czasie leczenia oraz odczynów popromiennych u pacjentek poddanych takiemu frakcjonowaniu. Materiał i metoda: Analizie poddano 42 chore napromienianie na obszar miednicy mniejszej w dawkach frakcyjnych 4 Gy w 5 frakcjach, do dawki całkowitej 20 Gy, w Klinice Nowotworów Narządów Płciowych Kobiecych Centrum Onkologii w Warszawie. Średni wiek pacjentek wynosił 61 lat (przedział 35-86 lat). Wszystkie chore były w IIIB i IV stopniu klinicznego zaawansowania wg FIGO. Nefrostomię z powodu wodonercza wykonano u 5 kobiet, a 12 z powodu niskich wartości hemoglobiny przetoczono przed napromienianiem od 1 do 6 jednostek krwi. Oceniano także wczesne i późne odczyny popromienne. Wyniki: Bezpośredni efekt hemostatyczny uzyskano u 34 (81%) chorych; po pierwszym etapie napromieniania – u 26 (62%) pacjentek, a u pozostałych 8 (19%) pacjentek po II etapie napromieniania. Stwierdzono statystyczną zależność (x2=12,7869; p=0,031) między poziomem hemoglobiny przed leczeniem a efektem hemostatycznym. Wnioski: 1. Dobry efekt hemostatyczny u chorych krwawiących z powodu zaawansowanego raka szyjki macicy można uzyskać poprzez napromienianie wysokimi frakcjami w skróconym czasie leczenia. 2. U pacjentek z lepszymi parametrami hemoglobiny ten efekt można uzyskać już po I etapie napromieniania. 3. Frakcjonowanie 5x4 Gy jest dobrze tolerowane przez chore. Nie stwierdzono wczesnych i późnych ciężkich powikłań popromiennych.
    Źródło:
    Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 1; 29-35
    1731-5379
    Pojawia się w:
    Ginekologia Onkologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Korelacja zmian GFR i parametrów układu krzepnięcia oznaczanych w moczu u chorych na raka szyjki macicy w stopniach IIB-IIIB leczonych metodą radiochemioterapii
    Correlation between alterations in GFR and coagulation parameters in urine of patients with stage IIB-IIIB uterine cervix cancer treated by radiochemotherapy
    Autorzy:
    Derlatka, Paweł
    Bidziński, Mariusz
    Krynicki, Ryszard
    Benke, Małgorzata
    Stachurska, Ewa
    Jońska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908063.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    cervical cancer
    glomerular filtration rate (GFR)
    hemostatic parameters in urine
    radiochemioterapia
    radiochemotherapy
    renal failure
    Opis:
    Introduction: Radio- and chemotherapy increase the risk of disorders in the hemostasis system. Pathologic activation of coagulation and fibrinolysis may lead to formation of clots in microcirculation of many organs and subsequently to their dysfunction. Presence of serum coagulation proteins in urine may indicate renal dysfunction. Aim of paper: 1) Evaluation of correlation between hemostatic parameters in urine of patients with stage IIB-IIIB cervical cancer and results of dynamic scintigraphy. 2) Assessment of influence of prophylactic administration of low-molecular-weight heparins (LMWH) on renal function in this patient population. Material and method: The study was randomized. Treatment protocol included radiotherapy (46- 65 Gy administered by the box technique) and cisplatin (40 mg/m2 q7d) in patients with normal serum creatinine level. Renal function was assessed by dynamic scintigraphy and glomerular filtration rate (GFR) was determined. Parameters of serum hemostatic system assessed included: D-dimers, PAP, PAI-1, tPA, F1+2 and TAT. Patients were subdivided into 2 groups: a study group – with reduced GFR and a control – with normal GFR. Half of the patients in the study group received 2850 I.U. aXa or 0.3 mL nadroparin during and 6 weeks after chemotherapy (randomization list). Results: Reduction of GFR in the control group (median -9.7%) and in the study group without nadroparin (median -9.9%) were noticed. In the study group receiving nadroparin, an increase of GFR (median 22.3%) was seen. Significant differences were noticed between alterations of GFR in the control and study groups receiving nadroparin and between study groups with and without nadroparin (p=0.0001). Assessment of parameters of hemostatic system in urine revealed activation of fibrinolysis in patients receiving nadroparin and its further inhibition in the group without nadroparin. Conclusions: 1) Alterations in GFR values correlate with changes in hemostasis parameters assessed in urine. An increase of GFR is associated with alterations consistent with inhibition of coagulation and activation of fibrinolysis. Inhibition of fibrinolysis and continuous activation of coagulation results in reduction of GFR values. 2) Prophylactic administration of LMWH enhance activation of fibrinolysis, resulting in an improvement of GFR values in this patient population.
    Wstęp: Radioterapia i chemioterapia zwiększają prawdopodobieństwo zaburzeń w układzie hemostazy. Patologiczna aktywacja krzepnięcia i ograniczenie fibrynolizy mogą prowadzić do powstania zakrzepów w mi-krokrążeniu wielu narządów, upośledzając ich czynność. Pojawienie się osoczowych białek układu krzepnięcia w moczu świadczy o nieprawidłowej czynności nerek. Cele pracy: 1) Ocena korelacji wartości parametrów układu hemostazy oznaczanych w moczu chorych na raka szyjki macicy w stopniu IIB-IIIB z wynikami scyntygrafii dynamicznej. 2) Ocena wpływu profilaktyki heparynami drobnocząsteczkowymi na czynność nerek w badanej grupie chorych. Materiał i metoda: Badanie miało charakter randomizowany. Leczenie zakładało podanie dawki 46-65 Gy techniką box i cisplatyny w dawce 40 mg/m2 co 7 dni u chorych z prawidłowymi wartościami kreatyniny we krwi. Czynność nerek oceniano za pomocą scyntygrafii dynamicznej, oznaczając filtrację kłębkową (GFR). W osoczowym układzie hemostazy oznaczano stężenia D-dimerów, PAP, PAI-1, tPA, F1+2 i TAT. Pacjentki podzielono na dwie grupy: badaną - z obniżonym GFR i kontrolną - z prawidłowym GFR. W grupie badanej połowa pacjentek otrzymywała 2850 j.m. aXa/0,3 ml nadroparyny w trakcie i 6 tygodni po leczeniu (lista randomizacyjna). Wyniki: Stwierdzono spadki GFR w grupie kontrolnej (mediana -9,7%) i grupie badanej bez nadroparyny (mediana -9,9%). W grupie badanej otrzymującej nadroparynę zaobserwowano wzrost wartości GFR (mediana 22,3%). Stwierdzono znamienne różnice między zmianami GFR wgru-pie kontrolnej i badanej otrzymującej nadroparynę oraz między grupą badaną bez nadroparyny i grupą badaną otrzymującą nadroparynę (p=0,0001). Badania parametrów układu hemostazy oznaczanych w moczu wykazały aktywację fibrynolizy u chorych otrzymujących nadroparynę oraz dalsze jej blokowanie w grupie bez nadroparyny. Wnioski: 1) Zmiany wartości GFR korelują z wahaniami wartości parametrów hemostazy oznaczanych w moczu. Wzrost GFR następuje, gdy przeważają zmiany świadczące o zahamowaniu krzepnięcia z równoczesną aktywacją fibrynolizy. Zahamowanie fibrynolizy i ciągła aktywacja krzepnięcia pogłębiają obniżenie wartości GFR. 2) Profilaktyczne dawki heparyny drobnocząsteczkowej nasilają aktywację fi-brynolizy i powodują wzrost wartości GFR w badanej grupie chorych.
    Źródło:
    Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 2; 87-101
    1731-5379
    Pojawia się w:
    Ginekologia Onkologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Porównanie chemioterapii neoadiuwantowej z odroczonym zabiegiem cytoredukcyjnym z operacją pierwotną i następową chemioterapią uzupełniającą w leczeniu chorych z rozpoznaniem raka jajnika w III stopniu zaawansowania
    Neoadjuvant chemotherapy with delayed cytoreductive surgery vs. primary surgery with adjuvant chemotherapy in the treatment of patients with FIGO stage III ovarian cancer
    Autorzy:
    Miedzińska-Maciejewska, Magdalena
    Figat, Małgorzata
    Derlatka, Paweł
    Piątek, Jerzy
    Krynicki, Ryszard
    Bidziński, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030651.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    complementary chemotherapy
    delayed cytoreductive surgery
    neoadjuvant chemotherapy
    ovarian cancer
    primary cytoreductive surgery
    chemioterapia neoadiuwantowa
    chemioterapia uzupełniająca
    odroczony zabieg cytoredukcyjny
    pierwotny zabieg cytoredukcyjny
    rak jajnika
    Opis:
    Introduction: Treatment outcome in patients with ovarian cancer are still unsatisfactory, mainly due to considerably advanced stage of disease at diagnosis. Patients not eligible for primary cytoreductive surgery increasingly frequently undergo neoadjuvant chemotherapy. Aim of paper: The aim of this paper was to assess treatment outcome in patients with FIGO stage III ovarian cancer undergoing standard treatment (primary cytoreductive surgery with subsequent paclitaxel- and platinum analog-based chemotherapy) compared with neoadjuvant chemotherapy with delayed cytoreductive surgery. Analysis encompassed early and late treatment outcomes and complications in both groups. Material and method: Analysis included patients with FIGO stage III ovarian cancer, treated at the Department of Female Genital Tumors at the Maria Skłodowska-Curie Memorial Cancer Center and Institute of Oncology in Warsaw, since 2003 thru 2005. Original group of 86 patients meeting inclusion criteria was subdivided into subgroups, depending on treatment protocol implemented. Control group included 45 patients after primary optimal cytoreduction and complementary chemotherapy. Study group included 26 patients receiving neoadjuvant chemotherapy with delayed surgery. Results: Mean follow-up was 38.5 months. A noticeable initial intergroup difference consisted in higher incidence of ascites and higher baseline titer of CA-125 in the neoadjuvant chemotherapy group. Surgery was considered radical in 63.4% of patients undergoing primary surgery and in 80.8% of those operated on after 3 cycles of chemotherapy. Delayed surgery was associated with a significantly lower blood loss. Therapeutic response and progression-free or recurrence-free survival did not differ in both groups. Conclusions: Neoadjuvant chemotherapy with delayed cytoreductive surgery in many cases improves the outlook of initially inoperable patients.
    Wstęp: Wyniki leczenia chorych z rakiem jajnika są wciąż niezadowalające, głównie ze względu na zwykle znaczne zaawansowanie choroby. U pacjentek niekwalifikujących się do pierwotnego zabiegu cytoredukcyjnego coraz częściej stosowana jest chemioterapia neoadiuwantowa. Cel pracy: Celem pracy była ocena wyników leczenia chorych z rakiem jajnika w III stopniu zaawansowania leczonych standardowo (pierwotny zabieg cytoredukcyjny z chemioterapią uzupełniającą zawierającą paklitaksel z analogiem platyny) oraz chemioterapią neoadiuwantową z odroczonym zabiegiem cytoredukcyjnym. Analizie poddano wyniki bezpośrednie i odległe leczenia oraz powikłania w obu grupach. Materiał i metody: Do analizy wybrano chore z rakiem jajnika w III stopniu zaawansowania leczone w Klinice Nowotworów Narządów Płciowych Kobiecych Centrum Onkologii – Instytutu im. M. Skłodowskiej-Curie w Warszawie w latach 2003-2005. Z grupy 86 chorych spełniających kryteria włączenia wydzielono podgrupy w zależności od przebytego leczenia. Do grupy kontrolnej zaliczono 45 chorych po pierwotnej optymalnej cytoredukcji i chemioterapii uzupełniającej. Do grupy badanej włączono 26 chorych otrzymujących chemioterapię neoadiuwantową z zabiegiem odroczonym. Wyniki: Średni czas obserwacji wyniósł 38,5 miesiąca. Widoczną różnicę wyjściową pomiędzy grupami stanowiło częstsze występowanie wodobrzusza w grupie poddanej chemioterapii neoadiuwantowej oraz wyższe wyjściowe miano CA-125. Zabieg pierwotny był radykalny u 63,4% operowanych pierwotnie i u 80,8% operowanych po 3 cyklach chemioterapii. Zabieg odroczony wiązał się ze znamiennie mniejszą utratą krwi. Odpowiedź na zakończenie leczenia oraz czas do progresji lub wznowy choroby nie różniły się w obu grupach. Wnioski: Chemioterapia neoadiuwantowa z odroczonym zabiegiem cytoredukcyjnym w wielu przypadkach pozwala na wyrównanie szans chorych pierwotnie nieoperacyjnych.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2009, 7, 4; 248-255
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rak trzonu macicy a choroby współistniejące
    Endometrial cancer and concomitant diseases
    Autorzy:
    Lidner, Bogusław
    Krynicki, Ryszard
    Michalski, Wojciech
    Jońska-Gmyrek, Joanna
    Staniaszek, Jagna
    Panek, Grzegorz
    Kubik, Paweł
    Bidziński, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908108.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adjuvant radiotherapy
    concomitant diseases
    diabetes
    endometrial cancer
    risk factors
    Opis:
    Introduction: Among provided risk factors for endometrial cancer, following factors are mentioned: concomitant chronic diseases, especially diabetes, hypertension and obesity, but their influence on the treatment results is still not fully recognized. Objective: The aim of the study was the evaluation of the concomitant diseases influence on the conjugated treatment results in endometrial cancer. Material and method: The study covered 880 endometrial cancer patients, treated with adjuvant radiotherapy, between 1992 and 1998 at Maria Sklodowska-Curie Memorial Cancer Centre in Warsaw. All patients were treated with typical surgery – hysterectomy and adnexectomy. In the analysed group were patients in I, II and III clinical stage, according to FIGO. As the criterion of the treatment effectiveness was the overall survival and disease-free survival accepted. The multivariate Cox’s analysis was performed. The following factors were analysed: clinical stage of the disease, the histological type of the tumour, grading, the depth of stromal invasion, age and the performance status, body mass index (BMI), the period of the hormonal activity and the presence of concomitant diseases. Results: Patients with diabetes were 1.56 times at death risk (p=0.008), and 1.38 times at the disease recurrence risk (p=0.047), when compared to the control group. Conclusions: There has been confirmed, that among the concomitant diseases, only diabetes demonstrated statistical significance, affecting as well overall survival as disease-free survival.
    Wstęp: Wśród udokumentowanych czynników ryzyka rozwoju raka trzonu macicy wymienia się współistniejące choroby przewlekłe, szczególnie cukrzycę, nadciśnienie tętnicze i otyłość, jednak ich wpływ na wyniki leczenia nie został w pełni poznany. Cel pracy: Celem pracy było określenie wpływu chorób współistniejących na wyniki leczenia skojarzonego raka trzonu macicy. Materiał i metodyka: Analizie poddano 880 chorych z rozpoznaniem RTM leczonych w latach 1992-1998 uzupełniającą radioterapią w Centrum Onkologii – Instytucie, w Warszawie. U wszystkich pacjentek przeprowadzono leczenie chirurgiczne – usunięcie macicy z przydatkami. W analizowanej grupie były chore w I, II i III stopniu klinicznego zaawansowania wg FIGO. Jako kryterium oceny skuteczności leczenia przyjęto czas przeżycia i czas przeżycia bez nawrotu choroby. Przeprowadzono wielowariantowe analizy przeżyć zgodnie z modelem Coxa. Do modelu włączono stopień zaawansowania nowotworu, typ histologiczny, morfologiczne zróżnicowanie nowotworu (grading), głębokość naciekania mięśnia macicy, wiek i stopień sprawności chorych, wskaźnik masy ciała (BMI), okres aktywności hormonalnej i obecność chorób współistniejących. Wyniki: Chore z towarzyszącą cukrzycą miały 1,56 raza wyższe ryzyko zgonu (p=0,008) oraz 1,38 raza wyższe ryzyko nawrotu nowotworu (p=0,047). Wnioski: Stwierdzono, że wśród chorób współistniejących jedynie cukrzyca okazała się istotnym statystycznie czynnikiem wpływającym zarówno na przeżycia, jak i na przeżycia bez nawrotu choroby.
    Źródło:
    Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 1; 31-37
    1731-5379
    Pojawia się w:
    Ginekologia Onkologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Radiochemioterapia zaawansowanego raka sromu – doświadczenia własne i przegląd piśmiennictwa
    Radiochemotherapy in advanced vulvar cancer. Own experience and review of the literature
    Autorzy:
    Krynicki, Ryszard
    Lidner, Bogusław
    Jońska-Gmyrek, Joanna
    Staniaszek, Jagna
    Bobek-Pstrucha, Ewelina
    Borowiak, Joanna
    Madzińska, Magdalena
    Bidziński, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908468.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    advanced vulvar cancer
    radiochemotherapy
    reaction to radiation
    treatment outcome
    tumour regression
    Opis:
    Background: In cases of advanced vulvar cancer with non-resectable lesions, permanent cure is extremely rare. In the past, chance for improved outcomes was sought in extensive exenterative procedures, resulting in significant disability and compromising the patients functioning. An alternative therapeutic option of far-advanced vulvar cancer is radiotherapy, either used as a stand-alone modality or as neoadjuvant modality, prior to surgery. At present, chemosensibility of vulvar cancer is relatively well documented. Implementation of synchronous chemotherapy with a 15-20% reduction of total dose of radiotherapy provides a favourable therapeutic index. The aim of this paper is to evaluate tumour response to radiochemotherapy in patients with advanced vulvar cancer, based on own experience to-date. Material and method: Since January 1st, 2005 thru December 31st, 2008, at the Department of Female Genital Tumours of the Centre of Oncology in Warsaw, we have treated 17 patients with planoepithelial vulvar cancer in clinical stages T3 and T4, N0-N2M0, aged 56-81 years (mean: 68 years). The patients were irradiated with photons X (6-15 MeV) over vulvar area, inguinal lymph nodes and pelvis. Total doses delivered to vulvar area ranged from 50 to 65 Gy (depending on extent of tumour infiltration) and to pelvic and inguinal lymph nodes – 45-65 Gy. Chemotherapy consisted of 5-FU at the dose of 750-1000 mg/m2, administered in a 96-hours’ infusion on days 1st-4th and cisplatin at a dose of 50 mg/m2 on day 1st, administered on the 1st and 5th week of radiotherapy. Results: Complete regression of tumour (complete response, CR) was achieved in 7 (41%) patients, partial response (PR) – in 9 (53%) patients, and progression of disease in spite of the therapy was observed in 1 (6%) patient. In 3 (33%) patients who obtained partial response, at surgery only radiation-induced damage was seen, with no viable tumour remnants. Conclusions: Radiochemotherapy should be considered the treatment of choice in far-advanced vulvar cancer. Treatment plan should be elaborated by qualified gynaecologists-oncologists, in close cooperation with radiotherapists. Surgery should be reserved for patients with recurrent disease or those with incomplete regression after radiotherapy.
    Wstęp: W zaawansowanym raku sromu przy nieresekowalnych zmianach trwałe wyleczenie jest rzadkością. W przeszłości szansą na poprawę wyleczalności były rozległe zabiegi egzenteracyjne prowadzące do znacznego okaleczenia i upośledzenia funkcjonowania chorych. Alternatywnym sposobem leczenia zaawansowanego raka sromu stała się przedoperacyjna lub samodzielna radiochemioterapia. Obecnie chemiowrażliwość raka sromu jest dość dobrze udokumentowana. Zastosowanie synchronicznej chemioterapii z redukcją dawek całkowitych o 15-20% z radioterapii pozwala na uzyskanie korzystnego indeksu terapeutycznego. Celem pracy jest ocena odpowiedzi guza na leczenie radiochemioterapią u chorych na zaawansowanego raka sromu oparta na dotychczasowych doświadczeniach autorów. Materiał i metoda: Od 1 stycznia 2005 do 31 grudnia 2008 roku leczono napromienianiem w Klinice Nowotworów Narządów Płciowych Kobiecych Centrum Onkologii w Warszawie 17 chorych na płaskonabłonkowego raka sromu o zaawansowaniu T3 i T4 N0-N2M0 w przedziale wieku 56-81 lat (średnia 68 lat). Pacjentki były napromieniane fotonami X 6 lub 15 MeV na obszar sromu i węzłów chłonnych pachwinowych i miednicy. Dawki całkowite na srom wynosiły od 50 do 65 Gy, w zależności od rozległości nacieku, na węzły chłonne miednicy i pachwinowe – od 45 do 65 Gy. Chemioterapia: 5-FU podawany w 96-godzinnym wlewie w dawce 750-1000 mg/m2, dzień 1.-4. i cisplatyna w dawce 50 mg/m2 w 1. dniu podawana w 1. i 5. tygodniu napromieniania. Wyniki: Całkowitą regresję guza (CR) uzyskano u 7 (41%) chorych, częściową (PR) u 9 (53%) kobiet, a u 1 (6%) pacjentki stwierdzono progresję choroby (PD). U 3 (33%) badanych z częściową regresją po operacji nie stwierdzono raka, jedynie popromienne uszkodzenia. Wnioski: Radiochemioterapia w zaawansowanym raku sromu powinna być metodą leczenia z wyboru. Do leczenia powinni kwalifikować ginekolodzy onkolodzy wraz z radioterapeutami. Chirurgię należy zarezerwować dla chorych z nawrotem choroby lub z niecałkowitą regresją po napromienianiu.
    Źródło:
    Ginekologia Onkologiczna; 2009, 7, 2; 88-96
    1731-5379
    Pojawia się w:
    Ginekologia Onkologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współistnienie złośliwego mieszanego mezodermalnego guza macicy i raka piersi – opis przypadku oraz przegląd piśmiennictwa
    Coexistence of mixed malignant mesodermal uterine tumour and breast cancer – case report and review of the literature
    Autorzy:
    Jońska-Gmyrek, Joanna
    Bobkiewicz, Piotr
    Dańska-Bidzińska, Anna
    Bidziński, Mariusz
    Nasierowska-Guttmejer, Anna
    Gmyrek, Leszek
    Krynicki, Ryszard
    Olszewski, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908271.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adjuvant treatment
    breast cancer
    coexistence
    endometrial cancer
    tumour mixtus mesodermalis malignus
    Opis:
    Mesodermal mixed malignant tumours (MMMT) are the rare neoplasms of postmenopausal women, with extremely poor prognosis. They constitute about 1-2% of all gynaecological malignancies and about 2-5% of uterine corpus malignancies. Due to rare frequency, the exact knowledge about their characteristics is difficult. Therefore, the treatment is based on the treatment methods used in endometrial cancer. For most authors, because of their clinical course, they are treated as more aggressive endometrial carcinomas. In the literature, there were described a lot of cases of endometrial cancer and MMMT development after the chronic therapy with tamoxifen, due to breast cancer, but rare data suggest the possibility of coexistence of the two above neoplasms, without the previous therapy with tamoxifen. In this paper, we present the case of woman, aged 78, with tumour mixtus mesodermalis malignus corporis uteri, coexistent with breast cancer, and unilateral lymph nodes metastases, coming from the uterine tumour, with no previous therapy. In the literature we did not meet any case of breast cancer, coexistent with MMMT with the axillary lymph node metastases of MMMT component.
    Złośliwe mieszane guzy mezodermalne (MMMT) macicy to rzadkie nowotwory o bardzo agresywnym przebiegu, występujące u kobiet w wieku pomenopauzalnym. Stanowią 1-2% wszystkich nowotworów narządów płciowych kobiecych i 2-5% nowotworów trzonu macicy. Ze względu na niezbyt częste występowanie dokładne poznanie charakterystyki tych nowotworów jest utrudnione. Wobec powyższego, sposób postępowania jest oparty na schematach postępowania w raku trzonu macicy. Przez większość autorów, z uwagi na przebieg kliniczny, są one traktowane jako raki endometrium o agresywniejszym przebiegu. W piśmiennictwie opisano wiele przypadków występowania raka endometrium, jak również MMMT po przewlekłej terapii tamoksyfenem z powodu raka piersi, natomiast nieliczne dane wskazują na możliwość współwystępowania obu nowotworów bez uprzedniej terapii. W pracy przedstawiono przypadek 78-letniej kobiety, u której stwierdzono guza złośliwego mieszanego mezodermalnego trzonu macicy oraz raka piersi z jednoczesnym występowaniem przerzutów do węzłów chłonnych po stronie zdiagnozowanego raka piersi, pochodzących z guza macicy. Nie spotkano natomiast opisu przypadku współwystępowania MMMT i raka piersi z przerzutami MMMT do pachowych węzłów chłonnych.
    Źródło:
    Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 256-264
    1731-5379
    Pojawia się w:
    Ginekologia Onkologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies