Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ścisło, Piotr" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Opinie personelu i pacjentów leczonych odwykowo stacjonarnie i ambulatoryjnie dotyczące przyczyn i leczenia uzależnienia od alkoholu. Opinie pacjentów o alkoholizmie
    Opinions of patients and medical personnel in outpatient and inpatient health care, as related to the causes and treatment of alcohol-dependence. Opinions of patients about alcoholism
    Autorzy:
    Ścisło, Piotr
    Kozak, Marcin
    Gorczyca, Piotr W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944748.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    alcohol dependence
    opinions of patients and medical personnel
    outpatient and inpatient health care
    social pathology
    sociology of medicine
    lecznictwo odwykowe stacjonarne i ambulatoryjne
    opinie pacjentów i personelu
    patologia społeczna
    socjologia medycyny
    uzależnienie od alkoholu
    Opis:
    Introduction: The approach of alcohol-dependent people and medical personnel to alcohol-related problems may affect the efficacy of preventive and therapeutic measures aimed at alcohol-dependence treatment. Material and methods: The studies involved alcohol-dependent people subjected to inpatient health care and outpatient heath care. The questionnaire study involved 308 subjects, including 104 male inpatients treated at the detoxification centre, 102 patients of outpatient detoxification departments (all males) and 102 health care personnel members employed in detoxification facilities. The studies were carried out in 1995. Results: Inpatients and outpatients differ in their evaluations of the causes and treatment of alcohol dependence relatively insignificantly. A comparison of the answers of patients and health care personnel indicated that the patients pointed mainly to life failures or bad traditions and customs. The patients did not try to deny their parents’ upbringing errors and bad example set by their families and friends. Conclusions: Inpatients as compared to outpatients more frequently chose attitudes which did not support cessation of alcohol drinking. Inpatients, as compared to outpatients, were more often characterized by worse financial situation, worse family relationships, and lower educational level. The health care personnel was usually characterized by health promoting statements related to alcohol problems, prevailing over the patients, especially inpatients.
    Wstęp: Zbadanie postaw osób uzależnionych od alkoholu oraz personelu pracującego z pacjentami uzależnionymi może być przydatne do opracowania metod zapobiegania i leczenia. Materiał i metody: Badaniom ankietowym poddano 308 osób, w tym 104 osoby uzależnione od alkoholu leczone na oddziale odwykowym stacjonarnym, 102 osoby leczone ambulatoryjnie w poradniach odwykowych i zdrowia psychicznego oraz 102 osoby z personelu tychże instytucji. Badania przeprowadzono w 1995 roku. Wyniki: Pacjenci leczeni stacjonarnie i ambulatoryjnie różnili się co do oceny przyczyn i leczenia uzależnienia od alkoholu. Porównanie wypowiedzi pacjentów i personelu wykazało różnice w zapatrywaniu się na przyczyny alkoholizmu – ci pierwsi wskazywali na niepowodzenia życiowe, złe zwyczaje i nawyki. Pacjenci nie zaprzeczali też błędom wychowawczym swoich rodziców, a także niekorzystnemu wpływowi rodzin i przyjaciół. Wnioski: W porównaniu z pacjentami leczonymi ambulatoryjnie pacjenci leczeni stacjonarnie częściej wybierali odpowiedzi w kwestionariuszu ankiety, które nie wiązały się z pokonywaniem tej choroby. Pacjenci leczeni szpitalnie wyróżniali się gorszą sytuacją majątkową, gorszymi relacjami w rodzinie i niższym poziomem wykształcenia. Personel cechował się bardziej adekwatnymi do potrzeb terapii postawami zdrowotnymi w porównaniu z pacjentami, zwłaszcza leczonymi stacjonarnie.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 3; 165-174
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wskaźniki socjodemograficzne uzależnienia od alkoholu u osób leczonych odwykowo w mieście postindustrialnym
    Socio-demographic indicators of alcohol dependence in patients treated for addiction in a post-industrial city
    Autorzy:
    Kozak, Marcin
    Piegza, Magdalena
    Ścisło, Piotr
    Badura-Brzoza, Karina
    Gorczyca, Piotr W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2162680.pdf
    Data publikacji:
    2019-04-19
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    alkohol
    alkoholizm wśród kobiet
    nadużywanie alkoholu
    wskaźniki socjodemograficzne
    miasto postindustrialne
    zespół zależności alkoholowej
    alcohol
    alcoholism among women
    alcohol abuse
    socio-demographic factors
    post-industrial city
    alcohol dependence syndrome
    Opis:
    Wstęp Celem pracy była ocena wpływu miejsca zamieszkania oraz innych wskaźników socjodemograficznych na częstość występowania zespołu zależności alkoholowej (ZZA) w mieście postindustrialnym liczącym > 100 tys. mieszkańców. Materiał i metody Badaniem przeprowadzonym w latach 2004–2012 objęto 431 pacjentów z rozpoznaniem ZZA leczonych ambulatoryjnie lub szpitalnie mieszkających w Bytomiu. Analizowano wiek, płeć, stosunek do pracy, stan cywilny, wykształcenie oraz miejsce zamieszkania w mieście (dzielnica). Większość danych demograficznych uzyskano z Urzędu Miasta. Wyniki Wykazano, że miejsce zamieszkania, płeć, wiek, wykształcenie i status zawodowy wpływają na rozkład występowania ZZA w obrębie dużego miasta postindustrialnego. Wnioski Osoby uzależnione od alkoholu zgłaszające się na leczenie to w większości mężczyźni > 40 r.ż., z niskim wykształceniem, najczęściej bez pracy, zamieszkujący zurbanizowane dzielnice w centrum miasta i poprzemysłową część miasta (obszary najbardziej zagrożone występowaniem ZZA). Zamieszkiwanie w dzielnicy o charakterze podmiejskim może chronić przed uzależnieniem od alkoholu ze względu na mniejsze ryzyko narażenia na czynniki środowiskowe wpływające na rozpowszechnienie ZZA. Dodatkowymi czynnikami ochronnymi są co najmniej średnie wykształcenie oraz praca zarobkowa. Sąsiedztwo osób z ZZA ma szczególnie destrukcyjny wpływ na kobiety, które częściej popadają w uzależnienie w sprzyjającym uzależnieniu środowisku. Med. Pr. 2019;70(2):221–228
    Background The aim of the study was to evaluate the influence of the place of living on the prevalence of the alcohol dependence syndrome (ADS) and to find its possible connections with socio-demographic data within a post-industrial city with a population > 100 000 inhabitants. Material and Methods The study was carried out in 2004–2012 on a group of 431 patients living in Bytom with diagnosed ADS treated either in psychiatric wards or in outpatient psychiatric clinics. The patients’ gender, age, employment, marital status, level of education and the fact of living in a given town district were analysed. The majority of the demographic data was obtained from the City Office. Results The study demonstrated the influence of the place of living, age, gender, level of education and employment on the prevalence of ADS in a post-industrial city. Conclusions Alcohol addicts who seek treatment are predominantly men > 40 years of age, with low education, mostly unemployed, living in the urbanized districts within the city center or the post-industrial area of the city, which are the areas with the highest risk of ADS. Living in a suburban neighborhood may protect against alcohol addiction due to the lower risk of exposure to environmental factors contributing to the prevalence of ADS. Additional protective factors include at least secondary education and paid employment prospects. The neighborhood of people with ADS has a particularly devastating effect on women, who are more likely to become addicted in such environments. Med Pr. 2019;70(2):221–8
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2019, 70, 2; 221-228
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Doświadczanie choroby nowotworowej przez pacjentów z chorobami psychicznymi: schizofrenią oraz dużą depresją – doniesienie wstępne
    The experience of neoplastic disease by schizophrenic and depressive patients – a pilot study
    Autorzy:
    Piegza, Magdalena
    Ścisło, Piotr
    Sobiś, Jarosław
    Gorczyca, Piotr W.
    Wesecka, Agnieszka
    Kozak, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943906.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    being afflicted by a neoplastic disease
    body perception
    cooperation in treatment of neoplastic diseases.
    mental disease
    neoplastic disease
    choroba nowotworowa
    choroba psychiczna
    doświadczenie choroby nowotworowej
    postrzeganie własnego ciała
    współpraca w leczeniu choroby nowotworowej
    Opis:
    Introduction: In everyday psychiatric practice we deal with mentally ill patients who also suffer from oncological diseases. As the authors of this study, we focus our attention on different experiencing of neoplastic diseases by mentally ill patients. Such behaviour should be based on hierarchization of oncological problems which they perceive as minor problems compared to the other – associated with the psychiatric disease, or different areas of functioning or interests. Aim: The aim of the study was to evaluate the experiences related to the neoplastic disease occurring in two schizophrenic persons and one with major depression. We refer to Antoni Kępinski’s concept regarding the body perception by the mentally ill patients, also in relation to the time and space system. Method: The study method was based on free and easy conversations with the patients. Results: The studied persons did not bring up the problem of neoplastic disease in the casual, free conversation. After their attention had been directed into this issue, neither the course of the talk nor their previous emotional state were changed, they just returned to the initial subject of the conversation. Conclusions: In severe psychiatric diseases, such as schizophrenia or major (endogenous) depression, a different perception of bodily problems occurs, as compared to persons not affected by any mental disease.
    Wstęp: W codziennej praktyce psychiatrycznej mamy do czynienia z chorymi psychicznie, którzy także cierpią na schorzenia onkologiczne. Uwagę autorów pracy zwraca odmienne przeżywanie choroby nowotworowej przez chorych psychicznie, które ma polegać na hierarchizacji problemów onkologicznych poniżej innych, związanych z chorobą psychiczną czy z innymi obszarami funkcjonowania czy zainteresowań. Cel: Celem pracy była ocena przeżyć związanych z chorobą nowotworową występującą u dwóch osób ze schizofrenią i jednej z dużą depresją. Autorzy pracy odwołują się do koncepcji Antoniego Kępińskiego dotyczącej postrzegania ciała przez chorych psychicznie, także w odniesieniu do układu czasoprzestrzeni. Metoda: Metodą pracy była ocena przeżyć związanych z chorobą nowotworową dokonana na podstawie swobodnej rozmowy z chorymi. Wyniki: Badane osoby w swobodnej rozmowie spontanicznie nie poruszyły kwestii choroby nowotworowej, a nakierowanie ich na ten temat nie spowodowało zmiany dotychczasowego przebiegu rozmowy ani stanu emocjonalnego pacjentów – nastąpił powrót do tematów wyjściowych w rozmowie. Wnioski: W ciężkich chorobach psychicznych, jakimi są schizofrenia i duża depresja (endogenna), występuje odmienne postrzeganie problemów ciała, niż ma to miejsce u osób nieobciążonych chorobą psychiczną.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 4; 259-261
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Deklaracje suicydalne pod wpływem alkoholu – postępowanie w warunkach psychiatrycznej izby przyjęć. Doniesienie wstępne
    Suicidal tendencies under the influence of alcohol – a rational strategy in a psychiatric admission room. Preliminary report
    Autorzy:
    Sołtys, Wojciech
    Kozak, Marcin
    Kocur, Ryszard
    Lewicka, Małgorzata
    Zrost, Wiktoria
    Hernand, Anita
    Gorczyca, Piotr
    Ścisło, Piotr
    Pasierb, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943572.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    admission room
    alcohol
    sobering‑up station
    suicidal tendencies
    suicide
    alkohol
    izba przyjęć
    izba wytrzeźwień
    myśli suicydalne
    samobójstwo
    Opis:
    Suicidal declarations made by patients intoxicated with alcohol are a common problem in the psychiatric practice. The following study was conducted in order to check how many patients who declared suicidal tendencies while intoxicated with alcohol, with no history of previous psychiatric treatment, still declare suicidal tendencies after being referred to a sobering‑up station. To this end, a study group consisting of 81 patients, aged 18 to 65 (mean 37.3) years old, 47 men and 34 women, brought to the Provincial Multidisciplinary Hospital No 4 Admission Room by the emergency due to suicidal tendencies, in period 01.06.2010‑31.05.2011, was analysed. The criteria of the group included no previous history of psychiatric treatment, alcohol blood concentration of at least one per mille, no other (i.e. internist) contraindications to referral to the sobering‑up station. Patients diagnosed with psychiatric illnesses other than alcohol dependency syndrome during the initial consultation were excluded from the study. A percentage of patients with persevering suicidal threat aftersobering‑up was calculated. The results show that among 81 patients referred to the sobering‑up station, suicidal tendencies were declared after sobering‑up by 7 (8.64%). Statistical significance was determined by using McNemar test to be p<0.001. None of the patients withdrawing from the suicidal tendencies appeared again in the admission room during the course of the study, also none of the patients died a suicidal death in this period, which was confirmed in police statistics. The study suggests that, considering the limited place in the psychiatric wards and hospitals, referring an intoxicated patient who declares suicidal tendencies to a sobering‑up station is a clinically‑confirmed course of action. The sobering‑up station guarantees strict scrutiny and impossibility of realizing the suicidal threat as well as specialist detoxification. It is imperative for the patient to be reconsulted by a psychiatrist after sobering‑up – the examination ought to include known suicide risk factors (i.e. as in standards of American Psychiatric Association).
    Deklaracje suicydalne pod wpływem alkoholu są częstym problemem w praktyce psychiatrycznej. Niniejsze badanie przeprowadzono celem sprawdzenia, jaki odsetek pacjentów zgłaszających się na psychiatryczną izbę przyjęć, będących pod wpływem alkoholu i jednocześnie deklarujących myśli suicydalne, dotychczas nieleczonych psychiatrycznie po wytrzeźwieniu w warunkach izby wytrzeźwień (IW) podtrzymuje, podczas rekonsultacji psychiatrycznej, zamiary suicydalne. W tym celu przeanalizowano 81 pacjentów w wieku od 18 do 65 lat, w tym 47 mężczyzn i 34 kobiety, przywiezionych przez zespół pogotowia ratunkowego na Izbę Przyjęć Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 4 w Bytomiu (IP WSS4) z powodu myśli suicydalnych, w okresie 01.06.2010‑31.05.2011 roku. Kryteria doboru grupy obejmowały brak wcześniejszego leczenia psychiatrycznego, stężenie alkoholu w surowicy na poziomie co najmniej jednego promila, brak innych (np. Internistycznych) przeciwwskazań do pobytu na IW. Z badania wykluczono pacjentów, u których podczas wstępnej konsultacji psychiatrycznej rozpoznano jednostki inne niż upojenie alkoholowe. Wyliczono odsetek pacjentów, u których po wytrzeźwieniu utrzymywało się zagrożenie suicydalne i którzy wymagali hospitalizacji psychiatrycznej. Jak pokazują wyniki, spośród 81 pacjentów odesłanych na IW myśli suicydalne po wytrzeźwieniu podtrzymywało 7 (8,64% wszystkich badanych). Do określenia istotności statystycznej zastosowano test McNemara, uzyskując poziom istotności p<0,001. Żaden z pacjentów wycofujących się z wcześniej zgłaszanych zamiarów suicydalnych nie trafił powtórnie na IP WSS4 podczas trwania badania, nie zginął także śmiercią samobójczą, co zweryfikowano w policyjnych statystykach. Z badania wynika, że wytrzeźwienie pacjenta w warunkach IW przed ewentualnym przyjęciem na oddział, biorąc pod uwagę ograniczoną liczbę miejsc na oddziałach psychiatrycznych, jest postępowaniem uzasadnionym klinicznie – IW gwarantuje zarówno ścisłą obserwację i brak możliwości realizacji zamiarów suicydalnych, jak i specjalistyczną detoksykację. Po wytrzeźwieniu bezwzględnie konieczna jest rekonsultacja psychiatryczna z określeniem ryzyka suicydium – badanie psychiatryczne powinno uwzględniać uznane czynniki ryzyka (np. w wytycznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego).
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 1; 34-39
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies